Kolejną książką z przeszłości. Nie czytałam wcześniej. To był mój pierwszy raz. Niepotrzebnie w formie audiobooka. Trochę się rozczarowałam. Przeszkadzało mi to, że co chwilę autor powtarzał, kto teraz mówi. Słowo w słowo jak w książce. No wi, ma tym polega audiobook. Przeżyłam to, a z drugiej strony świetnie się bawiłam. Jednak sądzę, że bardziej zadowolona bym była, gdybym obejrzała przedstawienie. Z tego co wyczytałam to #panjowialski należy do najczęściej wystawianych sztuk Fredry.

Komedia podzielona jest na cztery akty. Każdy z nich śmiesznych. Podobały mi się historyki, bajki wplecione w treść komedii. Usłyszymy o taki jak "Paweł i Gaweł " czy "Małpa w kąpieli ".

Mimo wszystko to był molo spędzony czas a ja już wypatruje spektaklu. Może akurat coś znajdzie w okolicy.

A tak przy okazji? Chodzicie do teatru? My z mężem lubimy od czasu do czasu. 😍

Jestem ciekawa Waszych opinii? Ktoś może czytał albo był na spektaklu?

Kolejną książką z przeszłości. Nie czytałam wcześniej. To był mój pierwszy raz. Niepotrzebnie w formie audiobooka. Trochę się rozczarowałam. Przeszkadzało mi to, że co chwilę autor powtarzał, kto teraz mówi. Słowo w słowo jak w książce. No wi, ma tym polega audiobook. Przeżyłam to, a z drugiej strony świetnie się bawiłam. Jednak sądzę, że bardziej zadowolona bym była,...

Aleksander Fredro powszechnie kojarzy się wszystkim z „Zemstą”. Każdy, kto zakończył edukację przynajmniej na poziomie szkoły podstawowej zna zatem Rejenta Milczka, Cześnika Raptusiewicza, piękną Klarę, czy zubożałego szlachcica Papkina. Warto jednak sięgnąć także po inne komedie hrabiego, gdyż jak się okazuje, także w nich tkwi urok pióra tego romantyka, a i nie brak w nich ponadczasowych odniesień i dużej dawki humoru. Tym wstępem zachęcam do poznania "Pana Jowialskiego", który przyznam szczerze, że mimo upływu wielu lat od jego powstania, bawił mnie zawartym w nim dowcipem, a co jeszcze bardziej zaskakujące, krył w sobie dobrze znane mi treści, o których nie miałam pojęcia co do źródeł ich pochodzenia, ale o tym za chwilę.
Podobnie jak w „Zemście” także w „Panu Jowialskim” nie zabraknie odniesień do damsko-męskich relacji, sportretowania przywar ludzkiej natury, przytyków do wad i wyśmiania przesadnych ambicji. Bo Fredro ma to do siebie, że z humorem, ale niezwykle trafnie daje prztyczka w nos i zgrabnie obrazując różne warstwy społeczeństwa, od arystokracji po mieszczaństwo, dawał będzie im raz za razem razy.
Akcja tego komediodramatu toczy się na dworze tytułowego Pana Jowialskiego – nestora rodu, reprezentanta pokolenia dawnej szlachty. Wraz z nim na dworze mieszka jego syn Szambelan i synowa Pani Szambelanowa, oraz ich córka Helena, panna na wydaniu. I jak na pannę na wydaniu przystało pora znaleźć się odpowiedniego męża. Grono kandydatów do ręki Szambelanówny poszerzy się, kiedy na dworze pojawią się Ludmir i Wiktor – ubodzy artyści i padnie pomysł na pewien przekręt związany z zabawą w sułtański dwór. Kto tu kogo wystrychnie na dudka? I czy piękna Helena zyska męża? Kto przeczyta będzie wiedział.
A przeczytać warto, gdyż poczucie humoru Fredry sprawia, że ta komedia jest genialna. Fredro jest przenikliwy w swych spostrzeżeniach, potrafi jak mało kto ukazać ludzkie słabości, jednocześnie zachowując do nich dystans. Wreszcie też sposób w jaki Fredro obrazuje relacje damsko-męskie, w tamtych czasach pokazuje ówczesne kołtuństwo i panujące wówczas stereotypy.
Wreszcie, każdy kto zna „Małpę w kąpieli” Pawła i Gawła” czy „Osiołkowi w żłobie dano” powinien wiedzieć, że te bajki z morałem Fredry pochodzą właśnie z „Pana Jowialskiego”. A to tylko niektóre skarby z licznych powiedzonek, które weszły do języka potocznego, ukrytych na stronach dramatu, sprytnie wplecionych w treść komedii.
Polecam Wam zatem „Pana Jowialskiego", który bawi ucząc i uczy bawiąc. Aleksander Fredro w stworzył dzieło, które zachwyca swoją aktualnością i uniwersalnością, a jednocześnie wpisuje się w kulturową tkankę polskiego dziedzictwa literackiego.

