Donna Freitas

Powieść, która prowokuje. Autorka porusza w niej bowiem temat trudny i ciągle jeszcze drażliwy- niechęć niektórych kobiet do stania się matkami. Książka jest głosem w dyskusji na temat oczekiwań narzucanych kobietom przez społeczeństwo, które najchętniej widziałoby je w tradycyjnych rolach żon i matek, a wszelkie odstępstwa traktuje albo z lekceważeniem, albo z podejrzliwością. Tytułowa Rose jest właśnie taką kobietą. Nigdy nie chciała mieć dziecka i jasno przedstawiła swoje poglądy przyszłemu mężowi, który je podzielał. Jednak po kilku latach pod wpływem rodziców Luke zapragnął zostać ojcem. I w tym momencie zaczyna się cała historia. Poznajemy bohaterów w sytuacji, kiedy mąż wypomina żonie, że ta nie bierze witamin prenatalnych, mimo że obiecała je przyjmować, aby przygotować się do macierzyństwa. Tu autorka rozbija swoją opowieść na 9 wersji- każda z nich uzależniona jest od decyzji podjętej przez Rose. Jak potoczą się jej losy, jeśli pozostanie wierna swoim planom życiowym i nie zdecyduje się na zajście w ciążę, a jak wtedy, gdy zmieni zdanie. Jak ułożą się jej relacje z mężem, rodzicami? Czy uda jej się pokochać dziecko? Czy instynkt macierzyński jest wpisany w kobiecą naturę, czy budzi się tylko u niektórych? I przede wszystkim kim stanie się Rose w każdej wersji swojego życia? Czy zawsze będzie taka sama? Myślę, że w różnych wersjach losów bohaterki wiele kobiet odnajdzie siebie i swoje dylematy. Donna Freitas nie daje tu bowiem łatwych i banalnych odpowiedzi na pytania nurtujące wiele z nas. Ta książka to głos w sprawie przyznania kobietom prawa do decydowania o swoim życiu wbrew narzucanym przez rodziny oczekiwaniom. O odwadze, jaką trzeba się wykazać, by iść własną ścieżką i słuchać głosu serca. Oraz o trudnej sztuce kompromisów. Kolejne wersje życia Rose nie są przez autorkę opowiadane po kolei. Każda historia podzielona jest na fragmenty, niektóre się ze sobą łączą, co powoduje, że czytelnik musi układać sobie w głowie poszczególne opowieści. Nie jest to jednak trudne dzięki zastosowaniu numeracji. Powieść bardzo mi się podobała, dlatego polecam ją wszystkim miłośnikom (a szczególnie miłośniczkom) powieści obyczajowych.