Ważka. Niespokojny Lot

Akcja drugiej części tej fascynującej dystopii już od pierwszych stron trzyma w napięciu. Towarzyszymy na zmianę Tomkowi i Weronice, którzy po klęsce powstania w Białym Wzgórzu nadal nie porzucili nadziei na lepszą przyszłość i w ukryciu, każde na swój sposób i w miarę możliwości, wspierają walkę z systemem. Nie zawiodłam się i z niecierpliwością czekam na trzecią część!

Akcja drugiej części tej fascynującej dystopii już od pierwszych stron trzyma w napięciu. Towarzyszymy na zmianę Tomkowi i Weronice, którzy po klęsce powstania w Białym Wzgórzu nadal nie porzucili nadziei na lepszą przyszłość i w ukryciu, każde na swój sposób i w miarę możliwości, wspierają walkę z systemem. Nie zawiodłam się i z niecierpliwością czekam na trzecią część!

Właśnie skończyłam i co ? Co tam się na końcu wydarzyło 🫣

Właśnie skończyłam i co ? Co tam się na końcu wydarzyło 🫣

Bezpośrednia kontynuacja „Ważki. Przeobrażenie” zabiera nas w dwa miejsca i do dwóch grup bohaterów: Tomka i Klary oraz Weroniki i Jana, a także napotkanych przez nich nowych postaci. A tych jest całkiem sporo.

W przypadku pierwszej wspomnianej pary niezbyt przywiązywałam do nich uwagę. Jeśli chodzi o drugą, tam było nieco lepiej, choć mówiąc szczerze najbardziej zapadł mi w pamięci Joon-gi. Kojarzycie tych wymuskanych, ślicznych chłopców z zespołów k-pop? No to, tak właśnie wyglądał w mojej wyobraźni ten bohater. I to jest spoko, tylko w pewnym momencie naszła mnie refleksja, że na swój sposób wszedł w rolę Jana z pierwszej części – fascynował, niepokoił, denerwował, wprowadzał zamęt w głowie Weroniki i pokazywał jej (nie tylko zresztą on) inną rzeczywistość, niż ta, którą jej pchano przed oczy.

Ciężko było mi się wkręcić w ten tom. Spodziewałam się, że akcja raczej nie będzie pędzić i bardziej skupimy się na przeżywaniu i obserwowaniu, ale wyjątkowo tym razem mnie to mierziło. Jednym z powodów mógł być mój ogólny brak chęci do czytania, ale nie potrafię ocenić w jakim dominującym stopniu miało to wpływ na odbiór, a w jakim coś nie zagrało z rozłożeniem napięcia i dynamiką fabuły.

*

Narrację śledzimy naprzemiennie z perspektywy Tomka i Weroniki. Te Tomka bardziej mi przypadły do gustu, bo działo się więcej, mimo że częściej zdarzały się przegadane momenty, a zbite bloki tekstu zniechęcały do czytania. Mogłam też przyjrzeć się światu poza wielkim miastem.

Weronika natomiast zabiera nas w pozornie idylliczne miejsce. Tam bliżej poznajemy mityczne Kolorowe Miasto, ujawniają się również liczne sekrety i mroczna natura Piotra Czarneckiego.

Nie potrafiłam emocjonalnie związać się z Weroniką. To, co zostało dzięki niej ujawnione poszerzyło moją wiedzę o stworzonym świecie, zachowanie Joon-gi bawiło i mile łechtało moją romantyczną stronę natury, chociaż żadnego romansu pomiędzy tą dwójką nie było. Zaś postępowanie Jana wprowadzało w zdumienie i budziło niechęć do tej postaci. Wątek silnego podporządkowania woli ojca oraz zasłużenie na jego szacunek został tutaj dobrze przedstawiony, tak samo jak niszczycielska siła niedomówień, sekretów i braku zaufania.

