"Tam, gdzie las spotyka się z niebem" to książka inne niż wszystkie, które do tej pory czytałam.

Główna bohaterka Jo po śmierci matki i walce z rakiem wraca na studia i do swoich badań nad ptakami. Dziewczyna nie chce litości, więc ciężko pracuje by udowodnić innym i sobie, że z nią jest wszystko w porządku i nikt nie musi się o nią martwić.
Wszystko zmienia się, gdy pewnego dnia pod chatę, którą obecnie zamieszkuje by mieć blisko do gniazd, które obserwuje pojawia się bose i ubrane w piżamę dziecko.
Dziewczynka (Ursa) tłumaczy Jo, że przybyła z gwiazd. Jest kosmitką, a ciało pożyczyła sobie od martwej dziewczynki, ponieważ ma misje do spełnienia tu na ziemi.
Musi ujrzeć 5 cudów. Kiedy tego doświadczy, wróci do domu- do gwiazd.

Przyznam, że gdy przeczytałam fragment mówiący o dziewczynce kosmitce byłam sceptycznie do tej książki nastawiona.
Sprawdziłam, aż tutaj na LC czy to fantastyka, ale pokazała mi się kategoria literatura piękna.
Książkę czytałam dalej i czekałam, aż będę mieć fragment opisujący jak Ursa ujrzała piątą rzecz, która według niej jest cudem i wróciła do siebie. Prawda okazała się inna i dzięki temu ta książka zyskała w moich oczach.
Jest to urocza historia o tworzącej się więzi między trojgiem obcych sobie ludzi. Tak trojgiem, ponieważ Jo w poznaniu prawdy o dziewczynce pomaga sąsiad Gabriel. Wiedzą, że tylko pogarszają swoją sytuację nie informując policji o tajemniczej dziewczynce, jednak zajmują się nią i coraz bardziej przywiązują się do niej i do siebie.

Kim jest dziewczynka kosmitka?
Czy kiedy ujrzy 5 cud zniknie czy zostanie na ziemi?

Książka nie jest jakoś trzymająca w napięciu, jest przyjemnie napisana, czyta się szybko, a na końcu wzrusza.

"Tam, gdzie las spotyka się z niebem" to książka inne niż wszystkie, które do tej pory czytałam.

Główna bohaterka Jo po śmierci matki i walce z rakiem wraca na studia i do swoich badań nad ptakami. Dziewczyna nie chce litości, więc ciężko pracuje by udowodnić innym i sobie, że z nią jest wszystko w porządku i nikt nie musi się o nią martwić.
Wszystko zmienia się, gdy...

Szkoda, że cała książka nie jest utrzymana w klimacie pierwszej jej połowy. Byłaby piękna przypowieścią o bliskości. Bliskości do siebie, natury i drugiego człowieka. Ale nie jest. W drugiej połowie zamienia się w bestseller (w tym przypadku to słowo nie jest komplement ;)).

Szkoda, że cała książka nie jest utrzymana w klimacie pierwszej jej połowy. Byłaby piękna przypowieścią o bliskości. Bliskości do siebie, natury i drugiego człowieka. Ale nie jest. W drugiej połowie zamienia się w bestseller (w tym przypadku to słowo nie jest komplement ;)).

Piękna wzruszająca o miłości niezawsze tej prostej jak z bajki, o relacjach tych trudnych. Jedynie dla mnie zakonczenie mogło być inne.

Piękna wzruszająca o miłości niezawsze tej prostej jak z bajki, o relacjach tych trudnych. Jedynie dla mnie zakonczenie mogło być inne.

Za zabicie ulubionego bohatera 8/10

Za zabicie ulubionego bohatera 8/10

Przepiękna historia

Przepiękna historia

9/10 ❤️
Piękna, wzruszająca i magiczna książka - połączenie „Gdzie śpiewają raki” i „Pod skrzydłami żurawi”.

9/10 ❤️
Piękna, wzruszająca i magiczna książka - połączenie „Gdzie śpiewają raki” i „Pod skrzydłami żurawi”.

Wiem, że książka przy końcówce robi się naiwna, ale było w niej coś magicznego, dającego nadzieję i na to, że ludzie są dobrzy i istnieje jeszcze szansa na miłość nawet gdy nic na to nie wskazuje. Postać Ursy bardzo mnie ujęła swoją dziecięcą dobrocią.

Wiem, że książka przy końcówce robi się naiwna, ale było w niej coś magicznego, dającego nadzieję i na to, że ludzie są dobrzy i istnieje jeszcze szansa na miłość nawet gdy nic na to nie wskazuje. Postać Ursy bardzo mnie ujęła swoją dziecięcą dobrocią.

Niestety sporo płaskich dialogów, przewidywalny przebieg zdarzeń... co więcej, sporo z treści książki znalazło się w streszczeniu na okładce... Jako czytadło na weekend daje radę, natomiast czekałam na "coś więcej" i niestety się zawiodłam.

Niestety sporo płaskich dialogów, przewidywalny przebieg zdarzeń... co więcej, sporo z treści książki znalazło się w streszczeniu na okładce... Jako czytadło na weekend daje radę, natomiast czekałam na "coś więcej" i niestety się zawiodłam.

Wątek Joanny jest poprowadzony po prostu zbyt dobrze. Robi ona pochopne, bezsensowne rzeczy ale tłumaczone są w taki sposób że sama pewnie postąpiłabym podobnie.

Wątek Joanny jest poprowadzony po prostu zbyt dobrze. Robi ona pochopne, bezsensowne rzeczy ale tłumaczone są w taki sposób że sama pewnie postąpiłabym podobnie.

Do ostatniej strony czekałam na to wielkie WOW. I niestety końcówka była najsłabsza ze wszystkiego.

Do ostatniej strony czekałam na to wielkie WOW. I niestety końcówka była najsłabsza ze wszystkiego.