duży zawód. z opisu,, tytułu, niektórych opinii można wywnioskować, że będzie to mocna feministyczna pozycja, traktująca o patriarchalnej systemowej przemocy w psychiatrii, która widoczna jest do tej pory. w rzeczywistości autorka tworzy kilka mikrobiografii, nie osadzajac ich przy tym w prawie żadnych kontekstach kulturowo-społecznych, nie dostrzegając zależności przyczynowo-skutkowej.
po przeczytaniu około 1/4 nie podobała mi się, wiec zaczęłam czytać ostatnia ćwiartkę — przez wspomnienie o Dworkin i pierwszych ruchach feministycznych odzyskałam nadzieje na sens tej książki. jednak za chwile narracja zamieniła się w mniej więcej: kobiety zaczęły przesadzać z tym zwracaniem uwagi na molestowanie i przemoc, biedni mężczyźni byli wszyscy uznawani za potencjalnych gwalcicieli, boo-hoo. jakby prześladowania i męska dominacja z poprzedniej 3/4 książki nie istniały i nie grały roli w takich tendencjach feministycznych XD totalna pomyłka.

duży zawód. z opisu,, tytułu, niektórych opinii można wywnioskować, że będzie to mocna feministyczna pozycja, traktująca o patriarchalnej systemowej przemocy w psychiatrii, która widoczna jest do tej pory. w rzeczywistości autorka tworzy kilka mikrobiografii, nie osadzajac ich przy tym w prawie żadnych kontekstach kulturowo-społecznych, nie dostrzegając zależności...

Histeryczka, wariatka, zła matka. Nie wolno nam do dzisiaj wiele więcej niż mężczyznom. Ale gdybyśmy urodziły się wcześniej... Nie tylko dla fanów tematu choć ilość przewijających się przez książkę osób powala.
Tego się nie da połknąć, to trzeba strawić.

Histeryczka, wariatka, zła matka. Nie wolno nam do dzisiaj wiele więcej niż mężczyznom. Ale gdybyśmy urodziły się wcześniej... Nie tylko dla fanów tematu choć ilość przewijających się przez książkę osób powala.
Tego się nie da połknąć, to trzeba strawić.

Dobre, choć już dość historyczne dzieło.

Dobre, choć już dość historyczne dzieło.

Bardzo skrupulatnie napisana, szczegółowa, niestety odbiegająca od głównego tematu przez rozpisywanie się na temat każdej przedstawianej osoby. Ostatecznie jest raczej zbiorem "mikrobiografii" ówczesnych lekarzy i pacjentów niż opowieści o psychiatrii.

Bardzo skrupulatnie napisana, szczegółowa, niestety odbiegająca od głównego tematu przez rozpisywanie się na temat każdej przedstawianej osoby. Ostatecznie jest raczej zbiorem "mikrobiografii" ówczesnych lekarzy i pacjentów niż opowieści o psychiatrii.

Nudna. Rozlazła.
Temat niesamowicie interesujący na miarę książek Thorwalda, ale... autorka kompletnie nie dała rady mnie zainteresować, zaintrygować.
Nie przeczytałam całej, a jedynie interesujące mnie fragmenty, które i tak nie wyczerpały tematu.

Nudna. Rozlazła.
Temat niesamowicie interesujący na miarę książek Thorwalda, ale... autorka kompletnie nie dała rady mnie zainteresować, zaintrygować.
Nie przeczytałam całej, a jedynie interesujące mnie fragmenty, które i tak nie wyczerpały tematu.

Jak zwykle życiu, wyobrażenia były inne.
Myślałem bardziej o czymś z pogranicza historii medycyny, thrillera, trochę jak w stuleciach chirurgów, a książka okazała się czymś w rodzaju feministycznej kroniki?- nie wiem jak to do końca ująć.
Nie nazwałbym się mizoginem, po prostu, oczekiwałem czegoś innego.
Abstrahując, od głównego wątku mojej wypowiedzi, to książka oferuję dużo trafnych analiz społecznych i analiz kondycji człowieka jako jednostki, parę rzeczy zapisałem i mam nadzieje, że zapamiętam.

Jak zwykle życiu, wyobrażenia były inne.
Myślałem bardziej o czymś z pogranicza historii medycyny, thrillera, trochę jak w stuleciach chirurgów, a książka okazała się czymś w rodzaju feministycznej kroniki?- nie wiem jak to do końca ująć.
Nie nazwałbym się mizoginem, po prostu, oczekiwałem czegoś innego.
Abstrahując, od głównego wątku mojej wypowiedzi, to książka oferuję...

Nie potrafię do końca odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego konkretnie ta książka nie przypadła mi do gustu. Autorka trochę rozciąga opowieści, trochę nie trzyma się wątku, gdy zaczyna opowiadać o przypadkach konkretnych pacjentów.

Wątek historyczny nie kleił się tak dobrze jak w "Stuleciu Chirurgów", a pacjenci i ich historie nie były tak lekko i zgrabnie przytoczone jak w "Jak człowiek staje się mordercą". Możliwe że po lekturze tych pozycji miałam zbyt wygórowane oczekiwania.

Nie potrafię do końca odpowiedzieć sobie na pytanie dlaczego konkretnie ta książka nie przypadła mi do gustu. Autorka trochę rozciąga opowieści, trochę nie trzyma się wątku, gdy zaczyna opowiadać o przypadkach konkretnych pacjentów.

Wątek historyczny nie kleił się tak dobrze jak w "Stuleciu Chirurgów", a pacjenci i ich historie nie były tak lekko i zgrabnie przytoczone jak...

Książka na początku bardzo wciągająca, pokazująca jak na przestrzeni wieków zmieniał się obraz i rola kobiet w społeczeństwie, i jak na to wpływał rozwój psychiatrii. Natomiast od rozdziałów opisujących psychoanalizę, zaczyna się nuda i dłużyzna. Być może związane jest to z samymi koncepcjami analitycznymi, albo zbytnim przywiązaniem autorki do szczegółów . Myślę, że książka warta przeczytania, ale też wymagająca dużego skupienia i wytrwałości.

Książka na początku bardzo wciągająca, pokazująca jak na przestrzeni wieków zmieniał się obraz i rola kobiet w społeczeństwie, i jak na to wpływał rozwój psychiatrii. Natomiast od rozdziałów opisujących psychoanalizę, zaczyna się nuda i dłużyzna. Być może związane jest to z samymi koncepcjami analitycznymi, albo zbytnim przywiązaniem autorki do szczegółów . Myślę, że...

Bardzo ciekawa pozycja. Jest krytyczna względem lekarzy umysłu oraz ich teorii. Zawiera wiele smaczków dla osób zainteresowanych psychologią.

Bardzo ciekawa pozycja. Jest krytyczna względem lekarzy umysłu oraz ich teorii. Zawiera wiele smaczków dla osób zainteresowanych psychologią.

Szalenie zła i nudna.

Szalenie zła i nudna.