Podróż po Nepalu ujęta z różnych perspektyw, głównie społecznych. Napisana ciekawie, nie męczaco. Porusza problemy nepalskiego społeczeństwa, które mimo rozwoju świata, niestety nie zmieniają się. Polecam 😉

Podróż po Nepalu ujęta z różnych perspektyw, głównie społecznych. Napisana ciekawie, nie męczaco. Porusza problemy nepalskiego społeczeństwa, które mimo rozwoju świata, niestety nie zmieniają się. Polecam 😉

Jedna z lepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku. Genialny, wnikliwy cykl reportaży z Nepalu. Porusza wiele trudnych, kontrowersyjnych tematów. Pokazuje bohaterów rozmów obiektywnie, z dużą dozą zrozumienia. Pokazuje ich punkt widzenia i otwiera oczy na wiele spraw, o których my, ludzie z zachodu nie mamy pojęcia, lub które ciężko nam zrozumieć. Bezapelacyjnie poszerza horyzonty. Pozycja obowiązkowa dla kobiet, feministek oraz osób wybierających się do Nepalu. Żałuję, że przeczytałam ją po powrocie z Nepalu.

Jedna z lepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku. Genialny, wnikliwy cykl reportaży z Nepalu. Porusza wiele trudnych, kontrowersyjnych tematów. Pokazuje bohaterów rozmów obiektywnie, z dużą dozą zrozumienia. Pokazuje ich punkt widzenia i otwiera oczy na wiele spraw, o których my, ludzie z zachodu nie mamy pojęcia, lub które ciężko nam zrozumieć. Bezapelacyjnie...

Ciekawe reportaże. Autorka przybliża historię i obyczaje Nepalu, który darzy wielką sympatią. Dowiedziałem się wielu ciekawych rzeczy, czasami mocno kontrowersyjnych. Lekki i przyjemny styl sprawia, że czytanie idzie szybko i przyjemnie. Polecam.

Ciekawe reportaże. Autorka przybliża historię i obyczaje Nepalu, który darzy wielką sympatią. Dowiedziałem się wielu ciekawych rzeczy, czasami mocno kontrowersyjnych. Lekki i przyjemny styl sprawia, że czytanie idzie szybko i przyjemnie. Polecam.

Iwona Szelezińska ukończyła filologię indyjską a od 2007 roku pracuje jako pilot wycieczek m.in. po Nepalu. Tę znajomość tematu widać w każdym zdaniu i w każdej historii jaką przedstawia nam autorka w swojej książce. „Kopnij piłkę ponad chmury” w dosadny sposób pokazuje dzisiejszy Nepal. Kraj pełen podziałów i skrajności. Współczesny Nepal (chociaż przymiotnik „współczesny” średnio do niego pasuje) jest miejscem, w którym nie żyje się lekko. Szelezińska porusza. Każda z rozmów, które przeprowadziła udowadnia, że umie pytać a co ważniejsze: słuchać. Historie, które opisuje są wzruszające i przejmujące. Na mnie największe wrażenie zrobił reportaż o handlu ludźmi i o domach opieki dla dzieci, których matki trafiły do więzienia. To nie są łatwe tematy. Nie ma tu pięknych opisów, czy słodkich historii z tęczą w tle, jest prawda- czasem bolesna, czasem kłująca w serce, ale może to i lepiej bo dzięki temu możemy przyjrzeć się od zaplecza historiom ludzi, których los mocno doświadczył.
Ludzie w Nepalu, niby wolni a jednak spętani łańcuchami rygorów, które narzuca im państwo czy religia jaką wyznają. Nie mogą tak jak my żyć pełnią życia i oddychać pełną piersią. Los kobiet do tej pory jest zupełnie inny niż mężczyzn. To przerażające i poruszające zarazem.

Trochę mnie ten reportaż spionizował, pokazał, że to co mam to dużo więcej niż to na co mogą liczyć nawet w najśmielszych snach rozmówcy Iwony Szelezińskiej. Dzięki tym opowieściom przeniosłam się w część świata, do której prawdopodobnie nigdy nie dotrę.

Iwona Szelezińska ukończyła filologię indyjską a od 2007 roku pracuje jako pilot wycieczek m.in. po Nepalu. Tę znajomość tematu widać w każdym zdaniu i w każdej historii jaką przedstawia nam autorka w swojej książce. „Kopnij piłkę ponad chmury” w dosadny sposób pokazuje dzisiejszy Nepal. Kraj pełen podziałów i skrajności. Współczesny Nepal (chociaż przymiotnik...

