Już nie miałam czego słuchać (skończyły się dobre kryminały na storytel).. Włączyłam więc coś z kategorii thriller. Słuchało się dość dobrze, fajny lektor, treść też ok. Najważniejsze, że dobrze się pracowało słuchając. Chociaż kwoty za obrazy tutaj wymienione są dla mnie nie pojęte. Nawet z ciekawości googlowałam je czy aby na pewno wiem o jakich mowa.. no cóż nie znam się :)

Już nie miałam czego słuchać (skończyły się dobre kryminały na storytel).. Włączyłam więc coś z kategorii thriller. Słuchało się dość dobrze, fajny lektor, treść też ok. Najważniejsze, że dobrze się pracowało słuchając. Chociaż kwoty za obrazy tutaj wymienione są dla mnie nie pojęte. Nawet z ciekawości googlowałam je czy aby na pewno wiem o jakich mowa.. no cóż nie znam się :)

Właśnie (21.04.2024) skończyłam czytać i chcąc wrzucić na półkę przeczytane okazało się że już raz czytałam (25.04.2018). Książka tak jak ostatnio podobała mi się, jednak skoro kompletnie nic nie pozostało mi z niej w pamięci chyba nie była aż tak dobra by dostać 8.

Właśnie (21.04.2024) skończyłam czytać i chcąc wrzucić na półkę przeczytane okazało się że już raz czytałam (25.04.2018). Książka tak jak ostatnio podobała mi się, jednak skoro kompletnie nic nie pozostało mi z niej w pamięci chyba nie była aż tak dobra by dostać 8.

Pomyśleć, że kiedyś Archera czytało się z pasją i czekało na każdą nową książkę.... To se ne vrati...

Pomyśleć, że kiedyś Archera czytało się z pasją i czekało na każdą nową książkę.... To se ne vrati...

B. interesująca

B. interesująca

Czasem jest tak, że mamy do jakiejś powieści dużą liczbę szczegółowych zastrzeżeń, możemy przytoczyć bardzo wiele momentów, w których coś nam zazgrzytało, a jednocześnie całość uznajemy za bardzo dobrą. Prawda? Tak bywa, każdy, kto czyta i stara się jakoś tam myśleć na temat przeczytanych przez siebie powieści czasem tak ma. No to, jak już sobie tę prawdę przypomnieliśmy, to posłuchajcie, co ma do powiedzenia o „Fałszywym wrażeniu” :)

Po pierwsze nie bardzo rozumiem, czemu miało służyć włączenie w całą tą opowieść wydarzeń z 11 IX 2001 r. Tragedia ta nie ma żadnego znaczenia dla bohaterów powieści, nijak ich nie rusza, nijak się na nich nie dobija. Nic, zero. Była a oni swoje. Owszem, ma znaczenie dla akcji, w zniszczonej wieży były dokumenty, główna bohaterka jest przez pewien czas uznana za zmarłą, nie może lecieć samolotem ale... ale czy było warto. W ostatnich scenach para postaci – nowojorczyków! - żartuje sobie i flirtuje, a to raptem kilka dni po tym wydarzeniu. WTF? Przecież atak naprawdę odcisnął piętno na zbiorowej duszy narodu amerykańskiego, a Archer zachowuje się, jakby w ogóle nie chciał tego uchwycić, chyba nawet nie próbuje.

Po drugie Anna, główna bohaterka. Dziewczyna jest historyczką sztuki, nie ma żadnego szpiegowskiego przygotowania, a walczy z dwojgiem zawodowców jak równy z równym. Ściga się z nimi, myli ślady, ucieka jakby była jedną z nich. Znowuż – WTF? Nie zrozumcie mnie źle, całe to ściganie się jest ciekawe, efektowne, śledzimy akcję z zainteresowaniem, ale, czy przypadkowa w gruncie rzeczy dziewczyna walczyłaby z dwojgiem zawodowców tak sprawnie?

Po trzecie to co robią źli na początku, tak naprawdę jeszcze w przedakcji. Robią coś złego, coś widocznego i coś nie do końca koniecznego. Zwłaszcza chodzi mi o ten środkowy przymiotnik. Serio nikt by się nie zorientował? Ok., w tekście mamy powiedziane, że już od dawna byli pod obserwacją FBI, ale... serio nikt by czegoś takiego tak długo nie zauważył? Serio?