*

Autorka pokazała mi oczami Tomka przeżywanie żałoby przez Klarę i jej radzenie sobie z sytuacją (bądź nie) i nowymi zadaniami, jakie postawiło przed nią życie. Czułam jej ból doskonale, ściskało mi się serce, gdy cierpiała. Lecz w przypadku Weroniki nie czułam absolutnie nic, bo też nic autorka mi nie pokazała. Jakby w poprzedniej części nie zginęła tragicznie jej dopiero co odnaleziona babcia i nie została oddzielona od przyjaciół, o których też jakoś wyjątkowo często nie myśli. Bardzo mnie to gniotło.

*

„Ważka. Niespokojny lot” Anny Stokłosy dzieje się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszej części. Pozwala zobaczyć więcej świata i doświadczyć go jeszcze bardziej. Jest też bardziej brutalnie, chociaż raczej nie bywamy bezpośrednio świadkami tej brutalności.

Znajdziecie tutaj między innymi walkę o przetrwanie, dystopijną rzeczywistość, sekrety, intrygi, niedomówienia, wystawioną na próbę miłość, radzenie sobie z żałobą i traumą.

Zwrot akcji w końcowych scenach wprowadza kolejne niewiadome. Przyznaję, że kompletnie tego zwrotu nie rozumiem. Intryguje mnie, ale nie wiem jak go interpretować. Niemniej już przez wzgląd na pojawienie się nowego gracza chętnie przeczytam kiedyś kolejną część.

Bezpośrednia kontynuacja „Ważki. Przeobrażenie” zabiera nas w dwa miejsca i do dwóch grup bohaterów: Tomka i Klary oraz Weroniki i Jana, a także napotkanych przez nich nowych postaci. A tych jest całkiem sporo.

W przypadku pierwszej wspomnianej pary niezbyt przywiązywałam do nich uwagę. Jeśli chodzi o drugą, tam było nieco lepiej, choć mówiąc szczerze najbardziej zapadł mi...

„Ważka. Niespokojny los” to kontynuacja powieści „Ważka. Przeobrażenie” i tu zdecydowanie polecam zacząć od pierwszego tomu zwłaszcza, iż poznajemy dalsze losy bohaterów. Tym razem przedstawiona historia została pokazana z perspektywy Weroniki ale i Tomka. Każde z nich znalazło się w zupełnie innej rzeczywistości. Weronika wraz z Jankiem znaleźli schronienie w Kolorowym Mieście. Tomek i Klara nadal uciekają i żyją w nieustającym strachu o swoje życie. Choć nie da się tu nudzić to akcja nie jest już tak dynamiczna jak w poprzedniej części. Zmieniła się również Weronika, która niestety straciła w moich oczach, stała się bierna, a jej zachowanie momentami mnie irytowało. Dla równowagi zyskuje za to Tomek, który imponuje swoją odwagą i zaradnością.

Ta dystopijna opowieść nieustannie przestawia ciekawą wizję świata. Pokazuje jednocześnie jakie ogromne znaczenie ma zaufanie, szczerość i rozmowa. Widzimy jakie konsekwencje niosą dla bohaterów decyzje które podejmują. Nie zawsze są one łatwe i zgodne z tym co sami byśmy wybrali. Zakończenie zaś mocno mnie zaskoczyło i sugeruje, iż możemy spodziewać się kolejnej części. Na pewno nie będziecie się nudzić podczas lektury.

„Ważka. Niespokojny los” to kontynuacja powieści „Ważka. Przeobrażenie” i tu zdecydowanie polecam zacząć od pierwszego tomu zwłaszcza, iż poznajemy dalsze losy bohaterów. Tym razem przedstawiona historia została pokazana z perspektywy Weroniki ale i Tomka. Każde z nich znalazło się w zupełnie innej rzeczywistości. Weronika wraz z Jankiem znaleźli schronienie w Kolorowym...

Jest to kontynuacja poprzedniej powieści autorki. Poznajemy tutaj dalsze losy bohaterów, zatem odradzam czytanie bez znajomości pierwszej części.

Pamiętam jak ogromne wrażenie zrobiła na mnie pierwsza część Ważki. Genialna lektura, więc z czystym sumieniem ponownie Wam ją polecam.

