Uwielbiam książki, które kradną moje serce jeszcze zanim zacznę czytać. Bardzo chciałam ją przeczytać, już od jakiegoś czasu. Okładka jest przepiękna, ale jakie wrażenie zrobiło na mnie wnętrze?🩵

Współpraca reklamowa @wydawnictwospisekpisarzy

Melania to kreatywna dusza, która przelewa swoją twórczość na płótno, jej obrazy zachwycają. Nie musi martwić się o pieniądze, ma wszystko czego potrzebuje. Jest jedno ale, czy rzeczy materialne to całe jej życie? Kobieta nie miała łatwego dzieciństwa. Sytuacja ta sprawiła, że zamknęła się w swoim twórczym świecie.

"Tak zazwyczaj rodzą się wielcy artyści. Sztuka to ból, miłość to dla nich tęsknota, a szczęście jest marzeniem."

Życie głównej bohaterki zmienia jedna chwila, ulega wypadkowi. Jej ręka nie chce wrócić do pełnej sprawności i postawia zatrudnić fizjoterapeutę - Wiktora. Mężczyzna żyje skromnie, wychowuje swojego brata sam. Dlatego taka dodatkowa praca, spada mu dosłownie z nieba.

Jak można się domyślić między tą dwójką rodzi się wzajemna fascynacja. Mężczyzna powoduje, że Melania zaczyna patrzeć inaczej na wszystko co ją otacza. Czy otworzy serce i zmieni swoje podejście do życia?

"Kolory naszych serc" wspaniała, bardzo wartościowa książka! Pokazuje, że każdy ma prawo do ciężkich jak i dobrych chwil w życiu. Cudownie było przeżywać te wszystkie emocje, które dostarcza fabuła. Czasami oceniamy zbyt pochopnie, nie każdy musi być zawsze uśmiechnięty. Każdy człowiek ma swoją historię, własne przeżycia. Najważniejsze w życiu jest znaleźć swoje miejsce, ludzi którzy sprawią, że życie będzie miało sens. Zmiana jaka zaszła w głównej bohaterce jest ogromna, tylko czy na plus?

Zakończenie tej historii.🥹 Kocham to wzruszenie, które we mnie wywołało. Piórko autorki jest wyjątkowe. Warto przeczytać, bo chwyta za serducho.🩵

Uwielbiam książki, które kradną moje serce jeszcze zanim zacznę czytać. Bardzo chciałam ją przeczytać, już od jakiegoś czasu. Okładka jest przepiękna, ale jakie wrażenie zrobiło na mnie wnętrze?🩵

Współpraca reklamowa @wydawnictwospisekpisarzy

Melania to kreatywna dusza, która przelewa swoją twórczość na płótno, jej obrazy zachwycają. Nie musi martwić się o pieniądze, ma...

"Jest w niej coś, co pra­gnę ule­czyć. I jakiś głos w mojej gło­wie pod­po­wia­da mi, że to nie tylko kon­tu­zja nad­garst­ka."

