Marny ten Wołoszynowski. Nostalgiczne obrazki z Podola etc. Tylko dla fanatyków odebranych ziem. Dla mnie nie. Obrazki są głównie o śmierci i umieraniu. Niby poprawnie, a nawet jakby ładnie napisane, ale jak dla mnie - nudne. Krytyka literacka niezmiennie pieje nad Wołoszynowskim z zachwytu (nie wiem, jak to z nim naprawdę jest, nic innego nie czytałem jego autorstwa). Stąd pewnie PIW wznowił w twardej oprawie dwa zbiory króciutkich utworów z długim posłowiem. Na IV stronie okładki ostre zachwyty Marka Nowakowskiego - że mity, że wierzenia, że fantastyka, ze widma przeszłości - e tam. To tylko dla chcących widzieć te rzeczy NA SIŁĘ. Faktycznie są tylko drobne aluzje do rozlewu krwi w przeszłości. A i to z rzadka. I jedynie dwa małe opowiadania (na 34!) zawierają elementy fantastyczne - "Menuet" I "Iwan Machno". Te dwa zbiory są przeciwieństwem krwawej twórczości Kostka-Biernackiego, - jako obrazki z dzieciństwa i wspomnień są zdecydowanie sielskie i pozytywne, ale choć Wołoszynowski jest nieporównywalnie lepszy literacko, czy z tego wynika coś szczególnego? To tylko obrazki, które się nie układają w żadną całość. Są po prostu spięte nostalgią autora i czytelnika. Rozczarowanie na całego.

Marny ten Wołoszynowski. Nostalgiczne obrazki z Podola etc. Tylko dla fanatyków odebranych ziem. Dla mnie nie. Obrazki są głównie o śmierci i umieraniu. Niby poprawnie, a nawet jakby ładnie napisane, ale jak dla mnie - nudne. Krytyka literacka niezmiennie pieje nad Wołoszynowskim z zachwytu (nie wiem, jak to z nim naprawdę jest, nic innego nie czytałem jego autorstwa). Stąd...

Jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałem w życiu.
Jest to literatura kresowa - i to z okresu, który jest nam daleki - gdy po całej Ukraine rozsiane były polskie pałace i dwory, gdzie kwitnęła wysoka kultura, gdy kilka narodów żyło w (bardzo względnej) harmonii. Wszystko to zostało zniszczone w 1917 r. Zanim jednak nadeszła katastrofa, życie płynęło tam powoli, a zarazem działy się bardzo interesujące rzeczy. Wołoszynowski w swoich opowiadaniach pisanych przepiękną polszczyzną odtwarza ten świat. Opisuje ludzi niezwykłych, zarówno wielich bogaczy, jak i ludzi biednych, Polaków, Ukraińców, Żydów, Rosjan, a nawet jednego dziwaka ze starej hiszpańskiej rodziny szlacheckiej, który mieszkał w Mohylowie Podolskim. Dodatkowo opowiadania niekiedy zawierają szczyptę magii.
Tom zawiera kilkanaście opowiadań, część z nich jest mistrzostwem krótkiej formy ("Pancylia").
Podsumowując, z czystym sumieniem mogę polecić cały tomik, a miłośnicy Kresów - to lektura obowiązkowa!

Jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałem w życiu.
Jest to literatura kresowa - i to z okresu, który jest nam daleki - gdy po całej Ukraine rozsiane były polskie pałace i dwory, gdzie kwitnęła wysoka kultura, gdy kilka narodów żyło w (bardzo względnej) harmonii. Wszystko to zostało zniszczone w 1917 r. Zanim jednak nadeszła katastrofa, życie płynęło tam powoli, a...

Osobliwa, lunatyczna i urzekająca...

Osobliwa, lunatyczna i urzekająca...