Idealna pozycja dla osoby poszukującej podstaw teorii stoicyzmu oraz praktycznych porad. Każdy rozdział "wypchany" jest po brzegi tekstami źródłowymi z dzieł najsłynniejszych stoików. Wszystko jest uporządkowane tematycznie, a następnie logicznie wyjaśnione przez autora, często z życiowymi radami. Na koniec eseje przeciwników stoicyzmu wraz z kontrargumentacją. Książka do której można, ba, nawet należy wracać przez całe życie

Idealna pozycja dla osoby poszukującej podstaw teorii stoicyzmu oraz praktycznych porad. Każdy rozdział "wypchany" jest po brzegi tekstami źródłowymi z dzieł najsłynniejszych stoików. Wszystko jest uporządkowane tematycznie, a następnie logicznie wyjaśnione przez autora, często z życiowymi radami. Na koniec eseje przeciwników stoicyzmu wraz z kontrargumentacją. Książka do...

Najlepsza książka jaką kiedykolwiek przeczytałem.
Nazwałbym ją wręcz "biblią stoicyzmu".
Do mnie trafia idealnie.
Mega czytelny podział, cytaty geniuszy stoickich i nie tylko.
Bardzo mi się podoba kolejność zapisu.
Książka do czytania fragmentami, nawet wybiórczymi zawsze i wszędzie.

Dzięki tej lekturze znam już odpowiedź na pytanie : "Jaką książkę zabrałbyś na bezludną wyspę?". Tam by się mniej przydała , bo brak kontaktu z ludźmi ale nadal byłaby cudowną skarbnicą wiedzy.

Najlepsza książka jaką kiedykolwiek przeczytałem.
Nazwałbym ją wręcz "biblią stoicyzmu".
Do mnie trafia idealnie.
Mega czytelny podział, cytaty geniuszy stoickich i nie tylko.
Bardzo mi się podoba kolejność zapisu.
Książka do czytania fragmentami, nawet wybiórczymi zawsze i wszędzie.

Dzięki tej lekturze znam już odpowiedź na pytanie : "Jaką książkę zabrałbyś na bezludną...

Jeden z lepszych wstępów do stoicyzmu, choć, co sam autor uczciwe podkreśla, jest zaledwie możliwością zapoznania się ze stoicyzmem od jego praktycznej strony, ze świadomym pominięciem teorii (metafizyki). Dlatego wysoka ocena odnosi się do tego, co autor obiecuje i faktycznie daje, a nie jest oceną próby przybliżenia całościowej charakterystyki szkoły stoickiej.

Ogromnym atutem jest apologia stoicyzmu, odpowiedź na krytykę oraz obalenie wierutnych bzdur na temat tego wspaniałego nurtu. Zatem idealna wręcz pozycja dla tych wszystkich, którzy o stoicyzmie wiedzą najwyżej tyle, że to oderwane od rzeczywistości próby uczynienia z człowieka nieczułego głazu. Przyda się też tym, którzy ze stoicyzmem już mieli kontakt, ale niezbyt przypadł im do gustu, lub niezbyt go pojęli.

Jeśli chodzi o bardziej osobiste uwagi, zrezygnowałbym z cytatów Schopenhauera, a niepomiernie wzbogacił treść Sokratesem, Platonem i Arystotelesem. Bez nich książka ma charakter niemal czysto praktyczny, a przecież nie ze względu na korzyści dążymy do cnoty, lecz ze względu na nią samą, oraz ze względu na Dobro, Prawdę i Piękno moralne; ze względu na Miłość Boga i Jego Mądrość – nieustanne wewnętrzne szczęście jest „zaledwie” epifenomenem.

Gorąco polecam z podkreśleniem, aby nie poprzestawać na tego typu opracowaniach, a sięgać do źródeł, i wybrać się na wspaniałą przechadzkę wzdłuż stoi z Seneką, Markiem Aureliuszem i Epiktetem.

------------------------

„Ta książka traktuje o ludzkiej naturze i o tym, jak nią sterować. Najświatlejszymi badaczami tej kwestii w starożytności, a być może nawet w całej historii, byli filozofowie znani jako stoicy. Ich zalecenia dotyczące tego, jak należy myśleć i żyć, zupełnie nie przystają do czegoś ponurego i pozbawionego uczuć, co bardzo często, gdy myślimy o stoicyzmie, przychodzi nam do głowy obecnie. Właściwi stoicy byli nie tylko wybitnymi filozofami i psychologami, ale także ludźmi niezwykle praktycznymi, bo proponowali rozwiązania problemów dnia codziennego i radzili, jak powinniśmy przezwyciężać własną irracjonalność, posługując się argumentami, które są nadal aktualne i pomocne". Farnsworth

