Bardzo przyjemna w odbiorze, chociaż niepozbawiona mankamentów, xiążka.
Genow-Jopek z jednej strony opisuje Bułgarię i Bułgarów bardzo drobiazgowo, a z drugiej strony jednym, krótkim akapitem "opędza" Buzłudżę, najsłynniejszą bułgarską budowlę ostatnich stu lat i w ogóle pomija fenomen lutenicy, która w bułgarskich hipermarketach ma odrębne alejki - tak jak u nas musztarda lub majonez.

Bardzo przyjemna w odbiorze, chociaż niepozbawiona mankamentów, xiążka.
Genow-Jopek z jednej strony opisuje Bułgarię i Bułgarów bardzo drobiazgowo, a z drugiej strony jednym, krótkim akapitem "opędza" Buzłudżę, najsłynniejszą bułgarską budowlę ostatnich stu lat i w ogóle pomija fenomen lutenicy, która w bułgarskich hipermarketach ma odrębne alejki - tak jak u nas musztarda...

To moja pierwsza książka z Serii Podróżniczej od Poznańskiego i chyba trafiłam kiepsko. Mam wrażenie, że niczego się nie dowiedziałam, a o Bułgarii nie wiem nic, więc to chyba za dobrze nie świadczy o tej książce...

To moja pierwsza książka z Serii Podróżniczej od Poznańskiego i chyba trafiłam kiepsko. Mam wrażenie, że niczego się nie dowiedziałam, a o Bułgarii nie wiem nic, więc to chyba za dobrze nie świadczy o tej książce...

Bardzo ciekawa książka napisana z perspektywy pół Polki pół Bułgarki.
Ta książka pozwoliła mi przenieść się do Warny mieście w którym studiowałam i mieszkałam. Przypominała mi czasy, które dziś wspominam z nostalgią. Autorka w interesujący sposób opisuje różnice kulturowe między Polską i Bułgarią oraz pozwala dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy o Bułgarii.

Bardzo ciekawa książka napisana z perspektywy pół Polki pół Bułgarki.
Ta książka pozwoliła mi przenieść się do Warny mieście w którym studiowałam i mieszkałam. Przypominała mi czasy, które dziś wspominam z nostalgią. Autorka w interesujący sposób opisuje różnice kulturowe między Polską i Bułgarią oraz pozwala dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy o Bułgarii.

To nie jest zła książka. Ma bardzo ładną okładkę, i kilkanascie ciekawych fragmentów. Ale w sumie z trudem przebrnęłam.

Za dużo w niej nieciekawie przedstawionych encyklopedycznych faktów o Bułgarii, np o wojnie, a za mało emocji i spójności.
To ani nie jest porządny, wszechstronny, obiektywny reportaż o Bułgarii, ani emocjonalna opowieść o Bułgarii autorki.

Bardzo podobały mi się fragmenty o babci i o gotowaniu, o przyprawach, o zwyczajnym bułgarskim życiu -ale było tego w książce bardzo mało. Jakby autorka sama nie wiedziała o czym właściwie chce napisać.

To nie jest zła książka. Ma bardzo ładną okładkę, i kilkanascie ciekawych fragmentów. Ale w sumie z trudem przebrnęłam.

Za dużo w niej nieciekawie przedstawionych encyklopedycznych faktów o Bułgarii, np o wojnie, a za mało emocji i spójności.
To ani nie jest porządny, wszechstronny, obiektywny reportaż o Bułgarii, ani emocjonalna opowieść o Bułgarii autorki.

Bardzo...

Bardzo ciekawy, wnikliwy reportaż.
Mnie zachęca by Bułgarię kiedyś odwiedzić. Jeśli ktoś lubi podróżować i poznawać miejsca bardziej od środka - to, oprócz przeglądania przewodników - ta pozycja na pewno będzie bardzo przydatna.

Bardzo ciekawy, wnikliwy reportaż.
Mnie zachęca by Bułgarię kiedyś odwiedzić. Jeśli ktoś lubi podróżować i poznawać miejsca bardziej od środka - to, oprócz przeglądania przewodników - ta pozycja na pewno będzie bardzo przydatna.

