"Spalona słońcem" Laury Lippman to dość skomplikowany thriller, choć bardziej przypomina powieść obyczajową. Jej fabuła jest bardzo zagmatwana, pełna tajemnic, sprzeczności i niezrozumiałych działań. Oczywiście według mnie. Z drugiej strony ta historia ma w sobie potencjał i siłę, tylko jakoś nie do końca autorka umiejętnie ją przedstawiła.
Co do akcji to trudno doszukać się tutaj dynamizmu. Całość wlecze się monotonnie, miejscami wręcz topornie. Dopiero pod koniec coś tam zaczyna się dziać , jednak zakończenie zostało przekombinowane, nierealne.
Niestety, bohaterowie nie zyskali mojej sympatii. Ona, Polly, to według mnie egoistyczna, fałszywa i dążąca po trupach do celu, kobieta, która niszczyła każdego, kto tylko stanął jej na drodze do sukcesu. Dla niej nie liczył się nikt poza nią samą, choć twierdziła inaczej. On, Adam, naiwny, bojący się zmian, ślepo i toksycznie zakochany w tej niesamowicie wyrachowanej "aktorce".
Tak więc, całość wypada przeciętnie, bo fabuła ma w sobie coś intrygującego, a mimo to okazuje się przerysowana. Nie jest to najmocniejszą powieść tejże autorki, niestety.

"Spalona słońcem" Laury Lippman to dość skomplikowany thriller, choć bardziej przypomina powieść obyczajową. Jej fabuła jest bardzo zagmatwana, pełna tajemnic, sprzeczności i niezrozumiałych działań. Oczywiście według mnie. Z drugiej strony ta historia ma w sobie potencjał i siłę, tylko jakoś nie do końca autorka umiejętnie ją przedstawiła.
Co do akcji to trudno doszukać...

Nie jestem zachwycony tą lekturą. Bohaterowie bez większego uzasadnienia brną od kłamstwa do oszustwa, coraz bardziej się plącząc. W pewnym momencie żadne rozwiązanie nie jest już dobre, włącznie z tym które wybrała Autorka, bez większej zresztą logiki. Gwiazdki za główną bohaterkę, ale zdecydowanie nie chciałbym jej spotkać w prawdziwym życiu.

Nie jestem zachwycony tą lekturą. Bohaterowie bez większego uzasadnienia brną od kłamstwa do oszustwa, coraz bardziej się plącząc. W pewnym momencie żadne rozwiązanie nie jest już dobre, włącznie z tym które wybrała Autorka, bez większej zresztą logiki. Gwiazdki za główną bohaterkę, ale zdecydowanie nie chciałbym jej spotkać w prawdziwym życiu.

Jak to jest być, pomimo ogromnych przeciwności losu?

"Spalona słońcem" to powieść psychologiczna opowiadająca historię Pauline, a może Polly przez pryzmat jej życia; to książka, której złożona fabuła zbudowana jest na kłamstwach, tajemnicach i trudnych decyzjach; to obyczajowy thriller ze spokojnie zbudowaną akcją, która krok po kroku otwiera przed nami całą złożoność opowiadanej historii.

Pauline/Polly – to główna bohaterka, którą życie bardzo doświadczyło; postać ze smutną, pełną przemocy przeszłością, która ucieka, by ją za sobą zostawić; kobieta, która doświadczając przemocy milczała... " "aż nauczyła się milczeć nawet wtedy, gdy rzeźbił oparzenie trzeciego stopnia na jej udzie. Że Dusił ją podczas seksu.(...) A jej się to podobało. Nie dlatego, że brak tlenu wzmagał podniecenie (...),ale dlatego, że przez tych kilka chwil pozwalała sobie na fantazjowanie o własnej śmierci. To kusiło, to była jej nadzieja na ucieczkę".

