kolejna fenomenalna część o Asteriksie (tym małym) i Obeliksie (tym większym, nie grubym, co najwyżej puszystym).

a tym razem (tak się wydaje),że główna rola w komiksie przypadnie staremu druidowi, Panoramiksowi. jakby nie patrzeć, to od niego zaczyna się cała pokręcona wyprawa i późniejsze komplikacje. oto bowiem druidzi organizują zjazd konkursowy (mógłby być i studencki, bo każdy nauki przeszedł, praktyki nabrał i co najznamienitsze - żyje do dziś). Kto okaże się zwycięzcą otrzyma złoty menhir. Asteriks i Obeliks jednak czują nosem obawy o starego Panoramiksa i odprowadzają go do linii lasu, potem wstęp wzbronionym (oczywiście - nieupoważnionym).
druidzi czarują (dosłownie i w przenośni),zachwycają się swoimi czarami, no ale najlepszym okazuje się Panoramiks, którego wywar bezsprzecznie i jednogłośnie okazał się najlepszejszy z najlepszych. nawet drzewo z korzeniami (w ramach dowodu) wyrwał jeden z tetryków (geriatrycznych druidów). no, ale po przyjęciu czas wracać do domu, a ten okazuje się być nie lada wyczynem...
plum, plum, śpiewa sobie Panoramiks kierując się do wioski Gallów, ale... nagle plum, plum urywa się, a staruszek wpada w łapska przebiegłych, podstępnych Gotów. w sumie nie chodzi im o starca czarodzieja, ile o jego wywar i zwycięstwo, które im się marzy... i jarzy na horyzoncie... teraz w końcu realne i w zasięgu gara (magicznego). Już się widzą w laurach chwały...
ale, ale (teraz uwaga - emocję wasze podkręcam) oto na scenę (raczej na ściółkę leśną) wchodzą Atsriks i Obeliks
i voila, się dzieje i dzieje...
Niebo na głowy nie spada, ale wariactwa nie brakuje....
Goci Gotów, czy Goci Gallów, a może Rzymianie Gotów? na przejściu granicznym trudno się połapać kto, gdzie i dlaczego w inną stronę. Potem więzienie, czary i wywar i bitka i dziki. trudno nadążyć, a Obeliks ciągle się śmieje. No, nie lada gradka. Uderzo & Goscinny ponownie stworzyli niebywały, rewelacyjny i pierwszorzędny wręcz komiks o dwóch Gallach. rysunki (paluszki lizać) pełne detali. tekst (śmianie na sto fajerek). czytanie każde komiksu to UCZTA. to TERAPIA dla całego ciała. przez godzinę uśmiechasz się do komiksowych obrazków i zapominasz o całym świecie.

Takich DWÓCH, jak ich trzech (z pieskiem Idefiksem, który tu się gdzieś zapodział),to nie ma ani jednego.
czy coś w tym stylu...
Ale uczta na koniec jest dla wszystkich (choć może nie, muzyk i śpiewak w jednym zakneblowany i związany ma embargo na prezentowanie swego talentu...)

kolejna fenomenalna część o Asteriksie (tym małym) i Obeliksie (tym większym, nie grubym, co najwyżej puszystym).

a tym razem (tak się wydaje),że główna rola w komiksie przypadnie staremu druidowi, Panoramiksowi. jakby nie patrzeć, to od niego zaczyna się cała pokręcona wyprawa i późniejsze komplikacje. oto bowiem druidzi organizują zjazd konkursowy (mógłby być i...

Wszystkie części do tej pory utrzymują ten sam , wysoki poziom. Zabawny fragment z poszukiwaniami w lesie oraz pomysłowo rozwiązane opuszczenie kraju Gotów .

Wszystkie części do tej pory utrzymują ten sam , wysoki poziom. Zabawny fragment z poszukiwaniami w lesie oraz pomysłowo rozwiązane opuszczenie kraju Gotów .

Oryginalnie ten tom powinien być trzeci, zaraz po "Złotym sierpie". Nie wiem dlaczego wydawnictwo Egmont zdecydowało się zaburzyć kolejność. Nie zaburza to oczywiście przyjemności czytania czy połączenia między tomami (którego niemal nie ma)... ale jest pewien dysonans. Bo nie Obeliks nie ma Idefikasa, z którym się nie rozstawał od powrotu z wyprawy dookoła Galii. Postacie poboczne "wypadają" z ewolucyjnego schematu, co widać już na pierwszej planszy gdzie Kakofoniks zamiata nutki ze swojej nadrzewnej chatki.

Ale to bardzo dobra część, w której autorzy postanawiają się pośmiać ze swoich wschodnich sąsiadów : Got... to znaczy Niemców. I wychodzi im to wybornie. Eksploatowana są stereotypy i symbole historyczne jak pikelhauba. Oczywiście Goci mówią gotykiem :) Świetne nawiązanie do pruskiego drylu, co od razu kojarzyło mi się z postacią Himmelstoss'a.

Do tego wciąż gry słowne, humor sytuacyjny, slapstickowe gagi. Ta seria się nigdy nie zestarzeje.

Oryginalnie ten tom powinien być trzeci, zaraz po "Złotym sierpie". Nie wiem dlaczego wydawnictwo Egmont zdecydowało się zaburzyć kolejność. Nie zaburza to oczywiście przyjemności czytania czy połączenia między tomami (którego niemal nie ma)... ale jest pewien dysonans. Bo nie Obeliks nie ma Idefikasa, z którym się nie rozstawał od powrotu z wyprawy dookoła Galii. Postacie...

