Hubert żyje sam. Całe jego życie wypełnia rutyna. Lubi porządek i nie lubi być zaskakiwany. Być może jest osobą w spektrum. Jego wielką pasją jest sztuka. W każdej wolnej chwili odwiedza muzea. W domu maluje kopie ulubionych obrazów. W tym jest ekspertem.
Nie umie jednak w relacje.

Absolutnie piękne ilustracje. Jest w nich trwanie, kontemplacja, jest namysł. Nie ma zbyt wielu słów, bo w świecie Huberta ważne są tylko obrazy.
Mnie zachwycił.

Hubert żyje sam. Całe jego życie wypełnia rutyna. Lubi porządek i nie lubi być zaskakiwany. Być może jest osobą w spektrum. Jego wielką pasją jest sztuka. W każdej wolnej chwili odwiedza muzea. W domu maluje kopie ulubionych obrazów. W tym jest ekspertem.
Nie umie jednak w relacje.

Absolutnie piękne ilustracje. Jest w nich trwanie, kontemplacja, jest namysł. Nie ma zbyt...

Bezruch kadru jest tu bardzo piękny. Sam Hubert, choć dobitnie opowiada samotność, nieco przerażający. Wzruszająca za to sąsiadka.

Bezruch kadru jest tu bardzo piękny. Sam Hubert, choć dobitnie opowiada samotność, nieco przerażający. Wzruszająca za to sąsiadka.

Wiem, że "Hubert" może kogoś wynudzić (a to zaledwie 85 stron i śladowe ilości tekstu),wiem, że ludzie często oczekują fabuły i przygody, a tu smutny gość, którego określają słowa: milczenie, wstyd, samotność, łazi po galeriach i myśli. Wiem, że nie każdego rusza sekwencja prawie identycznych kadrów, przy których trzeba się chwilę skupić, by wyłapać szczegóły. To być może nie jest rzecz dla każdego, ale akurat ja bardzo cenię i lubię takie komiksy. To jak Jimmy Corrigan pozbawiony historii w tle. Między kadrami jest cisza, a z kadrów pozornie wypełnionych treścią bije pustka. Ten komiks nie opowiada ciągu wydarzeń, a raczej pewien stan. Rzecz wielokrotnego użytku.

Wiem, że "Hubert" może kogoś wynudzić (a to zaledwie 85 stron i śladowe ilości tekstu),wiem, że ludzie często oczekują fabuły i przygody, a tu smutny gość, którego określają słowa: milczenie, wstyd, samotność, łazi po galeriach i myśli. Wiem, że nie każdego rusza sekwencja prawie identycznych kadrów, przy których trzeba się chwilę skupić, by wyłapać szczegóły. To być może...

Spotkałam go w galerii sztuki. Na imię mu Hubert. Nosi duże okulary i mieszka w maleńkim szaroburym mieszkaniu. Obszerne elementy garderoby zdają się być próbą zakrycia jego niedostosowania. Do współczesności, która wymaga by nieustannie nadążać, do realiów, które nie są przecież dla nieporadnych. Jego życie składa się ze skrawków - niedopitej herbaty o poranku, niedoczytanej gazety popołudniu i niechcianej sąsiadki wieczorem. Kocha obrazy - ich relacja jest niemal intymna.
Ta powieść graficzna pełna jest pustych przestrzeni, w których mieści się przeszywająca na wskroś samotność, bezdźwięczne kwiaty na parapecie i jakby nigdy niekończący się malarski proces twórczy. Znaczenie ma tu detal. Małe sprawy, rozkładane na czynniki pierwsze, proste przedmioty, które zwyczajnie są. Prozaiczne rozmowy w tle, ktoś prosi o zrobienie zdjęcia, ktoś wchodzi do galerii, ogląda. Nurt rzeki, która wysycha.
Wszystko dzieje się tu niespiesznie, tak jakby dziać się wcale nie chciało. Charakterystyczna oszczędność w słowach, które zdają się być tylko dodatkiem do ilustratorskiej opowieści, zwraca naszą uwagę na oprawę wizualną, a tu jest się na czym skupić. Klasyczne i impresjonistyczne dzieła robią na mnie wrażenie - zostały doskonale przedstawione, choć nie o wierne kopie tu chodzi. Przygaszone kolory współgrają z unoszącą się wokół rutyną, a jednak artystyczny świat budzi nas z tej sennej aury. Jest inspiracją. Przypadkiem dostrzeżona kobieta w oknie - muza - ożywia. To temu światu Hubert oddaje całego siebie i odnieść można wrażenie, że wcale nie chce przekraczać progu swojego odizolowania. A my wraz z nim możemy kontemplować i przystanąć w pędzie wymuszonym przez "dzisiaj".
"Hubert" to dla mnie sztuka ciszy, w której słychać więcej. Słucham więc.

Spotkałam go w galerii sztuki. Na imię mu Hubert. Nosi duże okulary i mieszka w maleńkim szaroburym mieszkaniu. Obszerne elementy garderoby zdają się być próbą zakrycia jego niedostosowania. Do współczesności, która wymaga by nieustannie nadążać, do realiów, które nie są przecież dla nieporadnych. Jego życie składa się ze skrawków - niedopitej herbaty o poranku,...

Zapraszamy do obejrzenia recenzji

Zapraszamy do obejrzenia recenzji

Komiks powstał jako praca dyplomowa na uczelni artystycznej i da się to odczuć. Śledzimy losy tytułowego Huberta - samotnika, którego jedynym obiektem pożądania jest sztuka. Weekendy spędza w muzeum gdzie studiuje i fotografuje obrazy, a jeden z nich próbuje odtworzyć w domowym zaciszu. Mimo nadarzającej się sposobności na ucieczkę z samotności wybiera on pozostanie w swojej bańce, choć i ona ulega przemianie na skutek pewnego wydarzenia. Ciekawe ilustracje, ale fabuła szczątkowa i mało wciągająca. Taki ładny, ale nudny komiks.

Komiks powstał jako praca dyplomowa na uczelni artystycznej i da się to odczuć. Śledzimy losy tytułowego Huberta - samotnika, którego jedynym obiektem pożądania jest sztuka. Weekendy spędza w muzeum gdzie studiuje i fotografuje obrazy, a jeden z nich próbuje odtworzyć w domowym zaciszu. Mimo nadarzającej się sposobności na ucieczkę z samotności wybiera on pozostanie w...

urzekająca w swej prostocie historia oraz kreska

urzekająca w swej prostocie historia oraz kreska