Kolejna pozycja autorki, która zawładnęła moim sercem!
•
Kolory naszych serc to historia całkowicie przeciwnych światów, które w pewnym momencie zbiegają się ze sobą i okazuje się nagle, że mają ze sobą więcej wspólnego niż by się wydawało.
•
Zarówno Melania, jak i Wiktor zostali bardzo mocno doświadczeni przez los. Ona - zamknięta w sobie, zimna dla otoczenia, zmagająca się z przeszłością, której do tej pory nie przepracowała i On - równie mocno poturbowany życiem, co ona. Mężczyzna czujący, że nie podołał wyzwaniu, jakie na niego spadło po śmierci rodziców i przejęciu opieku nad młodszym bratem. Obydwoje mierzący się z demonami przeszłości...
•
Uwielbiam to, jak Agnieszka kreuje postacie. Od początku czułam, że Mela nie jest taka, jak ją ukazują, a jej zachowanie musi mieć gdzieś głęboko zakorzeniony początek. I wcale się nie pomylilam. Trudne dziecińtwo, wymagajacy ojciec i strata matki to bardzo wiele jak na jedną osobę. Nic więc dziwnego, że dziewczyna zamknęła się w sobie i starała się wykreować na kogoś, kim tak naprawde nie była. Bardzo podobało mi się to, w jaki sposób nasza malarka zmieniała się na przestrzeni całej powieści pod wpływem Wiktora - który swoją drogą mógłby być moim kolejnym książkowym mężem. - i Marcela. Powoli zaczynała dostrzegać barwy otaczającego jej świata i otwierać się przed odpowiednimi osobami. Mela zdecydowanie jest przykładem idealnej przemiany, na którą wpływ z całą pewnością miała miłość i to nie tylko ta partnerska...
Wiktor... Tego mężczyzny nie da się nie polubić. Jest troskliwy, opiekuńczy, a przede wszystkim zdeterminowany, by zawalczyć o lepsze jutro dla swojego brata i siebie. Nie poddaje się, choć życie rzuca mu co chwilę kłody pod nogi. Podejmuje ryzyko , które jak się potem okazuje, dało mu więcej niż by chciał...
•
Nie mogę tutaj nie wspomnieć również o Marcelu, który w moim odczuciu jest takim typowym słoneczkiem i dobrą wróżką całej powieści. Uwielbiam tego chłopaka, jego relację z bratem, a także to jak wpływa na naszą główną bohaterke. "Kolory naszych serc" to kolejna
pozycja spod pióra Agnieszki, która daje czytelnikom nadzieję. Nadzieję na lepsze jutro, na prawdziwe uczucie
i szczęście. To historia, która wzbudza ogromne emocje I przy której nie zabraknie zarówno łez, jak i szczerzego
uśmiechu. Opowieść Melanii I Wiktora nie jest
klasycznym romansem slow burn. Jest historią zawierająca wiele trudnych momentów i wspomnień,
poruszającą temat straty i walki o siebie samego. To historia, której esenscją jest prawdziwe uczucie, które
buduje się stopniowo, lecz w efekcie
staje się silną więzią, której nie da się
rozerwać.
•
A zakończenie? Cóż, jak dla mnie perfekcyjne i nieszablonowe. Dokładnie tak, jak Pióro Agnieszki
Kareckiej.

"Jest w niej coś, co pra­gnę ule­czyć. I jakiś głos w mojej gło­wie pod­po­wia­da mi, że to nie tylko kon­tu­zja nad­garst­ka."

Kolejna pozycja autorki, która zawładnęła moim sercem!
•
Kolory naszych serc to historia całkowicie przeciwnych światów, które w pewnym momencie zbiegają się ze sobą i okazuje się nagle, że mają ze sobą więcej wspólnego niż by się wydawało....

Znana malarka, Melania Goldberg, ulega wypadkowi. Jego skutkiem jest poważny uraz nadgarstka, który skutecznie przeszkadza jej w jedynej rzeczy, którą kobieta w życiu naprawdę kocha - w malowaniu. Na jej drodze staje Wiktor Kolewski, rehabilitant oraz jedyny opiekun swojego młodszego brata Marcela.

Mamy tu do czynienia z dwoma zupełnie różnymi światami. Pierwszy to świat Melanii, pełen przepychu, sławy, pieniędzy i sztuki, drugi natomiast to świat Wiktora, gdzie ledwie wystarcza do wypłaty, daniem dnia jest mętna zupa z baru mlecznego, a do wszystkiego dołączają jeszcze problemy Marcela w szkole. Melania i Wiktor to dwa zupełnie różne charaktery, które zdobywają się nawzajem wraz z trwaniem fabuły. Uwielbiam ten motyw w książkach i autorka mnie tym totalnie kupiła.

Powieść ukazuje, że sztuka jest mocą inspiracji i wcale nie potrzeba talentu aby tworzyć, a nawet jeśli posiada się talent, to nie on jest najważniejszy. Jest to też książka, w której nie spodziewałam się plot twistów, a jednak autorka potrafiła mnie mocno zaskoczyć!

Jeśli chodzi o audiobook, to zaskoczyło mnie to, że był czytany jedynie przez kobietę, choć narracja książki jest ujęta z dwóch perspektyw: Melanii i Wiktora. Jednak to tylko spostrzeżenie, bo - co ciekawe - zorientowałam się dopiero po którymś rozdziale, że rozdziałów z perspektywy Wiktora nie czyta mężczyzna :) a więc wyszło naprawdę dobrze! Lektorka świetnie daje radę i całej treści słucha się niezmiernie ciekawie. Ukazuje większość emocji bohaterów, za co naprawdę ogromny plus.

Książkę oczywiście polecam, bo jest świetna. Pokochałam bohaterów i mam wrażenie, że Wy również ich pokochacie. Nie mogę doczekać się kolejnego spotkania z twórczością autorki.

