Badania nad pingwinami, notatki z życia stacji i badań terenowych odarte ze swej romantycznej, wyidealizowanej otoczki, a jednak niezwykle urocze.

Badania nad pingwinami, notatki z życia stacji i badań terenowych odarte ze swej romantycznej, wyidealizowanej otoczki, a jednak niezwykle urocze.

Co zrobić, gdyby w środku kolonii pingwinów dopadły Cię dolegliwości żołądkowe? Czy na Antarktydzie da się spać w namiocie? Jak wygląda kwestia higieny, gdy przebywasz na końcu świata? Czy pingwiny Adeli poruszają się ruchem lewo czy prawostronnym?
Trzeba przyznać, że Noah odpowiada na te i wiele innych osobliwych pytań. Naprawdę po lekturze tej książki wiedza o pingwinach zostaje uzupełniona wieloma interesującymi faktami. Osobiście miałam natomiast problem ze stylem, w którym pisze autor. Cały czas odnosiłam wrażenie, że czytam książkę nastolatka, pełną infantylnych porównań i absurdalnych stwierdzeń. Obraz ten zupełnie przystaje do osoby, która uchodzi za inteligentnego badacza ptaków dostrzeżonego przez ważne placówki badawcze.

Co zrobić, gdyby w środku kolonii pingwinów dopadły Cię dolegliwości żołądkowe? Czy na Antarktydzie da się spać w namiocie? Jak wygląda kwestia higieny, gdy przebywasz na końcu świata? Czy pingwiny Adeli poruszają się ruchem lewo czy prawostronnym?
Trzeba przyznać, że Noah odpowiada na te i wiele innych osobliwych pytań. Naprawdę po lekturze tej książki wiedza o pingwinach...

„Między nami pingwinami” to relacja z kilkumiesięcznych badań pingwinów na Antarktydzie.
Książka jest dość zwięzła i składa się z bardzo krótkich rozdziałów, niektóre mają tylko trzy strony.
„Między nami pingwinami” nie jest o pingwinach! To bardziej dziennik, opis trudów podróży i życia na Antarktydzie z pingwinami w tle. Coś jak „Zew Kalahari”. Praca Stryckera obejmuje kolonię pingwinów Adeli, ale w książce pojawiają się też pingwiny cesarskie i inne ptaki, jest nawet fragment o orkach.
Wszystko podano fajnie, książka jest naprawdę przyjemna. Mam tylko niedosyt pingwinów.

„Między nami pingwinami” to relacja z kilkumiesięcznych badań pingwinów na Antarktydzie.
Książka jest dość zwięzła i składa się z bardzo krótkich rozdziałów, niektóre mają tylko trzy strony.
„Między nami pingwinami” nie jest o pingwinach! To bardziej dziennik, opis trudów podróży i życia na Antarktydzie z pingwinami w tle. Coś jak „Zew Kalahari”. Praca Stryckera obejmuje...

Tyleż o pingwinach, co o pobycie w antarktycznej stacji. Podobała mi się, poza zgrzytem w postaci kilku zupełnie niepotrzebnych infantylnych dialogów i żarcików.

Tyleż o pingwinach, co o pobycie w antarktycznej stacji. Podobała mi się, poza zgrzytem w postaci kilku zupełnie niepotrzebnych infantylnych dialogów i żarcików.

To jest moja druga książka o pingwinach i szczerze nie wiem, o której bym napisała, że jest lepsza. Uważam, że każda ma swoje smaczki i jest dobrze przedstawiona od strony autora, który przeżywał przygodę na Antarktydzie i przede wszystkim przedstawiał nam życie tam i ptaki żyjące w różnych warunkach.

Tyle, że “Rok wśród pingwinów” miał ten smaczek, że były dołączone przepiękne zdjęcia, które odzwierciedlały tę historię i można było nie tylko sobie wyobrażać, ale przyjrzeć się wszystkiemu.

Książka pouczająca, pokazuje od samego początku, że warto wierzyć w swoje marzenia, trzeba nie poddawać się w dążeniu do spełnienia ich, bo one są na wyciągnięcie ręki tylko trzeba chcieć. Tak jak główny nasz bohater, autor książki, który w tak młodym wieku znalazł się tam gdzie zawsze chciał i marzył o tym.

Kocham te stworzenia, od nich powinniśmy się wielu rzeczy nauczyć, pingwiny dla mnie zawsze były fascynujące i to się nie zmieni i warto zapoznać się z tą pozycją właśnie dla nich, aby znaleźć pewne smaczki, które jestem pewna spodobają Wam się z powodu tego, że to wszystko jest prawdziwe.

To jest moja druga książka o pingwinach i szczerze nie wiem, o której bym napisała, że jest lepsza. Uważam, że każda ma swoje smaczki i jest dobrze przedstawiona od strony autora, który przeżywał przygodę na Antarktydzie i przede wszystkim przedstawiał nam życie tam i ptaki żyjące w różnych warunkach.

Tyle, że “Rok wśród pingwinów” miał ten smaczek, że były dołączone...

