Pierwsza w tym roku książka po angielsku, która trafiła na moją przeczytaną listę. Skusiłam się na nią, licząc, że skoro to młodzieżówka, będzie napisana dość prostym językiem. Otóż nie 😏 jednak totalnie nie żałuję, że po nią sięgnęłam. "All the water in the world" to historia z rodzaju tych, które zaprzątają myśli całodobowo 💛
Trochę w stylu Johna Greena, choć nie ma tej iskierki humoru, który lubię u Dżona. Książka jest jednak debiutem, więc dalej może być tylko lepiej, a przecież i tym razem jest świetnie.

Historię chorej na raka Madeleine poznajemy z jej perspektywy, a także z perspektywy Eve, jej mamy. Maddy stara się wcisnąć co się da z życia, które kończy się zbyt szybko. Jest bardzo zżyta z samotnie wychowującą ją mamą, a jednak ostatecznie decyduje się na coś, z czego mama raczej nie byłaby zadowolona. Oczywiście nie zdradzę, co to może być, powiem tylko, że działania Maddy nie pozostaną bez wpływu na późniejsze życie Eve.

Polubiłam Madeleine, a także jej dziadka, postać drugoplanową, jednak bardzo ważną w życiu dziewczyny. A choć od pierwszych stron wiedziałam, że nasza bohaterka nie wygra z chorobą, nie sposób nie kibicować jej w sięganiu po marzenia, w pierwszym uczuciu...

Bohaterowie stworzeni przez Raney są bardzo ludzcy, nieprzesłodzeni, popełniają błędy i boją się tak samo jak my. Podobało mi się też, jak autorka skonstruowała młodych bohaterów pokazując, że to właśnie w nich drzemie siła, która może odmienić otaczający nas świat.
Mam nadzieję, że Wy również sięgnięcie po tę opowieść, by poznać Maddy i towarzyszyć jej zarówno w lepszych, jak i w gorszych dniach, naprawdę warto.

Pierwsza w tym roku książka po angielsku, która trafiła na moją przeczytaną listę. Skusiłam się na nią, licząc, że skoro to młodzieżówka, będzie napisana dość prostym językiem. Otóż nie 😏 jednak totalnie nie żałuję, że po nią sięgnęłam. "All the water in the world" to historia z rodzaju tych, które zaprzątają myśli całodobowo 💛
Trochę w stylu Johna Greena, choć nie ma tej...