Muszę powiedzieć, że do sięgnięcia po tę książkę skłonił mnie jej interesujący tytuł. Od wielu lat interesuję się zagadnieniami „szaleństwa” oraz psychiatrii jako takiej, a szczególnie jej historii. Stąd też uznałam, że z pewnością będzie to pozycja dla mnie. Zwłaszcza, iż jeśli chodzi o historię, wybieram raczej publikacje naukowe. Jednak ta książka jednocześnie mnie zawiodła i nie zawiodła. Jak to możliwe? Już piszę.
Zacznę od pozytywnej strony – w publikacji nie mam czego się doczepić. Nie jest to okres historyczny, który znałabym dobrze, więc nie mogę dyskutować z tezami autorki. Niemniej jednak publikacja jest dobrze udokumentowana, wykorzystuje szeroką literaturę, ma w sobie wiele ciekawych wątków i odnosi się do interesujących źródeł. Autorka podjęła nawet próbę włączenia do niej szerszej myśli, wspominając m.in. Michela Foucault.
To wszystko mogło być bazą do stworzenia jednej z tych książek historycznych, które się wręcz pochłania. Niestety, moim zdaniem, autorka nie wykorzystała tego potencjału. Zdecydowanie najciekawszą część publikacji stanowi Wstęp. Cała reszta jest napisana niezwykle topornie, jakby autorka sama losowo opisywała źródło, a potem przechodziła do jakiejś innej historii. Sposób, w jaki książka została napisana, sprawia, że czyta się ją bardzo powoli i jest męcząca.
Podsumowując:
Bibliografia i źródła: 3/3
Ciekawa hipoteza/myśl przewodnia/teoria: 2/3
Język i struktura: 1/3
Dodatkowe punkty: 0/1
Ocena ogólna: 6/10
Kategoria – książki naukowe

Muszę powiedzieć, że do sięgnięcia po tę książkę skłonił mnie jej interesujący tytuł. Od wielu lat interesuję się zagadnieniami „szaleństwa” oraz psychiatrii jako takiej, a szczególnie jej historii. Stąd też uznałam, że z pewnością będzie to pozycja dla mnie. Zwłaszcza, iż jeśli chodzi o historię, wybieram raczej publikacje naukowe. Jednak ta książka jednocześnie mnie...