Przez Cierpienie do Gwiazd. Od Serca do Nieskończoności

„Przez cierpienie do gwiazd" to dzieło młodego poety, Mariusza Pabjasza, który przelewa w nie ogromną dawkę swojego życia - ciężar doświadczeń i emocji, które mu towarzyszą. Dlaczego piszę tu o ciężarze? Nietrudno się domyślić nawet po samym tytule. Nie są to wiersze pełne ślepej miłości do ukochanej, zachwalające piękno świata i wylewające na czytelnika ogrom optymizmu, od którego w pewnym momencie może być aż mdło. Wręcz przeciwnie, to utwory o żalu, tęsknocie, cierpieniu, samotności i niesprawiedliwości, czyli pokazujące świat takim, jaki jest w rzeczywistości.
Kilka zasługuje na szczególną uwagę.
„Współczesność" i „Ślepota" ukazują prawdę o dzisiejszym świecie, są brutalnie szczere i dzięki temu tym bardziej docierają do czytelnika. Pokazują bunt przeciwko biernym postawom ludzi, pozornie walczących o lepszą przyszłość, choć tak naprawdę pełnych ignorancji, egoizmu i obłudy. „Kruk" prowadzi nas przez ciemne zakamarki naszej duszy. Jako symbol śmierci, zguby, ciemnej gwiazdy, na nasze życzenie ukazuje nam prawdę, jaką sami przed sobą ukrywamy - pełną mroku, chęci zemsty i pustki w sercu. Natomiast „Przez cierpienie do gwiazd", czyli, jak sam przyznał autor, jego motto życiowe i myśl przewodnia tomiku, ukazuje samotność, udrękę i cierpienie. Bohater wpatruje się w niebo i myśli o śmierci, chcąc dołączyć do innych przeklętych, zgromadzonych między gwiazdami. Marzy o tym, że stamtąd uda mu się nieść miłość i pocieszenie wszystkim cierpiącym duszom, które tak jak on wpatrują się w niebo.

Polecam wielbicielom szczerej poezji, chcącym przekształcić swoje trudne doświadczenia w drogę prowadzącą do gwiazd.

„Przez cierpienie do gwiazd" to dzieło młodego poety, Mariusza Pabjasza, który przelewa w nie ogromną dawkę swojego życia - ciężar doświadczeń i emocji, które mu towarzyszą. Dlaczego piszę tu o ciężarze? Nietrudno się domyślić nawet po samym tytule. Nie są to wiersze pełne ślepej miłości do ukochanej, zachwalające piękno świata i wylewające na czytelnika ogrom optymizmu, od...

Mariusz w fenomenalny sposób łączy poezję i doświadczenia życiowe młodego człowieka. Wiersze są przesiąknięte prawdą i egzystencjalną refleksją dotyczącą przemijania. Piękny tomik młodego poety.

Mariusz w fenomenalny sposób łączy poezję i doświadczenia życiowe młodego człowieka. Wiersze są przesiąknięte prawdą i egzystencjalną refleksją dotyczącą przemijania. Piękny tomik młodego poety.