Zagmatwana intryga zamiast wciągać nuży. Dodatkowe minusy za pomysł z sobowtórem oraz epilog.

Zagmatwana intryga zamiast wciągać nuży. Dodatkowe minusy za pomysł z sobowtórem oraz epilog.

Dałam autorowi drugą szansę. Przezornie jednak sięgnęłam po audiobook, bo nie przebrnęłabym przez książkę uczona doświadczeniem Trofeum. Tym razem mimo oklepanej tematyki terroryzmu dałam radę. Ta część jest nieco ciekawsza, mimo naiwnych momentami akcji, ale szału nie ma. Nie jest porywająco, ale zainteresował mnie wątek. Mam nadzieję, że dalej będzie tylko lepiej.

Dałam autorowi drugą szansę. Przezornie jednak sięgnęłam po audiobook, bo nie przebrnęłabym przez książkę uczona doświadczeniem Trofeum. Tym razem mimo oklepanej tematyki terroryzmu dałam radę. Ta część jest nieco ciekawsza, mimo naiwnych momentami akcji, ale szału nie ma. Nie jest porywająco, ale zainteresował mnie wątek. Mam nadzieję, że dalej będzie tylko lepiej.

Kurczę. Pierwsza część nie była doskonała, ale czytała się i dawała nadzieję na wiecej i lepiej. Główni bohaterowie ciekawi. Trochę przeszkaszało mi, że Michael (taki spec od zadań specjalnych) dał się w kilku momentach podejść jak dziewuszka, ale-wyjaśniłam to sobie tym, że widać trafił na większych specjalistów. Za to druga część zaupełnie mnie dobiła pod tym względem. Bo to Lene okazała się tą, która uratowała sytuację. A wielki specjalista od zadań niemożliwych, któremu zapłacono milion, w zasadzie nic nie zrobił. Kręcił się dookoła własnej osi, załatwił sobie pomoc faceta, któy skopał tyłek terroryście, i to Lene zastrzeliła terrorystkę, zresztą zaraz potem, jak Michael próbował zastrzelić ją. Zresztą cały koncept sobowtóra Lene był głupi. Byłby fajny i ciekawy, gdyby nie to, że kobieta wyglądająca zupełnie inaczej niż Lene, po założeniu jej ubrań, peruki i pomalowaniu się nagle jest tak IDENTYCZNA z Lene, że facet, który jest w niej zakochany, stojąc 50 cm dalej się myli. Ok -pierwszy raz w ciemnościach i nie wiedząc o tym, że sobowtór istnieje...ale już w świetle dnia, zdając sobie sprawę, że w tym samym miejscu znajdują się Lene i jej sobowtów. No proszę..... Słabe to. I to chyba najbardziej raziło mnie w tej części. Bo akcja w sumie całkiem sprawnie była prowadzona. I ja nie twierdzę, że Michael musi być bohaterem, jak jakiś agent z amerykańskich filmów, który zawsze wychodzi obronną ręką i wszystkim skopie tyłki (nawet jak nie ma rąk i nóg),ale...dobrze by było w takim razie, żeby autor też nie twierdził, że Michael takim bohaterem jest. Bo temu drogiemu, wielkiemu specjaliście od spraw niemożliwych dupsko skopło dwóch chłopców i dziewunia. Acha - i jej piesek. Może się czepiam, ale to strasznie zaburzało mi odbiór. Taki dysonans między tym, co inni i on sam o sobie myśleli, a tym, co realnie się działo. Albo niech Michael weźmie się w garśc i skopie kilka dupsk porządnie, albo niech obniży stawki godzinowe. No i jeszcze to, jak portaktowano samobójstwo córki Lene. Był to problem, jak się akurat to komuś przypomniało.... Słabe. A nienawiść do Irene uleciała z Lene od razu, kiedy ta przeczytała, że Irene uważała ją za inteligentną kobietę. Serio? I wtedy już Irene "nie miała innego wyjścia, jak wypuścić córkę do domu. Bo nie było wolnych łóżek w szpitalu". Taaaa... Także -ogólenie: akcja dość wartka, intryga przyzwoita, postaci generalnie ciekawe, ale tych kilka rzeczy, które wprowadzały starszny dysonans spowodowały, że ogólnie odbieram tę książkę raczej słabo. I tu pojawia się problem, bo mam straszne natręctwo polegające na tym, że jak zacznę serię, to muszę ją skończyć :(

