Trudno mi ocenić. Z jednej strony na pewne rzeczy zwraca uwagę z drugiej wieje nudą o tym co tam kto kiedy wymyślił czy jaki artykuł napisał. Im głębiej w książkę tym znużenie narasta a niechęć się wzmaga. Momentami miałam wrażenie jakbym czytała nic niewnoszącą magisterkę. Milion nazwisk, nawiązań czy odniesień, zero przydatności tego do życia

Trudno mi ocenić. Z jednej strony na pewne rzeczy zwraca uwagę z drugiej wieje nudą o tym co tam kto kiedy wymyślił czy jaki artykuł napisał. Im głębiej w książkę tym znużenie narasta a niechęć się wzmaga. Momentami miałam wrażenie jakbym czytała nic niewnoszącą magisterkę. Milion nazwisk, nawiązań czy odniesień, zero przydatności tego do życia

w porządku, czyta się łatwo, język jest przystępny. Taka bardzo współczesna książka na dość nowy temat. Jeśli ktoś chce się więcej dowiedzieć czegoś więcej na temat biologii neuroróżnorodności to nie tu, ale jeśli szukacie czegoś na temat społecznego aspektu neuroróżnorodności to jak najbardziej.

w porządku, czyta się łatwo, język jest przystępny. Taka bardzo współczesna książka na dość nowy temat. Jeśli ktoś chce się więcej dowiedzieć czegoś więcej na temat biologii neuroróżnorodności to nie tu, ale jeśli szukacie czegoś na temat społecznego aspektu neuroróżnorodności to jak najbardziej.

Jak dla mnie dość ciekawa, napisana przyjemnym językiem, ale równocześnie przekazująca treści naukowe.

Jak dla mnie dość ciekawa, napisana przyjemnym językiem, ale równocześnie przekazująca treści naukowe.

Za dużo lania wody, bardzo subiektywne (moim zdaniem) spojrzenie na neuroróżnorodność.
Książka skupia się głównie na "wrażliwości", nic więc dziwnego, że najwięcej tu chyba wzmianek o osobach wysoko wrażliwych, a nie tych w spektrum autyzmu czy z ADHD.
Spory zawód.

Za dużo lania wody, bardzo subiektywne (moim zdaniem) spojrzenie na neuroróżnorodność.
Książka skupia się głównie na "wrażliwości", nic więc dziwnego, że najwięcej tu chyba wzmianek o osobach wysoko wrażliwych, a nie tych w spektrum autyzmu czy z ADHD.
Spory zawód.

Dla mnie książka jest odkryciem. Jestem na początku drogi akceptacji swojej neuroodmiennosci a książka ta w bardzo prosty i przystępny sposób pokazuje do tego drogę. Głaszcze i koi.

Dla mnie książka jest odkryciem. Jestem na początku drogi akceptacji swojej neuroodmiennosci a książka ta w bardzo prosty i przystępny sposób pokazuje do tego drogę. Głaszcze i koi.

Bardzo nie lubię terminu wysoka wrażliwość. Odechciewało mi się czytać

Bardzo nie lubię terminu wysoka wrażliwość. Odechciewało mi się czytać

Z książki można dowiedzieć się sporo rzeczy o przyjaznym neuroróżnorodności projektowaniu. Np sal Snoezeln. Sama część o neuroróżnorodności nieciekawa.

Z książki można dowiedzieć się sporo rzeczy o przyjaznym neuroróżnorodności projektowaniu. Np sal Snoezeln. Sama część o neuroróżnorodności nieciekawa.

Książka to dobry wstęp do zainteresowania się neuroróżnorodnością. Myślę, że ma potencjał przetarcia szlaków w społeczeństwie do zgłębienia tego tematu.
Autorka szczególną uwagę zwraca na spektrum autyzmu, ADHD i wysoką wrażliwość u kobiet, podkreślając, jak trudna jest diagnoza w ich przypadku. Winę upatruje w zaniedbaniu kobiet w badaniach naukowych. Książka pokazuje, jak wiele jest jeszcze do zrobienia w temacie równości, uwrażliwia na nueroróżnorodnością otaczających nas osób, jest zaproszeniem do poznania jej i poszanowania. Sądzę, że to dobra lektura na początek.
Niestety w wielu momentach miałam wrażenie chaotyczności. Wiele informacji powtarzanych jest wręcz do znudzenia. Zabrakło tu jakiegoś zamysłu kompozycyjnego.

Książka to dobry wstęp do zainteresowania się neuroróżnorodnością. Myślę, że ma potencjał przetarcia szlaków w społeczeństwie do zgłębienia tego tematu.
Autorka szczególną uwagę zwraca na spektrum autyzmu, ADHD i wysoką wrażliwość u kobiet, podkreślając, jak trudna jest diagnoza w ich przypadku. Winę upatruje w zaniedbaniu kobiet w badaniach naukowych. Książka pokazuje, jak...

Jest to fajna pozycja kiedy ktoś u siebie podejrzewa jakąś neuroróżnorodność i chce sprawdzić czy w ogóle jest to dobry kierunek. W książce znajdziemy liczne opisy ludzkich doświadczeń i jeśli jesteśmy osobami neuroróżnorodnymi jest duża szansa, że się w nich odnajdziemy. Natomiast jest bardzo mało konkretu, miałam wrażenie, że autorka chce opowiedzieć o wszystkim i trochę wychodzi na to, że niczego bardziej nie przybliża. Trochę się rozczarowałam, bo liczyłam na więcej o ADHD, a nawet w rozdziałach poświęconych ADHD autorka bardzo zbacza z tematu. Ogólnie jest wrażenie dużego chaosu.

Jest to fajna pozycja kiedy ktoś u siebie podejrzewa jakąś neuroróżnorodność i chce sprawdzić czy w ogóle jest to dobry kierunek. W książce znajdziemy liczne opisy ludzkich doświadczeń i jeśli jesteśmy osobami neuroróżnorodnymi jest duża szansa, że się w nich odnajdziemy. Natomiast jest bardzo mało konkretu, miałam wrażenie, że autorka chce opowiedzieć o wszystkim i trochę...

Mocno taka sobie. Mało konkretów, dużo lania wody. Myślę, że wystarczyłoby, żeby autorka opublikowała kilka postów na blogu zamiast wydawać książkę o tak niskim stężeniu treści.

Mocno taka sobie. Mało konkretów, dużo lania wody. Myślę, że wystarczyłoby, żeby autorka opublikowała kilka postów na blogu zamiast wydawać książkę o tak niskim stężeniu treści.