(recenzja jest współpracą reklamową z wydawnictwem Spisek Pisarzy)

Znana malarka, Melania Goldberg, ulega wypadkowi. Jego skutkiem jest poważny uraz nadgarstka, który skutecznie przeszkadza jej w jedynej rzeczy, którą kobieta w życiu naprawdę kocha - w malowaniu. Na jej drodze staje Wiktor Kolewski, rehabilitant oraz jedyny opiekun swojego młodszego brata Marcela.

Mamy tu do czynienia z dwoma zupełnie różnymi światami. Pierwszy to świat...

Melania Goldberg to niezwykle uzdolniona malarka. Jej obrazy świetnie się sprzedają i z pozoru wiedzie idealne życie - jest piękna, pewna siebie i bogata.
Pewnego dnia przytrafia jej się wypadek, który odmienia resztę jej życia - przez kontuzję nadgarstka młoda kobieta nie może malować.
Na jej drodze staje jednak Wiktor - zdolny rehabilitant, wychowujący młodszego brata, który zgadza się jej pomóc.

Chłopak szybko zauważa, że za maską zimnej, aroganckiej wręcz kobiety, kryje się skrzywdzona i samotna dusza...

Ta książka to cała paleta uczuć i emocji! Początkowo płynie się przez nią spokojnie i powoli, potem jednak zostajemy rzuceni na wzburzone morze, odkrywając kolejne tajemnice dzieciństwa Melanii.
Ta wspaniała historia pokazuje nam, że czasami ludzie przywdziewają różne maski, chowają się pod skorupą i zamykają na miłość, tylko ze strachu przed skrzywdzeniem i odrzuceniem, co oczywiście do niczego nie prowadzi, bo ostatecznie tylko miłość może pomóc przepędzić demony przeszłości - nie ważne, czy to miłość do rodzica, dziecka, drugiej połówki czy miłość do samego siebie. Miłość, to nie słabość, a nasza największa siła.

Obserwując przemianę Melanii, to jak się na tę miłość otwiera, jak przyjmuje ją ostrożnie, powoli, pozwalając by ją przepełniała, było czymś wspaniałym i niezwykle poruszającym. Nie obyło się także bez (wielu!) łez wzruszenia. Długo nie zapomnę o tej historii.

Melania Goldberg to niezwykle uzdolniona malarka. Jej obrazy świetnie się sprzedają i z pozoru wiedzie idealne życie - jest piękna, pewna siebie i bogata.
Pewnego dnia przytrafia jej się wypadek, który odmienia resztę jej życia - przez kontuzję nadgarstka młoda kobieta nie może malować.
Na jej drodze staje jednak Wiktor - zdolny rehabilitant, wychowujący młodszego brata,...

Artystka, wypadek, rehabilitant, romans. Nie raz już to grali, także w prawdziwym życiu. Autorka chciała nam pokazać dwie zranione dusze, które się odnalazły we wszechświecie. Rehabilitant Wiktor wychowuje nastoletniego brata. Ich rodzice zginęli, kiedy młody miał kilka miesięcy. Nie mają lekko, choć dają radę. Melania jest znaną w świecie malarką. Wychował ją ojciec, również uznany artysta. Jednak nie miała łatwego dzieciństwa, matki prawie nie pamięta. A ojciec był surowy, skoncentrowany na swojej sztuce, kiedy dostrzegł u córki talent stał się bezwzględnym nauczycielem. Do tego jego metody wychowawcze nie sprzyjały socjalizacji córki i sprawiły, że wyrosła na wyniosłą, opryskliwą, egoistyczną sucz. A w środku jest dzieckiem, tęskniącym za miłością, bliskością, ciepłem. W związku z gorzej sytuowanym mężczyzną popełnia wiele niezręczności, eufemistycznie mówiąc, choć intencje ma dobre. Bohaterka bywa wkurzająca, momentami chciałam nią potrząsnąć. Ale jak wychodzi ze swojej bańki i dotyka prawdziwego życia okazuje się zupełnie inna.
To był wybór przypadkowy, ale okazał przyjemną w lekturze obyczajówką. To jest książka z tych do których zagląda się na chwilę, że przekartkować, ot zobaczyć a zostaje się do końca.