Z dobrymi i złymi postaciami w tej książce to w ogóle jest ciekawa sprawa. Sposób w jaki Archer rozdaje w tej sprawie karty zahacza o mistrzostwo świata. Szybko orientujemy się kto jest kto, właściwie nie wiedząc nawet kiedy. Złych znielubiamy, dobrych lubimy z miejsca. Potem mamy to konsekwentnie prowadzone, pisarz zdaje się świadomie z nami bawić w grę „Jego lubicie i słusznie” w konkretnych scenach. Warsztatowa biegłość autora tu nie zawodzi, choć, znów – aż tak czarno-biały obraz nie jest może do końca wyznacznikiem dobrej literatury...

Również ciekawa jest kwestia stylu. Wiecie jak anglosascy autorzy kryminałów i thrillerów czasem lubią próbować sobie pośmieszkować w narracji? U Archera to zatrzymuje się jakby w pół drogi, próby są (jedna z postaci jest nazwana w pewnym momencie strzygą i potem w myślach postaci dalej jest tak nazywana ale tylko przez pewien czas, to oczywiście tylko przykład) ale mam wrażenie, że Anglik konsekwentnie jakoś tak tego nie dokańczał. Trudno mi ocenić, czy to dobrze czy źle.

Plusik również za klimat miejsc, akcja rozgrywa się w pięciu krajach (w Stanach i w NY i na prowincji) i wszystko to jakoś tam czujemy. Mini wątek romansowy bez fajerwerków.

Powieść jest dobra, ciekawa, wciągająca, zastrzeżenia istnieją, ale w dziedzinie literatury sensacyjnej jest to naprawdę godne polecenia. Aha i przyznam uczciwie, że ja nie wpadłem na rozwiązanie oczywistej (i naprawdę oczywistej) zagadki NYRC :) Choćby dla sprawdzenia czy Ty wpadniesz warto sięgnąć po tę książkę.

Czasem jest tak, że mamy do jakiejś powieści dużą liczbę szczegółowych zastrzeżeń, możemy przytoczyć bardzo wiele momentów, w których coś nam zazgrzytało, a jednocześnie całość uznajemy za bardzo dobrą. Prawda? Tak bywa, każdy, kto czyta i stara się jakoś tam myśleć na temat przeczytanych przez siebie powieści czasem tak ma. No to, jak już sobie tę prawdę przypomnieliśmy,...

Akcja powieści dzieje się w czasach słynnego ataku na World Trade Center. Anna Petrescu jest znawczynią malarstwa impresjonistów pracującą w banku udzielającym kredyty pod zastaw dzieł sztuki. Victoria Wentworth, tajemniczo zamordowana 10 września, była właścicielką ocenianej przez Annę kolekcji. Jest ona kolejną właścicielką dzieł sztuki zamordowaną w tajemniczych okolicznościach.
Okazuje się, że bank proponował umowy bardzo niekorzystne dla klientów. Anna zostaje zwolniona za doradzenie klientce lepszego rozwiązania. Na własną rękę postanawia dopomóc Angielce w ochronie jej własności. Sprzyjającym okazuje się fakt, że jej były szef jest przekonany, że zginęła w ataku.

Akcja powieści dzieje się w czasach słynnego ataku na World Trade Center. Anna Petrescu jest znawczynią malarstwa impresjonistów pracującą w banku udzielającym kredyty pod zastaw dzieł sztuki. Victoria Wentworth, tajemniczo zamordowana 10 września, była właścicielką ocenianej przez Annę kolekcji. Jest ona kolejną właścicielką dzieł sztuki zamordowaną w tajemniczych...

Jeffrey Archer jest niezawodny. Ciekaw jestem, czy autor napisze kiedyś coś, co mi się nie spodoba. Dotychczas wszystkie książki Archera były dla mnie znakomitymi lekturami, gwarantującymi miło spędzony czas przy czytniku. "Tajemnica autoportretu" niczym nie odstaje od poziomu literatury sensacyjnej, do którego Archer przez lata zdążył nas przyzwyczaić. "Tajemnica autoportretu" nie jest może szczególnie oryginalna, ale też nie o oryginalność tu chodzi. Tego typu książka ma bawić, a ta powieść z pewnością zapewni czytelnikowi dużo frajdy.

W powieści jest wyjątkowo mało nagłych zwrotów akcji i czytelnik o słabszym sercu, nadwerężonym mocno np. przez "Kroniki Clifftonów", z pewnością odetchnie z ulgą. Nie oznacza to oczywiście, że Archer zrezygnował zupełnie z tego typu zagrań, choć trzeba uczciwie przyznać, że są to niestety przewidywalne i ograne nieco chwyty. Na szczęście jest to drobny i jedyny mankament powieści.

