Mirabelka

Rewelacyjna, zarówno pod względem pomysłu na historię jak i wykonania. Urocza, momentami zabawna, czasem nawet wstrząsająca, cały komplet przeżuć, czego chcieć więcej od książki, niż żeby budziła w czytelniku emocje i angażowała go.
Poznajemy w niej dzieje mieszkańców przedwojennej ul. Nalewki, opowiedziane przez rosnącą na niej mirabelkę, a następnie w miarę upływu czasu przez kolejne pokolenia mirabelek, co według mnie jest genialne, bo kto jest lepszym świadkiem wydarzeń historycznych niż właśnie drzewa.
Mimo poruszanej, raczej trudnej tematyki, książkę niemalże się chłonie. Mimo, że jako starzy czytelnik, wiedziałam co następuje po czym, to bawiłam się świetnie, wędrując ponownie przez te wydarzenia, razem z tytułową mirabelką, poznając historię w dużo przyjemniejszy sposób niż miało to miejsce na lekcjach w szkole.
Jednak tym co sprawiło, że ją pokochałam było, to że uwielbiam książki, w których widać pracę włożoną przez autora, takie, które są rzetelnie napisane, a tutaj było to bardzo wyraźnie czuć. Ponadto bardzo podobało mi się, że autor na samym końcu omówił źródła, z których korzystał oraz wyjaśnił, kto jest kim, gdy posługiwał się postaciami realnie żyjącymi w tamtym czasie i to właśnie tym mnie kupił.

Rewelacyjna, zarówno pod względem pomysłu na historię jak i wykonania. Urocza, momentami zabawna, czasem nawet wstrząsająca, cały komplet przeżuć, czego chcieć więcej od książki, niż żeby budziła w czytelniku emocje i angażowała go.
Poznajemy w niej dzieje mieszkańców przedwojennej ul. Nalewki, opowiedziane przez rosnącą na niej mirabelkę, a następnie w miarę upływu czasu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Mirabelka” to przepiękna książka opowiadająca, w zaskakująco lekki sposób, o wojnie. Wzbudza wiele emocji.

Narratorką powieści jest sama Mirabelka(a później jej następczynie). Jest to bardzo ciekawy zabieg, który przedstawia przed nami świat widziany z innej perspektywy.

Lektura jest wciągająca, niezadługa, ale pozostaje w pamięci na dłużej. Z pewnością polecam!

„Mirabelka” to przepiękna książka opowiadająca, w zaskakująco lekki sposób, o wojnie. Wzbudza wiele emocji.

Narratorką powieści jest sama Mirabelka(a później jej następczynie). Jest to bardzo ciekawy zabieg, który przedstawia przed nami świat widziany z innej perspektywy.

Lektura jest wciągająca, niezadługa, ale pozostaje w pamięci na dłużej. Z pewnością polecam!

Pokaż mimo to

pan Harasimowicz już wie, że z Mirabelką są moim NUMEREM JEDEN! I nie tylko moim, bo moja Córka zakochała się w książce równie mocno co ja.

Jeśli chcecie porozmawiać z dzieckiem o wojnie w delikatny sposób ale nie wiecie czy to w ogóle jest możliwe, zapewniam, że z 'Mirabelką' się uda. Moja Córka bardzo nie lubi tematu wojny, wzbrania się przed czytaniem czegokolwiek na ten temat, a tę książkę dosłownie pochłonęła. Mimo iż od przeczytania jej minęły dwa lata, wciąż o niej wspomina, a egzemplarz zajął honorowe miejsce na półce.

Nie spodziewałam się, że można opowiedzieć o wojnie dosadnie a jednocześnie... ciepło. To jest dziwne ale naprawdę tak można.

Bardzo BARDZO polecam 'Mirabelkę' - powinna zostać szkolną lekturą!

pan Harasimowicz już wie, że z Mirabelką są moim NUMEREM JEDEN! I nie tylko moim, bo moja Córka zakochała się w książce równie mocno co ja.

Jeśli chcecie porozmawiać z dzieckiem o wojnie w delikatny sposób ale nie wiecie czy to w ogóle jest możliwe, zapewniam, że z 'Mirabelką' się uda. Moja Córka bardzo nie lubi tematu wojny, wzbrania się przed czytaniem czegokolwiek na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiadomo, że ulubiona ;) Książka skradła moje serce i zajmuje w nim wyjątkowe miejsce <3

Wiadomo, że ulubiona ;) Książka skradła moje serce i zajmuje w nim wyjątkowe miejsce <3

