Historia Szwecji jest z punktu widzenia dziejów nowożytnych bardzo istotna, mimo iż traktowano ją wtedy jako kraj dosyć egzotyczny. Gustawa Wazę uznaje się prekursorem jej późniejszej potęgi. Wybrany na króla w 1523 r. w państwie, gdzie 2/3 chłopów posiadało ziemię na własność, kościół należał do największych obszarników, a „siła oręża oraz beczki z dobrym piwem stanowiła główny i przekonywający element ówczesnej kultury politycznej”, dokonał rzeczy wielkich i stawia się go w rzędzie z innymi najważniejszymi władcami tamtego okresu. Przyjmując luteranizm jako religię państwową, tak jak władcy reszty krajów reformowanych zsekularyzował majątek duchowieństwa, który stał się podstawą materialnej potęgi władzy świeckiej. Łatwego zadania Gustaw nie miał. W administracji musiał się opierać na ludziach dosyć miernych, „skarżył się, że Kościół przyciąga do siebie najzdolniejszych absolwentów seminariów, zostawiając mu nędzne resztki pijaków i piwożłopów, rozpustnych i nieokrzesanych prostaków, którzy bardziej nadają się do chodzenia za pługiem niż do zajmowania ważnymi i pilnymi sprawami państwa”. Jako głowa kraju nie znosił żartów ze swojej osoby. Potrafił być srogi i np. za wniesienie toastu przez jednego z żołnierzy za „Gustawa krowi zadek”, pozbawić nieszczęśnika życia. Rządy jego naznaczyły się typową dla epoki nowożytnej konsolidacją i wzmocnieniem władzy. Najważniejszą w ich trakcie sprawę, czyli zmarginalizowanie roli kościoła dla wywyższenia państwa, udało mu się przeprowadzić kapitalnie. Jednak jak zauważa autor, Gustaw „nie zawsze kruszył kopię w dobrej i słusznej sprawie, przeciwko szatanowi i jego wielkiej, różnobarwnej sforze i biskupom i innym tłustym katabasom, którzy tylko sami się bogacili, uciskali lud i otwierali bramy królestwa dla obcych władców – tyranów”.
Książka napisana ładnym i przystępnym stylem. Mało jest u nas dobrych prac o historii Szwecji pióra szwedzkich historyków. Już sam ten fakt powoduje, że osoby zainteresowane Skandynawią oraz historią nowożytną i kluczowym dla niej problemem Reformacji, powinny sięgnąć po biografię króla, który jako dziadek naszego Zygmunta III Wazy, odegrał niebagatelną rolę w tejże epoce.

Historia Szwecji jest z punktu widzenia dziejów nowożytnych bardzo istotna, mimo iż traktowano ją wtedy jako kraj dosyć egzotyczny. Gustawa Wazę uznaje się prekursorem jej późniejszej potęgi. Wybrany na króla w 1523 r. w państwie, gdzie 2/3 chłopów posiadało ziemię na własność, kościół należał do największych obszarników, a „siła oręża oraz beczki z dobrym piwem stanowiła...

Ciekawie napisana biografia króla Szwecji i założyciela dynastii Wazów, którego wnuk i dwaj prawnukowie panowali następnie w Polsce. Dostarcza szeregu informacji zarówno o samej postaci Gustawa, jak i ówczesnej Szwecji (pod względem politycznym, społecznym, obyczajowym, gospodarczym). Gustaw Waza tradycyjnie ukazywany był w Szwecji jako bohater narodowy i "ojciec państwa", tutaj mamy obraz bardziej prawdziwy, mocno odbrązowiony, przedstawiający również mroczniejsze strony charakteru i panowania tego monarchy. Do tego garść anegdot, często skomponowanych i spopularyzowanych już za panowania potomków Gustawa (o czym autor informuje). Czyta się płynnie, zyskując przy tym rzetelną wiedzę o epoce.

Ciekawie napisana biografia króla Szwecji i założyciela dynastii Wazów, którego wnuk i dwaj prawnukowie panowali następnie w Polsce. Dostarcza szeregu informacji zarówno o samej postaci Gustawa, jak i ówczesnej Szwecji (pod względem politycznym, społecznym, obyczajowym, gospodarczym). Gustaw Waza tradycyjnie ukazywany był w Szwecji jako bohater narodowy i "ojciec...

7/10
Lekkie rozczarowanie. XVI wiek to jeden z najciekawszych okresów w dziejach Szwecji, kiedy zostały położone podwaliny pod przyszłe północno-europejskie mocarstwo władające praktycznie całym obszarem morza bałtyckiego. Gustaw Waza (1496-1560) - założyciel dynastii Wazów, ojciec Jana III Wazy, dziadek naszego Zygmunta III Wazy, odegrał kluczową rolę w budowie tego państwa. Biografia pióra Larsa Olofa Larssona możliwie dokładnie odtwarza losy króla Szwecji na tle realiów średniowiecznej Europy, jednak w mojej ocenie całość jest trochę chaotyczna a autorowi zdarzają się dłużyzny a nieraz fragmenty po prostu nudne i nic nie wnoszące do całości. Możliwym powodem jest to, że opisywana książka kierowana jest głownie do szwedzkiego czytelnika, który co oczywiste jest lepiej zaznajomiony z dziejami "ojca państwa szwedzkiego", zaś całość odwołuje się do obowiązującego w Szwecji światopoglądu na temat wpływu Gustawa Wazy na Szwecję i stoi, jak przyznaje sam autor, w kontrze do obiegowych opinii. Sporo do życzenia pozostawia też tłumaczenie, w którym co raz zdarzają się językowe pomyłki i dziwne konstrukcje zdaniowe.
Mimo wszystko jest to lektura warta polecenia, która przybliża postać w Polsce bliżej nieznaną, która jednocześnie odegrała ogromną rolę w historii Szwecji (6 czerwca, rocznica wyboru Gustawa na króla (1523) jest w Szwecji świętem narodowym i dniem wolnym od pracy) i pośrednio wpłynęła na historię Polski. Ciekawym uzupełnieniem lektury są liczne mapy i ilustracje, dające lepszy obraz opisywanych wydarzeń.

7/10
Lekkie rozczarowanie. XVI wiek to jeden z najciekawszych okresów w dziejach Szwecji, kiedy zostały położone podwaliny pod przyszłe północno-europejskie mocarstwo władające praktycznie całym obszarem morza bałtyckiego. Gustaw Waza (1496-1560) - założyciel dynastii Wazów, ojciec Jana III Wazy, dziadek naszego Zygmunta III Wazy, odegrał kluczową rolę w budowie tego...