Ten tomik dostaje ode mnie gwiazdkę mniej za to otwarte zakończenie. Tu był taki potencjał na rozbudowanie historii! Dostajemy więcej pytań, niż odpowiedzi i aż się prosi, by to pociągnąć w kolejnych tomikach.
Mam jednak wrażenie, że scenarzysta nie miał pomysłu na ciąg dalszy historii. Szkoda.

Ten tomik dostaje ode mnie gwiazdkę mniej za to otwarte zakończenie. Tu był taki potencjał na rozbudowanie historii! Dostajemy więcej pytań, niż odpowiedzi i aż się prosi, by to pociągnąć w kolejnych tomikach.
Mam jednak wrażenie, że scenarzysta nie miał pomysłu na ciąg dalszy historii. Szkoda.

„Ten głupi świat… tamten z resztą też”

Cała seria zaczęła się od bardzo ciekawego pomysłu. Fani medium jakim jest manga oraz ludzie nieco bardziej zaznajomieni z popkulturą japońską, mogą już na wstępnie zauważyć podobieństwo do popularnego tytułu „Death Note”. Jak i we wcześniej wspomnianym mamy tu również tajemniczego śledczego, który nie jest ani prosty w obejściu, ani w zrozumieniu. Mamy jakieś zło, które stąpiło ze świata nadnaturalnego, a które nasz miejscami szary moralnie detektyw (tutaj nazywany klątwośledczym) musi pokonać. Jednak w „Tym przeklętym świecie” zamiast trzynastu tomów, są jedynie cztery. We wspomnianej trzynastce jest nawiązanie akcji (przedstawienie powodu, czynnika zapalnego wszystkich późniejszych wydarzeń),rozwinięcie jej, napotkanie problemów i triumf stróżów prawa nad tymi, którzy je łamią. W pracy Kensuke Koba i Natsuko Urumy wchodzimy w środek konfliktu. Zostajemy wrzuceni w świat, w którym ludzie nawiązują pakty z demonami, by przeklinać innych, często przypadkowych ludzi (rzucona na kogoś klątwa finalnie prowadzi do śmierci osoby przeklętej). Głównym bohaterem jest tu Saeyama, który jest samozwańczym klątwośledczym. Owy „struż prawa” jest tu ukazany jako człowiek podobny Sherlockowi Holmesowi. Nie ma uprawnień jakimi dysponuje policja, ale jest przez jej pracowników wzywany, gdy ci nie radzą sobie ze sprawami. Konkretnym i stałym wrogiem naszego głównego bohatera, jest stowarzyszenie tzw ‚Przeklętej krwi’, których celem jest pogrążenia świata w chaosie. Nasz bohater nie mierzy się tu więc z przypadkowymi, niepowiązanymi ze sobą sprawami i przestępcami (jak początkowo możemy myśleć),tylko z mniej-więcej zorganizowana grupą.
Owa seria po wpuszczeniu nas w obcy świat pełen przestępstw, szarej moralności i osobliwych postaci, nie rozwiązuje akcji, jak dzieje się w przywołanym wcześniej Death Note.
Autor w ostatnim tomie tej tetralogii; by zakończyć budowane przez te wszystkie tomy napięcie, pokazuje czytelnikom głównego antagonistę - przywódce ‚Złej krwi’. Nie daje jednak informacji, czy główny bohater również zna jego tożsamość. Na taki obrocie spraw właściwie kończy się akcja serii (lecz nie tomu!). Na ostatnich stronach książki widzimy urywki różnych, nieznanych odbiorcy klątwozbrodni, a narrator mówi nam o tym, że zło zawsze było i zawsze będzie, a walka będzie trwała tak długo, jak długo będą na tym świecie sprawiedliwi.
Początkowo brak jednoznacznego zakończenia mocno mnie rozczarował, jednak im dłużej myślę o tej serii, tym bardziej zaskarbia sobie ona moją sympatię.
Dlatego uważam, że jeśli ktoś jest zainteresowany wątkami kryminalnymi, osobliwy głównym bohaterem, niezdarnym, ale szczerym pomocnikiem lub jest fanem wymienionego „Death Note’a” czy przygód Sherlocka Holmesa, to zdecydowanie powinien choć na jeden tom zaznajomić się z tą serią.

