Książkę czyta się szybko i lekko. Historia fajna i wciągająca.
Zabrakło mi jednak opisu relacji z dziećmi i tej drugiej strony, czyli męża. Tego co działo się z kochanką i jego uczuć. Choć to może jednak Alicja stała się kochanką ;)
Byłam nieco zawiedziona, że kończy się happy endem, jednak zakończenie było takie, jakie myślałam, że będzie. Nie wiem czy to furtka do kolejnej części, ale jeśli tak, to czekam na historie z dwóch stron.
Gratuluję debiutu i mam nadzieję, że jeszcze coś Twojego przeczytam.

Książkę czyta się szybko i lekko. Historia fajna i wciągająca.
Zabrakło mi jednak opisu relacji z dziećmi i tej drugiej strony, czyli męża. Tego co działo się z kochanką i jego uczuć. Choć to może jednak Alicja stała się kochanką ;)
Byłam nieco zawiedziona, że kończy się happy endem, jednak zakończenie było takie, jakie myślałam, że będzie. Nie wiem czy to furtka do...

Pomysł na książkę całkiem udany i za to moje 3pkt.

Jeśli chodzi o styl, to wiele powtórzeń, miałam wrażenie, że te same wyrażenia i zwroty właściwie zapetlaja się na kolejnych stronach by zwiększyć ilość słów, trochę jak pisanie rozprawki minimum 2000 słów 🤷‍♀️
Bohaterowie niczym z mody na sukces, płytcy, nieprawdopodobnie naiwni i nie rozmawiający że sobą, miałam wrażenie, że nie są ludźmi.

Autorką skupia się na głównej bohaterce Alicji, podobno całym jej światem są jej dzieci...a jednak w książce prawie nie czytamy o tym jak spędzają czas jak tworzą relacje i co czują do siebie.

Dla mnie to taka książka dobra do poczytania na dworcu PKP gdy spóźnia się pociąg i trzeba zabić czas, ale bez szału.

No i zakończenie, kompletnie z czapy. Wymuszające druga część i pokazujące, że główną bohaterką to postać fikcyjna. Kto dorosły się tak zachowuje?

Niestety książka nie trafia w mój gust. Pomyśl na potencjał i mogło z tego powstać dobre 40stronnicowe opowiadanie. Styl pisarski do oszlifowania.

Pomysł na książkę całkiem udany i za to moje 3pkt.

Jeśli chodzi o styl, to wiele powtórzeń, miałam wrażenie, że te same wyrażenia i zwroty właściwie zapetlaja się na kolejnych stronach by zwiększyć ilość słów, trochę jak pisanie rozprawki minimum 2000 słów 🤷‍♀️
Bohaterowie niczym z mody na sukces, płytcy, nieprawdopodobnie naiwni i nie rozmawiający że sobą, miałam...

RECENZJA
"Jakby jutra mogło nie być "
Autorka @wilgocka_pisze
@wydawnictwofeniks

Bardzo ciekawa fabuła książki

Bohaterka książki Alicja ma wypadek w którym zostaje potrącona przez
samochód i trafia do szpitala w stanie śpiączki na prawie dziesięć lat .
Po dekadzie czasu budzi się dla niej czas stanął a dla jej męża i dzieci czas płynął dalej mieli własne życie .Dzieci podrosły i już są nastolatkami a mąż miał już inną .
Teraz Alicja staje do walki o swoje życie i rodzinne którą straciła przez wypadek . Dochodzi do siebie w czasie rehabilitacji i powrotu do życia z przed wypadku .
Jest to wzruszająca historia o walce o życie codzienne i rodzinne .
Książkę czyta się płynnie i szybko .

Mówi się, że czas jest najlepszym lekarzem – zasklepia rany zarówno na ciele, jak i w duszy. Ile trzeba czekać, aby odzyskać życie, które odebrał wypadek, a przywrócił cud? A może Alicji wystarczy siła i determinacja, by zrozumieć, że najwyższa pora zacząć żyć tak, jakby jutra miało nie być?

Polecam serdecznie 🙂
Za e-book do recenzji dziękuję @wydawnictwofeniks😍

RECENZJA
"Jakby jutra mogło nie być "
Autorka @wilgocka_pisze
@wydawnictwofeniks

Bardzo ciekawa fabuła książki

Bohaterka książki Alicja ma wypadek w którym zostaje potrącona przez
samochód i trafia do szpitala w stanie śpiączki na prawie dziesięć lat .
Po dekadzie czasu budzi się dla niej czas stanął a dla jej męża i dzieci czas płynął dalej mieli własne życie...

Jakby jutra miało nie być autorstwa Moniki Danielczak Wilgockiej od wydawnictwa @wydawnictwofeniks .