Aleksander Fredro powszechnie kojarzy się wszystkim z „Zemstą”. Każdy, kto zakończył edukację przynajmniej na poziomie szkoły podstawowej zna zatem Rejenta Milczka, Cześnika Raptusiewicza, piękną Klarę, czy zubożałego szlachcica Papkina. Warto jednak sięgnąć także po inne komedie hrabiego, gdyż jak się okazuje, także w nich tkwi urok pióra tego romantyka, a i nie brak w...

Główna intryga mniej interesująca od dykteryjek Jowialskiego.

Główna intryga mniej interesująca od dykteryjek Jowialskiego.

„Pan Jowialski” to komedia bawiąca się formą, łącząca prozę z wierszem, jak również kilka różnych wątków. Oczywiście głównym jest małżeństwo – z rozsądku czy z miłości, choć w tym przypadku zakończenie można uznać za trochę ckliwe. Niemniej jednak podoba mi się dwuznaczność ostatniej bajeczki tytułowego Pana Jowialskiego.

„Pan Jowialski” to komedia bawiąca się formą, łącząca prozę z wierszem, jak również kilka różnych wątków. Oczywiście głównym jest małżeństwo – z rozsądku czy z miłości, choć w tym przypadku zakończenie można uznać za trochę ckliwe. Niemniej jednak podoba mi się dwuznaczność ostatniej bajeczki tytułowego Pana Jowialskiego.

„Pan Jowialski” to komedia bawiąca się formą, łącząca prozę z wierszem, jak również kilka różnych wątków. Oczywiście głównym jest małżeństwo – z rozsądku czy z miłości, choć w tym przypadku zakończenie można uznać za trochę ckliwe. Niemniej jednak podoba mi się dwuznaczność ostatniej bajeczki tytułowego Pana Jowialskiego.

„Pan Jowialski” to komedia bawiąca się formą, łącząca prozę z wierszem, jak również kilka różnych wątków. Oczywiście głównym jest małżeństwo – z rozsądku czy z miłości, choć w tym przypadku zakończenie można uznać za trochę ckliwe. Niemniej jednak podoba mi się dwuznaczność ostatniej bajeczki tytułowego Pana Jowialskiego.

Uwielbiam komedie Fredry. Mnie śmieszą.

Uwielbiam komedie Fredry. Mnie śmieszą.

Mój ulubiony dramat Fredry, mniej znany, ale bliższy zachodnioeuropejskim mistrzom satyry.

Więcej opini o literaturze, filmie I muzyce w blogu "Trzy akordy na dwie ręce" oraz w powieści "BUfffO".

Mój ulubiony dramat Fredry, mniej znany, ale bliższy zachodnioeuropejskim mistrzom satyry.

Więcej opini o literaturze, filmie I muzyce w blogu "Trzy akordy na dwie ręce" oraz w powieści "BUfffO".

https://vod.tvp.pl/website/pan-jowialski,36487324

https://vod.tvp.pl/website/pan-jowialski,36487324

Komedia A.Fredry w interpretacji Jacka Kissa jest podwójnym arcydziełem.
Lektor modulując głosem stworzył spektakl godny najwyższej pochwały!
Mnie zauroczył.Coś przepięknego!
Gawędy Pana Jowialskiego nic nie tracą na ważności a bajki,które opowiada sobie żyją swoim życiem i są przekazywane dzieciom przez pokolenia!Uwielbiam całą paletę zawartych tu przysłów! Używam ich w życiu codziennym.Tadeusz Boy-Żeleński określił:Pana Jowialskiego" jako "sfinksa naszej literatury"! Nic dodać,nic ująć!

Komedia A.Fredry w interpretacji Jacka Kissa jest podwójnym arcydziełem.
Lektor modulując głosem stworzył spektakl godny najwyższej pochwały!
Mnie zauroczył.Coś przepięknego!
Gawędy Pana Jowialskiego nic nie tracą na ważności a bajki,które opowiada sobie żyją swoim życiem i są przekazywane dzieciom przez pokolenia!Uwielbiam całą paletę zawartych tu przysłów! Używam ich w...

Pan Jowialski jest typem starszego pana-gawędziarza, który serwuje słuchaczom moralizatorskie bajki (między innymi o Pawle i Gawle). Takie osoby również można spotkać w XXI wieku :)

Pan Jowialski jest typem starszego pana-gawędziarza, który serwuje słuchaczom moralizatorskie bajki (między innymi o Pawle i Gawle). Takie osoby również można spotkać w XXI wieku :)