„ Kierowanie uwagi na przyszłość nie oznacza, że trzeba odcinać się od przeszłości. Można mieć jedno i drugie. Wtedy życie jest znacznie bogatsze.” (str.431)

Do napisania powieści zainspirowały autorkę relacje usłyszane od prababci o okrutnych czasach Wielkiego Głodu na Ukrainie. Później rozpoczęła szeroko zakrojone badania na ten temat. Akcja toczy się dwutorowo. W latach 1929-1933 roku na Ukrainie i w 2004 w Stanach. Bohaterką obu części jest Katia jako młoda dziewczyna wchodząca w życie i jako staruszka u schyłku życia.

Część poświęcona Ukrainie jest wstrząsająca i przerażająca. Do wioski zamieszkałej przez Katię i jej rodzinę w roku 1929 wkroczyli funkcjonariusze Stalina mamiąc ludzi wspaniałymi perspektywami kolektywizacji. Ludzie byli niechętni tej polityce, nie chcieli oddawać tego na co zapracowali przez całe życie. Lecz rozkazy Stalina niosły jasny przekaz, że chciał zagarnąć żyzną ziemię ukraińską i odebrać ludziom ich własność.

Wkrótce zaczął się horror. Ludzie znikali, przejmowano ich domy i dobytek, a lokatorów wypędzano grożąc aresztowaniem. Wieśniacy byli zastraszani i szantażowani. Działała stalinowska tajna policja. Kto się sprzeciwił polityce wodza marnie kończył. Deportowano całe rodziny. Stalin nakazał eliminować kułaków wszelkimi dostępnymi metodami.

Ludzie żyli w ciągłym strachu i niepewności. Odebrano im wszystko, nawet możliwość należytego pożegnania zmarłych. Życie ludzi, których zmuszono do przyłączenia się do kołchozu stawało się coraz gorsze. Harowali od świtu do nocy i umierali z głodu.

Dzień, który miał być najpiękniejszym w życiu Katii przyniósł rozpacz, smutek i żałobę. I odcisnął się w jej psychice na całe życie. Była silną osobowością. Potrafiła znaleźć rozwiązanie z każdej sytuacji. Jednak los ją boleśnie doświadczył. Ból, starta bliskich, głód niszczyły ją. Były momenty, że traciła wolę do życia, lecz nie poddawała się. Przezwyciężała przeszkody, jakie pojawiały się na jej drodze. Dla rodziny gotowa była do największych poświęceń. To ona była opoką rodziny. Nie traciła nadziei. Mimo, że straciła tak wiele udało jej się odnaleźć szczęście i miłość.

W czasach współczesnych Katia jest staruszką. Do jej domu trafia wnuczka Cassie i jej mała córeczka, która nie mówiła po tragicznym wypadku taty. Po stracie męża i taty obie nie potrafiły się odnaleźć. Babcia nigdy nie dała się wciągnąć we wspomnienia z przeszłości, dlatego ten rozdział jej życia był dla rodziny tajemnicą. Wspomnienia przynosiły jej zbyt wiele bólu. „ Przeszłości już nie ma, teraz trzeba mieć na uwadze przyszłość” często powtarzała.

Wspólne zamieszkanie bohaterek korzystnie wpłynęło na wszystkie osoby. Babcia czasem dziwnie się zachowywała. Babcia też zaproponowała Cassie prowadzenie pamiętnika, by otrząsnąć się z żałoby, co okazało się oczyszczającym doznaniem. Sama prowadziła pamiętnik, w którym upamiętniła ten trudny okres w jej życiu. Uczynny sąsiad pomógł przetłumaczyć pamiętnik babci spisany po ukraińsku. Prawda, której się Cassie dowiaduje wstrząsnęła nią.

Cassie i jej matka nic nie wiedziały o Hołodomorze. Były przerażone. Zrozumiały, że babcia doświadczyła tego co najgorsze było w tych czasach. To tłumaczyło jej dziwne zachowanie.
Lektura chwytająca za serce. Warto przeczytać.

„ Kierowanie uwagi na przyszłość nie oznacza, że trzeba odcinać się od przeszłości. Można mieć jedno i drugie. Wtedy życie jest znacznie bogatsze.” (str.431)

Do napisania powieści zainspirowały autorkę relacje usłyszane od prababci o okrutnych czasach Wielkiego Głodu na Ukrainie. Później rozpoczęła szeroko zakrojone badania na ten temat. Akcja toczy się dwutorowo. W latach...