Nepal jako kraj nigdy jakoś specjalnie mnie nie interesował i mało o nim wiem, więc nie byłam jakoś bardzo chętna na przeczytanie tej książki, ale pożyczyła mi ją siostra, której się ta pozycja bardzo spodobała. I pozytywnie się zaskoczyłam, bo wciągnęłam się od pierwszych stron. Reportaże są napisane bardzo ciekawie, dobrze i prosto w odbiorze dla czytelnika nic niewiedzącego o Nepalu. Bardzo polecam, książka porusza trudne, ale ważne i ciekawe tematy.

Nepal jako kraj nigdy jakoś specjalnie mnie nie interesował i mało o nim wiem, więc nie byłam jakoś bardzo chętna na przeczytanie tej książki, ale pożyczyła mi ją siostra, której się ta pozycja bardzo spodobała. I pozytywnie się zaskoczyłam, bo wciągnęłam się od pierwszych stron. Reportaże są napisane bardzo ciekawie, dobrze i prosto w odbiorze dla czytelnika nic...

Dobry reportaż o Nepalu. Napisany niewymuszonym stylem, wciągający, zwarty, konkretny. Bardzo przyjemny.

Dobry reportaż o Nepalu. Napisany niewymuszonym stylem, wciągający, zwarty, konkretny. Bardzo przyjemny.

Bardzo dobry reportaż o roli kobiet żyjących w Nepalu. Momentami przerażający. Autorka wykonała solidną robotną z dużą empatią i wrażliwością opisała swoje bohaterki. Polecam!

Bardzo dobry reportaż o roli kobiet żyjących w Nepalu. Momentami przerażający. Autorka wykonała solidną robotną z dużą empatią i wrażliwością opisała swoje bohaterki. Polecam!

Krótka książka i krótkie opowieści, mimo wszystko jako debiut w świecie literackim dobry język i prowadzenie narracji. Książka składa się z kilku części poruszających różnorodną tematykę. Autorka porusza tu tematy społeczne, nie pokazuje Czytelnikowi jedynie orientalny folklor Nepalu i jest to zdecydowanie plusem tej książki.

Krótka książka i krótkie opowieści, mimo wszystko jako debiut w świecie literackim dobry język i prowadzenie narracji. Książka składa się z kilku części poruszających różnorodną tematykę. Autorka porusza tu tematy społeczne, nie pokazuje Czytelnikowi jedynie orientalny folklor Nepalu i jest to zdecydowanie plusem tej książki.

Dostałam te reportaże w prezencie od kogoś mi bliskiego z myślą o planach wyjazdu do Nepalu. Bilet kupiony na razie dopiero do Indii, ale książka już rozbudzila we mnie apetyt na Nepal.
Iwona Szelezinska imponuje mi swoją otwartością do dialogu, odwagą w podejmowaniu trudnych tematów, wytrzymałością w wędrówce po górach i obrazowościa w przedstawieniu Nepalu w opowieściach o:
- Kumari, dziewiczej żywej bogini dziewczynce
- o trzęsieniu ziemi z 2015 roku, które kosztowało Nepal życie 9 tysięcy ludzi
- o wyzwalaniu z indyjskich domów publicznych dziewczynek porwanych w Nepalu,
- opiece nad dziećmi urodzonym w więzieniu
- o mieszanych, międzykastowych małżeństwach
- o kobiecie w transie
- o aranżowaniu małżeństw
- o narodzinach dzieci i selektywnej aborcji ze względu na unikanie narodzin dziewczynki
- o historiach starego Nepalu
- o bogaczu i hulace, który porzuciwszy swoją rodzinę i dom stał sannjasinem
- o daremnym poszukiwaniu poliandrii podczas wielogodzinnych wędrówek w górach az na przełęcz na 5 tysiącach metrów.
Tytuł dynamiczny, koniec natomiast wydał mi się niestety nijaki. Ponadto nie podzielałam entuzjazmu autorki dla demontracji polskich kobiet walczących o prawo do aborcji, a więc do decydowania o sobie. Aborcja dotyczy, według mnie, decyzji o sobie i dziecku, a ja uważam, że dziecko (także chore i poczęte podczas gwałtu) ma prawo do życia, choć jestem za rozwiązywaniem tych spraw w sumieniu.