„Ten głupi świat… tamten z resztą też”

Cała seria zaczęła się od bardzo ciekawego pomysłu. Fani medium jakim jest manga oraz ludzie nieco bardziej zaznajomieni z popkulturą japońską, mogą już na wstępnie zauważyć podobieństwo do popularnego tytułu „Death Note”. Jak i we wcześniej wspomnianym mamy tu również tajemniczego śledczego, który nie jest ani prosty w obejściu, ani...

Ostatnia sprawa ciekawa, a bardziej jej zakończenie.
Szkoda, że ostateczne zakończenie historii otwarte.

Ostatnia sprawa ciekawa, a bardziej jej zakończenie.
Szkoda, że ostateczne zakończenie historii otwarte.

Każdy tom - nowa zbrodnia. Skąd więc niska ocena? To całkiem proste. Historie są powtarzalne. Wnioski bohatera odnośnie zbrodni wydają się po prostu szczęśliwym trafem niżeli prawdziwą dedukcją. Przez całą fabułę człowiek zastanawia się, jaka właściwie ta fabuła jest. Nie wydaję się, by manga miała jakikolwiek cel, do którego dąży. Chyba, że jest nim oczarowanie czytelnika ładną kreską i klimatem. Bohaterom brakuje głębi. Wielka szkoda, bo historia miała naprawdę duży potencjał.
Dobre do poczytania na raz, ale jeśli macie wybór lepiej ją od kogoś pożyczyć niż specjalnie kupować.

Każdy tom - nowa zbrodnia. Skąd więc niska ocena? To całkiem proste. Historie są powtarzalne. Wnioski bohatera odnośnie zbrodni wydają się po prostu szczęśliwym trafem niżeli prawdziwą dedukcją. Przez całą fabułę człowiek zastanawia się, jaka właściwie ta fabuła jest. Nie wydaję się, by manga miała jakikolwiek cel, do którego dąży. Chyba, że jest nim oczarowanie czytelnika...

*Opinia zbiorcza, tomy 2-4*
Klątwy, zagadki, detektywi i przeklęte zbrodnie. Wszystko to w krótkiej czterotomowej historii. Tak naprawdę każdy tom to zupełnie inna sprawa, więc tych historii mamy tylko cztery. Wszystkie łączą zbrodnie popełnione za pomocą klątw i nasz główny klątwośledczy Saeyama. Całość jest w porządku ale szczerze nie jest to nic specjalnego. Do przeczytania na raz, dla rozrywki ale nie dla jakiejś super wciągającej fabuły. Kreska jest tu fajnie dopracowana, rysunki są szczegółowe, ociekające klimatem horroru. Jeśli ktoś lubi klimaty detektywistyczne, jakieś zagadki to można przeczytać. Jest to w porządku tytuł ale niestety nic więcej.

*Opinia zbiorcza, tomy 2-4*
Klątwy, zagadki, detektywi i przeklęte zbrodnie. Wszystko to w krótkiej czterotomowej historii. Tak naprawdę każdy tom to zupełnie inna sprawa, więc tych historii mamy tylko cztery. Wszystkie łączą zbrodnie popełnione za pomocą klątw i nasz główny klątwośledczy Saeyama. Całość jest w porządku ale szczerze nie jest to nic specjalnego. Do...

Death Note wannabe. Jako niezobowiązujące czytadło dla licbazy działa całkiem spoko i rozrywki jakiejś tam dostarcza, ale nie oczekujcie tu superbłyskotliwego pojedynku umysłów na poziomie Lighta i L'a - nie ta liga. ;)

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Death Note wannabe. Jako niezobowiązujące czytadło dla licbazy działa całkiem spoko i rozrywki jakiejś tam dostarcza, ale nie oczekujcie tu superbłyskotliwego pojedynku umysłów na poziomie Lighta i L'a - nie ta liga. ;)

https://www.instagram.com/polishpopkulture/