Należy przyznać, że książka bardzo ciekawa. Co prawda nie miałam nigdy styczności z zespołem Downa ale bardzo mnie ciekawiło w jaki sposób dzieci z tym schorzeniem się rozwijają...
Autorka bardzo dogłębnie opisuje historie swojego syna.
Napewno sięgnę po pozostałe książki autorki.

Należy przyznać, że książka bardzo ciekawa. Co prawda nie miałam nigdy styczności z zespołem Downa ale bardzo mnie ciekawiło w jaki sposób dzieci z tym schorzeniem się rozwijają...
Autorka bardzo dogłębnie opisuje historie swojego syna.
Napewno sięgnę po pozostałe książki autorki.

Wspaniała książka o miłości matki do syna cierpiącego na Zespół Downa. Pani Agata opisuje swoją drogę walki o lepsze życia swojego syna Krystiana. Krystian nie mówi, nie pisze i nie czyta, ale potrafi się w szczególny sposób komunikować z otoczeniem. Jest samodzielny. Ma dwóch braci Aleksa i adoptowanego Michała. Ma młodszą adoptowaną siostrę Adę. Pani Agata opisuje stadia żałoby po diagnozie choroby syna. Pokazuje,że trudne uczucia normalnie towarzyszą człowiekowi. Trzeba czasem odpuszczać. Polecam te książkę każdemu.

Wspaniała książka o miłości matki do syna cierpiącego na Zespół Downa. Pani Agata opisuje swoją drogę walki o lepsze życia swojego syna Krystiana. Krystian nie mówi, nie pisze i nie czyta, ale potrafi się w szczególny sposób komunikować z otoczeniem. Jest samodzielny. Ma dwóch braci Aleksa i adoptowanego Michała. Ma młodszą adoptowaną siostrę Adę. Pani Agata opisuje stadia...

Znacie książki autorstwa Agaty Komorowskiej? Jeśli jeszcze nie to koniecznie to nadróbcie, a na pewno nie pożałujecie! Autorka ta ma na swoim koncie sporo publikacji, jest również osobą wszechstronną w bardzo wielu dziedzinach. Moja przygoda z jej twórczością rozpoczęła się w marcu 2021 roku od lektury niezwykłej książki „Czy mogę Ci mówić Mamo”, która absolutnie skradła moje czytelnicze serce. Nic więc dziwnego, że gdy tylko ukazała się zapowiedź najnowszej książki to wiedziałam, że na pewno ją także przeczytam.

„Przez Ciebie, Synu”, bo taki właśnie tytuł nosi w/w publikacja to istny emocjonalny gejzer. Jest to do bólu szczera, a jednocześnie przepiękna opowieść o podróży jaką dotąd odbyli i wciąż odbywają razem Agata i aktualnie 15-letni Krystian, który urodził się z zespołem Downa oraz pozostali członkowie tej fenomenalnej według mnie rodziny.

Książka ta jest wieloaspektowa i przeznaczona właściwie dla każdego. Rodzicom dzieci z niepełnosprawnościami uświadamia, że mają oni bezapelacyjne prawo do przeżywania różnorodnych, czasem bardzo skrajnych, emocji wynikających z sytuacji, w której się znaleźli. Agata Komorowska ukazuje 5 etapów żałoby, z którymi borykała się po narodzinach syna i drogę, jaką przemierzyła, by dojść do miejsca, w którym jest dzisiaj.

Społeczeństwo zaś dowiaduje się z tej książki, że rodzicom/opiekunom oraz samym osobom z różnego rodzaju niepełnosprawnościami wcale nie pomagają czcze i trywialne pocieszenia w stylu „wszystko będzie dobrze”, czy „jakoś się ułoży”. Autorka bardzo dobitnie pokazuje, że w tego typu sytuacjach nieocenione jest proste, a zarazem tak trudne dla wielu pytanie – Co mogę dla Ciebie zrobić? - w kierunku rodzica oraz – Jak mogę, przynajmniej w pewnym stopniu, wejść do Twojego świata, by móc poznać Cię lepiej takim, jakim jesteś? - w kierunku osób z niepełnosprawnościami. Takie podejście wymaga bowiem bardzo często wyjścia z własnej strefy komfortu, a tego robić raczej nikt nie lubi… Zapewniam Was jednak, że warto i o tym też jest niniejsza książka.

