Krótka, ale treściwa seria. Akcja jest dobrze poprowadzona, a tempo opowieści odpowiednie, chociaż nieco powolne w niektórych momentach. Próbowano połączyć elementy science-fiction i horroru, tworząc atmosferę pełną napięcia i grozy, jednak komiksy nie pozwoliły wczuć się w filmowy klimat i nie ogarnęło mnie napięcie i przede wszystkim strach. Nie są to tytuły odkrywcze, ale z pewnością dostarczą przyjemności i rozrywki miłośnikom aliena. Ogólnie rzecz biorąc, są to dobre i solidne pozycje, które zadowolą fanów, ale czytelnicy niezaznajomieni z filmem mogą czuć się zagubieni.

Krótka, ale treściwa seria. Akcja jest dobrze poprowadzona, a tempo opowieści odpowiednie, chociaż nieco powolne w niektórych momentach. Próbowano połączyć elementy science-fiction i horroru, tworząc atmosferę pełną napięcia i grozy, jednak komiksy nie pozwoliły wczuć się w filmowy klimat i nie ogarnęło mnie napięcie i przede wszystkim strach. Nie są to tytuły odkrywcze,...

Muszę zwrócić honor Davisowi... ale nie spoileruję dlaczego. W każdym razie nawet o mało nie płakałam.

Drugi tom to oczywiście kontynuacja przygód Zuli i Davisa, gdzie ksenomorfy schodzą trochę na bok, aby zrobić więcej miejsca intrydze znanej w tym uniwersum jak świat - ludzie nigdy się nie nauczą i zawsze będą próbować okiełznać te bestie...

Pierwszy tom podobał mi się bardziej, aczkolwiek drugi jako swego rodzaju zamknięcie historii również plusuje. Oczywiście mam świadomość, że Zula jeszcze gdzieś się przewija w komiksach i z miłą chęcią zapoznam się z jej kolejnymi przygodami.

Muszę zwrócić honor Davisowi... ale nie spoileruję dlaczego. W każdym razie nawet o mało nie płakałam.

Drugi tom to oczywiście kontynuacja przygód Zuli i Davisa, gdzie ksenomorfy schodzą trochę na bok, aby zrobić więcej miejsca intrydze znanej w tym uniwersum jak świat - ludzie nigdy się nie nauczą i zawsze będą próbować okiełznać te bestie...

Pierwszy tom podobał mi się...

Po niezwykle ciepło przyjętej, komiksowej opowieści „Aliens. Bunt. Tom 1”, mamy przyjemność poznać dziś kontynuację powyższej historii i tym samym dalsze losy odważnej marines w osobie Zuli Hendricks, która dołączyła do jakże elitarnej grupy osób mających za sobą kontakt z przerażającymi ksenomorfami. Komiks ten ukazał się w naszym kraju oczywiście nakładem Wydawnictwa Scream Comics.

Zula Hendricks kontynuuje swoją misję eksterminacji Obcych - ilu tylko się da, gdzie się da i jak szybko uda się to osiągnąć. I tak też oto wraz z dr Hollis i zbuntowanym androidem przemierzają kosmos na pokładzie starego okrętu, chcąc dotrzeć do ksenomorfów szybciej, aniżeli zdoła uczynić to podstępna korporacja Weyland-Yutani. Niestety, nie wszystko idzie w zgodzie z planem, gdy oto najpierw statek ulega awarii, następnie zostaje zaatakowany przez kosmicznych piratów, a na domiar złego na pokładzie pojawia się Obcy...

Brian Wood - główny scenarzysta tej komiksowej opowieści, kontynuuje barwną relację o losach i przygodach szeregowej Zuli Hendricks, na której to życiowej ścieżce stanęły potworne formy obcego życia. I czyni on to w naprawdę udany sposób, dając nam z jednej strony kwintesencję tego Uniwersum - krwawą walkę człowieka z Obcym, zaś z drugiej urozmaicając ów historię niezwykle ciekawym spojrzeniem na obraz tego odległego świata przyszłości, gdzie to ludzka chciwość i interesy wielkich korporacji mogą być równie niebezpieczne, jak kosmiczni drapieżcy...

Fabularnie jest więcej niż dobrze, gdyż opowieść ta porywa nas swoim klimatem, intryguje złożonością scenariusza oraz oczarowuje - a jakże, mroczną aurą osaczenia. Istotnym wydaje się także to, że oddano tu pola i miejsca każdemu z trzech głównych bohaterów - najwięcej oczywiście naszej Zuli, ale też i doktor Hollis oraz pragnący bycia człowiekiem android, mają tu wiele do zaoferowania. Poza tym historia ta balansuje często na granicy jawy i snu, co również ma swój wielki i niepowtarzalny urok. A finał..., a finał zaskakuje, ale też i rozbudza apetyt na ciąg dalszy, co mam nadzieję kiedyś nastąpi.

