Opowieść o Vodimorze. Część IV. Początek: Złota Góra

Niedawno, za sprawą konkursu w szkolnej bibliotece, miałam okazję przeczytać sagę „Początek. Opowieść o Vodimorze”. Powieści te można zaliczyć do gatunku fantasy/science fiction. Autorem jest polski pisarz Maciej Sobczak.
Trylogia opisuje liczne przygody tytułowego bohatera Vodimora. Autor, od pierwszego tomu cyklu, przedstawia czytelnikowi historię mężnego, lecz niezwykle tajemniczego mężczyzny. Początkowo jego życie toczy się całkowicie zwyczajnie. Chłopak, pierwotnie zwany Dario, mieszka razem z rodziną we wsi Kolebki i pomaga w pracach gospodarczych. Wszystko zmienia się w momencie, kiedy trafia na nauki do niejakiego Gajcego, który dostrzega w nim potencjał. Postanawia zadbać o jego rozwój zarówno fizyczny, jak i mentalny. Ciężkie treningi szybko przynoszą efekty. Młodzieniec staje się znakomitym wojownikiem, któremu trudno dorównać w walce. Splot różnych wydarzeń sprawia, że poznaje on mieszkańców innych królestw. Zaprzyjaźnia się z nimi i działa we wspólnym celu m.in. podczas akcji ratowania Ducha Lasu czy ostatecznej bitwie o Złotą Górę.
Podczas swoich podróży chłopak, który przyjmuje imię Vodimor, odkrywa zaskakujące fakty na temat swojego pochodzenia, bierze udział w licznych pojedynkach oraz przeżywa pierwszą miłość.
Na uwagę zasługuje szata graficzna serii. Każda z wydanych książek przedstawia postaci, występujące w danej części na ciemnozielonym tle. Na samej górze widnieje tytuł pisany dużą, białą czcionką oraz imię oraz nazwisko autora. Stanowi to bardzo estetyczną całość, która już od pierwszej chwili przyciąga uwagę i zachęca do zagłębienia się w lekturę. Dużą zaletą, która z pewnością umila czytanie, a także zapewnia komfort, jest duża czcionka tekstu. Dzięki temu po książkę bez obaw mogą sięgać również osoby, które mają problemy ze wzrokiem. Sama powieść zawiera bardzo różnorodną tematykę, która odnosi się do wielu współczesnych problemów i wartości, bliskim ludziom naszych czasów np. alkoholizmu, wojen, miłości, przyjaźni. Poprzez to, czytelnik z łatwością i przyjemnością zagłębia się w wykreowany świat. Autor wplata również wątki fantastyczne, które dodają nastroju tajemniczości, ale także ubogacają fabułę, czyniąc ją bardziej interesującą. Pozytywnie oceniam także język, który nie jest trudny do zrozumienia (trudniejsze fragmenty są wytłumaczone w przypisach). Ponadto, aby bardziej wiarygodnie przedstawić realia czasów, bohaterowie posługują się licznymi archaizmami, gwarą charakterystyczną
dla danego rejonu np.: naszymu, jo, jarus. Pozwala to na poznawanie różnorodnej kultury, książki te więc pełnią również funkcję dydaktyczną.
Natomiast do gustu nie przypadł mi sposób wykreowania głównej postaci. Uważam, że bohater ten był trochę zbyt wyidealizowany, co odbierało mu wiarygodność. Każdy człowiek niezależnie od tego, jak wiele posiada dobrych cech charakteru, ma swoje słabości i wady. Przy Vodimorze zostały one pominięte, co może nie być wystarczająco przekonujące dla czytelników. Ostatecznie jednak, postać ta była mocnym ogniwem książki, a to za sprawą bezinteresownej pomocy wobec innych. Szczególnie ujęła mnie troska o Stanisława, który dzięki jego wsparciu wyszedł z nałogu i zaczął na nowo żyć.
Kolejnym aspektem jest samo przedstawienie finałowego momentu sagi, jakim była Bitwa o Złotą Górę. W rozdziale jej poświęconym zabrakło mi bardziej szczegółowego opisu wydarzeń. Mimo iż pojawił się zaskakujący zwrot akcji, to na zakończenie tego wątku czeka się z wielką niecierpliwością, a takie rozwiązanie nie do końca mnie usatysfakcjonowało.
Podsumowując, mimo małych mankamentów, polecam te książki, ponieważ są to naprawdę interesujące i oryginalne propozycje. Niespodziewane zwroty akcji, ciekawe wątki, klimat tajemniczości oraz przystępny język sprawiają, że czyta się je szybko i przyjemnie. Ponadto poruszają wiele ważnych tematów i pokazują rozmaite problemy, z którymi zmaga się współczesny świat, są bardzo uniwersalne, więc mogą czytać je zarówno młodzi ludzie, jak i dorośli odbiorcy. Z pewnością jeszcze kiedyś do nich powrócę.