Adam – prywatny detektyw wynajęty przez Irvinga do śledzenia Pauline/Polly, do poznania jej i przeniknięcia do jej życia i wyłapania nieścisłości; czuję, jak jego świat się kurczy, przeskalowuje; człowiek, który swój prywatny biznes buduje na nieszczęściu i braku zaufania; mężczyzna, który chce wziąć za rękę Pauline/Polly i "poprowadzić do szczytu, z którego będzie mogła ujrzeć cały świat rozłożony u jej stóp".

Pauline/Polly poznaje się z Adamem w małej miejscowości Belleville (jednym z 10 najmniejszych miast USA). To "przypadkowe" spotkanie zapoczątkowuje pełną tajemnic, niedomówień i kłamstw znajomość – każde z nich ukrywa mroczne sekrety... Do czego ich ona doprowadzi to już musicie dowiedzieć się sami czytając książkę 😉.

Ciekawie zbudowana fabuła wciągnęła mnie od samego początku. To moje drugie spotkanie z tą Autorką, a na półce czeka już jej kolejna książka. Akcja nie pędzi z zawrotną prędkością, ale zważywszy na obowiązujący od stycznia taryfikator mandatowy 😁 to może i dobrze. Kreacja głównej bohaterki, złożoność jej doświadczeń i radzenie sobie z nimi, moim zdaniem pokazuje doświadczenie i warsztat Autorki.

Bardzo podoba mi się to uwikłanie bohaterki w trudne sytuacje życiowe, poprzez które Autorka porusza ważne dla ogółu społeczeństwa sprawy. Tu mamy temat przemocy domowej – fizycznej i psychicznej – pokazanej jako narzędzie do podporządkowania sobie drugiej osoby. Nikt nie chce doświadczać przemocy!, a jednak bardzo często się z nią spotykamy... "samotna cisza różni się od tej, którą dzieli się z inną osobą" – dlatego tak ważny jest to temat i głośne o nim mówienie!

Czytając "Spaloną w słońcu" miałem wrażenie uczestniczenia w podróży do... ludzkiego umysłu, który skrywa ogrom bólu, trudnych doświadczeń i lęków. Ta podróż nie była łatwa, ale bardzo cenna. I Ciebie także do niej zapraszam – "włóż ręce w to, co chcesz opowiedzieć, nadaj temu formę, ale nie przekombinuj".

Podczas czytania książki towarzyszyła mi muzyka z płyty Marianne Faithfull "Negative capability".

Jak to jest być, pomimo ogromnych przeciwności losu?

"Spalona słońcem" to powieść psychologiczna opowiadająca historię Pauline, a może Polly przez pryzmat jej życia; to książka, której złożona fabuła zbudowana jest na kłamstwach, tajemnicach i trudnych decyzjach; to obyczajowy thriller ze spokojnie zbudowaną akcją, która krok po kroku otwiera przed nami całą złożoność...

Dawno nie czytałam o tak bezsensownych morderstwach. Wolałabym nie niszczyć tej passy, a jednak tak się stało.
Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Nudne, dłużące się i bez fajerwerków, które były zapowiadane od pierwszych stron.
Jedynie język sprawia, że może kiedyś sięgnę po coś innego tej autorki.

Dawno nie czytałam o tak bezsensownych morderstwach. Wolałabym nie niszczyć tej passy, a jednak tak się stało.
Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Nudne, dłużące się i bez fajerwerków, które były zapowiadane od pierwszych stron.
Jedynie język sprawia, że może kiedyś sięgnę po coś innego tej autorki.

Początkowo nie byłam dobrze nastawiona do lektury. Niezbyt pochlebne opinie na portalu sprawiły, że nie do końca chętnie zaczęłam czytać.

Nie jest to jednak książka zła. Ma naprawdę ciekawe i zaskakujące momenty. Cała intryga natomiast rozwiązuje się w przekonujący i prawdopodobny sposób, co bynajmniej nie jest regułą.

Sama główna bohaterka zdobyła u mnie nagrodę na najbardziej odprażającą główną postać. Samolubna, egoistyczna, narcystyczna i nieprzewidywalna. Taka, co to po trupach do celu. Nieważne jak wielu trupach, ważne że cel jest wyznaczony przez nią. Jak to mówią dzieci - fuj.

