Z tym się absolutnie nie zgadzam: "Jakkolwiek potwornym czynem jest takie molestowanie (dzieci przez księży),to w sumie w dłuższej perspektywie czyni ono dziecku mniejszą psychologiczną szkodę niż samo wychowanie w wierze katolickiej."
Z tym się zgadzam: " Jeśli człowiek chce wychować dziecko na ateistę, powinien mieć całkowitą wolność w tym względzie. (...) W zamian proszę o takie samo prawo dla religijnych rodziców."
Po analizie ZSRR widać, że autor mieszkał w Moskwie tylko chwilę.
Tytuł absurdalny.

Z tym się absolutnie nie zgadzam: "Jakkolwiek potwornym czynem jest takie molestowanie (dzieci przez księży),to w sumie w dłuższej perspektywie czyni ono dziecku mniejszą psychologiczną szkodę niż samo wychowanie w wierze katolickiej."
Z tym się zgadzam: " Jeśli człowiek chce wychować dziecko na ateistę, powinien mieć całkowitą wolność w tym względzie. (...) W zamian...

Książka ma wszelkie zalety pozycji napisanej przez dziennikarza i takoż - wady. Czyta się ją bardzo szybko, może nawet zbyt szybko w zalewie ciekawych i ważnych tematów, jednak przez to wiele może umknąć czytelnikowi.

Rozdział I, opisujący dzieciństwo i młodość autora w Anglii z końca wojny do lat 60-tych razem z klimatem obyczajowym i politycznym (afera Profumo!) oraz rozdział III, opisujący ateistczny komunizm w jego najbardziej krwiożerczych formach są super.

Z rozdziału I najbardziej uderzające były dla mnie rozdziały o kulcie Churchilla i o rozmywającej się potędze brytyjskiej marynarki wojennej. Trudno przy tym drugim temacie nie przypomnieć genialnych fraz z jubileuszowego, profetycznego wiersza Kiplinga:

"Far-called, our navies melt away;
On dune and headland sinks the fire:
Lo, all our pomp of yesterday
Is one with Nineveh and Tyre!
Judge of the Nations, spare us yet,
Lest we forget—lest we forget!"


Z rodziału III weźmy cytat o państwowym ateistycznym czasopiśmie w ZSRR:

"Przywódcy bolszewiccy szczerze nienawidzili tego, co starali się zniszczyć. Dobrym przykładem późniejszej propagandy Związku jest numer "Bezbożnika" z 1929 roku. Na okładce widzimy dwóch szyderczo uśmiechniętych robotników, zrzucających Jezusa Chrystusa z wybałuszonymi oczami i rozdziawionymi ustami, z czerwonej taczki na stertę śmieci wraz z pustymi butelkami po winie. Na drugim planie inny proletariusz energicznymi uderzeniami młota rozbija kościelny dzwon. W tle majaczą wielkie fabryczne kominy - iglice komunizmu - wyrzucające sadzę w puste socjalistyczne niebo. Pod rysunkiem widnieje napis wzywający robotników do porzucenia dawnego, rzekomo pijackiego religijnego święta Przemienienia Pańskiego, aby zamiast niego obchodzić Dzień Industrializacji".

Rozdział II, mający potencjalnie charakter polemiczny byłego ateisty z ateistami może wg mnie przekonać chyba tylko już przekonanych, w najlepszym razie zasiać ziarno wątpliwości, właśnie w kwestii świeckich, ateistycznych kultów jednostek takich jak Mao, Stalin czy Kim Dzong Il.

Jedynie ziarno, bo trochę wątpię czy osoby w fazie ryczącego ateizmu są w stanie wziąć na klatę ateistyczne, komunistyczne kulty państwowe, nie mówiąc już o ich własnych idolach takich jak brat autora książki, Christopher Hitchens, Dawkins czy Hawking, z których pierwszy był błyskotliwym publicystą, a dwaj pozostali rozciągają/li swój autorytet naukowy daaaaleko poza swoje specjalizacje.

Relacja z wojny w Afryce i związany z nią chaos i przemoc nie są wg mnie dobrym argumentem na rzecz porządku społeczeństwa konserwatywnego. Vide Chiny - porządek i przemoc mogą występować łącznie.

Rozdziały I i III są dużo bardziej przekonujące, ponieważ u nas komunizm także wiązał się z rozluźnieniem obyczajowym (np. komunistyczna młodzieżówka ZMP),a po rozpadzie komunizmu przechodziliśmy przez podobny do angielskiego proces sekularyzacji i doświadczaliśmy na własnej skórze wlewającej się z Zachodu rewolucji kontrkulturalnej i jej aktualnej kontynuacji w postaci identity politics.

