Co tu się wydarzyło? Pierwszy tom "Chrononautów" był lekką i przyjemną pozycją, w której obok ciągłą akcję przecinały zabawne żarty głównych bohaterów. Drugi tom, który wydany został w Polsce cztery lata po premierze pierwszego to zupełnie inna bajka. Owszem są żarciki, które pojawiają się na kilku pierwszych stronach, a później to już nadęta opowieść o moralności, ratowania ciągłości linii czasu. Początkowo byłem zachwycony tym komiksem, ale po kilku stronach moje nastawienie zmieniło się o 180 stopni. Mark Millar serwuje tym razem generyczną opowiastkę sci-fi o utopijnej przyszłości. Historia jest przewidywalna i kompletnie nieangażująca. Graficznie jest ok, i niestety nic więcej. Szkoda, że Millar tak zmarnował dobry pomysł. Zdecydowanie nie polecam nawet największym fanom pierwszego tomu.

Co tu się wydarzyło? Pierwszy tom "Chrononautów" był lekką i przyjemną pozycją, w której obok ciągłą akcję przecinały zabawne żarty głównych bohaterów. Drugi tom, który wydany został w Polsce cztery lata po premierze pierwszego to zupełnie inna bajka. Owszem są żarciki, które pojawiają się na kilku pierwszych stronach, a później to już nadęta opowieść o moralności,...

„Chrononauci” to komiks typowy dla Marka Millara. Bezkompromisowy, buńczuczny. Niepoważny. Kipiący akcją i ciekawymi rozwiązaniami fabularnymi. Pierwszy tom zabierał dwóch bohaterów – Corbina Quinna i Danny’ego Reilly’ego w przeszłość, gdzie, mówiąc oględnie, solidnie namieszali. W drugim tomie scenarzysta wysyła ich w przyszłość, gdzie znów wpadną w spore kłopoty oraz staną przed trudnym wyborem, który zmieni nieodwracalnie całe ich życie…
https://tinyurl.com/rxrf57d9

„Chrononauci” to komiks typowy dla Marka Millara. Bezkompromisowy, buńczuczny. Niepoważny. Kipiący akcją i ciekawymi rozwiązaniami fabularnymi. Pierwszy tom zabierał dwóch bohaterów – Corbina Quinna i Danny’ego Reilly’ego w przeszłość, gdzie, mówiąc oględnie, solidnie namieszali. W drugim tomie scenarzysta wysyła ich w przyszłość, gdzie znów wpadną w spore kłopoty oraz...

Podobnie jak w pierwszym tomie, na kolana powala pędząca niczym nocny ekspres akcja. Wszystko dzieje się wręcz w zawrotnym tempie. Bohaterowie skaczą pomiędzy epokami i miejscami, a twórcy z każdej prezentują nam jakąś perełkę, wplątując ją w przygody podróżników. Nie ma to jak wraz z Leonardo Da Vinci wybudować portal do podróży w czasie i sieknąć sobie z nim selfie. Z drugiej strony jednym pstryknięciem guzika można uratować świat przed niezwyciężonymi kosmitami, przenosząc ich do prehistorii. Zagadnienia techniczne tu praktycznie nie istnieją, ale to jest właśnie plus, bo na takie szczegóły nie ma tu miejsca. Twórcy stawiają na akcję i historię i wynikającą z tego czystą, niczym nieskrępowaną rozrywkę.

Obrazy rewelacyjnie wpisują się w tę niezobowiązującą zabawę. Choć śmiało można powiedzieć, że Sean Murphy w pierwszej części rozrysował tę historię rewelacyjnie, to Eric Canete też nie pozostaje w tyle. Twarze są niemal identyczne, choć brakuje tej ostrej kreski Murphy’ego. Mimo to Canete również potrafi zaszaleć kreśląc to co Millar sobie wymyślił. Jest tu mnóstwo oryginalnych ujęć, scen i postaci charakterystycznych dla poszczególnych epok, w których bohaterowie mają możliwość przebywać. Trafia się również kilka mocno przerysowanych scen, ale mają na celu podkreślenie ich wagi lub wyeksponowania humoru. Ogólny wydźwięk jest pozytywny i daje mnóstwo przyjemności z czytania.

Chrononauci to naprawdę udana opowieść o podróżach w czasie. Przede wszystkim świeże spojrzenie, wprost z wyobraźni Millara, na ten wyeksponowany przez popkulturę wątek. Pierwszorzędna historia, która zachwyca dynamiką, świetnymi niejednoznacznymi bohaterami i całym mnóstwem zaskakujących i niewyobrażalnych przygód rozgrywających się na przestrzeni milionów lat, ukazana przez pryzmat zmiany przyszłości i konsekwencji z tym związanych.

http://kulturacja.pl/2021/02/chrononauci-tom-2-recenzja/

Podobnie jak w pierwszym tomie, na kolana powala pędząca niczym nocny ekspres akcja. Wszystko dzieje się wręcz w zawrotnym tempie. Bohaterowie skaczą pomiędzy epokami i miejscami, a twórcy z każdej prezentują nam jakąś perełkę, wplątując ją w przygody podróżników. Nie ma to jak wraz z Leonardo Da Vinci wybudować portal do podróży w czasie i sieknąć sobie z nim selfie. Z...

FIGHT THE FUTURE

Mark Millar to jeden z tych scenarzystów, który od tworzenia długich serii woli zamknięte, krótkie opowieści, które po prostu robi tak, jak czuje. Czasem jednak po latach wraca do nich, serwując nam ciąg dalszy. Niedawno zrobił tak ze swoim bodajże najlepszym dziełem, „Kick Assem”, teraz zaś serwuje nam drugą część przygód „Chrononautów”. I jak wszystkie jego komiksy, tak i ten to kawał wyśmienitej, pełnej popkulturowych odniesień rozrywki. Co prawda większej głębi tutaj nie ma, ale za to zabawa jest naprawdę znakomita.

Szaleni podróżnicy w czasie, Corbin Quinn i Danny Reilly, powracają! Po swoich poprzednich przygodach dojrzeli, wyciągnęli pewne wnioski, ale… nie przeszkadza im to być równie naiwnymi i pakować się w równie wielkie tarapaty, co kiedyś. Kiedy wyruszają na podbój przyszłości, nie mają jeszcze najmniejszego pojęcia, jak bardzo ich to przerośnie. A wtedy przeszłość upomina się o nich i… Jak poradzą sobie z największym wyzwaniem w ich karierze? I jakie będą skutki ich działań?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/02/chrononauci-tom-2-mark-millar-eric.html

FIGHT THE FUTURE

Mark Millar to jeden z tych scenarzystów, który od tworzenia długich serii woli zamknięte, krótkie opowieści, które po prostu robi tak, jak czuje. Czasem jednak po latach wraca do nich, serwując nam ciąg dalszy. Niedawno zrobił tak ze swoim bodajże najlepszym dziełem, „Kick Assem”, teraz zaś serwuje nam drugą część przygód „Chrononautów”. I jak wszystkie...

Lepsze niż jedynka. Odjąłem gwiazdkę za łopatologiczne "analizy" politologiczne i pieprzenie. Bezsensowne (i głupie nad wyraz) urabianie czytelnika.

Lepsze niż jedynka. Odjąłem gwiazdkę za łopatologiczne "analizy" politologiczne i pieprzenie. Bezsensowne (i głupie nad wyraz) urabianie czytelnika.