Przebrnij przez dzisiaj i miej w sercu nadzieję, że jutro będzie lepiej - piękny cytat przewodni książki 🥰🥰
Serdecznie polecam wstrząsającą opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach poruszająca temat Wielkiego głodu na Ukrainie. Historia trudna, ciężka do przyjęcia jednocześnie piękna przepełniona ogromnym bólem. Samo czytanie przysporzyło mi wiele emocji i wzruszeń, nie potrafię ogarnąć ile cierpienia i bólu przeżyła Katia. Mimo trudnego terenu zachęcam do lektury ❤️📚🌺

Przebrnij przez dzisiaj i miej w sercu nadzieję, że jutro będzie lepiej - piękny cytat przewodni książki 🥰🥰
Serdecznie polecam wstrząsającą opowieść oparta na prawdziwych wydarzeniach poruszająca temat Wielkiego głodu na Ukrainie. Historia trudna, ciężka do przyjęcia jednocześnie piękna przepełniona ogromnym bólem. Samo czytanie przysporzyło mi wiele emocji i wzruszeń, nie...

Historia banalna, momentami nudna. O ludobójstwie na Ukrainie należy pisać, mówić, rozgłaszać światu. Jednak oceniam tutaj książkę dla mnie ocena 5 tylko za tło historyczne.

Historia banalna, momentami nudna. O ludobójstwie na Ukrainie należy pisać, mówić, rozgłaszać światu. Jednak oceniam tutaj książkę dla mnie ocena 5 tylko za tło historyczne.

"Strażniczka wspomnień" autorstwa Erin Litteken to poruszająca podróż przez czas i przestrzeń, ukazująca odwagę, człowieczeństwo i trwałą siłę miłości. Akcja rozgrywa się między dwoma epokami – 1929-1931 rokiem w zmagającej się z Wielkim Głodem Rosji oraz 2004 rokiem w amerykańskim Illinois.

Główną bohaterką jest Katia, która w młodości doświadcza okrucieństw stalinowskiej tajnej policji, a później jako dziewięćdziesięciodwuletnia kobieta skrywa te traumatyczne wspomnienia przed rodziną. Cassie, jej wnuczka, staje w obliczu odkrycia tajemniczej przeszłości, gdy znajduje pamiętnik babci.

Opowieść nie tylko odkrywa tragiczne losy przodków, lecz także pokazuje, jak historia może być siłą napędową do zmiany i leczenia ran. Erin Litteken zręcznie splata wątki dwóch różnych czasów, tworząc opowieść pełną emocji i nadziei. "Strażniczka wspomnień" to książka, która skłania do refleksji nad siłą rodzinnych więzi i zdolnością przetrwania w obliczu najcięższych przejść życiowych.

Litteken nie tylko przedstawia nam historię bohaterek w ich zmaganiach z traumą i utratą, ale również ukazuje, jak przeszłość może wpływać na teraźniejszość i kształtować nasze wybory. Przenosząc nas między dwiema epokami, autorka buduje napięcie, pozwalając zrozumieć, dlaczego pewne tajemnice były skrupulatnie skrywane.

Cassie, jako spadkobierczyni historii swojej babci, staje w obliczu wyborów życiowych, które zdają się odzwierciedleniem tych, które kształtowały losy jej przodków. To piękne ukazanie dziedzictwa emocjonalnego i siły, jaką można czerpać z rodzinnych więzi.

Autorka nie unika trudnych tematów, ale równocześnie przesiąknięta jest nadzieją. Przeszłość, choć pełna cierpienia, staje się narzędziem przetrwania i budowania lepszej przyszłości. Litteken wyczarowuje przed nami obrazy zarówno malowniczych wiosek z przeszłości, jak i codziennego życia współczesnej Ameryki, tworząc bogaty kontekst dla swojej opowieści.

"Strażniczka wspomnień" to nie tylko książka, która porusza serce, ale również skłania do refleksji nad tym, jak ważne jest zrozumienie własnej historii, by kształtować własną tożsamość i pokonywać przeciwności losu.

Warto zauważyć, że autorka nie tylko oddaje głosy przeszłości, ale również tworzy silne, wielowymiarowe postaci, które stają się dla nas bliskie i autentyczne. Przeplatanie losów Katii i Cassie sprawia, że opowieść jest jak misternie utkane kobierce, gdzie każdy wątek, choć inny, łączy się w spójną całość.

Erin Litteken umiejętnie posługuje się językiem, tworząc barwne opisy otaczające bohaterów, jak również oddając subtelności ludzkich emocji. Jesteśmy w stanie wczuć się w atmosferę zarówno sowieckiej Rosji lat 30., jak i amerykańskiego miasteczka w nowym tysiącleciu. To umiejętność przenoszenia nas w różne miejsca i czasy sprawia, że "Strażniczka wspomnień" staje się nie tylko opowieścią, ale również podróżą przez historię i ludzkie doświadczenia.