Kurczę. Pierwsza część nie była doskonała, ale czytała się i dawała nadzieję na wiecej i lepiej. Główni bohaterowie ciekawi. Trochę przeszkaszało mi, że Michael (taki spec od zadań specjalnych) dał się w kilku momentach podejść jak dziewuszka, ale-wyjaśniłam to sobie tym, że widać trafił na większych specjalistów. Za to druga część zaupełnie mnie dobiła pod tym względem. Bo...

Mamy tutaj nośny temat: zamachy terrorystyczne, które zostają przedstawione dość wiarygodnie (na ile umiem to ocenić). Mamy też dwójkę bohaterów, których poznaliśmy w pierwszej książce tego cyklu. Michael i Lene są interesującymi postaciami choć oboje bywają irytujący: z jednej strony są bardzo błyskotliwi by za chwile popisać się kompletną ignorancją. Niestety, powieść jest po prostu zła. Obserwujemy przygotowania do kolejnego zamachu i starania dwójki bohaterów by do niego nie dopuścić. Niestety, nie ma tutaj kompletnie napięcia, nie ma zagadki kim jest zamachowiec i jakie są jego motywy, nie ma też poczucia, że ten zamachowiec jest tak potężny, że nasi bohaterowie będą musieli wspiąć się na granicę swoich możliwości by go pokonać. Nasi bohaterowie wpadają w kłopoty głównie za sprawą swojej głupoty i głupoty innych osób. Po dwóch powieściach z cyklu doszedłem do wniosku, że Jacobsen pisze powieści, których opis wypada bardzo atrakcyjnie na okładce ale lektura przynosi głównie rozczarowanie.

Mamy tutaj nośny temat: zamachy terrorystyczne, które zostają przedstawione dość wiarygodnie (na ile umiem to ocenić). Mamy też dwójkę bohaterów, których poznaliśmy w pierwszej książce tego cyklu. Michael i Lene są interesującymi postaciami choć oboje bywają irytujący: z jednej strony są bardzo błyskotliwi by za chwile popisać się kompletną ignorancją. Niestety, powieść...

W kopenhaskim parku rozrywki Tivoli, dochodzi do samobójczego zamachu bombowego w wyniku którego ginie ponad tysiąc osób, żałoba narodową objęty zostaje cały kraj.
Śledztwo w tej sprawie prowadzi komisarz Lene Jensen korzystając z pomocy zaprzyjaźnionego prywatnego detektywa Michaela Sandera. Mimo początkowych trudności i braku punktu zaczepienia – żadna organizacja terrorystyczna nie przyznała się do zamachu, nie udaje się ustalić tożsamości sprawcy – śledztwo powoli ale rusza naprzód. Z każdą kolejną przeczytana stroną akcja nabiera tempa i rozmachu, szczególnie gdy dzielna pani komisarz odkrywa, że planowany jest kolejny atak.
„Odwet” to drugie spotkanie z dwójką duńskich śledczych a zarazem kolejny kryminał z elementami thrillera autorstwa Steffen Jacobsen. Po lekturę z ciekawości warto sięgnąć jednak niczego nie stracimy w przypadku nie sięgnięcia po nią.
Dobra aczkolwiek przeciętna pozycja na rynku literackim.

W kopenhaskim parku rozrywki Tivoli, dochodzi do samobójczego zamachu bombowego w wyniku którego ginie ponad tysiąc osób, żałoba narodową objęty zostaje cały kraj.
Śledztwo w tej sprawie prowadzi komisarz Lene Jensen korzystając z pomocy zaprzyjaźnionego prywatnego detektywa Michaela Sandera. Mimo początkowych trudności i braku punktu zaczepienia – żadna organizacja...