Ile ja łez wylałam w trakcie czytania tej historii, jak bardzo mnie rozczuliła, wzruszyła i ile emocji we mnie wywołała - nie da się opisać. To jest tak niesamowicie smutna, bolesna, pełna niesprawiedliwości powieść, z fabułą, która obrazuje nam jak bardzo los potrafi sobie z nas kpić, rzucać kłody pod nogi i dawać namiastkę szczęścia tylko po to, by zaraz znów wbić nam nóż w serce. Totalnie wciągająca lektura, bez chusteczek się nie obejdzie. Nie wiem skąd bohaterka czerpała siłę, by walczyć o powrót do normalnego życia sprzed wypadku bo to właśnie przytrafiło jej się pewnego feralnego dnia gdy kierowca tira staranował ją na drodze, w wyniku czego przez dekadę była w śpiączce. Niestety powrót zza światów nie okazał się dla niej łaskawy. Minęło wiele lat. Dla niej to była to chwila, dla męża i dzieci wieczność, mieli swoje życie, plany, marzenia...A ona? Była wrakiem człowieka. Sądziła, że jej wybudzenie się ucieszy najbliższych, niestety entuzjazm męża był znikomy. Dlaczego? Dowiecie się czytając książkę... Jeśli jednak myślicie, że to jedyna tragedia w życiu Alicji to jesteście w błędzie. Pobudka to początek koszmaru, bólu, łez i nieprzespanych nocy. Oj bohaterka chyba nie była ulubienicą Pana Boga bo co krok wystawiał ją na kolejne próby...Bardzo dziękuję za egzemplarz do recenzji. Autorka tak realistycznie wykreowała bohaterów, ich uczucia i wydarzenia, których są uczestnikami - brawo za umiejętność wzbudzenia u czytelnika przeróżnych uczuć i przelania myśli na papier w tak piękny sposób. Polecam serdecznie. Oceniam 5/5 i liczę na kontynuację. Jest to naprawdę piękna historia ze świetną fabułą i akcją utrzymaną na wysokim poziomie. Nie ma tu przesady w żadną stronę. Całość jest spójna i przemyślana. A kunszt pisarski autorki na najwyższym poziomie.

Jakby jutra miało nie być autorstwa Moniki Danielczak Wilgockiej od wydawnictwa @wydawnictwofeniks .

Ile ja łez wylałam w trakcie czytania tej historii, jak bardzo mnie rozczuliła, wzruszyła i ile emocji we mnie wywołała - nie da się opisać. To jest tak niesamowicie smutna, bolesna, pełna niesprawiedliwości powieść, z fabułą, która obrazuje nam jak bardzo los potrafi sobie...

"Jakby jutra miało nie być" Moniki Danielczak-Wilgockiej opowiada o Alicji, kobiecie, która po dziesięciu latach budzi się ze śpiączki. Przed wypadkiem była pełną życia, szczęśliwą kobietą. Miała kochającego męża, dwójkę małych dzieci i pracę, którą lubiła. Po dziesięciu latach wszystko dookoła niej się zmieniło. Dzieci podrosły, mąż ma inną, a świat bardzo się zmienił. Ala musi zawalczyć nie tylko o powrót do zdrowia i całkowitej sprawności, ale także o swoje szczęście. Czy jej się uda?
Bardzo spodobał mi się pomysł Autorki - kobieta budzi się po 10 latach. Dla niej czas stanął w miejscu, ale świat na nią nie zaczekał. Trudno mi sobie wyobrazić, jak czuła się bohaterka.
"Jakby nie było jutra" to przede wszystkim opowieść o kobiecie, o jej walce o szczęście i normalne życie.
Książkę czytało się dobrze, choć miała słabsze i irytujące momenty. W pewnym momencie wątek mąż-Alicja zaczął mi się dłużyć - dla mnie trochę zbyt przeciągnięty, a Paweł mnie już drażnił ( może takie miał wywoływać uczucia?). I wiem, że to fikcja literacka i cuda się w medycynie zdarzają, ale... jako córka emerytowanej pielęgniarki mam trochę zastrzeżeń.
Ogólnie cieszę się, że książka do mnie trafiła. Warto po nią sięgnąć.
Dziękuję Wydawnictwu Feniks za e-booka do recenzji❤

"Jakby jutra miało nie być" Moniki Danielczak-Wilgockiej opowiada o Alicji, kobiecie, która po dziesięciu latach budzi się ze śpiączki. Przed wypadkiem była pełną życia, szczęśliwą kobietą. Miała kochającego męża, dwójkę małych dzieci i pracę, którą lubiła. Po dziesięciu latach wszystko dookoła niej się zmieniło. Dzieci podrosły, mąż ma inną, a świat bardzo się zmienił. Ala...

Pewnie niewielu z nas zastanawiało się, jakby to było obudzić się pewnego dnia ze świadomością, że straciło się całe swoje życie i trzeba wszystko mozolnie odbudowywać...