Co do drugiej części... Początkowo trudno było mi się wgryźć w fabułę, a dodam, że jak na tak długi odstęp czasu, wydaje mi się, że sporo pamiętałam, choć wiadomo, że bez szczegółów. Przyznam, że musiałam książkę przerwać i zrobić drugie podejście, które tym razem zakończyło się sukcesem.

Akcja powieści toczy się dwutorowo.

Z jednej strony śledzimy losy Weroniki i Janka, którzy odnaleźli swoją przystań w Kolorowym Mieście, gdzie "przywódcą" jest Janek i jego ojciec. Niby wszystko się ułożyło, ale okazuje się, że Weronika żyje w jakiejś mydlanej bajce, nie zdając sobie sprawy co się wokół niej dzieje. Nie potrafię znaleźć wytłumaczenia na jej postępowanie: dlaczego nie dopytuje, nie drąży? Nie komunikuje jasno, że chce wiedzieć o co chodzi w tej ich tajnej misji. Dlaczego pozwala na te wszystkie sekrety i niedopowiedzenia? Tym postępowaniem nie ukrywam, że straciła trochę w moich oczach.

Z drugiej strony towarzyszymy Tomkowi i Klarze w ich niebezpiecznej podróży. Mężczyzna nie ma lekko, Klara nie ułatwia życia towarzyszowi 🙈 Śledząc perypetie tej pary miałam wrażenie, że widzę Tomka w nowej odsłonie. Świetnie sprawdza się on w roli przywódcy. Do tego robi wszystko, aby dotrzymać słowa danego Weronice. To sprawiło, że wzrosła moja sympatią do niego.

W pierwszej części zdecydowanie było więcej akcji. Fabuła trzymała w napięciu i wręcz nie mogłam się oderwać od lektury. Tu trzeba się nastawić na spokojniejszą fabułę, bliższe poznanie historii bohaterów. Może się okazać, że Ci, którzy zaskrobili sobie Waszą sympatię w poprzedniej części teraz zaczną Was irytować i odwrotnie 😄 I tak przecież bywa!

Zachęcam do odwiedzenia profilu autorki @podroze_zywcz_anki, gdzie możecie podziwiać przepiękne widoki 😍

Jest to kontynuacja poprzedniej powieści autorki. Poznajemy tutaj dalsze losy bohaterów, zatem odradzam czytanie bez znajomości pierwszej części.

Pamiętam jak ogromne wrażenie zrobiła na mnie pierwsza część Ważki. Genialna lektura, więc z czystym sumieniem ponownie Wam ją polecam.

Co do drugiej części... Początkowo trudno było mi się wgryźć w fabułę, a dodam, że jak na...

"Ważka. Niespokojny lot" to kontynuacja losów bohaterów, których poznaliśmy w książce "Ważka. Przeobrażenie". Historię tę poznałam już sporo czasu temu, jednak kiedy zobaczyłam, że wychodzi kolejna część wiedziałam, że będę chciała po nią sięgnąć. Pierwszy tom naprawdę mi się spodobał, więc byłam niezwykle ciekawa tego co autorka przygotowała dla bohaterów w kolejnym. Nie ukrywam, że początkowo miałam trochę problem z odnalezieniem się w książce, gdyż tak jak już wspomniałam pierwszą część poznałam jakiś czas temu. Z czasem jednak zaczęłam sobie wszystko przypominać i zdołałam ogarnąć co i jak w historii. Tym razem książka podzielona została na perspektywy dwóch bohaterów... Weroniki i Tomka. Każde z nich znajduje się w zupełnie innym miejscu i warunkach. Weronika wraz z Jankiem odnaleźli schronienie, natomiast Tomek i Klara uciekają i żyją w ciągłym strachu przed czyhającym na nich niebezpieczeństwem. Mam wrażenie, że w tej części postać Weroniki straciła charyzmę i siłę. Nie potrafiłam pojąć niektórych z jej decyzji oraz tego jak bierna była w obliczu tego czego się pomalutku dowiadywała. Tomek natomiast zaimponował mi swoją siłą i odwagą oraz zaradnością mimo trudnych warunków. "Ważka. Niespokojny lot" to dobra książka, jednak ja liczyłam na trochę więcej. Przede wszystkim miałam takie chwile, że musiałam książkę odkładać, gdyż lektura zaczynała być nużąca i ciut męcząca. Były to momenty, jednak było ich całkiem sporo. Niemniej historia była również interesująca. Mnie jednak zabrakło jakieś większej akcji i wydarzeń, które totalnie by mnie pochłonęły i nie pozwoliły się oderwać od lektury nawet na moment. Historia o dokonywaniu wyborów, poszukiwaniu siebie i podejmowaniu ryzyka. Książka, która pokazuje jak ważna jest szczera rozmowa i wsparcie. Jak trudno ciągle udawać, że jest dobrze, kiedy ciągle docierają do nas jakieś sygnały świadczące o czymś zupełnie innym. Jak ciężko podjąć decyzje, kiedy każda z opcji niesie za sobą przykre konsekwencje. Książka, która nie do końca mnie usatysfakcjonowała. Zakończenie jednak pozostawiło pewien niedosyt, więc pewnie sięgnę po kolejną część i przekonam się co jeszcze autorka ma do zaoferowania.

