Grzegorz Kalinowski - Generacja X

Nawet druga część tytułu jest po chuj. I to przegadanie w książce jest po chuj, przecież jak Lidka kłóci się z Lukiem, czemu jej dwadzieścia lat temu nie zerżął, to wiadomo po paru zdaniach, co wyraża. U Kalinowskiego wyrażała się przez strony, całe strony młóci to samo w kółko do odrealnionego typa, który nawet imię zamienił na bohatera Gwiezdnych Wojen.
Aczkolwiek, wydaje mi się, że ta książka nadaje się na scenę. Potrzeba mądrego scenarzysty. Akcja dzieje się na trzech domowych imprezach, więc oszczędna scenografia to też atut, no i dużo tu dialogów. Oczywiście tak dużo, za dużo, niemniej, Kalinowski jako nikomu nieznany autor pokazał, że chce się bawić w literaturę i to mu należy oddać.

PS. No i wtręty samego autora w środku akcji, z offu, typu: a czy wy (kobiety) nie zwracacie uwagi na nasze (męskie) tyłki? - GDZIE BYŁ REDAKTOR!!! - ja się grzecznie pytam.

Grzegorz Kalinowski - Generacja X

Nawet druga część tytułu jest po chuj. I to przegadanie w książce jest po chuj, przecież jak Lidka kłóci się z Lukiem, czemu jej dwadzieścia lat temu nie zerżął, to wiadomo po paru zdaniach, co wyraża. U Kalinowskiego wyrażała się przez strony, całe strony młóci to samo w kółko do odrealnionego typa, który nawet imię zamienił na bohatera...

Zaczynało się interesująco, kwieciste opisy przemyśleń i życia bohaterów przyciągnęły moją uwagę. Z czasem okazało się, że autor nie ma pomysłu na fabułę i ciągnie ją na siłę. dialogi są męczące i pretensjonalne. Ciężko zapałać wielką sympatią do Luke'a i spółki.
No i oczywiście warszawocentryzm - bohaterowie muszą być ze stolicy podobnie jak ich całe życie wokół Warszawy musi być skupione.
Z drugiej strony na plus należy zapisać próbę podjęcia ciekawego tematu, jakim jest życie i wyzwania pokolenia X.

Zaczynało się interesująco, kwieciste opisy przemyśleń i życia bohaterów przyciągnęły moją uwagę. Z czasem okazało się, że autor nie ma pomysłu na fabułę i ciągnie ją na siłę. dialogi są męczące i pretensjonalne. Ciężko zapałać wielką sympatią do Luke'a i spółki.
No i oczywiście warszawocentryzm - bohaterowie muszą być ze stolicy podobnie jak ich całe życie wokół Warszawy...

Książka idelanie nadaje się na sztukę teatralną, wyraziste postacie, dowcipne dialogi i bardzo wiele teatralnej ekspresji. Zakończenie rodem z tragedii greckich, ale nie będę spojlerować. Bardzo barwna i niejednoznaczna książka. Może nie każdemu się spodobać, ale ja bawiłam się przy niej świetnie.

Książka idelanie nadaje się na sztukę teatralną, wyraziste postacie, dowcipne dialogi i bardzo wiele teatralnej ekspresji. Zakończenie rodem z tragedii greckich, ale nie będę spojlerować. Bardzo barwna i niejednoznaczna książka. Może nie każdemu się spodobać, ale ja bawiłam się przy niej świetnie.

Jeśli autor chce napisać książkę "szowinistyczną", to niech za nią nie przeprasza. Czytając niektóre zdania wypowiadane przez narratora ma się wrażenie, że się słucha przedszkolaka. A przepis na tę książkę brzmi - weź szczyptę "humoru" z seriali (jak przekręcanie powiedzeń, czy nazwisk),szczyptę zagubionych bohaterów po czterdziestce obojga płci, sfrustrowaną feministkę, jakieś niedopowiedzenie sprzed 20 lat i hektolitry alkoholu. Dodaj wszystkie zasłyszane powiedzonka, hity popkultury i porównania ze wszystkich popularnych dziedzin sportu, usadź bohaterów na imprezie na parę godzin w oddzielnym pokoju, gdzie będą sobie wyjaśniać przeszłość.
Rozumiem, to miał być spektakl, ale ja tego jako książki nie kupuję. Znaczy książka została kupiona - takie właśnie żarciki znajduję w tej książce - ale to nie jest dobra książka, to nawet nie jest słaba książka.

Jeśli autor chce napisać książkę "szowinistyczną", to niech za nią nie przeprasza. Czytając niektóre zdania wypowiadane przez narratora ma się wrażenie, że się słucha przedszkolaka. A przepis na tę książkę brzmi - weź szczyptę "humoru" z seriali (jak przekręcanie powiedzeń, czy nazwisk),szczyptę zagubionych bohaterów po czterdziestce obojga płci, sfrustrowaną feministkę,...

