Wiedza z zakresu psychologii w pracy opiekuna medycznego jest bez wątpienia bardzo ważna, aby móc jak najefektywniej pomagać swojemu podopiecznemu. Gdy dowiedziałam się, że taka książka została wydana, nie ukrywam, że wiązałam z nią duże nadzieje.

Autorka tej książki podjęła próbę omówienia bardzo trudnego tematu... Ale mam wrażenie, że to omówienie wyszło trochę w stylu "jak najszerszy zakres omówić jak najkrócej". Wiele tematów w tej książce zostało omówionych zbyt pobieżnie - jak chociażby temat dotyczący etyki zawodowej i dylematów moralnych w zawodzie opiekuna medycznego czy też temat dotyczący różnych chorób psychicznych, często występujących wśród osób starszych. Natomiast, moim zdaniem, zbyt szczegółowo został omówiony temat rozwoju psychofizycznego człowieka (od jego narodzin do okresu starości) myślę, że ten rozdział nie był aż tak ważny, tym bardziej, że chyba wszyscy wiemy, jak prawidłowo rozwija się człowiek - natomiast zabrakło szczegółowego omówienia problemów osób starszych, zwłaszcza problemów fizycznych.

Z kolei innym zarzutem dla tej książki jest to, iż tytuł książki sugeruje, że jej odbiorcami są opiekunowie MEDYCZNI, natomiast w rzeczywistości o wiele więcej miejsca w tej książce zostało poświęconego na omówienie problemów, z jakimi spotykają się opiekunowie "nieformalni", czyli - najczęściej - najbliższa rodzina osoby starszej.

Trzeci zarzut dotyczy naukowej wartość tej książki. Bardzo mnie zabolało, że większość źródeł, na które powoływała się autorka, stanowiły artykuły internetowe, często oparte na subiektywizmie osoby je piszącej. Natomiast zabrakło tych artykułów i publikacji stricte naukowych, poddanych pod recenzję i napisanych ze szczególną dbałością o rzetelność przekazywanych treści.

Zabrakło także praktycznego omówienia problemu depresji. został on omówiony, ale bardzo powierzchownie. Niedawno jeden z OM zapytał się na pewnej grupie, jak powinien sobie radzić w sytuacji, gdy pacjent mówi, że nie chce żyć, gdy opowiada o swoim obniżonym nastroju... Z tej książki dowiedziałam się, że problem depresji jest częsty u osób starszych, i dowiedziałam się, z czego ten problem może wynikać, jakie inne trudności mogą mu towarzyszyć, ale nie dowiedziałam się, jak opiekun powinien zachować się w kontakcie/rozmowie z taką osobą. A to chyba nie jest wiedza zarezerwowana dla psychologów? Nie powinna być.

Jednak doceniam starania autorki, doceniam, że zdecydowała się na podjęcie tak trudnego tematu. Zagadnienia z zakresu psychologii dla opiekuna medycznego - ale dla tego niemedycznego również - są ważne, i myślę, że warto zastanowić się, jak - w sposób komunikatywny - przekazać opiekunom te zagadnienia. Nie pobieżnie, tak jak zostało to uczynione w tej książce, ale konkretnie; bez zawiłości, bez zbędnego odwoływania się do historii (nawiasem mówiąc, bardzo ciekawie został w tej książce przedstawiony temat komunikacji, ale - moim zdaniem - omawianie jej w sposób teoretyczny nie zdało egzaminu) - zdecydowanie zabrakło mi elementów wiedzy praktycznej, użytkowe. Chociaż nie mówię, że wcale jej nie było - była, ale mogłoby być jej więcej. I więcej odniesienia do evidence-based medicine ;) Niemniej - należą się słowa uznania dla autorki, za trud, jaki podjęła w napisanie tej książki; tej pozycji na rynku wydawniczym brakowało... a teraz, gdy zmieniają się wymagania względem zawodu OM, taka wiedza będzie jeszcze bardziej potrzebna.

Wiedza z zakresu psychologii w pracy opiekuna medycznego jest bez wątpienia bardzo ważna, aby móc jak najefektywniej pomagać swojemu podopiecznemu. Gdy dowiedziałam się, że taka książka została wydana, nie ukrywam, że wiązałam z nią duże nadzieje.

Autorka tej książki podjęła próbę omówienia bardzo trudnego tematu... Ale mam wrażenie, że to omówienie wyszło trochę w stylu...