"Ważka. Niespokojny lot" to kontynuacja losów bohaterów, których poznaliśmy w książce "Ważka. Przeobrażenie". Historię tę poznałam już sporo czasu temu, jednak kiedy zobaczyłam, że wychodzi kolejna część wiedziałam, że będę chciała po nią sięgnąć. Pierwszy tom naprawdę mi się spodobał, więc byłam niezwykle ciekawa tego co autorka przygotowała dla bohaterów w kolejnym. Nie...

"Czę­sto po­wta­rza­ła, że kiedy nisz­czo­na jest sztu­ka, bę­dą­ca owo­cem po­łą­cze­nia duszy i umy­słu, to tak, jakby gi­nę­ło czło­wie­czeń­stwo."
▪︎▪︎
Myślałam, że po tak długim czasie, o wiele trudniej będzie mi wrócić do tej serii. Okazało się, że wcale nie było tak źle.

Cała opowieść rozgrywa się dwutorowo. Z jednej strony mamy Weronikę i Janka, którzy dotarli do Kolorowego Miasta, z drugiej z kolei, jesteśmy świadkami ucieczki i walki o przetrwanie Tomka i Klary. Obie te perspektywy dosyć się różnią, przede wszystkim, tempem akcji, co wynika z okoliczności w jakich znaleźli się bohaterowie. Z całą pewnością nie będziecie się nudzić, bo dzieje się tutaj naprawdę dużo, poza tym autorka bardzo dobrze wyważyła momenty dynamiczne z tymi spokojniejszymi, dzięki czemu całość czyta sie płynnie. Końcówka, natomiast, to swoisty "mindfuck", czyli tłumacząc na polski: "Ale jak to tak?".
Jeżeli chodzi o bohaterów, to Weronika standardowo mnie irytowała, ale ona po prostu tak ma, chociaż widzę pewne postępy. Zdecydowanie zabrakło mi rozwinięcia postaci Janka, kompletnie nie wiem co o nim sądzić i na tle pozostałych, wypada dosyć bezbarwnie. Za to na pierwszy plan wychodzi Tomek, który, co tu dużo mówić, kradnie całe show.

Naprawdę dobra kontynuacja, teraz trzeba tylko trzymać kciuki, abyśmy nie musieli długo czekać na kolejną część.

"Czę­sto po­wta­rza­ła, że kiedy nisz­czo­na jest sztu­ka, bę­dą­ca owo­cem po­łą­cze­nia duszy i umy­słu, to tak, jakby gi­nę­ło czło­wie­czeń­stwo."
▪︎▪︎
Myślałam, że po tak długim czasie, o wiele trudniej będzie mi wrócić do tej serii. Okazało się, że wcale nie było tak źle.