Książka napisana przez dwudziestodwulatka zakręconego na punkcie ptaków. Daje się to odczuć pod każdym względem i na niemal każdej stronie. Zafascynowanie tematem pingwinów jest niebotyczne. Nie przeszkadzają autorowi śnieg, mróz, porywisty wiatr – przecież rzecz dzieje się na Antarktydzie, a jak powszechnie wiadomo, pogoda tam nie rozpieszcza. Może jedynie błoto stanowi problem, ponieważ gdy zrobi się cieplej (temperatura tuż powyżej zera) to wszystko się topi i rozmarza. Nasz młody ornitolog nie ma żalu do swoich obiektów obserwacji, nawet wtedy gdy boleśnie od nich obrywa dziobem po piszczelach, czy gdy defekują mu prosto w twarz. Cóż, pingwin, zwłaszcza młody musi się jakoś bronić. Ciekawe są pomysły na życie tego młodego człowieka, jego absolutne pewność, że wybrał właściwą drogę (jak najbardziej słuszne),którą powinni podążyć wszyscy jego rówieśnicy (tu bym polemizowała). Jest sporo potknięć stylistycznych, ale nie mam pewności, iż należy winą za nie obarczyć autora. Może przysłużyła się tu korekta. Książkę przeczytać warto. Nie jest to może kompendium wiedzy, ale za to lektura jest przyjemna w odbiorze. A jeśli wpadnie w ręce młodego człowieka, może zainspiruje go do tego, aby w życiu konsekwentnie realizować własne pasje. Polecam.

Książka napisana przez dwudziestodwulatka zakręconego na punkcie ptaków. Daje się to odczuć pod każdym względem i na niemal każdej stronie. Zafascynowanie tematem pingwinów jest niebotyczne. Nie przeszkadzają autorowi śnieg, mróz, porywisty wiatr – przecież rzecz dzieje się na Antarktydzie, a jak powszechnie wiadomo, pogoda tam nie rozpieszcza. Może jedynie błoto stanowi...

Przychodzi pingwin do fotografa, żeby zrobić sobie zdjęcie.
Fotograf: Kolorowe czy czarno- białe?
Pingwin: A je🐧🐧🐧ć Ci!?!

Pingwiny (poza wszelkiej maści krukowatymi i kazurami) to moje ulubione ptaki. W książce poznajemy jak wygląda proces obserwacji pingwinów Adeli na Antarktydzie. Dobrze napisana i zabawna książka, którą szczerze polecam nie tylko fascynatom tych "kulturalnych" ptaków. Bawiłem się przy niej wyśmienicie. 😁

Przychodzi pingwin do fotografa, żeby zrobić sobie zdjęcie.
Fotograf: Kolorowe czy czarno- białe?
Pingwin: A je🐧🐧🐧ć Ci!?!

Pingwiny (poza wszelkiej maści krukowatymi i kazurami) to moje ulubione ptaki. W książce poznajemy jak wygląda proces obserwacji pingwinów Adeli na Antarktydzie. Dobrze napisana i zabawna książka, którą szczerze polecam nie tylko fascynatom tych...

Bardzo przyjemna historia miłośnika Pingwinów. Dowiemy się jak wygląda podróż na Antarktydę, rozlokowanie personelu badawczego pomiędzy wyspami, sposób ,,mieszkania" na odludziu i co najważniejsze, prace naukowe nad Pingwinami. Autor nieraz nieraz przywołuje historyczne zmagania wcześniejszych badaczy.

Bardzo przyjemna historia miłośnika Pingwinów. Dowiemy się jak wygląda podróż na Antarktydę, rozlokowanie personelu badawczego pomiędzy wyspami, sposób ,,mieszkania" na odludziu i co najważniejsze, prace naukowe nad Pingwinami. Autor nieraz nieraz przywołuje historyczne zmagania wcześniejszych badaczy.

Po przeczytaniu pozycji "Rzecz o ptakach" tegoż autora spodziewałam się po książce trochę czego innego. Mimo to, muszę stwierdzić, że ksiązka jest niezywkle interesująca i przedstawia w dobrze i lekko napisany sposób realia, których większość z ludzi nigdy nie będzie miała okazji poznać.

Po przeczytaniu pozycji "Rzecz o ptakach" tegoż autora spodziewałam się po książce trochę czego innego. Mimo to, muszę stwierdzić, że ksiązka jest niezywkle interesująca i przedstawia w dobrze i lekko napisany sposób realia, których większość z ludzi nigdy nie będzie miała okazji poznać.

Podziwiam takich ludzi, którzy dla pasji wypinają się na doczesny świat konsumpcji. Mam taką pierwszą refleksję po tej książce: Wielu porządnych ludzi tyle wysiłku wkłada w to, by zachować przyrodę i ratować naturę, a tymczasem obrzydliwie bogaci prostacy wystrzeliwują się dla fanu w kosmos i w nosie mają to, jaki to ma wpływ na środowisko.

Podziwiam takich ludzi, którzy dla pasji wypinają się na doczesny świat konsumpcji. Mam taką pierwszą refleksję po tej książce: Wielu porządnych ludzi tyle wysiłku wkłada w to, by zachować przyrodę i ratować naturę, a tymczasem obrzydliwie bogaci prostacy wystrzeliwują się dla fanu w kosmos i w nosie mają to, jaki to ma wpływ na środowisko.