100 lat!

Byłoby wspaniale, bo historie są NAPRAWDĘ świetne, ale z racji powtórek (na każde skinienie, poszukiwacze skarbu Kwaczaka, u Myszy na urodzinach) - odejmuję gwiazdki, no sory ;p

Byłoby wspaniale, bo historie są NAPRAWDĘ świetne, ale z racji powtórek (na każde skinienie, poszukiwacze skarbu Kwaczaka, u Myszy na urodzinach) - odejmuję gwiazdki, no sory ;p

Z Kaczora Donalda się nie wyrasta. Po prostu. Dorastałam w czasach wieczorynki i kaset VHS. W telewizji nie było dziecięcych bloków z bajkami. Żeby coś obejrzeć trzeba było czekać do 19:00 lub... zapisać się do miesięcznej kolejki oczekujących w wypożyczalni wideo. Albo nagrywać bajki z telewizji na już wcześniej nagrane na kasetach filmy. Tak właśnie robiliśmy, gdy w telewizji pojawiał się Kaczor Donald i Myszka Miki. Po bajkach przyszła fascynacja komiksami - do dziś mam na strychu komplet komiksów sprzed bez mała 20 lat. Bardzo się cieszę, że mój starszy syn powoli zaczyna się nimi interesować - dzięki temu mogę bezkarnie przypomnieć sobie dziecięce lata bądź kupić jakieś nowe wydanie do poczytania. Na razie dla mnie, ale niedługo dla chłopców ;)

"100 lat!" to komiks z serii MegaGiga. To już 55 tom! Za dzieciaka od czasu do czasu kupowałam "Giganty" - mam ich sporą kolekcję - ale jednak zdecydowanie rzadziej niż dwutygodnik a następnie tygodnik "Kaczor Donald". Bohaterowie Walta Disneya towarzyszyli mi przez całe dzieciństwo a dziś znów mnie odwiedzili. I przyznam się Wam, że była to bardzo miła wizyta. Oprócz Kaczora Donalda zawitali do mnie m.in. Myszka Miki wraz ze swoim przyjacielem Ele-Melem, Sknerus McKwacz, Daisy czy Minnie z Goofym. Wraz z disneyowskimi bohaterami miałam okazję pokrzyżować nikczemne plany groźnego Fantomena i przebiegłego Czarnego Piotrusia. Stawiłam czoła Magice deCzar a z siostrzeńcami przeżyłam niesamowitą przygodę w ciemnościach. Nie zabrakło również podstępnych Braci Be, niewyobrażalnego szczęściarza Gogusia oraz gapowatego Dziobasa. Przygód tu co nie miara - na 512 stronach mamy aż 26 komiksów różnej długości - od strony do nawet kilkudziesięciu stron. A wszystko to okraszone nutką niezawodnego humoru (ach te suchary Donalda!) oraz żądzy przygód.

Swój powrót do Kaczogrodu i Myszogrodu uważam za bardzo udany. Miło było spędzić dzień wśród dawnych kompanów zabaw i przygód. Cieszę się, że takie dni będą się teraz powtarzać coraz częściej. Z przyjemnością znów odwiedzę stare śmieci.

Z Kaczora Donalda się nie wyrasta. Po prostu. Dorastałam w czasach wieczorynki i kaset VHS. W telewizji nie było dziecięcych bloków z bajkami. Żeby coś obejrzeć trzeba było czekać do 19:00 lub... zapisać się do miesięcznej kolejki oczekujących w wypożyczalni wideo. Albo nagrywać bajki z telewizji na już wcześniej nagrane na kasetach filmy. Tak właśnie robiliśmy, gdy w...