Cała opowieść rozgrywa się dwutorowo. Z jednej strony mamy Weronikę i Janka, którzy dotarli do...

Żeby coś docenić, trzeba to stracić lub zobaczyć, jak wyglądałoby inne życie, tutaj mamy pokaz władzy absolutnej, którą przejęły korporacje, a demokracja nie istnieje.
Część druga przynosi nam zawsze inny pogląd na sytuację, tym razem mamy dwie oddzielne historie Tomka i Klary oraz Weroniki i Janka. Tomek ucieka wraz z Klarą, niestety przez nieuwagę zostaje porwany przez grupę dawnego herszta, a ostatecznie zostaje przywódcą bardzo dużej grupy ludzi, którzy mu ufają. Weronika za to żyje w Kolorowym Mieście i jest szczęśliwa z Jankiem, niestety rysą na ich związku jest ojciec chłopaka, a ta rysa niebezpiecznie zaczyna się powiększać, kiedy to dziewczyna zaczyna chodzić do szkoły i tam dowiaduje się niewygodnej prawdy.
Ciężko jest wrócić do tej samej historii po tak długim czasie, ale robiłam, co mogłam, żeby się w niej odnaleźć i przypomnieć sobie, jak najwięcej informacji z części pierwszej. Tomek jest bardzo mądrym mężczyzną, świetnie dowodzi grupą, zna się na ziołach i potrafi działać pod presją, niestety życie go nie oszczędza, Klara jest dla niego bardzo niemiła pomimo tego, że uratował jej życie, ale obiecał Weronice, że będzie się nią opiekował i nawet na chwilę o tym nie zapomina. Weronika za to staje przed bardzo ciężkim wyborem, miłość czy uczciwość, Janek cały czas powtarza, żeby mu zaufała, jednocześnie jest ślepo wpatrzony w ojca.
Od samego początku, aż prawie do końca, czytamy po prostu historię dzień po dniu o tym, co dzieje się u bohaterów, ciekawa akcja zaczyna się dopiero przy końcu. Tak naprawdę myślałam, że to już koniec, ale po tym, co przeczytałam, nie wyobrażam sobie, że mogłabym nie dowiedzieć się, co dalej z Weroniką, bardzo chciałabym również poznać tę historię z perspektywy Janka, na pewno rzuciłoby to inne światło na całą historię.

Żeby coś docenić, trzeba to stracić lub zobaczyć, jak wyglądałoby inne życie, tutaj mamy pokaz władzy absolutnej, którą przejęły korporacje, a demokracja nie istnieje.
Część druga przynosi nam zawsze inny pogląd na sytuację, tym razem mamy dwie oddzielne historie Tomka i Klary oraz Weroniki i Janka. Tomek ucieka wraz z Klarą, niestety przez nieuwagę zostaje porwany przez...

Tak naprawdę poznajemy siebie w obliczu wyzwania jakie rzuca nam los. Weronika i Tomek w nowej odsłonie Ważki staną przed takimi trudnymi wyborami. Z każdą strona książki trzymałam coraz mocniej kciuki za Tomka i coraz bardziej bałam się o Weronikę. Napięcie rosło, a zakończenie ani trochu nie pozwoliło na wygaszenie emocji. Śięgnijcie po WAŻKI Anny Stokłosy (cz. I PRZEOBRAŻENIE, cz. II Niespokojny lot) a sami się przekonacie.

Tak naprawdę poznajemy siebie w obliczu wyzwania jakie rzuca nam los. Weronika i Tomek w nowej odsłonie Ważki staną przed takimi trudnymi wyborami. Z każdą strona książki trzymałam coraz mocniej kciuki za Tomka i coraz bardziej bałam się o Weronikę. Napięcie rosło, a zakończenie ani trochu nie pozwoliło na wygaszenie emocji. Śięgnijcie po WAŻKI Anny Stokłosy (cz. I...

Właśnie pochłonęłam na raz obie części. Super! Czekam na trzecią!

Właśnie pochłonęłam na raz obie części. Super! Czekam na trzecią!