Niebezpieczne pasje

Podobnie jak w książce “Wielkie wybawienie” Elizabeth George, tak i tutaj, ponownie spotykamy się z dwójką policjantów ze Scotland Yardu, pracujących w duecie: Thomasem Lynleyem i Barbarą Havers. Tym razem do rozwiązania mają zagadkę kryminalną, związana z zabójstwem znanej i sławnej pisarki książek i scenariuszy – Joy Sinclair. Jednak o ile w tamtej książce była między tymi policjantami jakaś ciekawa interakcja, to tutaj mi tego zabrakło. Thomas traktował tu Barbarę jak swój podnóżek.

Akcja książki dzieje się w starej, angielskiej rezydencji, odciętej od świata nie tylko lokalizacją, ale również i warunkami atmosferycznymi, gdzie wszystko jest zasypane śniegiem i tonie w bieli. I w takich okolicznościach spotyka się grupa teatralna, pracująca nad sztuką autorstwa Joy Sinclair. Jednak ona ginie, zasztyletowana najprawdopodobniej przez którąś z osób przebywających w rezydencji. Policjanci próbują dociec kto miał motyw aby ją zabić (okazuje się, że wiele osób) i oczywiście złapać mordercę.

Całe śledztwo idzie jak po grudzie. Wręcz wlecze się niemiłosiernie. Podczas przesłuchiwania poszczególnych świadków, na jaw wychodzą różne tajemnice, postępki, zdrady, intrygi. Ale gubiłam się w mnogości postaci i wzajemnych powiązań między nimi. Na terenie posiadłości natknięto się również na tajemnicze groby. Dlaczego te osoby pochowano akurat w tym miejscu? Czy dlatego, że sobie tego życzyły czy po to aby na jaw nie wyszły jakieś tajemnice? Nie czułam tu atmosfery napięcia, grozy, wyczekiwania. Owszem, trochę “pachniało naftaliną” i opisy umeblowania, przyrody pozwalały wczuć się w klimat retro, ale sama akcja – nuda.

Okazuje się, że styl pisania tej autorki kompletnie mi nie “leży”. Niby jest tu wszystko, to co lubię w starych kryminałach: stara posiadłość w otoczeniu bajkowej przyrody, lordowie i służący, zagadkowe morderstwo, odkrywane stopniowo tajemnice, a jednak coś mi tu “zgrzyta”. Powieść przypomina mi szekspirowskie sztuki, wystawiane w czasach PRL-u przez Teatr Telewizji. Za dużo tu gadania, a za mało akcji. Dla mnie to było zbyt monotonne, mdłe, zupełnie moja bajka. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że nie zostanę wielbicielką tej autorki i na tych dwóch książkach zakończę przygodę z jej twórczością.

Podobnie jak w książce “Wielkie wybawienie” Elizabeth George, tak i tutaj, ponownie spotykamy się z dwójką policjantów ze Scotland Yardu, pracujących w duecie: Thomasem Lynleyem i Barbarą Havers. Tym razem do rozwiązania mają zagadkę kryminalną, związana z zabójstwem znanej i sławnej pisarki książek i scenariuszy – Joy Sinclair. Jednak o ile w tamtej książce była między...

Westerbrae, Szkocja, zima 1988 roku. Ponure, wykonane z szarego granitu wiktoriańskie gmaszysko, ukryte wśród wrzosowisk, niemal odcięte od świata, należące do starej arystokracji z lordowskim tytułem. W nim właścicielka, leciwa już dosyć wdowa, kilkoro służby i towarzystwo prosto z Londynu przybyłe dla omówienia teatralnego projektu. Aktorzy, reżyserzy i ona – Joy Sinclair - autorka sztuki, powieściopisarka i ofiara krwawej zbrodni w jednym.

Lubicie takie staroangielskie, arystokratyczne klimaty? Morderstwa rozgrywające się na odludziu, do którego trudno dotrzeć, tym bardziej zimą? Zbrodnie upiorne, dokonane w antycznych wnętrzach i odwiecznym sposobem – przez zasztyletowanie? Z bohaterami stanowiącymi z zewnątrz towarzystwo niby zgodne, ale powiązane wieloma nićmi starych niesnasek, zawiści, zdrad i kompleksów, w którym każdy mógłby uchodzić za sprawcę mordu?
W takim razie tej powieści nie możecie przegapić.

Śledztwo prowadzone przez inspektora Scotland Yardu sir Thomasa Lynley’a i sierżant Havers doprowadza do odkrycia wielu tajemnic lordowskiego rodu sięgających jeszcze lat sześćdziesiątych, w tym dwóch odosobnionych grobów w otoczeniu pałacu. Komuś zależało na ukryciu niewygodnych faktów z życia nieboszczyków, czy była to tylko arystokratyczna fanaberia ujęta w testamencie?

Autorka zręcznie kieruje uwagę czytelnika na wątki, które wprawdzie rozwiązują kilka problemów i wskazują potencjalnego sprawcę, ale niestety niewłaściwego. Dopiero obława przygotowana przez policję ujawni prawdziwą twarz mordercy, chociaż okaże się ona zaskakująca nawet dla zaprawionego w detektywistycznej robocie Lynley’a. Rozwiązanie zagadek i całego morderczego spisku nie było łatwe, a ujawnienie wszystkich motywów żmudne i wymagające.

Wspaniały klimat, zwroty akcji, mnóstwo rodzinnych tajemnic, świetnie nakreślona obyczajowość angielskiej prowincji, precyzyjny obraz wszystkich postaci dramatu to atuty tej powieści. Nie można się oderwać. Polecam.

Westerbrae, Szkocja, zima 1988 roku. Ponure, wykonane z szarego granitu wiktoriańskie gmaszysko, ukryte wśród wrzosowisk, niemal odcięte od świata, należące do starej arystokracji z lordowskim tytułem. W nim właścicielka, leciwa już dosyć wdowa, kilkoro służby i towarzystwo prosto z Londynu przybyłe dla omówienia teatralnego projektu. Aktorzy, reżyserzy i ona – Joy Sinclair...