„Bułgaria. Złoto i rakija” jest to reportaż autorstwa Magdaleny Genow o Bułgarii. Autorka jest w połowie Polką, a w połowie Bułgarką, wychowaną w Polsce. Książka zawiera mnóstwo informacji o bardzo bogatej historii Bułgarii, jedzeniu, napojach i tradycjach. Autorka pisze też o samych Bułgarach. Sporo miejsca poświęca także swojej rodzinie, zwłaszcza tej bułgarskiej części. Dla mnie najciekawszym wątkiem (i dużym plusem książki) było wspomnienie o Imperium Osmańskim. Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się jaki wpływ Imperium miało na Bułgarię to warto się zapoznać z treścią reportażu. Szczególnie o władzy sułtana nad terytorium należącym do Bułgarii, skąd sprowadzano ludzi do osmańskiej armii. Autorka wspomina również o wymaganiach wobec przyszłych rekrutów. W ten sposób wiele rodziców straciło na zawsze swoich synów. Ten fragment był dla mnie bardzo wartościowy (jako fanki „Wspaniałego stulecia”). Dzięki niemu zdobyłam informacje na nurtujące mnie pytania. Z treści tego fragmentu wynika, że Imperium Osmańskie i Turcy mieli ogromny wpływ na ten kraj, także na jego współczesny język. Inne aspekty historyczne opisane przez autorkę były równie ciekawe. Dla mnie właściwie książka mogłaby opierać się tylko na historii. Jeżeli ktoś lubi mieć w jednej książce poruszonych tyle aspektów to polecam, jednak dla mnie było tego za dużo. Niemniej w trakcie czytania okazało się, że niewiele wiem o tym niewielkim kraju. Moim zdaniem autorka robiła zbyt dużo osobistych wycieczek, co mnie trochę męczyło i nudziło. Myślę, że każda osoba, która przeczyta ten reportaż znajdzie coś ciekawego dla siebie.

„Bułgaria. Złoto i rakija” jest to reportaż autorstwa Magdaleny Genow o Bułgarii. Autorka jest w połowie Polką, a w połowie Bułgarką, wychowaną w Polsce. Książka zawiera mnóstwo informacji o bardzo bogatej historii Bułgarii, jedzeniu, napojach i tradycjach. Autorka pisze też o samych Bułgarach. Sporo miejsca poświęca także swojej rodzinie, zwłaszcza tej bułgarskiej części....

Bułgaria to kraj, który nadal kojarzy się z PRLowskimi wczasami. Nadmorski kurort, który miał być namiastką wielkiego świata. Obecnie też wiele osób wybiera urlop na plażach Słonecznego Brzegu ale czy właściwie wiemy cokolwiek o samej Bułgarii? Ja przyznaję, że nie wiedziałam nic. Gdzieś po głowie przebiegała mi myśl, że w kryminałach czasem pojawia się bułgarska mafia ale raczej nie jest to skojarzenie, z którym ten kraj chciałby być łączony w pierwszej kolejności. Dlatego z ogromną ciekawością sięgnęłam po książkę Magdaleny Genow.

Dla Autorki Bułgaria to druga ojczyzna. Jako córka Polki i Bułgara na Bałkanach miała swoją rodzinę i swoje miejsce. I właśnie ta perspektywa wyznacza tor całej książce. Genow opowiada o babci, rodzinie, wakacjach spędzonych w okolicach Warny. Jest opowieść przesycona smakami dzieciństwa, obserwacją bliskich, szczególnie dziadków, oraz naturalnym zanurzeniem się w kulturze. Magdalena Genow pokazuje Bułgarię od środka by potem stopniowo wychodzić na zewnątrz i opowiadać o rzeczach, zjawiskach bardziej ogólnych. Opowiada o historii, kulturze, polityce. Pokazuje jak wielki wpływ miała ponad ośmiusetletnia turecka okupacja. Jej Bułgaria to miejsce styku, przenikania się kultur. Miejsce barwne, ciekawe, znacznie bardziej fascynujące i oferujące coś poza plażami i wakacyjnymi kurortami. Dużo miejsca w książce poświęca się też jedzeniu i piciu. Rakija zajmuje znaczące miejsce w bułgarskiej świadomości i oczywiście nie można jej pominąć. Autorka świetnie opowiada o bułgarskiej mentalności i bułgarskich zachowaniach.

,,Bułgaria. Złoto i rakija" to świetna opowieść wprowadzają w klimat Bułgarii, pokazująca jej trochę bardziej intymne oblicze. Autorka próbuje być obiektywna ale cały czas przebija jej miłość i tęsknota za dziadkami. W pewien sposób ta książka to bardziej pomnik ich życia, niż obraz całego kraju. Jednak nawet poprzez tę bardzo personalną perspektywę widać specyfikę, wyjątkowość i piękno Bułgarii. Jednak nostalgiczna atmosfera nie przysłania tej ciemniejszej, trudniejszej strony. Genow zwraca także uwagę na problemy i trudności w obliczu, których stanęła współczesna Bułgaria ale robi to na spokojnie, z troską i wyczuciem.