Dla mnie to była strata czasu, nie polecam zupełnie.

Dla mnie to była strata czasu, nie polecam zupełnie.

Grzegorz Kalinowski zdobył uznanie polskiego czytelnicza już wiele lat temu. Kryminał, powieść historyczna, powieść sensacyjna – w tych gatunkach autor czuje się doskonale. Dlatego też zainteresowaniem czytamy powieści Pana Grzegorza.
Ostatnio pisarz spróbował swoich sił w komedii obyczajowej z nieco słodko-gorzkim klimatem. Po przeczytaniu książki „Generacja X, czyli kryzys wieku średniego” stwierdzam, że również w tym gatunku autor odkrył swoje mocne karty, ukazując pisarskie atuty, swą mistrzowską formę. Ta książka świadczy o tym, że Grzegorz Kalinowski nie szufladkuje się tylko w jednym gatunku, lecz niczym ryba w wodzie płynnie kroczy w każdym, w którym rozpoczyna swą twórczość.
Bez wątpienia „Generacja X, czyli kryzys wieku średniego” jest komedią obyczajową po trosze w gorzko-słodkim wydaniu. Oczywiście śmiech towarzyszy nam podczas czytania, lecz momentami nie jest nam do śmiechu. Lektura tej książki to falowanie po różnych emocjach, tych weselszych jak i również nieco smutniejszych. Tak jak w życiu, tak w tej historii wiele się dzieje.
Czytając tę książkę zastanawiałem się, czy dopadł mnie już kryzys wieku średniego. Wiem pewno, że taka książka nie wróży kryzysu polskiej literaturze. A wręcz przeciwnie odkrywa przed nami nowe jakże ciekawe talenty Grzegorza Kalinowskiego.
Autor zaprasza nas do poznania historii trójki starych znajomych. Luke, Lidka i Amadeusz są „między wiekiem chrystusowych a dziadkowskim”. Poznali się na studiach i tworzyli zgraną paczkę. Spotkali się po dwudziestu latach w polskiej rzeczywistości drugiej dekady XXI wieku. Trzeba przyznać, że w Polsce wiele zmieniło się od tego czasu. Czy również w ich życiu zaszły wielkie zmiany?
Łukasz, który przed laty napisał książkę, obecnie nie ma pomysłu na siebie. Nie potrafi odnaleźć się w otaczającej go rzeczywistości. Jednak Amadeusz podczas zakrapianej rozmowy ma dla niego propozycję nie do odrzucenia. A gdy dodam, że pojawi się również Lidka, która w życiu obu mężczyzn odegrała ważną rolę, to jeszcze bardziej podkręcę Wasz apetyt na tę książkę.
„Generacja X, czyli kryzys wieku średniego” to książka, którą mogę polecić każdemu z nas. Niezależnie czy jesteśmy w kryzysie wieku średniego, czy ten dopiero przed nami. Pewne jest to, że sięgając po tę książkę, liczyć możecie na doskonałą lekturę.
Książka „Generacja X, czyli kryzys wieku średniego” ukazała się nakładem Wydawnictwa Sonia Draga

Grzegorz Kalinowski zdobył uznanie polskiego czytelnicza już wiele lat temu. Kryminał, powieść historyczna, powieść sensacyjna – w tych gatunkach autor czuje się doskonale. Dlatego też zainteresowaniem czytamy powieści Pana Grzegorza.
Ostatnio pisarz spróbował swoich sił w komedii obyczajowej z nieco słodko-gorzkim klimatem. Po przeczytaniu książki „Generacja X, czyli...

Przebrnęłam. W ogóle nie podobała mi się ta książka. Nudna i pretensjonalna. Nic ciekawego. Nie wiem co mnie tknęło aby po nią sięgnąć. Nie polecam.

Przebrnęłam. W ogóle nie podobała mi się ta książka. Nudna i pretensjonalna. Nic ciekawego. Nie wiem co mnie tknęło aby po nią sięgnąć. Nie polecam.

Przebrnęłam przez połowę, czyli pretensje i gadki-szmatki Lidki. Jak pojawił się Amadeusz i zaczął gierkę w tym samym stylu wymiękłam.

Przebrnęłam przez połowę, czyli pretensje i gadki-szmatki Lidki. Jak pojawił się Amadeusz i zaczął gierkę w tym samym stylu wymiękłam.

,,Czy mogłaby jakoś odwrócić los i sprawić, że ten pierwszy tak głupio nie zginął, a ten drugi beznadziejnie się nie zbłaźnił? Wtedy nie zostałaby żoną czarującego łajdaka, ale z drugiej strony gdyby się z nim nie związała, to nie miałaby dwóch wspaniałych synów".