Dwie "recenzje" ateistów poniżej w ogóle nie odnoszą się do treści książki, tylko do ich światopoglądu. Mam ogromne wątpliwości, czy ją przeczytali. Ba, nawet czy mieli ją w ręku.

Dodałam też kilka cytatów do sekcji cytaty, zajrzyjcie do nich, bo każdy z nich krzyczy, że warto sięgnąć po tę książkę.

Książka ma wszelkie zalety pozycji napisanej przez dziennikarza i takoż - wady. Czyta się ją bardzo szybko, może nawet zbyt szybko w zalewie ciekawych i ważnych tematów, jednak przez to wiele może umknąć czytelnikowi.

Rozdział I, opisujący dzieciństwo i młodość autora w Anglii z końca wojny do lat 60-tych razem z klimatem obyczajowym i politycznym (afera Profumo!) oraz...

Poruszające i ciekawe.

Poruszające i ciekawe.

Tę książkę można skomentować jedynie: xD
W jaki sposób fakt, że ktoś z ateisty stał się wierzącym ma być dowodem na cokolwiek? Jak ktoś z wierzącego staje się ateistą, to też nie jest argument na rzecz słuszności ateizmu.

Chodzi tylko i wyłącznie o fakty, a religia jako oparta na wierze, żadnymi faktami nie może się podeprzeć. Od wieków nauka rozprawia się z religijnymi twierdzeniami. W samej Biblii roi się od absurdów i wzajemnie wykluczających opisów. Jak ktoś mówi, że wiara opiera się na logice, to brzmi to po prostu śmiesznie.

Tę książkę można skomentować jedynie: xD
W jaki sposób fakt, że ktoś z ateisty stał się wierzącym ma być dowodem na cokolwiek? Jak ktoś z wierzącego staje się ateistą, to też nie jest argument na rzecz słuszności ateizmu.

Chodzi tylko i wyłącznie o fakty, a religia jako oparta na wierze, żadnymi faktami nie może się podeprzeć. Od wieków nauka rozprawia się z religijnymi...

Książka fajna, taka trochę autobiograficzna, ale ta biografia trafnie opisuje procesy zeświecczenia Europy, i uzasadnienia do argumentacji, bardzo trafne i czasem zabawne poprzez swoja autentyczność., napisana ciekawym językiem, autor był w końcu reporterem i korespondentem zagranicznym, w tym rosyjskim.
Pokazuje na swoim przykładzie , a przecież jest bratem tego słynnego wojującego ateisty Hitchensa (sic!),że można być podobnie inteligentnym, oczytanym rodzeństwem, a różnić się diametralnie w kwestii Boga i wiary

Książka fajna, taka trochę autobiograficzna, ale ta biografia trafnie opisuje procesy zeświecczenia Europy, i uzasadnienia do argumentacji, bardzo trafne i czasem zabawne poprzez swoja autentyczność., napisana ciekawym językiem, autor był w końcu reporterem i korespondentem zagranicznym, w tym rosyjskim.
Pokazuje na swoim przykładzie , a przecież jest bratem tego słynnego...

Super książka i pewnie bardzo niewygodna dla niektórych, bo rozprawia się z wieloma argumentami ateistów. Dobrze się czyta. Wbrew niektórym opiniom autor decydowanie nie wyjaśnia swoich niepowodzeń istnieniem Boga, zresztą sami przeczytajcie

Super książka i pewnie bardzo niewygodna dla niektórych, bo rozprawia się z wieloma argumentami ateistów. Dobrze się czyta. Wbrew niektórym opiniom autor decydowanie nie wyjaśnia swoich niepowodzeń istnieniem Boga, zresztą sami przeczytajcie

Pozycja niezbędna dla wszystkich, którzy nie potrafią myśleć samodzielnie i nie poznali się dotychczas na najstarszym oszustwie świata - religii. Ewentualnie dobre dla osób, które potrzebują dyżurnego wytłumaczenia dla swoich życiowych niepowodzeń, czy wyimaginowanego, niewidzialnego adresata, na którego można scedować odpowiedzialność za swoje życie. Strata czasu.

Pozycja niezbędna dla wszystkich, którzy nie potrafią myśleć samodzielnie i nie poznali się dotychczas na najstarszym oszustwie świata - religii. Ewentualnie dobre dla osób, które potrzebują dyżurnego wytłumaczenia dla swoich życiowych niepowodzeń, czy wyimaginowanego, niewidzialnego adresata, na którego można scedować odpowiedzialność za swoje życie. Strata czasu.

Świetna książka. Rozprawia się z ateistycznymi zabobonami i szarlatanerią.

Świetna książka. Rozprawia się z ateistycznymi zabobonami i szarlatanerią.