„Stoicyzm w ujęciu proponowanym w niniejszej książce to zbiór idei opracowanych przez filozofów wywodzących się ze starożytnej Grecji i Rzymu. Warto tutaj powtórzyć i nieustannie podkreślać coś, o czym wspomnieliśmy na początku – że wyraz „stoicyzm” oznaczał dla nich co innego niż to, co obecnie oznacza dla nas. We współczesnej polszczyźnie to określenie odnosi się zwykle do cierpliwego znoszenia udręki. W naszym przypadku jest ono jednak szersze; stoicy-filozofowie raczej się nie skarżą i w ogóle tego typu działania są dla nich zbyt nieistotne (choć prawdopodobnie chętnie oddawaliby się narzekaniom, gdyby mogło to komukolwiek w czymkolwiek pomóc). Wiele osób kojarzy także wyraz „stoicki” ze słowem ponury, ale to również jest niedokładna interpretacja jego znaczenia, bo tak naprawdę to, co inni uważają za ponure, stoik uznałby zapewne za coś nieco zabawnego. Jeszcze inni wyobrażają sobie, że stoicy próbują odcinać się od świata – że to filozofia emigracji wewnętrznej. W tym przypadku także jest odwrotnie, bo stoikom zależy na kwestiach publicznych. Efektem tego całego zamieszania jest pewna uciążliwość dla zgłębiających interesującą nas tematykę: większość z nas nie wie, czym jest stoicyzm, ale nie wie też o tym, że tego nie wie”. Farnsworth

„Filozofia zaleca w pierwszym rzędzie zdrowy rozsądek, ludzkość oraz towarzyskość” Seneka

„Podobnie jak wełna wciąga niektóre barwniki od razu, a niektórymi innymi nasiąka dopiero po wielokrotnym moczeniu i gotowaniu, tak też umysły, kiedy zetknęły się z innymi naukami, natychmiast je opanowują, lecz nauka mądrości, jeżeli nie zstąpiła w głąb, jeśli nie zatrzymała się tam na dłużej i nie zabarwiła umysłu, lecz go jedynie splamiła, nie użycza nic z tego, co była przyrzekła”. Seneka

„Ubrania wydają się ogrzewać człowieka, ale oczywiście nie same grzeją i wydzielają ciepło (samo z siebie każde z nich jest zimne, dlatego w skwarze i gorączce ludzie się przebierają),lecz strój przylegając do ciała, skupia i okrywa to ciepło, które człowiek z siebie oddaje, i zatrzymanemu w ciele nie pozwala znów się rozproszyć. Tak samo właśnie rzecz ma się ze sprawami życiowymi, przez co większość ludzi myli się w ich ocenie: sądzą, że jeśli zbudują sobie wielkie domy i zgromadzą mnóstwo niewolników i dóbr, będą przyjemnie żyć. Jednakże życie przyjemne i radosne nie bierze się z zewnątrz, wręcz przeciwnie, człowiek czerpiąc ze swego charakteru jak ze źródła, nadaje otaczającym go sprawom przyjemność i wdzięk”. Plutarch

„Nie jestem tak bezczelny, bym będąc chory sam, zabierał się do leczenia innych, lecz mówię z tobą o wspólnej nam niemocy i naradzam się co do leków tak, jakbym leżał w tym samym szpitalu. Słuchaj mnie więc, jak gdybym wiódł rozmowę z samym sobą. Oto przypuszczam cię do mych tajemnic i w twojej obecności chcę zastanowić się nad sobą”. Seneka

„Inaczej – odpowiesz – mówisz, inaczej żyjesz. – Ten właśnie zarzut, wy, dusze nikczemne i wrogie w stosunku do każdego uczciwego człowieka, stawiano Platonowi, stawiano Epikurowi, stawiano Zenonowi. Wszyscy ci bowiem mówili nie o tym, jak sami żyją, ale jak sami żyć winni. Ja mówię o cnocie, nie o sobie, i kiedy piętnuję występki, przede wszystkim piętnuję swe własne, a skoro tylko potrafię, żyć będę, jak żyć należy”. Seneka

Jeden z lepszych wstępów do stoicyzmu, choć, co sam autor uczciwe podkreśla, jest zaledwie możliwością zapoznania się ze stoicyzmem od jego praktycznej strony, ze świadomym pominięciem teorii (metafizyki). Dlatego wysoka ocena odnosi się do tego, co autor obiecuje i faktycznie daje, a nie jest oceną próby przybliżenia całościowej charakterystyki szkoły stoickiej.

Ogromnym...

Bardzo dobra pozycja, która jest doskonałym wstępem do poznania nie tylko filozofii stoicyzmu ale i jej przedstawicieli z różnych epok. Czytając tę pozycję widziałem sporo podobieństw do lektury J.B. Petersona, więc jeśli zna się jego książki, to rzuci nam się w oczy, że mocno korzystał z filozofii stoickiej. A sama książka jest napisana w sposób przejrzysty i czytelny, lekkim piórem, może z wyjątkiem cytatów z przed wieków. Ale to mamy później jasno wyjaśnione nawet gdybyśmy czegoś nie pojęli. Innymi słowy książka godna polecenia.

Bardzo dobra pozycja, która jest doskonałym wstępem do poznania nie tylko filozofii stoicyzmu ale i jej przedstawicieli z różnych epok. Czytając tę pozycję widziałem sporo podobieństw do lektury J.B. Petersona, więc jeśli zna się jego książki, to rzuci nam się w oczy, że mocno korzystał z filozofii stoickiej. A sama książka jest napisana w sposób przejrzysty i czytelny,...

Świetna książka, która dzięki cytatom stoików wraz z opowieścią o nich w ciekawy sposób przedstawia życie stoików w praktyce.

Świetna książka, która dzięki cytatom stoików wraz z opowieścią o nich w ciekawy sposób przedstawia życie stoików w praktyce.