Z pewnością ,,Bułgaria. Złoto i rakija" zmienia spojrzenie oraz pokazuje kraj z zupełnie innej perspektywy. Zachęca do odwiedzenia, poszerzania wiedzy i do odkrywania kultury. To idealny wstęp, jeśli tak jak ja, nic wcześniej o Bułgarii nie wiedzieliście. Polecam!

Bułgaria to kraj, który nadal kojarzy się z PRLowskimi wczasami. Nadmorski kurort, który miał być namiastką wielkiego świata. Obecnie też wiele osób wybiera urlop na plażach Słonecznego Brzegu ale czy właściwie wiemy cokolwiek o samej Bułgarii? Ja przyznaję, że nie wiedziałam nic. Gdzieś po głowie przebiegała mi myśl, że w kryminałach czasem pojawia się bułgarska mafia ale...

Kolejna książka z „Serii podróżniczej” Wydawnictwa Poznańskiego tym razem o Bułgarii od Magdaleny Genow.
Zadowolony po przeczytaniu z uśmiechem kontempluję wrażenia. Autorka przedstawia Bułgarię z perspektywy historycznej, co przypomina (za często zdarza mi się to porównanie w tej serii) jakąś pracę zaliczeniową na studiach humanistycznych. Natomiast (i nie zawsze to się zdarza) całkiem zgrabnie równoważy to historią własną, opierającą się na „tu i teraz” z perspektywy własnego uczestniczenia w życiu codziennym Bułgarii i patrzenia od wewnątrz oraz rozumienia tego co widzi.
Ogólnie widać, że Bułgaria dzisiaj ma sporo cech podobnych do tych, które spotykamy w krajach, będących w nie tak odległych czasach satelitami pewnego kolosa na glinianych nogach, zwanych potocznie demoludami. Niby nogi gliniane, ale jako kolos rzucał swój cień i pozostałości zostają. Czasami czytając, miałem wrażenie że czytam o Gruzji, czasem o Turcji, czasem brzmiało jak rodem z „postJugosławii”. Historycznie – jak to większość krajów, które nie były imperiami – naleciałości kulturowe z wielu stron, przy czym zauważam spore wpływy kultury Wschodu i mniejsze Zachodu, przychodzące dopiero teraz.
Może zabrakło płynności treści i czasem "zgrzytało" ale w zasadzie na czytane treści nakładają się też własne wrażenia z podróży i mi książka Genow „pyka” i „wchodzi”. Przy „Bułgarii” jestem zadowolony i pełen optymizmu co do kontynuowania przygody z serią.

Kolejna książka z „Serii podróżniczej” Wydawnictwa Poznańskiego tym razem o Bułgarii od Magdaleny Genow.
Zadowolony po przeczytaniu z uśmiechem kontempluję wrażenia. Autorka przedstawia Bułgarię z perspektywy historycznej, co przypomina (za często zdarza mi się to porównanie w tej serii) jakąś pracę zaliczeniową na studiach humanistycznych. Natomiast (i nie zawsze to się...

Bardzo ciekawy reportaż. Momentami wzruszający. Napisany pięknym językiem.

Bardzo ciekawy reportaż. Momentami wzruszający. Napisany pięknym językiem.

Szykując się na wyjazd do Bułgarii, postanowiłam sięgnąć po najbardziej znaną i polecaną książkę o tym kraju. Należę do osób, które lubią wsiąknąć w miejsce, do którego się udają. Chciałam dowiedzieć się jak najwięcej o nowym miejscu. Interesowało mnie wszystko, historia, kultura, ludzie, jedzenie. Fajna książka napisana przez dziewczynę pół krwi bułgarskiej a pół krwi polskiej. Rozumiejąc oba te kraje, może nam wyjaśnić ich kulturę. Bardzo trafne spostrzeżenie, porady dla turystów przyjeżdżających do Bułgarii po raz pierwszy. POLECAM

Szykując się na wyjazd do Bułgarii, postanowiłam sięgnąć po najbardziej znaną i polecaną książkę o tym kraju. Należę do osób, które lubią wsiąknąć w miejsce, do którego się udają. Chciałam dowiedzieć się jak najwięcej o nowym miejscu. Interesowało mnie wszystko, historia, kultura, ludzie, jedzenie. Fajna książka napisana przez dziewczynę pół krwi bułgarskiej a pół krwi...