Było mi żal innych bohaterów. Tych, co to Pauline spotkała na swojej drodze. Niedobrze mieć z nią na pieńku.

Lektura może nie najlepsza, ale zdecydowanie nie najgorsza na jaką można trafić. Oceńcie sami.

Początkowo nie byłam dobrze nastawiona do lektury. Niezbyt pochlebne opinie na portalu sprawiły, że nie do końca chętnie zaczęłam czytać.

Nie jest to jednak książka zła. Ma naprawdę ciekawe i zaskakujące momenty. Cała intryga natomiast rozwiązuje się w przekonujący i prawdopodobny sposób, co bynajmniej nie jest regułą.

Sama główna bohaterka zdobyła u mnie nagrodę na...

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Sam pomysł na fabułę ciekawy 😉 Początek książki zapowiadał się wyśmienicie. Szczegółowe opisy postaci jak najbardziej według mnie na plus. Zabrakło jak dla mnie kilku zdań więcej do poszczególnych wątków. Zakończenie nie miało tego "wow". 🤔 Myślę że nie przeczytałabym tej książki jeszcze raz 😒 aczkolwiek bardzo byłam jej ciekawa, patrząc na opinie innych wyśmienitych pisarzy 😀
________

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Sam pomysł na fabułę ciekawy 😉 Początek książki zapowiadał się wyśmienicie. Szczegółowe opisy postaci jak najbardziej według mnie na plus. Zabrakło jak dla mnie kilku zdań więcej do poszczególnych wątków. Zakończenie nie miało tego "wow". 🤔 Myślę że nie przeczytałabym tej książki jeszcze raz 😒 aczkolwiek bardzo byłam jej...

Z twórczością Laury Lippman spotkałam się po raz pierwszy.
Książka ma dość słabe oceny, ale ja bym jej nie skreślała.
Ciekawie pomyślana para głównych bohaterów sprawia, że chce się tę książkę czytać dalej.
Polly i Adam - każde z nich ma swoje tajemnice i uprawiają swoisty taniec wśród sekretów, kłamstw, niedopowiedzeń, spisków, uników i częściowych odsłon.
Do tego dochodzi niezaprzeczalny pociąg fizyczny, który splata ich tak, że nie potrafią od siebie odejść.

Nie jest to stricte kryminał. Raczej obyczajówka z tajemnicą w tle. Każdy z bohaterów coś ukrywa. Nawet ich miłość wydaje się nie do końca szczera.
Czytelnik zadaje sobie pytanie czy Polly to ofiara zbiegu okoliczności czy wyrachowana kobieta, zdolna manipulantka, sprytna uwodzicielka i wyrodna matka?
W życiu doświadczyła sporo złego i wypracowała w sobie cierpliwość, umiejętność ukrywania się, siłę i bezwzględność w dążeniu do celu i realizowaniu swojego planu. Dla niego jest w stanie ukrywać się, kłamać, lawirować, porzucić dziecko, a nawet poświęcić miłość życia.

Smutna, niepokojąca i zarazem fascynująca historia, choć ma swoje słabsze momenty.
Biorąc pod uwagę plusy i minusy jednak polecam.

Z twórczością Laury Lippman spotkałam się po raz pierwszy.
Książka ma dość słabe oceny, ale ja bym jej nie skreślała.
Ciekawie pomyślana para głównych bohaterów sprawia, że chce się tę książkę czytać dalej.
Polly i Adam - każde z nich ma swoje tajemnice i uprawiają swoisty taniec wśród sekretów, kłamstw, niedopowiedzeń, spisków, uników i częściowych odsłon.
Do tego dochodzi...

PRZEKRĘT TRZECIEJ ŚWIEŻOŚCI
Straszna cienizna.
Bestseller New York Timesa – przeczytałam na okładce. Tylko, to znaczy? Bestseller według czytelników tej gazety czy jej redaktorów? Czy według jej właścicieli, którzy mają układ z wydawnictwem, albo nawet w nim udziały? Nie doszłam o co chodzi, ale zaufanie do gazety uleciało bezpowrotnie.