Dodatkowym atutem tej powieści jest jej uniwersalność. Choć osadzona w konkretnym kontekście czasowym i geograficznym, poruszane w niej tematy-miłość, strata, odwaga-są powszechne i zrozumiałe dla czytelników z różnych zakątków świata. To sprawia, że książka może dotknąć serc czytelników o różnych doświadczeniach życiowych.

W podsumowaniu "Strażniczka wspomnień" to nie tylko wnikliwa opowieść o przeszłości, lecz także hołd dla ludzkiej siły i zdolności do przetrwania. Erin Litteken stworzyła arcydzieło, które wciąga czytelnika, poruszając go głęboko i zostawiając po sobie trwałe wrażenie.

"Strażniczka wspomnień" autorstwa Erin Litteken to poruszająca podróż przez czas i przestrzeń, ukazująca odwagę, człowieczeństwo i trwałą siłę miłości. Akcja rozgrywa się między dwoma epokami – 1929-1931 rokiem w zmagającej się z Wielkim Głodem Rosji oraz 2004 rokiem w amerykańskim Illinois.

Główną bohaterką jest Katia, która w młodości doświadcza okrucieństw stalinowskiej...

Katia ledwie wkraczała w dorosłość wychowywana na ukraińskiej wsi przez kochających rodziców, z siostrą u boku, gdy wkroczyli funkcjonariusze Stalina by zabrać plony, zniszczyć kułaków i zmusić wszystkich do zakładania kołchozów. To doprowadziło do klęski głodu, tysiące ludzi umierało z wyczerpania lub od kul żołnierzy Stalina. Życie ludzkie nic nie znaczyło. Ci, którzy cudem przetrwali, nigdy nie zapomnieli tych lat, nawet jeśli żyli w dobrobycie na innym kontynencie. Katia nigdy nie opowiadała o swojej młodości, dopiero jako staruszka przekazała wnuczce swój pamiętnik, aby pamięć o Wielkim Głodzie nie zaginęła.
Warto przeczytać, bo to historia naszych sąsiadów. Historia trudna, ciężka do przyjęcia, poruszająca serca i umysły.

Katia ledwie wkraczała w dorosłość wychowywana na ukraińskiej wsi przez kochających rodziców, z siostrą u boku, gdy wkroczyli funkcjonariusze Stalina by zabrać plony, zniszczyć kułaków i zmusić wszystkich do zakładania kołchozów. To doprowadziło do klęski głodu, tysiące ludzi umierało z wyczerpania lub od kul żołnierzy Stalina. Życie ludzkie nic nie znaczyło. Ci, którzy...

"Strażniczka wspomnień" to opowieść dwóch narracji. Z jednej poznajemy historię życia Katii z lat 1929-1933, którą dotknął Wielki Głód. Jej relacja przepełniona jest bólem, cierpieniem, śmiercią i miłością... Druga opowieść dzieje się w Stanach Zjednoczonych w 2004 roku, gdy Cassie odkrywa dziennik swojej babci. Jak zapiski z Hołodomoru mogą wpłynąć na teraźniejszość?

Otóż historia Katii pozwala m.in. na to, że Cassie zaczyna rozumieć, dlaczego jej babcia chowa jedzenie i zawsze pilnuje, aby zjeść do ostatniego okruszka. Mocny i szczery pamiętnik Katii pokazuje, jak ludzie decydowali się na dzieciobójstwo, aby przeżyć, czy sprzeciwiając się władzy, ginęli lub zostawali zesłani na Sybir. W obliczu wielkiej straty i cierpienia głodu Katia dzielnie walczy o normalną codzienność...

Historia zdecydowanie mnie wciągnęła, chociaż ze względu na mocne opisy radykalnych ludzkich zachowań i cierpienia już na pewno jej więcej nie przeczytam. Mimo wszystko, warto po nią sięgnąć, aby docenić w jakich czasach żyjemy...

@w_barwach_literatury

"Strażniczka wspomnień" to opowieść dwóch narracji. Z jednej poznajemy historię życia Katii z lat 1929-1933, którą dotknął Wielki Głód. Jej relacja przepełniona jest bólem, cierpieniem, śmiercią i miłością... Druga opowieść dzieje się w Stanach Zjednoczonych w 2004 roku, gdy Cassie odkrywa dziennik swojej babci. Jak zapiski z Hołodomoru mogą wpłynąć na teraźniejszość?

Otóż...