To właśnie stało się udziałem Alicji, głównej bohaterki powieści „Jakby jutra miało nie być”. Potrącona przez TIR-a, zapada w śpiączkę. Lekarze walczą o jej życie, ale czas upływa a nadziei jest coraz mniej. Cud się jednak przydarza ‒ Alicja otwiera oczy i choć wie, że spała długo, to nie ma pojęcia ile, a jej największym zmartwieniem jest w pierwszej chwili zawalony termin oddania felietonu. Kiedy uświadamia sobie, że przespała dziesięć lat, stopniowo dociera do niej, jak wiele przeciekło jej przez palce. Świat się zmienił, jej kilkuletnie dzieci są teraz nastolatkami, a mąż stał się milionerem i wybudował dom, o którym oboje wcześniej marzyli. Niestety zamieszkał w nim z „tą drugą” ‒ swoją kochanką. Alicja wie, że straciła wszystko, ale nie chce poddać się bez walki. Kawałek po kawałku próbuje odzyskać siebie i rodzinę. Czy jej się uda? O tym już musicie przekonać się sami.

Bardzo spodobał mi się klimat tej powieści. Akcja toczy się spokojnym rytmem, autorka niczego nie starała się przyspieszać na siłę ‒ zupełnie jakby chciała dać czas swojej bohaterce, by powoli przebudzała się do życia. Dużo miejsca zostało poświęcone odczuwanym przez Alicję emocjom, jej przemyśleniom i wspomnieniom. Jednak autorka nie skupiła się tylko na niej. Pokazała też perspektywę męża, który przez lata czekał na cud, ale z dnia na dzień musiał jakoś żyć. Żonaty mężczyzna mający kochankę został tu przedstawiony jako postać pozytywna, a przynajmniej niejednowymiarowa.

Powieść czyta się szybko i lekko. Nie brakuje w niej humorystycznych akcentów (jak ratowanie wigilijnego karpia) i fragmentów chwytających za serce i niespodziewanych zwrotów. Jest napisana starannym językiem z naturalnie brzmiącymi dialogami. Jest w niej też akcent świąteczny ‒ idealny na nadchodzący czas. To wszystko sprawia, że mogę ją z czystym sumieniem polecić. Na razie dostępna jest wyłącznie jako e-book, ale mam nadzieję, że niebawem zagości na regałach.

Gratuluję Monice debiutu i trzymam kciuki, aby dotarł do jak najszerszego grona czytelników.

Pewnie niewielu z nas zastanawiało się, jakby to było obudzić się pewnego dnia ze świadomością, że straciło się całe swoje życie i trzeba wszystko mozolnie odbudowywać...

To właśnie stało się udziałem Alicji, głównej bohaterki powieści „Jakby jutra miało nie być”. Potrącona przez TIR-a, zapada w śpiączkę. Lekarze walczą o jej życie, ale czas upływa a nadziei jest coraz...

Romantycznie, tajemniczo i pięknie.

Romantycznie, tajemniczo i pięknie.

♥️Autorka idealnie wykreowała bohaterów w książce.
🌟Troski,nadzieje i rozterki ukazała w taki sposób,że mogłam w pełni zrozumieć i poczuć to,co czuli bohaterowie♥️

🌟Alicja budzi się w szpitalu po 10-ciu latach śpiączki,której doznała w wyniku wypadku samochodowego.
Jest nieświadoma zmian jakie nastąpiły w Jej życiu…..
Odrazu chce widzieć się z dziećmi i z mężem🌟Postanawia zawalczyć o siebie,aby wrócić do swoich najbliższych…jednak to nie takie proste…..bo dzieci się zmieniły o 10 lat i mąż-Paweł,który ma inne zobowiązania….

Niesamowicie podobała mi się postawa Alicji:determinacja i siła w czasie rehabilitacji i powrotu do tego co utraciła przez okres śpiączki💪

Książka przepełniona jest cierpieniem,niezrozumieniem i nadzieją na lepsze jutro♥️

Czyta się ja bardzo szybko i jeszcze to zakończenie 😱
Autorki…..pisz,pisz,bo już chciałabym sięgnąć po kontynuacje historii Alicji i jej rodziny♥️♥️♥️

♥️Autorka idealnie wykreowała bohaterów w książce.
🌟Troski,nadzieje i rozterki ukazała w taki sposób,że mogłam w pełni zrozumieć i poczuć to,co czuli bohaterowie♥️

🌟Alicja budzi się w szpitalu po 10-ciu latach śpiączki,której doznała w wyniku wypadku samochodowego.
Jest nieświadoma zmian jakie nastąpiły w Jej życiu…..
Odrazu chce widzieć się z dziećmi i z mężem🌟Postanawia...

Wciągająca powieść pełna ciekawych zwrotów akcji. Skłania do refleksji co by było jakby ktoś nam zabrał kilka lat życia, kim byśmy byli, jakie byłyby nasze relacje oraz czy potrafilibyśmy się w tym odnaleźć. W mojej opinii to bardzo udany debiut młodej autorki, która na pewno jeszcze nie jednym zaskoczy czytelników.

Wciągająca powieść pełna ciekawych zwrotów akcji. Skłania do refleksji co by było jakby ktoś nam zabrał kilka lat życia, kim byśmy byli, jakie byłyby nasze relacje oraz czy potrafilibyśmy się w tym odnaleźć. W mojej opinii to bardzo udany debiut młodej autorki, która na pewno jeszcze nie jednym zaskoczy czytelników.