Akcja dość ciekawie się zawiązuje. Przez pierwszą połowę jednak nic się nie dzieje, ale wielbicielki powieści „kobiecych” nie powinny narzekać. Thrillera wprawdzie nie widać, ale warstwa obyczajowa na razie wydaje się być w porządku, chociaż zachowanie głównej bohaterki jest lekko mówiąc kontrowersyjne.

Już mam zamiar odpuścić sobie dalszą lekturę, ale pada trup i w części drugiej coś wreszcie zaczyna się dziać. Kiedy jednak przychodzi pora, aby dowiedzieć się na czym polegał przekręt stulecia szumnie anonsowany przez pół powieści, okazuje się, że to żaden przekręt stulecia, tylko szereg zbiegów okoliczności, które pomogły głupiutkiej bohaterce wyjść na prostą. I wtedy okazuje się również, że warstwa obyczajowa, która początkowo wydawała się być w porządku, teraz kompletnie się rozłazi. Gdy dowiadujemy się, jakie motywy kierowały bohaterką, jej zachowanie staje się niedorzeczne, idiotyczne wręcz i kompletnie niewiarygodne.

Nie musicie tego czytać, naprawdę. Wystarczy, że ja to dla was zrobiłam.
www.czytacz.pl

PRZEKRĘT TRZECIEJ ŚWIEŻOŚCI
Straszna cienizna.
Bestseller New York Timesa – przeczytałam na okładce. Tylko, to znaczy? Bestseller według czytelników tej gazety czy jej redaktorów? Czy według jej właścicieli, którzy mają układ z wydawnictwem, albo nawet w nim udziały? Nie doszłam o co chodzi, ale zaufanie do gazety uleciało bezpowrotnie.

Akcja dość ciekawie się zawiązuje....

Z Laurą miałam do czynienia kilka lat temu i muszę przyznać, że pamiętam to wyjątkowo dobrze. Niestety nie za sprawą tego, jak świetnie było, wręcz przeciwnie. To była nieudana i męcząca konfrontacja z piórem tejże pisarki. Tylko że ja jestem typem, który nie skreśla po pierwszym razie. Lubię dawać szanse, ale za jakiś czas. I tak też stało się w tym wypadku. Pomyślałam: czemu nie? Opis brzmiał ciekawie, a fakt, że "Spalona słońcem" jest z gatunku literatury pięknej powodował, że podnosiło to moją poprzeczkę gdyż z doświadczenia wiem, że to rodzaj, przy którym muszę się skupić i dać trochę od siebie.

Kobieta i mężczyzna. Spotykają się przypadkiem w lokalnym barze w miasteczku Belleville. Zarówno ona, jak i on twierdzą, że są tu przejazdem, ale co ciekawe żadne nie zamierza wyjechać. Trwają, więc obok siebie. Obserwując, słuchając i zbliżając się do siebie.

Adam nie umie oprzeć się zdystansowanej, wręcz chłodnej, ale i opanowanej kobiecie, która skrywa niejedną tajemnicę. Polly nie wyobraża sobie by odejść zostawiając tego mężczyznę. Czuje, że jest jej potrzebny i chce by towarzyszył jej w przyszłości.
Jak się okazuje oboje coś ukrywają, a im więcej czasu mija, tym więcej tajemnic i kłamstw się nawarstwia. W pewnym momencie żadne z nich nie jest w stanie się wycofać, wyjaśnić dlaczego postąpiło tak, a nie inaczej. Ani Adam, ani Polly nie potrafią odplątać sieci, jaką utkali. Do tego wszystkiego okolicą wstrząsa tragiczna wieść, która powinna coś ruszyć.

Ktoś musi się w końcu złamać, tylko kto? I czy w ogóle ktoś wyjawi prawdę?

