Mirabelka

Przepiękna historia. ❤️ Opowieść o drzewie Mirabelce, która jest główną bohaterką książki i zarazem jej narratorem. Poznajemy jej życie i ludzi, jakich spotyka na swojej długiej drodze. Mirabelka opowiada nam o wojnie, o getcie warszawskim, o powstaniu, o stalinizmie, o stanie wojennym... Książka uczy historii i wplata w fabułę prawdziwe postacie, takie jak na przykład Irena Sendlerowa. Cudowna i ciepła opowieść przy której ogromnie się wzruszyłam. Musicie przeczytać tę książkę!

Przepiękna historia. ❤️ Opowieść o drzewie Mirabelce, która jest główną bohaterką książki i zarazem jej narratorem. Poznajemy jej życie i ludzi, jakich spotyka na swojej długiej drodze. Mirabelka opowiada nam o wojnie, o getcie warszawskim, o powstaniu, o stalinizmie, o stanie wojennym... Książka uczy historii i wplata w fabułę prawdziwe postacie, takie jak na przykład...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna historia, chwytająca za serce, wzruszająca i pełna ciepła. Książka przeznaczona dla młodszego czytelnika, ale osoba dorosła również może wiele z niej wynieść. Opowiada o świecie, którego już nie ma, o dawnej Warszawie i Dzielnicy Żydowskiej, których mieszkańców już nikt nie pamięta, no może poza drzewami będącymi świadkami historii i przemijającego ludzkiego życia. Wspaniałe jest to, że powieść inspirowana jest faktami, że Mirabelka istniała naprawdę. Dodatkowym plusem są przepiękne ilustracje Marty Kuczewskiej, Książka niewątpliwie godna uwagi!

Cudowna historia, chwytająca za serce, wzruszająca i pełna ciepła. Książka przeznaczona dla młodszego czytelnika, ale osoba dorosła również może wiele z niej wynieść. Opowiada o świecie, którego już nie ma, o dawnej Warszawie i Dzielnicy Żydowskiej, których mieszkańców już nikt nie pamięta, no może poza drzewami będącymi świadkami historii i przemijającego ludzkiego życia....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Super, bardzo ciekawa historia. Moim zdaniem zarówno starszy, jak i dla młodszych czytelników. Podobała mi się bardzo! Szczególnie to, jak Mirabelka przedstawiała mieszkańców miasta oraz "rozmawiała" z dziećmi. Świetna pozycja, polecam!

Super, bardzo ciekawa historia. Moim zdaniem zarówno starszy, jak i dla młodszych czytelników. Podobała mi się bardzo! Szczególnie to, jak Mirabelka przedstawiała mieszkańców miasta oraz "rozmawiała" z dziećmi. Świetna pozycja, polecam!

Pokaż mimo to

„Mirabelka” Cezarego Harasimowicza to historia kilku pokoleń mieszkańców warszawskich Nalewek opowiedziana z perspektywy drzewa, które naprawdę tam rosło.

Ta książka czekała na swoją kolej od gwiazdki i w końcu przyszedł na nią czas. Szkoda tylko, że tak późno! Tytułowa Mirabelka to drzewko, które rozumie ludzką mowę i rozmawia tylko i wyłącznie z dziećmi. Rośnie w Warszawie i opowiada o ludzkich troskach, cierpieniach i radościach. Opisane są tutaj czasy przedwojenne, wojenne, a także czasy stanu wojennego. Poruszone zostały także tematy przemijania, śmierci, czy miłości. To wszystko przedstawione jest w sposób prosty, a zarazem chwytający za serce i powodujący wzruszenie. Nie sposób nie wspomnieć o przepięknych ilustracjach autorstwa Marty Kurczewskiej, które perfekcyjnie komponują się z opisywanymi historiami.

Młody czytelnik wyniesie z „Mirabelki” ogromną wiedzę, a dorosły, czytając, zrozumie jeszcze więcej i wychwyci niuanse ukryte między wierszami. To pozycja dla każdego z Nas – małego i dużego. To pozycja warta przeczytania!

„Mirabelka” Cezarego Harasimowicza to historia kilku pokoleń mieszkańców warszawskich Nalewek opowiedziana z perspektywy drzewa, które naprawdę tam rosło.

Ta książka czekała na swoją kolej od gwiazdki i w końcu przyszedł na nią czas. Szkoda tylko, że tak późno! Tytułowa Mirabelka to drzewko, które rozumie ludzką mowę i rozmawia tylko i wyłącznie z dziećmi. Rośnie w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Literaturę dziecięcą do niedawna omijałam szerokim łukiem. Kojarzyła mi się jedynie z naiwnością i nudą. Myśląc o niej, wyobrażałam sobie zmęczonych rodziców czytających swoim pociechom odmóżdżające, krótkie akapity, które nie przekazywały żadnej mądrości czy puenty. Wszystkie moje przeświadczenia zmieniły się w momencie, gdy zaczęłam przeczesywać głębsze zakamarki dyskontów książkowych i trafiłam na intrygujące pozycje.