W 1929 roku Katia ma 16 lat, jest otoczona rodziną i zakochana w Pawle - chłopcu z sąsiedztwa.
Niespodziewanie jej dotychczasowe życie przerywają uzbrojeni funkcjonariusze stalinowskiej policji, którzy wkraczają do wioski, siejąc strach i spustoszenie. Wkrótce po tym, w tajemniczych okolicznościach, znikają sąsiedzi. Właśnie rozpoczyna się jeden z najtragiczniejszych wydarzeń w historii - Wielki Głód na Ukrainie.

W 2004 roku w amerykańskim Illinois młoda wdowa Cassie poznaje bolesne losy swoich przodków czytając pamiętnik swojej babki - Katii.

Jaki wpływ na życie Cassie będzie miał dziennik babki?
Jak potoczyły się losy Katii?

Trochę się popłakałam czytając tą książkę.
Jest niezwykle wzruszająca i makabryczna jednocześnie.

Główna bohaterka - Katia - to prosta dziewczyna, która chce przetrwać i chce, aby przetrwali jej najbliżsi.
Jej postać nie została przerysowana, nie jest tu żadną heroską, co uważam za ogromny plus.

Opisy, w których autorka przybliża nam do czego posuwali się ludzie, aby przetrwać, co jedli, aby nie paść z głodu są delikatnie mówiąc wstrząsające.

Słowa Stalina ~ jedna śmierć to tragedia, milion - to statystyka ~ mają tutaj idealne odzwierciedlenie.

Bardzo podobało mi się posłowie autorki, w którym przybliżyła ona zarówno dzieje własnej rodziny, jak i charakterystykę Hołodomoru.
Podała także pozycje, które bardziej zgłębiają temat Wielkiego Głodu, który w latach 1932 - 1933 rozegrał się na Ukrainie.

To oparta na prawdziwych wydarzeniach i rodzinnej relacji poruszająca opowieść o odwadze, człowieczeństwie i miłości w trakcie jednego z najgorszych okresów historii.

Temat, który porusza książka jest niezwykle trudny przez co nie da jej się przeczytać jednym tchem.
Osobiście bardzo ją polecam!
Każdy z nas powinien znać takie historie, aby nigdy się one nie powtórzyły.
Sama do tej pory nie wiedziałam praktycznie nic o tym straszliwym wydarzeniu.
To jedna z „najpiękniejszych” książek, które przeczytałam.

W 1929 roku Katia ma 16 lat, jest otoczona rodziną i zakochana w Pawle - chłopcu z sąsiedztwa.
Niespodziewanie jej dotychczasowe życie przerywają uzbrojeni funkcjonariusze stalinowskiej policji, którzy wkraczają do wioski, siejąc strach i spustoszenie. Wkrótce po tym, w tajemniczych okolicznościach, znikają sąsiedzi. Właśnie rozpoczyna się jeden z najtragiczniejszych...

Wzruszająca i przerażająca lata stalinowskie głód, bieda,zamordyzm .Dużo się dowiesz o latach trzydziestych.Szczerze polecam.

Wzruszająca i przerażająca lata stalinowskie głód, bieda,zamordyzm .Dużo się dowiesz o latach trzydziestych.Szczerze polecam.

„Przebrnij przez dzisiaj i miej w sercu nadzieję, że jutro będzie lepiej" - motto przewodnie książki, jakże trafne w nawiązaniu do wydarzeń podczas Wielkiego Głodu w Ukrainie.
Książka przerażająca, ale i wzruszająca. Dobrze, że można było złapać oddech czytając współczesną historie Cassie, która też wcale nie należała do najłatwiejszych.
"Strażniczka wspomnień" to jedna właśnie z takich pozycji, które nie dadzą się wymazać z pamięci.

„Przebrnij przez dzisiaj i miej w sercu nadzieję, że jutro będzie lepiej" - motto przewodnie książki, jakże trafne w nawiązaniu do wydarzeń podczas Wielkiego Głodu w Ukrainie.
Książka przerażająca, ale i wzruszająca. Dobrze, że można było złapać oddech czytając współczesną historie Cassie, która też wcale nie należała do najłatwiejszych.
"Strażniczka wspomnień" to jedna...

Przejmująca powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, poruszająca temat Wielkiego głodu na Ukrainie. Hołodomor – wywołana sztucznie przez komunistyczne władze ZSRR klęska głodu w latach 1932–1933. Niewyobrażalne rzeczy się wtedy działy... Polecam książkę, choć smutku w niej wiele.

Przejmująca powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, poruszająca temat Wielkiego głodu na Ukrainie. Hołodomor – wywołana sztucznie przez komunistyczne władze ZSRR klęska głodu w latach 1932–1933. Niewyobrażalne rzeczy się wtedy działy... Polecam książkę, choć smutku w niej wiele.