Książka nie należy do prostych. Zaczyna się od tego że bohaterka znajduje dziecko na schodach swojego domu. Jednak późniejsze fabuła to jest retrospekcja w przeszłość 4 tygodnie wcześniej zanim znalazła to dziecko. I szczerze przyznam, że ta retrospekcja jest bardzo nudna, jest momentami obrzydliwa. Dlaczego ? Ponieważ bohaterka nawiązuje romans z lisem. Z lisem który albo jest jej urojeniem albo prawdziwą żywą dziką istotą. Ta książka ogólnie mówi o samotności. O tym do czego może doprowadzić taka społeczna obojętność wobec kogoś kto potrzebuje pomocy. Ogólnie książka należy do takich dziwnych, innych. Mi się podobają takie książki. Lecz wiem, że nie dla każdego może być ona ciekawa. Jest bardzo dużo opisów przyrody, tego lisa. Czytając tę książkę zastanawiałam się co ta autorka miała w głowie, że w ogóle poruszyła taki wątek. Ponieważ opisuje chorobę bohaterki, chorobę która polega na tym, że człowiek zakochuje się w lisie. Nadaje dzikiemu zwierzęciu cechy ludzkie. Książka rozkręca się po 12 rozdziale tak 12, 14, 15, 16, 17, 18 są bardzo ciekawe. Reszta bywa nudnawa i tak jak przedtem napisałam obrzydliwa. Warto przeczytać tę książkę żeby mieć taki ogólny ogląd, wyrobić swoje własne zdanie na jej temat.

Książka nie należy do prostych. Zaczyna się od tego że bohaterka znajduje dziecko na schodach swojego domu. Jednak późniejsze fabuła to jest retrospekcja w przeszłość 4 tygodnie wcześniej zanim znalazła to dziecko. I szczerze przyznam, że ta retrospekcja jest bardzo nudna, jest momentami obrzydliwa. Dlaczego ? Ponieważ bohaterka nawiązuje romans z lisem. Z lisem który albo...

Książka dziwna, jedna z tych, po których przeczytaniu człowiek zastanawia się, po co w ogóle została napisana.
Dodatkowej oliwy do ognia dolewa kiepskie tłumaczenie, chwilami bardzo irytujące, jakby tłumaczka miała problem z posługiwaniem się językiem polskim i zupełny brak wyobraźni.
Nie polecam.

Książka dziwna, jedna z tych, po których przeczytaniu człowiek zastanawia się, po co w ogóle została napisana.
Dodatkowej oliwy do ognia dolewa kiepskie tłumaczenie, chwilami bardzo irytujące, jakby tłumaczka miała problem z posługiwaniem się językiem polskim i zupełny brak wyobraźni.
Nie polecam.

Dotrwałam do końca sądząc, że śmietanka jest choć na końcu. Niestety, zmarnowałam czas.

Dobry pomysł na fabułę, ale relizacja w bardzo złym stylu. Mam wrażenie, że autorka nie wie, o czym pisze.

Mary, główna bohaterka, robi wrażenie niepoczytalnej. Lis zachowuje się nie jak zwierzę, ale człowiek, który wie, co Mary najbardziej jest potrzebne. (ale nie to jest tematem książki)

Autorka ropoczyna opisywać jakiś motyw, po czym porzuca go i zapomina o nim.
Powieść jest niespójna. Fatalny język - przerost formy nad treścią.
Nie polecam, choć szata graficzna zachęca do sięgnięcia.

Dotrwałam do końca sądząc, że śmietanka jest choć na końcu. Niestety, zmarnowałam czas.

Dobry pomysł na fabułę, ale relizacja w bardzo złym stylu. Mam wrażenie, że autorka nie wie, o czym pisze.

Mary, główna bohaterka, robi wrażenie niepoczytalnej. Lis zachowuje się nie jak zwierzę, ale człowiek, który wie, co Mary najbardziej jest potrzebne. (ale nie to jest tematem...

Mam wrażenie, że o depresji poporodowej Michelle należy mówić szeptem i z szacunkiem, depresja samotnej i bezdzietnej Mary nawet nie zostaje nazwana. Słabość wyczuwa w niej aktualnie były narzeczony, stalker, kontrolę nazywający pomocą.

Głowna bohaterka, Mary, nierzadko budziła moją irytację, ale w sumie odbieram ją jako postać sympatyczną, w przeciwieństwie do jej sąsiadki Michelle. Obie mieszkają na skraju lasku (według Michelle: "cholernych nieużytków"). Pojawia się tam lis, który budzi obsesje wszystkich sąsiadów: fascynację Mary a chęć zniszczenia (trzygłowego smoka zionącego ogniem?) ze strony pozostałych.

Lis (czasami zwierzę czasami postać niemal mityczna?) daje Mary potężny impuls do pozytywnej zmiany.

Narracja jest pełna emocji, wrażeń, odbijających się w stylu. Mary porusza się zygzakiem, do przodu, do tyłu, cofa się, grzęźnie, nagle otrząsa się i robi znów krok do przodu. Całość logicznie nie do podsumowania, ale powieść interesująca.

Mam wrażenie, że o depresji poporodowej Michelle należy mówić szeptem i z szacunkiem, depresja samotnej i bezdzietnej Mary nawet nie zostaje nazwana. Słabość wyczuwa w niej aktualnie były narzeczony, stalker, kontrolę nazywający pomocą.

Głowna bohaterka, Mary, nierzadko budziła moją irytację, ale w sumie odbieram ją jako postać sympatyczną, w przeciwieństwie do jej...

Jestem bardzo rozczarowana, bo nie spodziewałam się takiej książki po Czarnej Owcy. Przez dłuższy czas lektura o pierwszych kontaktach z lisem mnie wciągała. Jednak później otrzymałam opisy relacji międzyludzkich na miarę telenoweli - pogardliwe wspominki o depresji poporodowej, przyjęcie jak w słabej komedii romantycznej, rozmyślania o macierzyństwie jako przeznaczeniu kobiety i tylko coraz szerzej otwierałam oczy. Doczytałam do końca w bólach, żeby jakoś spróbować spojrzeć na to z boku, nie daję rady.

Jestem bardzo rozczarowana, bo nie spodziewałam się takiej książki po Czarnej Owcy. Przez dłuższy czas lektura o pierwszych kontaktach z lisem mnie wciągała. Jednak później otrzymałam opisy relacji międzyludzkich na miarę telenoweli - pogardliwe wspominki o depresji poporodowej, przyjęcie jak w słabej komedii romantycznej, rozmyślania o macierzyństwie jako przeznaczeniu...