Podobnie, jak miało to miejsce w pierwszym tomie serii, tak i tym razem mamy przyjemność cieszyć się ilustracjami autorstwa kilka uznanych twórców - Stephen Thompson, Tony Brescini, Edurdo Francisco, Dan Jackson. Każdy z nich wniósł coś własnego i indywidualnego do tego albumu, dając nam bardzo klimatyczne, malownicze, imponujące rozmachem i szczegółowością, rysunki. To również kolory - mroczne, ale często łamane jaskrawą czerwienią - idealne dla tej historii. Oczywiście zapewne każdy czytelnik znajdzie dla siebie te lepsze i te nieco słabsze ilustracje - moje serce skradła twórczość Tony'ego Brescini, który zaoferował nam iście filmowe, płynne i wręcz hipnotyzujące kadry.

To intrygująca, ciekawie poprowadzona, nie skupiająca się tylko na akcji i walce, a tym samym wielowymiarowa – opowieść. Oczywiście jest to również powrót do kwintesencji tej filmowej i komiksowej serii, czyli spojrzenia na dramatyczną konfrontację człowieka z kosmicznymi potworami, które są takie z natury, gdyż inne być po prostu nie mogą. I myślę, że każdy miłośnik tego Uniwersum będzie w pełni usatysfakcjonowany spotkaniem z tą komiksową opowieścią, której to ponad 150 stron wypełnia dokładnie wszystko to, czego tylko moglibyśmy sobie życzyć i czego powinniśmy oczekiwać od kolejnej, w jakiejś mierze zaskakującej, historii o ludziach i ksenomorfach.

Słowem podsumowania – komiks pt. „Aliens. Bunt. Tom 2”, to pozycja równie udana, jak pierwsza część tego cyklu, a pod pewnymi względami być może nawet i jeszcze lepsza. To wartka akcja, widowiskowa przygoda, równomierne rozłożenie akcentów pomiędzy dynamiczne sceny walki i intrygę kłamstw, jak i wreszcie znakomite ilustracje, które cechuje zarówno jakość, jak i różnorodność. To wszystko daje nam tam komiksowa opowieść, do poznania której to gorąco was zachęcam. Polecam!

Po niezwykle ciepło przyjętej, komiksowej opowieści „Aliens. Bunt. Tom 1”, mamy przyjemność poznać dziś kontynuację powyższej historii i tym samym dalsze losy odważnej marines w osobie Zuli Hendricks, która dołączyła do jakże elitarnej grupy osób mających za sobą kontakt z przerażającymi ksenomorfami. Komiks ten ukazał się w naszym kraju oczywiście nakładem Wydawnictwa...

Szeregowa Zula Hendricks w samozwańczej krucjacie przeciwko ksenomorfom – dla wielbicieli alienów i kosmicznych przygód.

Pierwsza część „Aliens. Bunt” postawiła poprzeczkę wysoko. Dobrej historii towarzyszyły kapitalne, klimatyczne ilustracje. W tomie drugim niektórzy z rysowników trochę dali ciała, jednak opowieść nadal jest wciągająca, a mrożące krew w żyłach sceny z udziałem obcych usatysfakcjonują najbardziej wybrednych czytelników.

Po tym, jak Zula Hendricks przeżyła nalot Marines na kosmiczną stację paliwową opanowaną przez obcą formę życia, jej dwuosobowa drużyna powiększyła się o doktor Hollis, która jest równie mocno zdeterminowana, by oczyścić przestrzeń kosmiczną z ksenomorfów. Doktor Hollis zabiera jednak ze sobą pasażera na gapę. Postanawia wyciągnąć go z siebie i zamrozić, a następnie badać, by poznać słabe punkty ksenomorfów (mają takie?). Na sypiącym się statku pojawia się w ten sposób dorodny egzemplarz prawdopodobnie najbardziej niebezpiecznej kosmicznej istoty – marzenie korporacji Weyland-Yutani. Wtedy dochodzi do awarii Europy, a że nieszczęścia lubią chodzić parami, statek zostaje zaatakowany przez piratów. Korporacja obiecuje dezerterom bezpieczny przelot na Ziemię oraz immunitet – w zamian za ich drogocenny ładunek.

„-Zagryzienie zębów i powrót na Ziemię to nie problem. Jest nim Obcy. Po tym wszystkim, co przeszliśmy… jak możemy go ot tak oddać? Nie możemy. I nie oddamy. Wykorzystajmy go, Zula. Wypuśćmy go z tej zamrażarki. Niech rozerwie tych piratów na strzępy. Przy odrobinie szczęścia zostanie śmiertelnie ranny”.

Historia Briana Wooda doskonale pokazuje chciwość i bezwzględność wielkich korporacji, które nie cofną się przed niczym, by osiągnąć cel. Stawia również pytania o granice człowieczeństwa. Zbuntowany „Davis Jeden” jest dla korporacji tylko nośnikiem danych, mimo iż dokonał w swoim oprogramowaniu znacznych zmian, które sprawiają, że czuje się człowiekiem – i jest nim nawet bardziej niż pozbawieni uczuć, przypominający roboty przedstawiciele Weyland-Yutani. Zula Hendrick widzi w nim przyjaciela – być może jedynego, jakiego miała: „Davis uczynił z siebie lepszą osobę. I ja jestem lepsza dzięki temu, że go poznałam. I pokochałam”.