Artystka, wypadek, rehabilitant, romans. Nie raz już to grali, także w prawdziwym życiu. Autorka chciała nam pokazać dwie zranione dusze, które się odnalazły we wszechświecie. Rehabilitant Wiktor wychowuje nastoletniego brata. Ich rodzice zginęli, kiedy młody miał kilka miesięcy. Nie mają lekko, choć dają radę. Melania jest znaną w świecie malarką. Wychował ją ojciec,...

Melania jest wybitną artystką, chyba każdy ją zna z jej dzieł, bądź awantur, które wokół siebie wytwarza.
Artystka swoimi dziełami osiągnęła sukces, zgromadziła miliony na swoim koncie, lecz w głębi serca czuję się samotna.
Prócz managera Piotra i gosposi Stefanii nie ma, nikogo komu by na niej zależało.
Po wypadku Melania doznaje urazu ręki i od tej pory nawet malowanie obrazów stoi pod znakiem zapytania.
Wiktor jest fizjoterapeutą, pomógł już wielu swoim klientom, jego praca jest również jego hobby, gdyż chłopak uwielbia nieść dobro.
Mimo lekkiemu rozgłosowi Wiktor ledwo wiąże koniec z końcem, gdyż pod swoją opieką ma jeszcze nastoletniego brata Marcela.
Wszystko się zmienia, gdy drogi naszych bohaterów krzyżują się ze sobą.

Czy Melania dzięki pomocy Wiktora odzyska pełną sprawność w dłoni i zacznie malować?
Czy chłopak "zarazi" Melanie empatią do innych i roztopi jej serce z kamienia?

Od samego początku przepadłam w tej książce!
Historia jest idealnie wypośrodkowana, mamy smutne momenty, gdzie łzy płynęły same, ale są również momenty pełne szczęścia i nadziei.
Autorka bardzo dobrze stworzyła bohaterów, przez co nie miałam najmniejszego problemu, by pokochać ich całym sercem.
Mimo że okładka na pierwszy rzut oka wygląda na słodką i cukierkową, to uwierzcie mi to nic bardziej mylnego!
W książce znajdziecie dużo bólu i smutku, a może nawet tak jak ja zatrzymacie się i zastanowicie "co ja bym zrobiła/zrobił na jej/jego miejscu?".
Uwielbiam książki, które sprawiają mi przyjemność przy czytaniu, ale także skłaniają mnie do lekkich refleksji.
To zdecydowanie ten rodzaj książki.
Utuli swą lekkością i spędzi sen z oczu!
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale bardzo chętnie sięgnę po więcej jej historii!
Książkę oczywiście polecam Wam serdecznie!

Melania jest wybitną artystką, chyba każdy ją zna z jej dzieł, bądź awantur, które wokół siebie wytwarza.
Artystka swoimi dziełami osiągnęła sukces, zgromadziła miliony na swoim koncie, lecz w głębi serca czuję się samotna.
Prócz managera Piotra i gosposi Stefanii nie ma, nikogo komu by na niej zależało.
Po wypadku Melania doznaje urazu ręki i od tej pory nawet malowanie...

WOW!!! Piękna, wzruszająca i przepełniona emocjami książka. Dwa światy, dwie osobowości i wspólne pragnienie miłości, poczucia bezpieczeństwa i wsparcia. Historia ta jest okraszona smutkiem i humorem, osamotnieniem i walką rodzeństwa o lepszy byt. Niesprawiedliwość losu miesza się z rodzącym się uczuciem. Bohaterka przechodzi przemianę na oczach czytelników, z zimnej i wyrachowanej osoby staje się kobietą patrzącą w jasną stronę słońca. Świetnym pomysłem w powieści są przemycone fakty i ciekawostki ze świata malarzy i artystów. Książka jest napisana lekkim i prostym językiem. Rozdziały są krótkie i poprowadzone z perspektywy dwóch postaci. Świetny pomysł na fabułę i ciekawe jej przedstawienie, zakończenie wzruszające i pozytywne. Polecam

WOW!!! Piękna, wzruszająca i przepełniona emocjami książka. Dwa światy, dwie osobowości i wspólne pragnienie miłości, poczucia bezpieczeństwa i wsparcia. Historia ta jest okraszona smutkiem i humorem, osamotnieniem i walką rodzeństwa o lepszy byt. Niesprawiedliwość losu miesza się z rodzącym się uczuciem. Bohaterka przechodzi przemianę na oczach czytelników, z zimnej i...

