Przedmiotem niniejszego opracowania jest populacja jelenia karpackiego. Informacje dotyczące tej populacji z okresu przemian polityczno-gospodarczych w Polsce, jakie zachodziły od lat 80. XX wieku, są stosunkowo skąpe. Braki odnoszą się szczególnie do okresu od późnych lat 90. i dotyczą takich aspektów, jak: charakterystyka populacji z uwzględnieniem różnic występujących regionalnie, czynniki determinujące masę tuszy i poroża jelenia karpackiego, skala, kierunek i przyczyny zmian jakości osobniczej byków-jeleni, skutki działań podejmowanych na rzecz poprawy jakości osobniczej, sposoby gospodarowania populacjami w rejonach hodowlanych. W książce Czytelnik znajdzie odpowiedź na pytanie, czy brak sukcesów w trofeistyce jest trwałym efektem genetycznej deprecjacji populacji, czy też skutkiem zaburzenia struktur populacyjnych wynikających z wadliwie prowadzonej gospodarki łowieckiej. Opracowanie dotyczące tych aspektów ma duże znaczenie ze względu na potwierdzoną wyjątkowość genetyczną populacji jelenia karpackiego, który od lat jest symbolem jakości polskiego łowiectwa, także na arenie międzynarodowej. Z uwagi na rozległość płaszczyzn i dynamikę przemian politycznych, prawnych, gospodarczych i socjologicznych – także w dziedzinie łowiectwa – analiza efektów gospodarowania populacją jelenia szlachetnego w południowo-wschodniej Polsce może być pomocna w rozpoznaniu błędów gospodarowania, „ku przestrodze”, oraz w ocenie, na ile powróciła ona do czasów świetności, „ku pokrzepieniu serc”. Monografia ta powstała, ponieważ uważam, że polski model łowiectwa jest jednym z najlepszych. Wymaga jednak od decydentów (zarówno tych, którzy tworzą kolejne modele gospodarowania, jak i tych, którzy wykonują polowanie) poszerzania wiedzy, wysokiego morale i pokory w zetknięciu z prawami przyrody. Warunkami minimalizacji błędów są: perspektywiczne spojrzenie, uważne i odpowiedzialne podejście oraz napiętnowanie wszelkich przejawów ignorancji wśród tych, którzy prowadzą gospodarkę łowiecką.