Niedawno, za sprawą konkursu w szkolnej bibliotece, miałam okazję przeczytać sagę „Początek. Opowieść o Vodimorze”. Powieści te można zaliczyć do gatunku fantasy/science fiction. Autorem jest polski pisarz Maciej Sobczak.
Trylogia opisuje liczne przygody tytułowego bohatera Vodimora. Autor, od pierwszego tomu cyklu, przedstawia czytelnikowi historię mężnego, lecz niezwykle...

Opowieść o Vodimorze to seria polskiego autora – Macieja Sobczaka, wydana przez wydawnictwo Poligraf. W recenzji skupię się dokładniej na sadze „Początek…”, czyli kolejno na tomach:
• „Opowieść o Vodimorze. Część II. Początek: Duch Lasu”
• „Opowieść o Vodimorze. Część III. Początek: Wilcza Skóra”
• „Opowieść o Vodimorze. Część IV. Początek: Złota Góra”
Są to książki z gatunku lekkiej fantastyki. Opowiadają o przygodach mężczyzny imieniem Vodimore, który z prostego chłopa staje się mistrzem sztuk walki. Opowieść rozgrywa się
w niesprecyzowanych zamierzchłych czasach. Bohaterowie zmagają się z trudem życia
i walką z siłami ciemności.
Młody wojownik Vodimore próbuje odnaleźć swojego nauczyciela Gajcego. Wyrusza
w tym celu w długą podróż, która roi się od niebezpieczeństw, walk i tajemnic. Na swojej drodze poznaje wielu przyjaciół, którzy pomagają mu w odnalezieniu mentora.
Najbardziej podobał mi się w książce wątek pochodzenia Vodimore’a i tajemnic
z tym związanych. Z ciekawością odkrywałam wraz z nim nowe fakty dotyczące jego historii.
Chciałabym zwrócić uwagę na częste zmiany perspektywy, z której opisywane
są poszczególne wydarzenia sagi. Uważam, że powinna być bardziej sprecyzowana
na początku i niezmieniana w każdym tomie. W części drugiej jest narracja pierwszoosobowa, a wydarzenia opisywane są oczami głównego bohatera. W części trzeciej jest pomieszana pierwszoosobowa z trzecioosobową, a w części czwartej jest tylko trzecioosobowa. Sądzę, że najlepsza byłaby narracja trzecioosobowa, ponieważ czasem pojawiały się fragmenty, które nie dotyczyły wydarzeń dziejących się wokół wojownika. Brak konsekwencji autora spowodował, że fakty przedstawione przez samego Vodimore’a
w części drugiej, nie mogły być przez niego znane.
Autor zaznacza, że nie trzeba czytać tomów po kolei, by orientować się w fabule. Uważam,
że to prawda, gdyż wszystkie przygody bohatera wiążą się tylko paroma wątkami.
Z całej sagi „Początek…” najbardziej podobał mi się tom ostatni, czyli „Złota Góra”.
Styl pisania w tym tomie i trzecioosobowa narracja najbardziej przypadły mi do gustu.
Podsumowując, książki były interesujące. Myślę, że osobom lubiącym lekką fantastykę, przygodę i sceny walki, spodoba się ta seria.

Opowieść o Vodimorze to seria polskiego autora – Macieja Sobczaka, wydana przez wydawnictwo Poligraf. W recenzji skupię się dokładniej na sadze „Początek…”, czyli kolejno na tomach:
• „Opowieść o Vodimorze. Część II. Początek: Duch Lasu”
• „Opowieść o Vodimorze. Część III. Początek: Wilcza Skóra”
• „Opowieść o Vodimorze. Część IV. Początek: Złota Góra”
Są to książki z...