Na punkcie tej książki można by pisać długo… ale na początek powiem Wam tylko: wow! 😍

„ Jej usta smakują jak pełnia szczęścia, jak wschodzące słońce o poranku i jak księżyc w pełni. Jej pocałunki to słowa. Słowa, które chcę zapamiętać, a potem trzymać w schowku, by móc do nich wracać każdego wieczoru. By je powtarzać i celebrować.”

Kolejna pozycja od Agnieszki Agnieszka Karecka - strona autorska, która trafia w najczulsze punkty serca, a głowa pracuje na pełnych obrotach szukając przyczyn chłodnego i zdystansowanego zachowania Melanii i jej ojca. Czy to cecha artystów, surowego wychowania, a może brakujących uczuć i zaufania?

Kiedy nasza główna bohaterka spotka na swojej drodze dwóch chłopaków, jej świat już nigdy nie będzie taki sam. Zmieni się wiele, nawet sama Melania nie uwierzy do czego jest zdolna.

„Kolory naszych serc” to piękna, smutna, ale jednocześnie pełna nadziei historia malarki i rehabilitanta, którzy przebrną przez istne potoki sekretów i problemów, a wszystko to z cichutkim, rodzącym się uczuciem. Uczuciem które będzie kiełkować mimo przeciwności, odrzucane przez strony tak łatwo się nie podda. 😉.

Na punkcie tej książki można by pisać długo… ale na początek powiem Wam tylko: wow! 😍

„ Jej usta smakują jak pełnia szczęścia, jak wschodzące słońce o poranku i jak księżyc w pełni. Jej pocałunki to słowa. Słowa, które chcę zapamiętać, a potem trzymać w schowku, by móc do nich wracać każdego wieczoru. By je powtarzać i celebrować.”

Kolejna pozycja od Agnieszki Agnieszka...

Dobra lektura o malarce, której wypadek przeszkodził w karierze. Miała jednak dobrego rehabilitanta.
Szybko się czyta.

Dobra lektura o malarce, której wypadek przeszkodził w karierze. Miała jednak dobrego rehabilitanta.
Szybko się czyta.

Powiem wam, że dawno już żadna bohaterka tak mnie nie drażniła swoją osobą na samym początku książki jak Melania Goldberg. Była wyniosła, uważała że wszystko się jej należy, taka zimna w stosunku do innych, no istna królowa lodu. Ale im dalej czytałam, tym co raz bardziej robiło mi się przykro, i było mi jej po prostu szkoda bo to nie jej wina, tak została wychowana przez ojca, który w ogóle się nią nie interesował, częściej ją krytykował, niż pochwalił czy nawet okazał uczucia rodzicielskie, tego jej bardzo brakowało, matka kobiety zniknęła jak ta była małą dziewczynką. Nie miała pojęcia dlaczego, co się wydarzyło, że ją zostawiła.
Wiktor również nie miał łatwo w życiu, jego rodzice zginęli jak był nastolatkiem. Jego i malutkiego braciszka Marcela wzięła na wychowanie ciocia, ale to Wiktor wziął na siebie trud wychowania brata i ich wspólnej przyszłości. Pierwsze spotkanie Melanii i Wiktora, było krótkie ale wywarło wrażenie na obojgu, ich późniejsza relacja nie była łatwa. Oboje starali zachować profesjonalizm, no przecież mężczyzna miał tylko pomóc jej wrócić do sprawności, po wypadku którego doznała. Częste rozmowy zbliżyły ich do siebie chociaż oboje próbowali temu zaprzeczać. Pewna sytuacja i słowa użyte przez Melanię psują to co udało im się zbudować. Czy kobiecie uda się to wyjaśniać i wytłumaczyć?
Ale czy szczęście przychodzi łatwo? Czasami musimy stanąć do walki najpierw o siebie, żeby później zawalczyć o to na czym nam zależy.
Książka bardzo mi się podobała, cudownie spędziłam z nią czas, aż szkoda było się rozstawać z Melanią, Wiktorem, Marcelem i Stefanią która skrywała tajemnicę?

Powiem wam, że dawno już żadna bohaterka tak mnie nie drażniła swoją osobą na samym początku książki jak Melania Goldberg. Była wyniosła, uważała że wszystko się jej należy, taka zimna w stosunku do innych, no istna królowa lodu. Ale im dalej czytałam, tym co raz bardziej robiło mi się przykro, i było mi jej po prostu szkoda bo to nie jej wina, tak została wychowana przez...