Słowem wstępu - jest duża szansa, że mogły umknąć mi detale wynikające z niedoskonałości (mojego) tłumaczenia. Mogą mieć wpływ na obecną ocenę.

Bohaterka książki otrzymała moc (zdolność?),która wykracza poza jej rozumienie. Mimo to, poznaje ją na tyle aby móc w miarę spokojnie wędrować przez świat i znaleźć wykorzystanie dla niej. Adoptowana córka śmierci zadaje śmierć wszystkim, którzy o to proszą, lub tym którzy chcą ją skrzywdzić. Nie próbuje jej wykorzystywać do własnych celów. Jej jedynym celem jest odnalezienie ziarna, które niejako było początkiem tego wszystkiego. W całą jej sytuację zamieszana jest tajemnicza organizacja, która prawdopodobnie chce wykorzystać naszą bohaterkę do swoich celów.

W moim odczuciu ta książka to wykorzystanie motywu drogi. Bohaterka znajduje się w sytuacji która zdecydowanie ją przerasta (w końcu jest nastolatką!),jednak podejmuje się tego wysiłku aby znaleźć... no właśnie, co znaleźć? Bohaterka poszukuje kosmicznego ziarna, niczym Gollum pierścienia. Właściwie nie wie po co jej to ziarno, ani co z nim dalej zrobi.

Podróż nie jest prosta. Jest pełna zwątpienia, rezygnacji i wreszcie porzucenia swojego celu. A jednak, historia w pewnym momencie zatacza koło i wszystko niejako wraca do swojego początku.

I wszystko to jest podane całkiem dobrze. Nasuwają mi się skojarzenia z Ziemiomorzem, czy też Imieniem Wiatru. Pierwsze strony wciągają i można dostrzec głębię brzemienia jakim obarczono bohaterkę, a zaraz ogromem ulgi jakie ono może przynieść innym osobom.

Przedstawiona wizja nowoczesnej Afryki jest całkiem przekonująca. Kontynent w pewnym sensie nadal trzyma się swoich korzeni i tradycji, jednak nowoczesna technologia służy mu dobrze. Skojarzenia z Wakandą z MCU były dla mnie wręcz naturalne.

Najgorzej wykorzystany motyw to ten związany z tajemniczą korporacją. Ta niby jest od samego początku i od razu czuć, że to jest jedna z tych organizacji, która jest gnana swoją chciwością. Wspomniana korporacja zagęszcza akcję w tych momentach, kiedy zaczyna się robić nudnawo. Problem tylko w tym, że.. nic z tego nie wynika. Zupełnie nic. Wielka zła korporacja jest niczym mrówka, która dotkliwie kąsa, ale nie robi nic więcej poza tym.

Zupełnie nie zrozumiałem czym ma być tytułowy "Remote Control". Ten pojawia się w paru miejscach i chyba jest związany z umiejętnością zadawania śmierci. A może chodziło o sterowanie korporacji? Ta fraza jest zmitologizowana jak sam tytuł głównej bohaterki (Adoptowana córka śmierci) i raczej przewija się jako legenda miejska, a nie jakaś konkretna rzecz.

I na koniec - ta książka kończy się w sposób nijaki. Nie ma puenty, nie ma cliffhangera. A może o to właśnie chodzi? Podróż bohaterki po prostu się skończyła i nie ma sensu na jej podsumowanie.

Słowem wstępu - jest duża szansa, że mogły umknąć mi detale wynikające z niedoskonałości (mojego) tłumaczenia. Mogą mieć wpływ na obecną ocenę.

Bohaterka książki otrzymała moc (zdolność?),która wykracza poza jej rozumienie. Mimo to, poznaje ją na tyle aby móc w miarę spokojnie wędrować przez świat i znaleźć wykorzystanie dla niej. Adoptowana córka śmierci zadaje śmierć...