"Pan Stanisław odlatuje" to smutna opowieść o umieraniu. Książka jest krótka, nie ma dużo tekstu i posiada duże ilustracje. Śmierć jest tutaj opisana jako piękne wydarzenie, do którego główny bohater się przygotowuje. Myślę, że jest to, idealna pozycja dla dzieci, które doświadczyły straty bliskiej osoby.

"Pan Stanisław odlatuje" to smutna opowieść o umieraniu. Książka jest krótka, nie ma dużo tekstu i posiada duże ilustracje. Śmierć jest tutaj opisana jako piękne wydarzenie, do którego główny bohater się przygotowuje. Myślę, że jest to, idealna pozycja dla dzieci, które doświadczyły straty bliskiej osoby.

kto z Was z Was zastanawiał się, co się dzieje po śmierci? co się dzieje na świecie, z naszymi bliskimi po naszym odejściu? czy możemy ich wspierać? pocieszać? ogrzać jak promienie słońca? ciekawe wyobrażenie możliwych następstw. W sumie.. mogłabym mieć taki wiatraczek

kto z Was z Was zastanawiał się, co się dzieje po śmierci? co się dzieje na świecie, z naszymi bliskimi po naszym odejściu? czy możemy ich wspierać? pocieszać? ogrzać jak promienie słońca? ciekawe wyobrażenie możliwych następstw. W sumie.. mogłabym mieć taki wiatraczek

Śmierć i przemijanie to tematy, o które prędzej czy później nasze pociechy się otrą. Niestety istnieje niewiele książek, które w subtelny sposób pozwoliłyby uporać się ze stratą, brakiem obecności kogoś, kto jeszcze niedawno był elementem codzienności. To często rodzi wiele pytań, dla których każda odpowiedź może być zła, ponieważ może naruszyć dziecięcą wrażliwość, wywołać strach, obudzić lęki, dlatego bardzo ważne jest tu mądre i spokojne podejście. Niektórzy sięgają wówczas po historie religijne, opowieści o świętych czuwających nad ludźmi z nieba, zmarłych opiekujących się żywymi czy baśnie terapeutyczne objaśniające zachodzące w otoczeniu zmiany. „Pan Stanisław odlatuje” Justyny Bednarek należy do opowieści z pogranicza baśni i historii ocierających się o wiarę w życie pozagrobowe, ale bez strasznej otoczki, trupa, pogrzebu, sztywnego ciała i ducha. Tematy te ujęto w bardzo subtelną opowieść wzbogaconą ilustracjami Pawła Pawlaka, przez co trudny temat zmienia się w miłą opowieść o odchodzeniu (a raczej odlatywaniu) do nieba.
Bohaterek książki jest tytułowy pan Stanisław, który postanawia wyruszyć na wielką wyprawę, jaką będzie lot ku słońcu. W tym celu kupuje butle z helem, napełnia swój materac gazem i leci coraz wyżej i wyżej, skąd może podziwiać zmniejszający się świat, każdy element własnego życia, bliskie osoby, aż dociera do miejsca, którego nikt nie zna. Wszystko jest tam dla niego nowe, inne, piękne, wywołujące radość i pozwalające obserwować i opiekować się bliskimi pozostającymi na Ziemi. Szybko odkryje, że nie jest jedynym mieszkańcem tego miejsca. W krainie tej są też inne osoby. Wszyscy potrafią tu latać, ponieważ mają na plecach specjalne śmigiełka ułatwiające unoszenie się.
„Pan Stanisław odlatuje” to subtelna opowieść o odchodzeniu, znajdowaniu nowego miejsca w życiu i ciągłej obecności, opiece, bliskości. Bardzo krótki tekst, niesamowita powściągliwość ograniczająca się do opisania tylko najważniejszych rzeczy sprawia, że gdyby nie duża ilość ilustracji to książka byłaby ascetyczna. Piękny język, niesamowita plastyczność przy jednoczesnej ekonomii i barwność obrazów przemawiają do dziecięcej wyobraźni. Z lektury tej przebija dużo ciepła, co dodatkowo podkreślają duże ilustracje o spokojnych, kojarzących się ze szczęściem kolorach.
W całej opowieści nie użyto słowa „umieranie” czy „przemijanie”. Są to rzeczy ukazane, jako coś, do czego bohater świadomie się przygotowywał, aby przeżyć wspaniałą przygodę. Odchodzenie to realizacja marzeń o dalekich i niezwykłych podróżach. Nawet sam „pojazd” jest tu bardzo nietypowy, ponieważ to barwny dmuchany materac napełniony helem, aby mógł się unosić w powietrzu. Mamy tu coś w stylu realizacji odwiecznych marzeń ludzkich o lataniu. Zamiast magicznego dywanu całkiem zwyczajny materac w kwiatki napełniony czymś, co dzieci doskonale znają. Z jednej strony sporo tu racjonalizmu, a z drugiej ludzie unoszący się pod wpływem gazu. Jakby tego było mało autorka bardzo subtelnie podsuwa także temat odpowiedzialności, zachowania większej ostrożności oraz opieki nad pozostawionymi przez zmarłych (odlatujących) zwierzętach, aby nie musiały tęsknić za swoimi właścicielami.

Śmierć i przemijanie to tematy, o które prędzej czy później nasze pociechy się otrą. Niestety istnieje niewiele książek, które w subtelny sposób pozwoliłyby uporać się ze stratą, brakiem obecności kogoś, kto jeszcze niedawno był elementem codzienności. To często rodzi wiele pytań, dla których każda odpowiedź może być zła, ponieważ może naruszyć dziecięcą wrażliwość, wywołać...

