Powrót do dzieciństwa, młodości - innego świata. Aż trudno uwierzyć, że całkiem niedawno Polska była taka inna: masło i cukier na kartki, świnie ubijane potajemnie w piwnicy, wizytacje nauczycieli w domach uczniów. No i o zgrozo, uduchowiona rodzina Borejków wymierza dzieciom klapsy! Poglądy i postawy już z innego świata - dziś niektóre nie do obrony. Tak jak " niewolnicza"wręcz praca mamy Borejko, przy kompletnym braku zaangażowania taty filozofa. To co kiedyś było dziwactwem i trochę śmieszyło - dziś oburza. A jednak trudno mi oprzeć się urokowi tego świata, niemodnych wartości: prawość, uczciwość, rzetelność, lojalność.... Czytanie Musierowicz to jak otulenie się ciepłym kocem w deszczowy, zimny dzień. Nie wiem kiedy przeczytałam : "Kłamczuchę", "Kwiat kalafiora", ' Idę sierpniową" i chyba czytam dalej ...

Powrót do dzieciństwa, młodości - innego świata. Aż trudno uwierzyć, że całkiem niedawno Polska była taka inna: masło i cukier na kartki, świnie ubijane potajemnie w piwnicy, wizytacje nauczycieli w domach uczniów. No i o zgrozo, uduchowiona rodzina Borejków wymierza dzieciom klapsy! Poglądy i postawy już z innego świata - dziś niektóre nie do obrony. Tak jak "...

Cudowny powrót do dzieciństwa❤️

Cudowny powrót do dzieciństwa❤️

Jedna z moich ulubionych z tej serii.

Jedna z moich ulubionych z tej serii.

Część w której poznajemy bliżej rodzinę Borejków, bardzo specyficzną, ale i pełną ciepła. Uwielbiam rodzinny klimat jaki u nich panuje. Gabrysia jest jedną z lepszych postaci.

Część w której poznajemy bliżej rodzinę Borejków, bardzo specyficzną, ale i pełną ciepła. Uwielbiam rodzinny klimat jaki u nich panuje. Gabrysia jest jedną z lepszych postaci.

Książka, która wpłynęła na Jeżycjadę w sposób kluczowy. Pojawia się rodzina Borejków, którzy stanowią spoiwo całego cyklu. Jeszcze nie pachniało to „Klanem” i dlatego też było znacznie przyjemniejsze w odbiorze niż późniejsze części (te rozgrywające się w latach 2000+).

Gabrysia Borejko jest mocno stąpającą po ziemi, całkowicie pozbawioną genu romantyczności siedemnastolatką. Zupełnym jej przeciwieństwem jest młodsza siostra, Ida. A w komplecie są jeszcze małe siostrzyczki – Natalia i Patrycja, które obie noszą osobliwe przezwiska: Nutria i Pulpecja. Nad zgrają tych panien próbuje zapanować filozoficznie nastawiony do życia ojciec oraz matka, która wiele widzi, a jeszcze więcej się domyśla.

Tytułowym kalafiorem jest Gaba. To właśnie do kalafiora porównał ją Janusz Pyziak, naczelny podrywacz w okolicy. Miało to oddawać przyziemność w podejściu do życia oraz brak wspomnianego wyżej genu romantyczności. Kto zna późniejsze części, ten wie, jak ta relacja się potoczy. A jej zamknięcie w książce bardzo odległej powoduje, że inaczej patrzymy na perypetie uczuciowe tej dwójki.

Ze smaczków – Nutria i Pulpa chyba miały w zamyśle autorki kontynuować vibe mamerciątek, czyli Tomcia i Romci. Doświadczenia naukowe i zapiski „gupi pieniondz, bo tonie” zaiste na miarę Archimedesa. Zaś nauka ortografii przez Natalię, która w liście chwali się mamie, że po „p” piszemy „rz”, po czym dodaje: „na pszykład: przenica” – bawi za każdym razem!

Książka, która wpłynęła na Jeżycjadę w sposób kluczowy. Pojawia się rodzina Borejków, którzy stanowią spoiwo całego cyklu. Jeszcze nie pachniało to „Klanem” i dlatego też było znacznie przyjemniejsze w odbiorze niż późniejsze części (te rozgrywające się w latach 2000+).

Gabrysia Borejko jest mocno stąpającą po ziemi, całkowicie pozbawioną genu romantyczności...

Pamiętam, że to była jedna z moich ulubionych części. Teraz też mi się bardzo podobała, lubię Gabrysię.
Ale tata Borejko….. Irytujący człowiek XD.

Pamiętam, że to była jedna z moich ulubionych części. Teraz też mi się bardzo podobała, lubię Gabrysię.
Ale tata Borejko….. Irytujący człowiek XD.

O jacie! Ale książki pani Małgorzaty mają klimat. Uwielbiam to. No i historia, która jest zręcznie prezentowana, postacie. Opisy. Cudowna książka, nic dodać, nic ująć

O jacie! Ale książki pani Małgorzaty mają klimat. Uwielbiam to. No i historia, która jest zręcznie prezentowana, postacie. Opisy. Cudowna książka, nic dodać, nic ująć

Jedna z najlepszych części, super.

Jedna z najlepszych części, super.

Nadal ciepla, nadal ludzka, nadal lubie.
Nie pisana z naszej perspektywy. Nie do obecnych czasow sie odnosi.

Nadal ciepla, nadal ludzka, nadal lubie.
Nie pisana z naszej perspektywy. Nie do obecnych czasow sie odnosi.

Za mną kolejny tom z cyklu "Jeżycojada". Tym razem opowiada perypetie rodziny Borejków, zwłaszcza najstarszej latorośli, Gabrysi. Ale są również postacie, które poznaliśmy w poprzednich tomach, tak jak Danusia, Pawełek, Anielka i wielu innych. Zabawne sytuacje, wpadki jak zawsze nieodmiennie poprawiają humor. Polecam.

Za mną kolejny tom z cyklu "Jeżycojada". Tym razem opowiada perypetie rodziny Borejków, zwłaszcza najstarszej latorośli, Gabrysi. Ale są również postacie, które poznaliśmy w poprzednich tomach, tak jak Danusia, Pawełek, Anielka i wielu innych. Zabawne sytuacje, wpadki jak zawsze nieodmiennie poprawiają humor. Polecam.