Ta autobiograficzna opowieść daje bardzo wiele do myślenia na naprawdę wielu różnorodnych polach. Momentami wzrusza i wywołuje uśmiech na twarzy czytelnika, lecz bywają w niej również fragmenty, że łzy same cisną się nam do oczu…

Jest to niezwykła w swoim przekazie pozycja, która doskonale ukazuje, że szczęście ma niejedną twarz i chociaż droga do niego bywa trudna, bolesna i ogromnie wyboista to warto przetrwać trudy, by w końcu móc odetchnąć pełną piersią.

Pani Agacie gratuluję odwagi do oddania w ręce czytelników tego niezwykle osobistego świadectwa, a Krystianowi tego, że jest naprawdę niesamowitym młodym mężczyzną, a do tego ma świetną Mamę i super rodzeństwo.

Gorąco polecam Wam lekturę tej książki.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/05/czy-szczescie-radosc-i-miosc-kryja-sie.html

Znacie książki autorstwa Agaty Komorowskiej? Jeśli jeszcze nie to koniecznie to nadróbcie, a na pewno nie pożałujecie! Autorka ta ma na swoim koncie sporo publikacji, jest również osobą wszechstronną w bardzo wielu dziedzinach. Moja przygoda z jej twórczością rozpoczęła się w marcu 2021 roku od lektury niezwykłej książki „Czy mogę Ci mówić Mamo”, która absolutnie skradła...

Polecam.

Polecam.

Długo się zastanawiałam, co napisać o tej książce, bo chyba żadna z lektur nie sprawiła takiej burzy emocjonalnej.
Czytałam, płakałam i czytałam dalej. Płakałam nie dlatego, że Agata urodziła dziecko z zespołem Downa, tylko dlatego, że kobieta po porodzie zostaje sama z emocjami, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Dla lekarzy to rutyna, psychologów brak. Zresztą psycholog aby pomógł, musi mieć to coś, coś w rodzaju wyczucia psychologicznego, a nie tylko wiedzę merytoryczną.
Gdy mózg wymaga pomocy to diagnoza jest bardzo trudna, a kiedy kobieta rodzi dziecko niepełnosprawne, potrzebuje pomocy i to nie tylko medycznej ale także nas, ludzi z bliskiego otoczenia, przyjaciół, rodziny. Może ona sprawiać wrażenie, że nikogo nie chce znać ale to tylko pozory.
Nasuwa się pytanie, czy my potrafimy rozmawiać, odpowiednio zachować się przy osobie, która walczy z emocjami, z poczuciem winy, z wyparciem prawdy?
Śmiem przypuszczać, że zdecydowanie nie.
Dltego ta książka jest dla każdego z nas, nie tylko dla matek, które mają dzieci z zespołem Downa.
Czytając, może chociaż odrobinę zrozumiemy, co dzieje się w głowach takich matek. Każda z pewnością reaguje inaczej ale my będziemy wiedzieć w jaki sposób rozmawiać, aby dodatkowo nie ranić, aby móc być obok, mądrze wspierać, bo niestety często jest tak, że odsuwamy się, rzadziej odwiedzamy, nie dzwonimy, z prostej przyczyny bo nie rozumiemy sytuacji, nie potrafimy dobrać odpowiednich słów i najważniejsze nie rozumiemy, z czym takie matki się borykają.

Długo się zastanawiałam, co napisać o tej książce, bo chyba żadna z lektur nie sprawiła takiej burzy emocjonalnej.
Czytałam, płakałam i czytałam dalej. Płakałam nie dlatego, że Agata urodziła dziecko z zespołem Downa, tylko dlatego, że kobieta po porodzie zostaje sama z emocjami, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Dla lekarzy to rutyna, psychologów brak. Zresztą...