Przez wieczny śnieg (okładka limitowana)

Bardzo dobry komiks i do tego świetnie wydany. Niecierpliwie czekam na ciąg dalszy przygód i rozgrywek politycznych w ciągle pędzącym pociągu. Mimo tego, że to komiks z końcówki lat 60-tych i początku 70-tych, to kompletnie tego nie czuć.

Bardzo dobry komiks i do tego świetnie wydany. Niecierpliwie czekam na ciąg dalszy przygód i rozgrywek politycznych w ciągle pędzącym pociągu. Mimo tego, że to komiks z końcówki lat 60-tych i początku 70-tych, to kompletnie tego nie czuć.

Pokaż mimo to

Bardzo ciekwy komiks, ktory pokazuje jak mogloby wygladac zycie w jadacym bez przerwy po lodowym, pozbawionym zycia swiecie.
Jezeli chodzi o rysunki, to moim zdaniem postacie maja zbyt malo emocji wymalowanych na twarzy. Pozy tym sa swietne.
Bardzo polecam.

Bardzo ciekwy komiks, ktory pokazuje jak mogloby wygladac zycie w jadacym bez przerwy po lodowym, pozbawionym zycia swiecie.
Jezeli chodzi o rysunki, to moim zdaniem postacie maja zbyt malo emocji wymalowanych na twarzy. Pozy tym sa swietne.
Bardzo polecam.

Pokaż mimo to

Prawie czterdzieści lat temu na rynku francuskim zadebiutował komiks Snowpiercer. Tytuł, który stał się kanwą do powstania całkiem dobrego filmu oraz nie tak dawno serialu w serwisie Netflix. Bieżący rok to również doskonała okazja dla miłośników powieści graficznych, na przeczytanie oryginału, który zaczął ukazywać się na rodzimym rynku nakładem wydawnictwa KURC. Pora więc sprawdzić jak pierwowzór wypada na tle nowocześniejszych i całkiem dobrze przyjętych adaptacji.

Spełniły się największe koszmary ekologów, świat pogrążył się w kolejnej epoce lodowcowej, znikając pod wieczną zmarzliną. Powód takiego stanu rzeczy, nie jest do końca znany, wiadomo jednak to, że przebywanie na zewnątrz oznacza szybką śmierć. Niewielu szczęśliwcom udało się przetrwać ten klimatyczny kataklizm. Jedynymi z nich są pasażerowie gigantycznego pociągu, przemierzającego w nieskończoność białe połacie terenu. Środek lokomocji wykorzystywany wcześniej jako atrakcja turystyczna stał się ostatnią arką ludzkości. Tysiąc wagonów ciągniętych przez potężny elektrowóz, stało się miejscem do życia dla ocalałych. W naturze ludzkiej nawet w obliczu wielkiej tragedii drzemie jednak chęć społecznego uporządkowania pewnych kwestii. Szybko więc nastąpił podział klasowy społeczeństwa, zależny od zajmowanego miejsca w pociągu. Na przodzie bliżej elektrowozu miejsce zajmowały jednostki stworzone do rządzenia, na samym końcu zaś tłoczyli się w przerażających warunkach tzn. „ogonusy”, których egzystencja dla reszty współpasażerów była czymś zupełnie obojętnym. To właśnie w takich realiach poznajmy jednego z bohaterów dzieła – Proloffa. „Ogonusa”, który postanawia zaryzykować wszystko i przedostać się do dalszych wagonów. Jego heroiczna ucieczka z końca pociągu, szybko jednak się kończy i zostaje on zatrzymany przez oddziały pilnujące porządku. Na rozkaz władz ma być on zaprowadzony na samo czoło „arki”, gdzie odbędzie rozmowę z samym prezydentem. To właśnie ta „podróż” w towarzystwie eskorty oraz Adeline Belleau (członkini Stowarzyszenia Pomocy Trzeciej Klasie), staje się doskonałą okazją dla czytelnika, aby poznać ukształtowanie warstw społecznych pociągu i problemy piętrzące się w tym zamkniętym społeczeństwie.

Zarys fabularny brzmi dosyć prosto i nie ma co ukrywać, że pod pewnymi względami właśnie taki jest. Postapopakiltyczna wizja upadku ludzkości, dziejąca się na mocno ograniczonym obszarze i opierająca się w dużej mierze na dialogach to coś, co miały już inne komiksy tego typu. Jednak tutaj gdzieś pod wierzchnią cienką warstwą prostoty, kryje się głęboki potencjał dzieła. Klimatyczna zagłada ludzkości szybko staje się tłem dla poważniejszej tematyki, która stopniowo zaczyna odgrywać w komiksie ważniejszą rolę. Jacquesa Loba (autor scenariusza), potrafił wydobyć z pozornej prostoty, niesamowitą głębię, tworząc nietuzinkowy i dający wiele do myślenia dramat socjologiczny.


Obraz hermetycznego społeczeństwa, czytelnik poznaje tutaj w sposób dwojaki. Trudne życie mieszkańców końca pociągu, prezentowane jest w formie opowieści Proloffa, który w swoich relacjach jest mocno oszczędny w słowach i cały obraz „ogonósów” jest mocno szczątkowy. Pozostałe warstwy społeczne zaserwowana są bardziej bezpośrednio. Życie tętniące w poszczególnych wagonach, czytelnik może obserwować podczas przemieszczania się całej grupy na czoło pociągu. Im bliżej lokomotywy, tym większy przepych, więcej wolnego miejsca i pozornie większa szczęśliwość mieszkańców. „Elita” ukazana jest tutaj mocno bezpardonowo jako klasa wyższa, która w głębokim poważaniu ma ludzi znajdujących się na dole piramidy społecznej (chociaż nic nie jest tutaj takie proste, jakie wydaje się początkowo). Historia powstała na obserwacji nierówności społecznych lat 80-tych, o dziwo nadal jest mocno aktualna, szczególnie biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia na świecie.

Scenariusz ukazujący polityczno-społeczne aspekty życia, sprawia również, że trudno tutaj jednoznacznie określić głównego bohatera dzieła. Początkowo może się nim wydawać uciekinier z końca pociągu oraz towarzysząca mu kobieta. Im mocniej czytelnik będzie się zagłębiał w historię, tym większą zwróci uwagę na to, że osoby te stanowią jedynie wyrazisty dodatek. Tak naprawdę główną postacią jest tutaj zarówno sam pociąg, jak i całe zamieszkujące go społeczeństwo. Warstwy społeczne pozornie mocno od siebie się różniące, a tak naprawdę stanowiące jedną zbitą masę, mocno zależną od siebie.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=123560

Prawie czterdzieści lat temu na rynku francuskim zadebiutował komiks Snowpiercer. Tytuł, który stał się kanwą do powstania całkiem dobrego filmu oraz nie tak dawno serialu w serwisie Netflix. Bieżący rok to również doskonała okazja dla miłośników powieści graficznych, na przeczytanie oryginału, który zaczął ukazywać się na rodzimym rynku nakładem wydawnictwa KURC. Pora więc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to