Niestety bardzo mi nie siadła...

Niestety bardzo mi nie siadła...

Główny wątek fabularny w postaci relacji Narumi i Hirotaki jest obecny, ale wydaje mi się tylko pretekstem do zaistnienia mniej lub bardziej absurdalnych sytuacji. Wisienką na torcie są Taro i Hanako, którzy dla odmiany nie zaczynają związku, ale są w nim od wielu lat i romantyczne uniesienia w ich przypadku zastępuje rutyna. Czasem bardzo dosadna, bo nie boją się mówić sobie nawzajem na przykład o postawieniu klocka, aby się uspokoili. Lub na wieść, że jedno ma odwiedzić drugie bez skrępowania proszą o kupienie srajtaśmy po drodze. Z drugiej strony znają się na tyle, że wystarczy im jedno spojrzenie, aby domyślić się, że z ich połówką jest coś nie tak, nawet jeśli ta gra lepiej niż najlepszy aktor za Oscara.

Największym plusem Wotakoi - nawet pomimo bycia absurdalną komedią, przy której non stop śmiałam się prawie na głos - jest… mimo wszystko prostota. Problemy i sytuacje, które dotykają bohaterów są nad wyraz zwyczajne - oczywiście biorąc poprawkę na to, jakie hobby posiadają. Bo anime z mangą oraz gry to hobby jak każde inne, tylko - tak jak każde inne - ma swój klimat. I może przez to, że sama obracam się w tematach mangi i anime oraz gier i mam takich samych znajomych, to bez problemu się tu odnalazłam.

Postaci bardzo szybko zapadają w pamięć. Każdy z bohaterów jest charakterystyczny, czasem nawet można powiedzieć, że charakterny (szczególnie Taro z Hanako, gdy zaczynają się kłócić). I to też nie tak, że wszyscy kochają to samo, w sumie każdy poszedł w swoją odnogę bycia ,,otaku” (Narumi - yaoice, Hanako - cosplay, Hirotaka - gry, Taro - mangi i anime z bohaterkami co mają cyce jak donice). Nie przeszkadza im to jednak w dogadywaniu się, a czasem pójściu na jakieś kompromisy (czasem nawet niespodziewane kompromisy). Wotakoi to tak naprawdę luźna komedyjka o grupce dobrych znajomych, która akurat ma takie a nie inne hobby.

Jeszcze co warto pochwalić, to kreska. Bardzo ładna i schludna, jednak przede wszystkim rozbrajała mnie mimika Narumi. Czasem nie trzeba było żadnych podpisów - kadr z głupią miną Narumi tłumaczył wszystko lepiej niż tysiąc słów!

Główny wątek fabularny w postaci relacji Narumi i Hirotaki jest obecny, ale wydaje mi się tylko pretekstem do zaistnienia mniej lub bardziej absurdalnych sytuacji. Wisienką na torcie są Taro i Hanako, którzy dla odmiany nie zaczynają związku, ale są w nim od wielu lat i romantyczne uniesienia w ich przypadku zastępuje rutyna. Czasem bardzo dosadna, bo nie boją się mówić...

Całkowicie nie mój gust - wszystko krąży wokół miłości, gier, mang. Książka dla ludzi zafiksowanych na wszystkim co ma związek z mangami, dla "zwykłych śmiertelników" często niezrozumiała.

Całkowicie nie mój gust - wszystko krąży wokół miłości, gier, mang. Książka dla ludzi zafiksowanych na wszystkim co ma związek z mangami, dla "zwykłych śmiertelników" często niezrozumiała.

Dość przyjemna manga. Zaskakuje objętość - jest bardzo krótka. Dodatkowo bardzo mało jest właściwej fabuły. Tomik dominują bonusy, dodatki, jednostronicowe gagi, które pojawiają się nie tylko na końcu, ale też w środku i wybijają nieco z głównej historii.

Dość przyjemna manga. Zaskakuje objętość - jest bardzo krótka. Dodatkowo bardzo mało jest właściwej fabuły. Tomik dominują bonusy, dodatki, jednostronicowe gagi, które pojawiają się nie tylko na końcu, ale też w środku i wybijają nieco z głównej historii.

"Wotakoi. Miłość jest trudna do otaku" jako anime absolutnie mnie zachwyciło, bo to była typowa MOJA rzecz. A że nie ma drugiego sezonu a ja koniecznie musiałam znać kontynuację, kupno mang było nieuniknione.

I jest nieco chaotycznie, bo nie wszystkie rozdziały bezpośrednio łączą się ze sobą, do tego pojawia się dużo scen dodatkowych w środku mangi. Jednak aż tak to nie przeszkadza, bo dalej jest to MOJA rzecz. Postaci to typowe otaku, zainteresowane mangą, anime, grami, cosplay'em czy Boys Love. I dla kogoś, kto choć w części podziela te zainteresowania, jest to seria idealna. Czuję ogromną radość, kiedy u tych bohaterów włącza się "tryb nerda", bo mogę się z nimi utożsamiać. Tym bardziej, że całość na bardzo zabawną otoczkę a relacje między głównymi bohaterami są świetnie i absolutnie wyjątkowe.
Do tego można jeszcze bardziej zapoznać się z japońską popkulturą dzięki przypisom od tłumacza.

