wspaniała, ale też smutna książka. nieraz kiedy ją czytałam, zbierało mi się na łzy. autorka przedstawiła w niej jak kilkunastoletnia Tiger — jak zapisane zostało w tytule — powoli zaprzyjaźnia się z mrokiem, który zaczął dominować jej codziennością po śmierci jej mamy. nie jest to dla niej łatwe a tęsknota za rodzicielką i bezsilność, która towarzyszy jej na praktycznie każdym kroku jej życia po śmierci matki wcale jej tego nie ułatwia. piękna powieść.

wspaniała, ale też smutna książka. nieraz kiedy ją czytałam, zbierało mi się na łzy. autorka przedstawiła w niej jak kilkunastoletnia Tiger — jak zapisane zostało w tytule — powoli zaprzyjaźnia się z mrokiem, który zaczął dominować jej codziennością po śmierci jej mamy. nie jest to dla niej łatwe a tęsknota za rodzicielką i bezsilność, która towarzyszy jej na praktycznie...

Po przeczytaniu poprzednich dwóch książek autorki, nie powiem: liczyłam na coś lepszego.
Mimo wszystko, chyba jest to jedna z najbardziej autentycznych książek dotyczących śmierci i żałoby.

To, z jaką łatwością autorka przywołuje realistyczne reakcje bohaterów/ sytuacje jest naprawdę do docenienia.

Ta książka jest pełna mroku - może nie być dla wszystkich. Ale gdy już zdecydujesz się zmierzyć się z którąkolwiek z tych książek (każda to inna historia dotycząca innego zagadnienia psychicznego),na pewno po przeczytaniu będziesz miał jakąś refleksję/ coś z niej wyniesiesz.

Jest więc to seria, nazwałabym 'powieści psychologicznych', w której w naprawdę naturalnych warunkach obserwujemy różne stany psychiczne.
Cudo!!

Po przeczytaniu poprzednich dwóch książek autorki, nie powiem: liczyłam na coś lepszego.
Mimo wszystko, chyba jest to jedna z najbardziej autentycznych książek dotyczących śmierci i żałoby.

To, z jaką łatwością autorka przywołuje realistyczne reakcje bohaterów/ sytuacje jest naprawdę do docenienia.

Ta książka jest pełna mroku - może nie być dla wszystkich. Ale gdy już...

Jeżeli jakaś książka może sprawić, że po jej przeczytaniu czujemy się obdarci z emocji, to na pewno TA książka jest jedną z nich.

Jeżeli jakaś książka może sprawić, że po jej przeczytaniu czujemy się obdarci z emocji, to na pewno TA książka jest jedną z nich.

Jeden telefon, jedna zła wiadomość, coś co przewraca życie 16 letniej Tiger do góry nogami. Kłótnia z mamą, która zostaje ich ostatnią rozmową. Najgorszy scenariusz do historii o nastolatce, w najlepszej formie w jakiej to musiało powstać.

To jest książka o żałobie. O systemie do którego trafia dziecko po stracie rodzica. O czasie wiecznej beznadziei. O tym jak w jeden dzień wszystko się może zmienić. O tym jakim niesprawiedliwym zjawiskiem jest życie.

Nie zważając na masę negatywnych wymienionych przeze mnie wątków, ta książka jest pełna nadziei i bardzo łagodnego ciepła. Tiger, została sama na tej planecie, a tak naprawdę nigdy sama nie była. Potrzebowała tylko czasu żeby to pojąć i dostrzec. Po takie książki warto sięgać w każdym wieku, są wartościowe, mądre i napisane w przystępny sposób. Nie jest to tylko nastoletni bełkot, z jaką opinią o młodzieżówkach często się spotykam. Ta książka jest szczera i prawdziwa. Została mi jeszcze jedna powieść autorki i po nią sięgnę niebawem, jak tylko się pozbieram po tej.