Pokaż mimo to

Nie ma już kamienicy pana Friedmana, fabryki strojów karnawałowych panów braci Alfusów, nie ma też getta, a od niedawna nie ma nawet mirabelki. To, co przetrwało to pamięć o ludziach, którzy wtedy żyli – o Dorce, Chaimie, Maćku i innych. Drzewa towarzyszyły ludziom w chwilach radości, smutku, ale też grozy. Poznawały historię kraju poprzez uczestniczenie w życiu lokalnej społeczności.
Tę pełną nadziei, wiary i miłości historię kilku pokoleń opowiada rosnąca na warszawskich Nalewkach mirabelka.
Mirabelka, która jest narratorem tej opowieści, rosła naprawdę. Przetrwała wojnę, getto, Zagładę, stalinizm, budowę okolicznych domów, ale nie przetrwała naszych czasów. Ścięto ją podczas budowy apartamentowca… Na szczęście pestki mirabelki zawędrowały z dawnym mieszkańcem Nalewek aż do Waszyngtonu, skąd mają szansę powrócić do Warszawy.

Książka napisana dla dzieci jednak jestem pewna, że dorośli też by się wzruszyli. Bardzo ciekawa poruszała tematy historyczne, dorastania i opuszania przez rodzinę. Bardzo wartościowa książka, więc myślę, że każdy powinien ją przeczytać! POLECAM

Nie ma już kamienicy pana Friedmana, fabryki strojów karnawałowych panów braci Alfusów, nie ma też getta, a od niedawna nie ma nawet mirabelki. To, co przetrwało to pamięć o ludziach, którzy wtedy żyli – o Dorce, Chaimie, Maćku i innych. Drzewa towarzyszyły ludziom w chwilach radości, smutku, ale też grozy. Poznawały historię kraju poprzez uczestniczenie w życiu lokalnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Tam, gdzie nie ma ludzi, staraj się być człowiekiem".

Zastanawialiście się kiedyś, jak opowiedzieć dzieciom bolesną historię II wojny światowej, czasy holocaustu i komunizmu? Jak, nie raniąc czułych i czystych serc, przekazać prawdę o "dziwnym świecie", w którym "ludzie ludziom zgotowali ten los"? Jak wytłumaczyć naturę zła?
Ja te pytania zadawałam sobie wielokrotnie, kiedy w nieporadny sposób usiłowałam zaspokajać ciekawość swoich synów, którzy chcieli wiedzieć, czym była wojna, obozy, powstania...

Żałuję, że książka Cezarego Harasimowicza nie ukazała się wcześniej (kiedy starsi chłopcy byli młodsi), ale i cieszę, że ją zaledwie wczoraj przeczytałam i już niedługo będę mogła podsunąć najmłodszemu synkowi.
Bo urzekło mnie w "Mirabelce" wszystko.
Najpierw przepiękne ilustracje, później pomysł na baśniową narrację prowadzoną z perspektywy drzewka, sugestywny styl, mądra i życiowa fabuła, wyraziści i sympatyczni bohaterowie i wreszcie głębokie i krzepiące przesłanie.

Cezary Harasimowicz z wielkim wyczuciem, taktem i wrażliwością, bez zniekształcających prawdę historyczną uproszczeń snuje swoją opowieść. Najpierw o Nalewkach, gdzie przed wojną żyli Dorka i Chaim, Rebeka i Jeszua, Jan i Helena, skrzypek Izaak i bracia Alfusowie, później o wojnie i czasach komunizmu, aż do współczesności. Słowami Mirabelki opowiada o dobrych ludziach, którzy byli prześladowani tylko dlatego, że "byli inni". Niezależnie od tego, czy smutek zasnuwał ich oczy, czy radość wypełniała serca, ona całą sobą przeżywała wszystko, co ich spotykało.
Niepozorna, ale wyjątkowo czuła i właściwie nieśmiertelna...

"Bo to jest tak, myślę sobie, że wyrosłam z pestki, którą urodziła moja mama, a mama wyrosła z pestki mojej babci, a babcia żyła dzięki pestce mojej brababci i tak dalej. Czyli ja jestem częścią ich życia, prawda? Jestem ich kontynuacją, one wszystkie są we mnie. Naprawdę".

Przeczytałam "Mirabelkę" jednym tchem, ze wzruszeniem i zachwytem, jak kiedyś pierwszy raz czytałam "Małego Księcia"...do którego mądrości zresztą wracam często, tak jak i wrócę jeszcze do "Mirabelki".
Bo małe dziecko we mnie uwielbia taką prostotę i głębię przekazu, subtelną symbolikę i oddziałujący na wyobraźnię, słowem malowany obraz. A takie połączenia zdarzają się w literaturze niezmiernie rzadko...
Z serca polecam!

"Tam, gdzie nie ma ludzi, staraj się być człowiekiem".