Książka ciekawa, choć chwilami ze względu na problematykę mroczna. Trudną nadzieję dają przedstawiane przez autorkę np samorządowe organizacje zakładane przez kobiety w oczach społeczeństwa zhańbione na skutek porwania prostytucją, tworzenie przez nie same miejsc, gdzie mogą się one czuć bezpiecznie odzyskując godność.

Dowiedziałam się z tej książki wielu rzeczy nowych dla mnie, np o 5 ceremoniach starości, podczas których rodzina niesie starego człowieka ubranego w strój panny młodej lub pana młodego przez miasto do świątyni
- w 77 roku życia ceremonia Słońca
- w 83 roku życia Księżyca (1000 pełni od chwili zagnieżdżenia się duszy w ciele 5 letniego dziecka)
- w 88 roku życia (tym razem z żoną, niezależnie od jej wieku)
- w 99 roku życia
- w 105 roku życia.
Równie ciekawie Iwona Szelezinska pisze o ceremonii kremacji w Nepalu (podobnej do znanej mi indyjskiej),a jeszcze ciekawiej o sierpniowym święcie Krowy Gai Dżatra, wprowadzonej w XVII przez króla radosnej procesji rodzin, którym w ostatnim roku śmierć kogoś zabrała. Tańcem i biesiadowaniem czczą Nepalczycy dzień wejścia bliskiej osoby do królestwa Jamy. Obwożąc po ulicach wizerunki swoich bliskich.
Jednak to, co zatrzymuje przy książce to spotkania z ludźmi.
Nemniej czuję tez niedosyt. Tyle ciekawych problemów, tyłu pięknych ludzi i... wciąż tylko na powierzchni.

Dostałam te reportaże w prezencie od kogoś mi bliskiego z myślą o planach wyjazdu do Nepalu. Bilet kupiony na razie dopiero do Indii, ale książka już rozbudzila we mnie apetyt na Nepal.
Iwona Szelezinska imponuje mi swoją otwartością do dialogu, odwagą w podejmowaniu trudnych tematów, wytrzymałością w wędrówce po górach i obrazowościa w przedstawieniu Nepalu w opowieściach...

Kopnij piłkę ponad chmury, to zbiór doskonałych reportaży z Nepalu, w którym autorka, Iwona Szelezińska prezentuje społeczeństwo w okresie po tragicznym wydarzeniu, jakim było trzęsienie ziemi z 2015 roku.
Autorka w bardzo ciekawy sposób prezentuje różne postaci nepalskiego, często odciętego od świata społeczeństwa, problemy ludzi żyjących w tym kraju, kwestie społeczne, gospodarcze, kulturalne. Ukazuje społeczeństwo, w którym bieda jest czymś normalnym, gro obywateli nadal jest analfabetami, a kobieta znaczy zdecydowanie mniej niż męźczyzna.
Z drugiej strony autorka prezentuje gro ambitnych osób, które za wszelką cenę chcą zdobyć wykształcenie, wyrwać się z zaklętego kręgu ubóstwa, swojego życia, poprawić byt swój i rodziny. Bohaterowie książki to także w większości ludzie, którzy potrafią wziąć się za przysłowiowe bary z tym, co ich spotkało, z naturą, która jest ich sprzymierzeńcem, ale i wrogiem, z ciężkim życiem, problemami, których na ogół nawet my ludzie żyjący w dostatniej Europie, nie potrafimy sobie wyobrazić.
Szelezińska pisze ciekawie, porusza ważne problemy, zwraca uwagę na kwestie, które ludziom spoza Nepalu po prostu umykają.
Oczywiście autorka nie była w stanie wyczerpać wszystkich zagadnień, poruszyć każdą kwestię, omówić je dokładnie. Niemniej Kopnij piłkę.. to ważna i potrzebna książka.
Zwraca nam ona uwagę na to co dzieje się w kraju tak odległym od naszego, jak traktowani są tam ludzie, z jakim bezprawiem i problemami muszą się borykać. Po lekturze tego zbioru reportaży wielu czytelników inaczej, ze sporym dystansem spojrzy na swoje problemy, doceni to co ma.

http://pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/

Kopnij piłkę ponad chmury, to zbiór doskonałych reportaży z Nepalu, w którym autorka, Iwona Szelezińska prezentuje społeczeństwo w okresie po tragicznym wydarzeniu, jakim było trzęsienie ziemi z 2015 roku.
Autorka w bardzo ciekawy sposób prezentuje różne postaci nepalskiego, często odciętego od świata społeczeństwa, problemy ludzi żyjących w tym kraju, kwestie społeczne,...