Jeden telefon, jedna zła wiadomość, coś co przewraca życie 16 letniej Tiger do góry nogami. Kłótnia z mamą, która zostaje ich ostatnią rozmową. Najgorszy scenariusz do historii o nastolatce, w najlepszej formie w jakiej to musiało powstać.

To jest książka o żałobie. O systemie do którego trafia dziecko po stracie rodzica. O czasie wiecznej beznadziei. O tym jak w jeden...

Pierwsza książka, która wstrząsnęła mną do płaczu (a ja zazwyczaj nie płaczę z powodu książek, czy filmów).

Książka pokazuje historię Tiger, która traci matkę i nie ma już żadnej rodziny. Włóczy się po domach rodzin zastępczych, poznając różne historie innych dzieci. Dziewczyna zaczyna także szukać swojego ojca.

Kathleen Glasgow pokazuje w swoich książkach, jak ciężkie jest życie niektórych dzieci, które być może straciły wszystko, nie radzą sobie z problemami psychicznymi i szukają ratunku.

"How to make friends with the dark" podobało mi się tak bardzo, że na półce mam także przeczytaną już "You'de be home now" I oczekujacą "Girl in pieces".

Polecam każdemu, kto ma mocne nerwy i psychikę ze stali (najlepiej nierdzewnej).

Pierwsza książka, która wstrząsnęła mną do płaczu (a ja zazwyczaj nie płaczę z powodu książek, czy filmów).

Książka pokazuje historię Tiger, która traci matkę i nie ma już żadnej rodziny. Włóczy się po domach rodzin zastępczych, poznając różne historie innych dzieci. Dziewczyna zaczyna także szukać swojego ojca.

Kathleen Glasgow pokazuje w swoich książkach, jak ciężkie...

Trudna, ale bardzo dobra książka.

Trudna, ale bardzo dobra książka.

wiele rzeczy uświadamia oraz ma wiele wspaniałych cytatów. Myślę, że łatwo się w niej zakochać. Przedstawia niezbyt łatwe życie głównej bohaterki, która pomimo wszystkiego stara się żyć dalej.

wiele rzeczy uświadamia oraz ma wiele wspaniałych cytatów. Myślę, że łatwo się w niej zakochać. Przedstawia niezbyt łatwe życie głównej bohaterki, która pomimo wszystkiego stara się żyć dalej.

Ta książka jakoś we mnie uderzyła. Nie sądziłem, patrząc na ten tytuł w bibliotece, że takie wydarzenia będą się w niej dziać.

Ta książka jakoś we mnie uderzyła. Nie sądziłem, patrząc na ten tytuł w bibliotece, że takie wydarzenia będą się w niej dziać.

Pięknie opowiedziana historia chaosu związanego ze stratą

Pięknie opowiedziana historia chaosu związanego ze stratą

"I naprawdę znajduję pociechę w tym, że może kiedy umrzemy, to odzyskamy wszystko, co straciliśmy, na przykład nogi albo rodziców, albo córki, albo nawet mamę, i będziemy mieli tyle lodów, ile tylko zechcemy, w końcu, i to ani trochę nie będzie bolało."


Sięgając po ten tytuł spodziewałam się książki adresowanej do dzieci. Często faktycznie przemawiały w niej dzieci, a to, co mówiły, było wstrząsające.
"How to make friends with the dark" przybliża nam postać Tiger, jednak warto też zwrócić uwagę na pobocznych bohaterów.
Ta książka złamała mi serce i nawet kilka miesięcy po jej przeczytaniu mam łzy w oczach na myśl o niej.

"I naprawdę znajduję pociechę w tym, że może kiedy umrzemy, to odzyskamy wszystko, co straciliśmy, na przykład nogi albo rodziców, albo córki, albo nawet mamę, i będziemy mieli tyle lodów, ile tylko zechcemy, w końcu, i to ani trochę nie będzie bolało."


Sięgając po ten tytuł spodziewałam się książki adresowanej do dzieci. Często faktycznie przemawiały w niej dzieci, a to,...