Dodam jeszcze tylko, że choć przeczytałem tę powieść w innym wydaniu, tj. pod tytułem "Fałszywe wrażenie" wydane w 2012 roku przez "Rebis", to "Tajemnica autoportretu" wydana w 2006 roku przez wydawnictwo "Prószyński i S-ka" jest dokładnie tą samą książką w tym samym przekładzie duetu Danuta Sękalska i Ewa Godycka.

Jeffrey Archer jest niezawodny. Ciekaw jestem, czy autor napisze kiedyś coś, co mi się nie spodoba. Dotychczas wszystkie książki Archera były dla mnie znakomitymi lekturami, gwarantującymi miło spędzony czas przy czytniku. "Tajemnica autoportretu" niczym nie odstaje od poziomu literatury sensacyjnej, do którego Archer przez lata zdążył nas przyzwyczaić. "Tajemnica...

Jeffrey Archer jest niezawodny. Ciekaw jestem, czy autor napisze kiedyś coś, co mi się nie spodoba. Dotychczas wszystkie książki Archera były dla mnie znakomitymi lekturami, gwarantującymi miło spędzony czas przy czytniku. "Fałszywe wrażenie" niczym nie odstaje od poziomu literatury sensacyjnej, do którego Archer przez lata zdążył nas przyzwyczaić. "Fałszywe wrażenie" nie jest może szczególnie oryginalne, ale też nie o oryginalność tu chodzi. Tego typu książka ma bawić, a ta powieść z pewnością zapewni czytelnikowi dużo frajdy.

W powieści jest wyjątkowo mało nagłych zwrotów akcji i czytelnik o słabszym sercu, nadwerężonym mocno np. przez "Kroniki Clifftonów", z pewnością odetchnie z ulgą. Nie oznacza to oczywiście, że Archer zrezygnował zupełnie z tego typu zagrań, choć trzeba uczciwie przyznać, że są to niestety przewidywalne i ograne nieco chwyty. Na szczęście jest to drobny i jedyny mankament powieści.

Dodam jeszcze tylko, że choć czytałem "Fałszywe wrażenie" wydane w 2012 roku przez "Rebis", to wydana w 2006 roku przez wydawnictwo "Prószyński i S-ka" powieść pod tytułem "Tajemnica autoportretu" jest dokładnie tą samą książką w tym samym przekładzie duetu Danuta Sękalska i Ewa Godycka.

Jeffrey Archer jest niezawodny. Ciekaw jestem, czy autor napisze kiedyś coś, co mi się nie spodoba. Dotychczas wszystkie książki Archera były dla mnie znakomitymi lekturami, gwarantującymi miło spędzony czas przy czytniku. "Fałszywe wrażenie" niczym nie odstaje od poziomu literatury sensacyjnej, do którego Archer przez lata zdążył nas przyzwyczaić. "Fałszywe wrażenie"...

Świetna polecam szczerze 😊

Świetna polecam szczerze 😊

Na wstępie zaznaczam, że czytałam nowe 2-tomowe wydanie powieści.

Wszyscy pamiętamy przerażające obrazy, które pojawiały się na ekranach telewizyjnych na całym świecie 11.09.2001. Przypominały kadry z katastroficznego filmu, prawda? Lecz była to smutna rzeczywistość, chwila, która na zawsze zmieniła świat...

Doktor Anna Petrescu pracuje w prywatnym banku, jej szef bardzo lubi kolekcjonować dzieła sztuki.
Po pewnym czasie Anna odkrywa czym naprawdę zajmuje się instytucja, w której pracuje.

11 września rano wchodzi do biura mieszczącego się w budynku WTC. Zostaje zwolniona z pracy, gdy opuszcza budynek następuje atak. Szefowie Petrescu sądzą, że zgineła i nikt nie odkryje ich tajemnicy.
Anna jednak ocalała i teraz próbuje ratować jedną z dłużniczek banku. Aby tego dokonać przemierza niemal cały świat od Londynu, poprzez rodzinny Bukareszt, aż po Tokio.
Petrescu jest śledzona i to nie przez jedną ale przez 2 niezależne osoby, a jej życiu grozi ogromne niebezpieczeństwo. Kto i dlaczego chce ją zabić? Jaką tajemnicę poznała kobieta?

Na wstępie zaznaczam, że czytałam nowe 2-tomowe wydanie powieści.

Wszyscy pamiętamy przerażające obrazy, które pojawiały się na ekranach telewizyjnych na całym świecie 11.09.2001. Przypominały kadry z katastroficznego filmu, prawda? Lecz była to smutna rzeczywistość, chwila, która na zawsze zmieniła świat...

Doktor Anna Petrescu pracuje w prywatnym banku, jej szef bardzo...