Asteriks i Goci. Tom 8 💬

💬 Pewnego dnia Panoramiks wybiera się do świętego lasu na zjazd druidów. Asteriks nie jest zadowolony z tego pomysłu, postanawia wraz z Obeliksem czuwać nad bezpieczeństwem druida na szlaku. W między czasie barbarzyńscy Goci wschodu przekroczyli granice Galli. Do lasu mogą wejść jedynie druidzi, a więc Asteriks musi czekać przed jego granicami. Podczas spotkania podstępni Goci uprowadzają Panoramiks i zabierają go ze sobą do Geemani. Asteriks wraz z Obeliksem ruszają w pogoń za Gotami, niestety na ich nieszczęście zostają wzięci przez Rzymian za Gotów i rusza za nimi obława. Utrudnia to naszym bohaterom przedarcie się przez granice. W Germani popadają w konflikt z mieszkańcami. Po wielu perypetjach udaje im się odnaleźć Panoramiksa i opracować plan ucieczki. Polegał on na wywołaniu wojny domowej, dzięki czemu mogli u uciec z kraju nieprzejednanych Gotów.

💬 Jak zwykle duża dawka humoru. W tym komisie dojrzałem wiele zapożyczeń do filmu Asteriks kontra Cezar, który jest jedyny z moich ulubionych.

Asteriks i Goci. Tom 8 💬

💬 Pewnego dnia Panoramiks wybiera się do świętego lasu na zjazd druidów. Asteriks nie jest zadowolony z tego pomysłu, postanawia wraz z Obeliksem czuwać nad bezpieczeństwem druida na szlaku. W między czasie barbarzyńscy Goci wschodu przekroczyli granice Galli. Do lasu mogą wejść jedynie druidzi, a więc Asteriks musi czekać przed jego granicami....

Kolejna dobra pozycja o przygodach małego Gala. Jedyny drobny minus muszę dać za, moim zdaniem miejscami nieczytelną czcionkę Gotów, chociaż sam pomysł uważam za świetny.

Kolejna dobra pozycja o przygodach małego Gala. Jedyny drobny minus muszę dać za, moim zdaniem miejscami nieczytelną czcionkę Gotów, chociaż sam pomysł uważam za świetny.

Niech to, znowu ci przeklęci Galowie!

Niech to, znowu ci przeklęci Galowie!

GOTÓW NA „GOTÓW”

Ostatnio postanowiłem wrócić do czytania „Asteriksa”. Bo mało mi zostało tomów, których nie zaliczyłem dotychczas, a tu jeszcze kolekcję uzupełniłem. Więc wziąłem i lecę. A pierwszym, który wpadł w moje ręce jest wczesny bardzo album serii, trzeci w kolejności – i zarazem świętujący właśnie swoje sześćdziesięciolecie. I może nie jest to jeszcze poziom najlepszych tomów serii, może nie śmieszy w nim aż tyle rzeczy, ale i tak świetny jest i wart poznania.

Fabuła? To schemat, powielany potem raz za razem, ale schemat, który sprawdza się za każdym razem znakomicie. Oto Panoramiks zjawia się na konkursie druidów, gdzie ma nadzieję zostać wybrany najlepszym ze względy na swój magiczny wywar. Rzecz w tym, że wszystkiemu bacznie przyglądają się Goci, którzy przybyli by porwać najlepszego druida do swoich własnych celów. I kiedy Panoramiks zostaje wybrany, porywają go.
I tu na scenę wkraczają Astriks i Obeliks. Nasi dwaj dzielni Galowie, którzy postanawiają ruszyć mu z pomocą. I tak trafiają do kraju Gotów, gdzie czeka ich… prawdziwa rewolucja!

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/03/asteriks-i-goci-rene-goscinny-albert.html

GOTÓW NA „GOTÓW”

Ostatnio postanowiłem wrócić do czytania „Asteriksa”. Bo mało mi zostało tomów, których nie zaliczyłem dotychczas, a tu jeszcze kolekcję uzupełniłem. Więc wziąłem i lecę. A pierwszym, który wpadł w moje ręce jest wczesny bardzo album serii, trzeci w kolejności – i zarazem świętujący właśnie swoje sześćdziesięciolecie. I może nie jest to jeszcze poziom...

Jak zwykle ostra, ale pełna smaku gra na stereotypach narodowych w wykonaniu Goscinnego i Uderzo. Wspaniała kreska, błyskotliwa, choć nieco oklepana fabuła, a na koniec sporo gagów. Może nie najlepszy tom o przygodach małego Gala, ale z pewnością warto spędzić z nim trochę czasu.

Jak zwykle ostra, ale pełna smaku gra na stereotypach narodowych w wykonaniu Goscinnego i Uderzo. Wspaniała kreska, błyskotliwa, choć nieco oklepana fabuła, a na koniec sporo gagów. Może nie najlepszy tom o przygodach małego Gala, ale z pewnością warto spędzić z nim trochę czasu.

Jeden z moich ulubionych cykli komiksowych. Dwóch Galów którzy przeżywają proste przygody I cieszą się po prostu życiem. Świetna seria, bardzo fajny humor I ciekawe przygody w każdym kolejnym komiksie. Gorąco Polecam. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Jeden z moich ulubionych cykli komiksowych. Dwóch Galów którzy przeżywają proste przygody I cieszą się po prostu życiem. Świetna seria, bardzo fajny humor I ciekawe przygody w każdym kolejnym komiksie. Gorąco Polecam. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Śmieszna oraz ucząca pozycja

Śmieszna oraz ucząca pozycja