Zastanawialiście się kiedyś, jak opowiedzieć dzieciom bolesną historię II wojny światowej, czasy holocaustu i komunizmu? Jak, nie raniąc czułych i czystych serc, przekazać prawdę o "dziwnym świecie", w którym "ludzie ludziom zgotowali ten los"? Jak wytłumaczyć naturę zła?
Ja te pytania zadawałam sobie wielokrotnie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest parę dobrych fragmentów, cała historia też zostawiająca coś potem w sercu. Ale dla mnie czas na czytanie takich książek już chyba minął. Do młodzieży przemawiają pewnie bardziej.

Jest parę dobrych fragmentów, cała historia też zostawiająca coś potem w sercu. Ale dla mnie czas na czytanie takich książek już chyba minął. Do młodzieży przemawiają pewnie bardziej.

Pokaż mimo to

Chodź, przeczytam Ci bajeczkę, bajka będzie długa.
Nie będzie w niej zaczarowanych istot, ale będą gadające drzewa.
Czasem będzie smutna, czasem poetycka, czasem prawdziwa.

W książce "Mirabelka" Cezary Harasimowicz zebrał
historie kilku pokoleń mieszkańców warszawskich Nalewek
opowiedziane przez trzy pokolenia... mirabelkowych drzew.

Książka adresowana jest do dzieci.
Historie są długie, snute powolutku,
pisane prostym językiem, z powtarzającymi się elementami,
z odpowiednimi wyjaśnieniami, skłaniające do stawiania pytań.
Chociaż sporo w niej niedomówień, książka opowiada też historię Polski.


Każde z drzew prowadzi swoją dość naiwną, ale bardzo ciepłą narrację.
Mirabelki obserwują ludzi: dzieci, dorastanie, miłość i kolejne dzieci.
Są świadkiem dobrych i złych chwil, radości i cierpienia, trudnych decyzji.
Nie wszystko rozumieją, dziwią się, pytają, czasem dostają odpowiedzi,
potem zasypiają zimowym snem, by obudzić się wiosną, a latem wydać owoce.
A życie ludzkie toczy się swoim rytmem, ograniczonym przez pewne wydarzenia:
wojna, getto, powstanie warszawskie, odbudowa Warszawy, rok 1968, socjalizm, stan wojenny.

Ilustracje Marty Kurczewskiej są bajeczne!
Zachwycają i idealnie współgrają z treścią książki.
Od niektórych nie mogłam oderwać oczu.

"Mirabelka" to książka warta uwagi!
O przemijaniu i o trwaniu.



https://bajdocja.blogspot.com/2020/08/mirabelka.html

Chodź, przeczytam Ci bajeczkę, bajka będzie długa.
Nie będzie w niej zaczarowanych istot, ale będą gadające drzewa.
Czasem będzie smutna, czasem poetycka, czasem prawdziwa.

W książce "Mirabelka" Cezary Harasimowicz zebrał
historie kilku pokoleń mieszkańców warszawskich Nalewek
opowiedziane przez trzy pokolenia... mirabelkowych drzew.

Książka adresowana jest do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ta przeznaczona jest dla dzieci, ale myślę,że poruszyła swoją treścią nie jednego dorosłego/ starszego czytelnika. Cudowna opowieść, która wzbogacona jest w prześliczne ilustracje.
Przedstawienie wojny i jej skutków za pomocą pokolenia mirabelek chwyciło mnie za serce. To był przykry,lecz jednocześnie chwytający za serce obraz realiów wojennego życia, doświadczeń dyskryminacji i okrucieństw, obraz miłości i siły więzi z najbliższymi.
Jest to pozycja, którą każdemu z całego serca polecam.

Książka ta przeznaczona jest dla dzieci, ale myślę,że poruszyła swoją treścią nie jednego dorosłego/ starszego czytelnika. Cudowna opowieść, która wzbogacona jest w prześliczne ilustracje.
Przedstawienie wojny i jej skutków za pomocą pokolenia mirabelek chwyciło mnie za serce. To był przykry,lecz jednocześnie chwytający za serce obraz realiów wojennego życia, doświadczeń...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kupiona w ramach NPRCz.
Tematyka wojenna "przerobiona" przez podwórkowe drzewa. Pomysł ciekawy, znajdziecie też materiał historyczny, który warto omówić z dziećmi. Niestety, tytułowa mirabelka momentami zanudza i - jak dla mnie - za często autor się powtarza.
Bardzo ładne ilustracje.

Więcej plusów i minusów na:
https://bookwszkole.blogspot.com/2020/08/mirabelka-o-dojrzewaniu-w-ogniu-wojny.html

Kupiona w ramach NPRCz.
Tematyka wojenna "przerobiona" przez podwórkowe drzewa. Pomysł ciekawy, znajdziecie też materiał historyczny, który warto omówić z dziećmi. Niestety, tytułowa mirabelka momentami zanudza i - jak dla mnie - za często autor się powtarza.
Bardzo ładne ilustracje.

Więcej plusów i minusów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to