"Wotakoi. Miłość jest trudna do otaku" jako anime absolutnie mnie zachwyciło, bo to była typowa MOJA rzecz. A że nie ma drugiego sezonu a ja koniecznie musiałam znać kontynuację, kupno mang było nieuniknione.

I jest nieco chaotycznie, bo nie wszystkie rozdziały bezpośrednio łączą się ze sobą, do tego pojawia się dużo scen dodatkowych w środku mangi. Jednak aż tak to nie...

Ta seria tak wchłania, że przeczytanie tomika zajmuje chwilę i ciągle chcę się tego więcej i więcej:) Po skończeniu prawie jej połowy i oglądnięciu anime mogę już stwierdzić, że jest to na prawdę bardzo ciekawa pozycja.
Jednak jest tam też BARDZO dużo nawiązań do wszelakiej popkultury oraz innych geekowych rzeczy, które sprawiają, że na początku można się mocno zniechęcić- jestem w stanie zrozumieć, że bohaterowie to książkowe przykłady nerdów, jednak te dopisy typu "loool", "XDXD" etc. są dosyć... dziwnym zabiegiem

Ta seria tak wchłania, że przeczytanie tomika zajmuje chwilę i ciągle chcę się tego więcej i więcej:) Po skończeniu prawie jej połowy i oglądnięciu anime mogę już stwierdzić, że jest to na prawdę bardzo ciekawa pozycja.
Jednak jest tam też BARDZO dużo nawiązań do wszelakiej popkultury oraz innych geekowych rzeczy, które sprawiają, że na początku można się mocno...

Ogólnie świetna , ale jakoś anime bardziej mnie zaciekawiło. Tutaj miałem wrażenie , że było za dużo tych sytuacji związanych z grami , mangami itp. Wiem , że bohaterowie to para Otaku więc logiczne , że często będą grać i rozmawiać o rzeczach związanych z Otaku, ale jednak w anime wątek gier i mang , a relacja bohaterów były zrównoważone , a tutaj miałem wrażenie , że więcej jest właśnie tych wątków Otaku. I jakoś nie mogłem się do końca wciągnąć w tą mangę. Może dla tego , że jest taka krótka. Na plus za to główni bohaterowie : Narumi i Hirotaka i ich relacja. Znali się od podstawówki , a teraz pracują razem i zaczynają być w związku. A także ich przyjaciele : Hanako i Taro i ich relacja , którzy też poznali się w szkolę(Liceum) i też są parą od kilku lat i mimo tego , że prawie ciągle się kłócą widać , że się kochają. Świetne było jak Taro nazwała w myślach Hanako przystojną mendą:D Co do kolejnych tomów to może po nie sięgnę , ale nie palę się do tego. Na razie zacznę czytać coś innego

Ogólnie świetna , ale jakoś anime bardziej mnie zaciekawiło. Tutaj miałem wrażenie , że było za dużo tych sytuacji związanych z grami , mangami itp. Wiem , że bohaterowie to para Otaku więc logiczne , że często będą grać i rozmawiać o rzeczach związanych z Otaku, ale jednak w anime wątek gier i mang , a relacja bohaterów były zrównoważone , a tutaj miałem wrażenie , że...

Komedia romantyczna, której bohaterami jest para nerdów. Ciekawy pomysł, jest zabawnie, szkoda jednak, że tomik jest tak krótki. Bohaterów łatwo można polubić, co na pewno jest plusem serii. Sama historia jakoś specjalnie mnie nie wciągnęła, ale pewnie sięgnę po kolejną część.

Komedia romantyczna, której bohaterami jest para nerdów. Ciekawy pomysł, jest zabawnie, szkoda jednak, że tomik jest tak krótki. Bohaterów łatwo można polubić, co na pewno jest plusem serii. Sama historia jakoś specjalnie mnie nie wciągnęła, ale pewnie sięgnę po kolejną część.

Fajny komiks. Ładny styl, fabuła taka sobie, ale polecam.

Fajny komiks. Ładny styl, fabuła taka sobie, ale polecam.

Wyczekiwałam okazji do przeczytania, od kiedy obejrzałam anime. Cudownie się bawiłam z postaciami. Bardzo przyjemna kreska oraz luźna fabuła. Choć mogłaby być ciut dłuższa.

Wyczekiwałam okazji do przeczytania, od kiedy obejrzałam anime. Cudownie się bawiłam z postaciami. Bardzo przyjemna kreska oraz luźna fabuła. Choć mogłaby być ciut dłuższa.