Temat śmierci i przemijania dla nikogo nie jest łatwy, szczególnie dla dzieci, wszak nie często potrafią zrozumieć, dlaczego kogoś, kto był, już nie ma i nigdy nie będzie. Do tematu warto podejść mądrze i spokojnie, choć nie zawsze jest to proste. Pomocne w takich rozmowach na pewno okażą się bajki terapeutyczne, które w przystępny sposób tłumaczą dzieciom wiele zjawisk i zachowań.
Wspaniałą publikację dla dzieci pt. "Pan Stanisław odlatuje", poruszającą temat przemijania napisała jedna z moich ulubionych pisarek dla dzieci, pani Justyna Bednarek. Wraz z panem Pawłem Pawlakiem przygotowała książkę, obok której nie da się przejść obojętnie.

Bohaterem książki jest Stanisław. Starszy pan postanawia wyruszyć w wielką przygodę, którą jest lot ku słońcu. Poprosił swojego wnuczka, Frania, aby ten zaopiekował się jego pieskiem Znajdkiem-Kręciołkiem. Sam natomiast na kwiecistym materacu wypełnionym helem wyruszył w drogę. Będąc w powietrzu, podziwiał świat, który z góry wyglądał zupełnie inaczej, był piękniejszy.
Lecąc coraz wyżej, pan Stanisław zobaczył swoje całe życie, zupełnie jakby oglądał fotografie, na których utrwalono najpiękniejsze chwile. W pewnym momencie straszy pan dotarł na miejsce, którego nigdy w życiu nie widział. To, co tam zobaczył, było dla niego nowe i nie potrafił tego nazwać. Był jednak tym tak zachwycony, iż czuł nieodpartą radość ze swojej obecności w tym miejscu. Z niego mógł dalej obserwować to, co dzieje się na ziemi. Mało tego! W pewien sposób mógł oddziaływać na otoczenie, troszczyć się o bliskich mu ludzi (ale i ukochanego pieska) dzięki promieniom słonecznym. Pan Stanisław był bardzo szczęśliwy, że dotarł do tego miejsca, ponieważ czuł, że jest tu potrzebny, jak się okaże, nie on jeden...

"Pan Stanisław odlatuje" to niezwykła publikacja, która w wyjątkowy sposób opowiada o przemijaniu, śmierci i przejściu na drugą stronę. Lektura wywarła na mnie ogromne wrażenie, byłam nią poruszona. Samego tekstu w książce jest niewiele, natomiast jego treść napisana jest pięknym językiem. Czcionka jest dosyć spora, dzięki czemu lektura nie sprawia problemu. Ilustracje są naprawdę piękne, przepełnione kolorami i to szata graficzna zajmuje na rozkładówkach najwięcej miejsca. To pierwsza książka w biblioteczce Tosia, która porusza tematykę odejścia bliskiej osoby.

Książka jest niezwykle wzruszająca, a jednocześnie nie brakuje w niej poetyckiego piękna. Zawarta w niej opowieść w sposób pogodny i lekki przedstawia dzieciom temat pożegnania z ukochaną osobą, pomaga im oswoić się ze stratą, zrozumieć swoje emocje oraz to, że osoba, która odeszła, jest bardzo szczęśliwa. Choć my nie widzimy jej, ona obserwuje nas z góry, czuwa nad nami, a być może kiedyś będziemy mogli poczuć jej bliskość, wszak zawsze będzie ona żyła w naszym sercu i na zawsze pozostanie w naszej pamięci.

Jestem zafascynowana tą publikacją oraz tym, w jaki sposób opisano i zilustrowano wędrówkę ludzkiej duszy (lor ku niebu, obrazy z całego życia, przepiękne miejsce, którego nigdzie indziej nie ma, patrzenie na ziemię z góry). Bez względu na to, czy my dorośli wierzymy w życie po śmierci, czy nie, nie zmienia to faktu, że utrata kogoś, kogo kochamy, szczególnie dla dziecka jest ogromnym przeżyciem.

Myślę, że niniejsza książka będzie bardzo pomocna w rozmowach z dzieckiem, które straciło na przykład babcię czy dziadka i w zależności od naszego światopoglądu, czy wiary, opowiedzieć resztę historii z książeczki.

W publikacji nigdzie dosłownie nie zaznaczono, iż jest to książka o przemijaniu. Jest ona radosna, wypełniona ciepłymi barwami, tak więc dla młodszych dzieci może to być fascynująca historia o niezwykłej podróży starszego pana, który podziwiał świat, lecąc na materacu w kwiatki. Tak też czytałam ją mojemu starszemu synkowi, któremu bardzo się spodobała. 😉Bardzo polecam Wam niniejsza lekturą. To naprawdę wartościowa książka, którą warto mieć u siebie!

Temat śmierci i przemijania dla nikogo nie jest łatwy, szczególnie dla dzieci, wszak nie często potrafią zrozumieć, dlaczego kogoś, kto był, już nie ma i nigdy nie będzie. Do tematu warto podejść mądrze i spokojnie, choć nie zawsze jest to proste. Pomocne w takich rozmowach na pewno okażą się bajki terapeutyczne, które w przystępny sposób tłumaczą dzieciom wiele zjawisk i...

Nieco smutna opowieść o umieraniu.

Nieco smutna opowieść o umieraniu.

Książeczka dla dzieci w wieku przedszkolnym, które doświadczyły śmierci dziadka lub babci. Do czułego czytania przez rodziców.

Książeczka dla dzieci w wieku przedszkolnym, które doświadczyły śmierci dziadka lub babci. Do czułego czytania przez rodziców.