Pewnie tak jak mi wydaje Wam się, że ten opis jest tajemniczy i daje duże pole do popisu dla autorki. I owszem tak jest. Niestety w dalszym ciągu nie czuję żadnego uczucia do warsztatu Lippman. I co najgorsze nawet nie potrafię jej znielubić, bo jest dla mnie neutralna. Jedyne co towarzyszyło mi podczas czytania jej zarówno pierwszej, jak i drugiej powieści to nuda. Książki były przeze mnie męczone i praktycznie odliczałam strony do końca. Zrobiłam to tylko dlatego, że nie lubię zostawiać nieprzeczytanych powieści. Tu wciąż liczyłam, że moze chociaż końcówka uratuje "Spaloną słońcem". Niestety przeliczyłam się. Autorka miała pomysł, wplotła retrospekcję, cofanie się w czasie, wspominanie przeszłości... A jednak sama fabuła pociągnęła wszystko na dno. Jeden duży plus należy się za postaci pierwszoplanowe. Stworzona przez Laurę Polly wzbudza uczucia - u mnie te negatywne. I choć Lippman stara się ukazać ją tak byśmy znaleźli wytłumaczenie dla jej zachowania to ja go nie znalazłam. Dla mnie to była bezduszna, bezuczuciowa kobieta, która dobrze wiedziała co i kiedy robi. I taką osobą została do końca. Czy polecam? Nie wiem. Zdaję sobie sprawę, że różni ludzie lubią różne rzeczy, więc na pewno nie zniechęcam. Jest wielu miłośników pióra Laury Lippman i cieszę się z tego, bo każdy na to zasługuje. Ja jednak trzeciej szansy raczej nie dam.

Z Laurą miałam do czynienia kilka lat temu i muszę przyznać, że pamiętam to wyjątkowo dobrze. Niestety nie za sprawą tego, jak świetnie było, wręcz przeciwnie. To była nieudana i męcząca konfrontacja z piórem tejże pisarki. Tylko że ja jestem typem, który nie skreśla po pierwszym razie. Lubię dawać szanse, ale za jakiś czas. I tak też stało się w tym wypadku. Pomyślałam:...

__🍁Koleżanka pracująca w bibliotece poleciła mi tę pozycję i wiecie co? zmeczyłam ją. Gdyby nie to, że czytam książki od deski do deski to po pierwszych 70 stronach bym ją odłożyła.Polly ma luźne podejście do życia, zupełnie nie przeszkadza jej fakt, że zostawiła drugiemu mężowi dziecko na wychowanie. Jest okrutna, egoistyczna, wyprana z uczuć. Traumatyczne przeżycia jakich doświadczyła, przemoc, śmierć bliskiej osoby wyprały ją z uczuć. Kłamstwa, podwójna moralność, nowe dane osobowe, to dla niej nic specjalnego. Uciekając od męża poznaje Adama, łączy ich płomienny romans. Sieć intryg i herezji którymi się wzajemnie karmią nie przyniesie ukojenia... Czy pomimo tajemnic kobieta ma szansę na znalezienie bezpiecznej przystani na lata i poprawy swojego życia oraz postępowania?
Stosowanie retrospekcji, przeskoki w czasie to dobry zabieg literacki, szkoda tylko, że fabuła ślamazarna okrutnie. Liczyłam na wachlarz emocji i się to nie udało. Autorka próbuje przedstawiając życie głównej bohaterki spowodować, że znajdziemy dla jej postępowania wytłumaczenie, ja go nie znalazłam. Konkluzje po przeczytaniu jej mam jedną : łatwo z ofiary stać się katem

__🍁Koleżanka pracująca w bibliotece poleciła mi tę pozycję i wiecie co? zmeczyłam ją. Gdyby nie to, że czytam książki od deski do deski to po pierwszych 70 stronach bym ją odłożyła.Polly ma luźne podejście do życia, zupełnie nie przeszkadza jej fakt, że zostawiła drugiemu mężowi dziecko na wychowanie. Jest okrutna, egoistyczna, wyprana z uczuć. Traumatyczne przeżycia...