I wreszcie jest „Aliens. Bunt” opowieścią o najbardziej przerażającej kosmicznej istocie, prawdziwej maszynie do zabijania, niepowstrzymanej i zupełnie innej od wszystkiego, co znamy. Mimo to wciąż znajdują się nieodpowiedzialni i krótkowzroczni ludzie, którzy próbują ją schwytać, by wykorzystać niesamowity potencjał obcych do własnych celów. Nie rozumieją, że pozaziemski stwór nie jest potulnym obiektem badań, lecz prawdziwym zagrożeniem dla nas wszystkich: obcym gatunkiem, zdolnym skolonizować naszą planetę. Widzą w nim potencjalną broń, lecz nie dostrzegają, w którą stronę skierowana jest lufa. Przypominają znanych nam naukowców, których otrzeźwiło dopiero zastosowanie ich „zabawek” w praktyce. Podobnie jak Oppenheimer, twórca pierwszej broni, zdolnej zabić ludzkość, zbyt późno mogą uświadomić sobie, co tak naprawdę sprowadzili na ziemię – a wtedy każdy już dostanie słodkiego, długiego buziaka na dobranoc. I będzie pozamiatane.

Recenzja opublikowana na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2019/08/03/dlugi-pocalunek-na-dobranoc/

Szeregowa Zula Hendricks w samozwańczej krucjacie przeciwko ksenomorfom – dla wielbicieli alienów i kosmicznych przygód.

Pierwsza część „Aliens. Bunt” postawiła poprzeczkę wysoko. Dobrej historii towarzyszyły kapitalne, klimatyczne ilustracje. W tomie drugim niektórzy z rysowników trochę dali ciała, jednak opowieść nadal jest wciągająca, a mrożące krew w żyłach sceny z...

GDY ŁOWCA ZMIENIA SIĘ W OFIARĘ

Właśnie ukazał się drugi i zarazem ostatni tom „Aliens: Bunt”. Nie byłoby to nic istotnego, jak bowiem wiadomo, komiksy rozwijające kinowe i growe uniwersa zazwyczaj nie są niczym szczególnie wartym uwagi, ale w tym wypadku mamy do czynienia z bardzo chlubnym wyjątkiem. Bo napisana przez Briana Wooda dwunastoczęściowa maxi seria, osadzona w realiach starych filmów z Obcymi, a zarazem w świecie znakomitej gry „Obcy: Izolacja” to kawał znakomitego horroru SF, który godnie reprezentuje legendarną serię.

2137 rok. Zula Hendricks, niegdyś jedna z Kolonialnych Marines, obecnie przemierza kosmos w towarzystwie zbuntowanego androida i doktor Hollis, chcąc odnaleźć i zniszczyć wszystkich Alienów zanim wpadną w ręce korporacji Weyland-Yutani. Trójka zmierzyła się już z niejednym zagrożeniem, niemal zginęła już kilka razy, ale nadal daleko im do zakończenia samozwańczej misji. A zagrożenie czai się nie tylko w samej przestrzeni kosmicznej, pełnej najróżniejszych typów, od żołnierzy po piratów, ale także na ich własnym statku. Oto bowiem Hollis okazuje się nosić w sobie jednego z ksenomorfów. Nie chce jednak go uśmiercać, woli wyjąć go z siebie żywego i zamknąć w jakimś bezpiecznym miejscu. Pytanie jednak czy takie miejsce w ogóle istnieje? I co potem? A to przecież zaledwie początek…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/aliens-bunt-2-brian-wood-stephen.html

GDY ŁOWCA ZMIENIA SIĘ W OFIARĘ

Właśnie ukazał się drugi i zarazem ostatni tom „Aliens: Bunt”. Nie byłoby to nic istotnego, jak bowiem wiadomo, komiksy rozwijające kinowe i growe uniwersa zazwyczaj nie są niczym szczególnie wartym uwagi, ale w tym wypadku mamy do czynienia z bardzo chlubnym wyjątkiem. Bo napisana przez Briana Wooda dwunastoczęściowa maxi seria, osadzona w...

Nadal trochę chaotyczne. Lepsza niż 1 tom i mam nadzieję że będzie już tylko lepiej. Świetne rysunki, które nadają ten niepowtarzalny klimat Obcego. Fabularnie najbardziej lubię buntowniczego Androida, a główna bohaterka momentami denerwuje.

Nadal trochę chaotyczne. Lepsza niż 1 tom i mam nadzieję że będzie już tylko lepiej. Świetne rysunki, które nadają ten niepowtarzalny klimat Obcego. Fabularnie najbardziej lubię buntowniczego Androida, a główna bohaterka momentami denerwuje.