Chyba każdy z głównych bohaterów, którzy są po czterdziestce ma jakieś wspomnienia, żale, które wylewają, kiedy tylko nikogo nie ma i myśli o tym, co było, jest i... o tym, co będzie raczej nie myślą. Są wykształceni i nie narzekają na brak funduszy. Szykują się na spotkanie po latach u jednej z dziewczyn. Nikt nie wie czego mają się spodziewać, aczkolwiek wchodzą na nie z głową pełną problemów i zagmatwań.W ich głowach aż huczało od przeszłości, którą żaden z nich nie wyobrażał sobie w ten sposób. A kiedy już ich nieco poznamy, dowiemy się, że ustalą pewien plan, który według nich ma szansę na spełnienie.

Przyznam, że książka naprawdę na czasie. Czasem nam się wydaje, że każdy potrafi ułożyć sobie idealne życie, tylko nie my. Książka pokazuje w jak wielkim potrafimy być błędzie. Każdy z nas ma jakieś problemy. Jednym brakuje pieniędzy, drudzy są nieszczęśliwi z miłości, inni szukają drugiej połówki, bo wciąż nie mogą utrafić na taką, z którą chcieliby być do końca życia. Wiele dawnych spraw ujrzy tutaj światło dzienne, dawne uwielbienia, małe miłości i źle odebrane uczucia. Tak naprawdę zdadzą sobie sprawę, że wciąż są tymi samymi ludźmi, tylko ten zegar niemiłosiernie brnie do przodu. Choć na wiele spraw patrzą inaczej, to jednak wciąż im czegoś lub kogoś brakuje.
Książka jest ciekawa, ale ja potrzebowałam czasu by się w nią wdrążyć. Potem już nie potrafiłam się od niej oderwać. Nie jest to pozycja, dzięki której przenosimy się do ich świata. Bardziej czujemy, że bohaterowie odgradzają się od nas. Chcą, byśmy o nich przeczytali, ale bez zbędnych poufałości. Zdradzają nam sekrety, ale niczego szczegółowo nie tłumaczą. Bardzo dokładnie poznamy ich życie, opisy rodzin, miejsc, ale ta rezerwa jest wyczuwalna. Jakby wiedzieli, że ktoś o nich czyta i nie chcieli się przy tym zbłaźnić. Książka idealna faktycznie dla osób powyżej trzydziestki, którzy już mają pewne doświadczenie życiowe. Te osoby bardziej ją zrozumieją, bo będąc w pewnym wieku do wielu spraw się dojrzewa.

,,Czy mogłaby jakoś odwrócić los i sprawić, że ten pierwszy tak głupio nie zginął, a ten drugi beznadziejnie się nie zbłaźnił? Wtedy nie zostałaby żoną czarującego łajdaka, ale z drugiej strony gdyby się z nim nie związała, to nie miałaby dwóch wspaniałych synów".

Chyba każdy z głównych bohaterów, którzy są po czterdziestce ma jakieś wspomnienia, żale, które wylewają,...

To książka o spotkaniu po dwudziestu latach trójki znajomych ze studenckich czasów na imprezie u Natki. Luke, Lidka i Amadeusz, bo to głównie bohaterowie są rówieśnikami, w wieku pomiędzy wiekiem chrystusowym a dziadowskim, czyli żadne z nich nie przekroczyło 44 lat. Mieszkają w Warszawie i są wykształceni. Łukasz, czyli Skywalker polskiej literatury, który dwie dekady wcześnie napisał książkę uznaną za biblię rock ‘n’ rolla, a teraz jest na rozdrożu, nie ma kasy ani pomysłu na siebie i robi z siebie ofiarę dość nieoczekiwanie otrzymuje propozycje pomocy od Amadeusza, człowieka światowy, byłego kumpla, z którym nie koniecznie chciał się spotkać fan Gwiezdnych Wojen. Jednak w czasie długiej nocy i przy pitym alkoholu oni rozmawiają i ustalają plan. W tym wszystkim jest też Lidka, niespełniona miłość pierwszego, a był żona drugiego oraz Mariolka. To ciekawa lektura, którą osobiście polecam i nie zapomniana jej się szybko.

To książka o spotkaniu po dwudziestu latach trójki znajomych ze studenckich czasów na imprezie u Natki. Luke, Lidka i Amadeusz, bo to głównie bohaterowie są rówieśnikami, w wieku pomiędzy wiekiem chrystusowym a dziadowskim, czyli żadne z nich nie przekroczyło 44 lat. Mieszkają w Warszawie i są wykształceni. Łukasz, czyli Skywalker polskiej literatury, który dwie dekady...