Pierwszą książką dla dzieci, jaką przeczytałam była „Damy, dziewuchy, dziewczyny. Historia w spódnicy” Anny Dziewit – Meller. Urzekła mnie ona tym, jak prostym językiem można przedstawić bardzo ważne tematy. Dodatkowo byłam zaskoczona, jak świetnie bawiłam się w trakcie czytania tej lektury. Moje pozytywne wrażenia wraz z upływem czasu „kiełkowały” i skłaniały mnie do poszukiwań kolejnych wyjątkowych pozycji…

Niedługo po mojej przygodzie z książką Dziewit – Meller, w moje ręce wpadła „Mirabelka” autorstwa Cezarego Harasimowicza. Jest to historia opowiedziana z perspektywy tytułowego drzewa, które w ciekawy i nieskomplikowany sposób opowiada młodemu czytelnikowi losy kilku pokoleń mieszkających przy warszawskich Nalewkach. Opisane są tu czasy wojny, która niosła za sobą ból, cierpienie, głód i otępienie. Pojawia się temat odbudowy miasta po zagładzie i nadziei, która jej towarzyszyła. Autor dociera również do chwili, gdy w Polsce ogłoszono stan wojenny, pobieżnie przytaczając obraz ówczesnego życia. Może wydawać się, że podjęte tu tematy są nieco nietrafione i zbyt trudne jak na literaturę dziecięcą, jednak łatwy język, jakim operuje Harasimowicz sprawia, że książka nie zanudza, nie przytłacza a zamiast tego wzbudza zainteresowanie (nawet u dorosłego czytelnika!).

Autor książki przytacza w niej wydarzenia historyczne, rzadko spotykane wyrażenia, tradycje i zwyczaje religijne, które za każdym razem są objaśnione w kilku krótkich, prostych zdaniach. Uważam, że taki zabieg skłania młodego czytelnika do zadawania pytań i zgłębiania nowo poznanych wątków. Oprócz tego w „Mirabelce” poruszony jest temat utraty, przemijania, śmierci oraz przywiązania i miłości. Nie są to zagadnienia, które poruszamy na co dzień. Wywołują one lęk i skrępowanie nawet u dorosłego człowieka. Jednak przedstawienie ich z perspektywy drzewa sprawia, że stają się one przystępniejsze, mniej problematyczne i łatwiejsze do omówienia.

Mówiąc o „Mirabelce” nie można pominąć pięknych ilustracji, które wykonała Marta Kurczewska. Dzięki odpowiednio dobranym barwom i emocjom na twarzach postaci, rysunki idealnie komponują się z czytanym tekstem. Dzięki nim młody czytelnik może jeszcze bardziej wczuć się w przedstawioną historię, lepiej zrozumieć, co właśnie dzieje się w książce. Każdy obrazek jest estetyczny, kreska jest przemyślana, niepowtarzalna. Osobiście uważam, że gdyby zrezygnowano z zamieszczenia ilustracji, ta pozycja wiele by przez to straciła.

Kiedy to piszę, mija doba odkąd przeczytałam ostatnią stronę „Mirabelki” a mimo tego moje wzruszenie tą historią wciąż jest silne. Ogromnie się cieszę, że autor podjął się trudu, jakim jest przedstawienie tragicznych, ponurych czasów dzieciom, które na tym etapie życia często nie są jeszcze wtajemniczone w losy Polaków i nie rozumieją powagi tych wydarzeń. Książka Cezarego Harasimowicza, to ponad sto stron mądrej i ciekawej treści, która może rozbudzić ciekawość w dzieciach a dorosłym pomóc odnaleźć uśpioną wrażliwość. Polecam każdemu, bez względu na wiek.

Literaturę dziecięcą do niedawna omijałam szerokim łukiem. Kojarzyła mi się jedynie z naiwnością i nudą. Myśląc o niej, wyobrażałam sobie zmęczonych rodziców czytających swoim pociechom odmóżdżające, krótkie akapity, które nie przekazywały żadnej mądrości czy puenty. Wszystkie moje przeświadczenia zmieniły się w momencie, gdy zaczęłam przeczesywać głębsze zakamarki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna książka o tematyce drugiej wojny światowej. Tym razem owocowe drzewo jest świadkiem wydarzeń na warszawskich Nalewkach. Autor zachęca do zapoznania się z opowiadaniami p. Krall.

Kolejna książka o tematyce drugiej wojny światowej. Tym razem owocowe drzewo jest świadkiem wydarzeń na warszawskich Nalewkach. Autor zachęca do zapoznania się z opowiadaniami p. Krall.

Pokaż mimo to

Książka dla dzieci, dla dzieci w różnym wieku. Moim przedszkolakom czytałam do snu. Bywało smutno, nie brakowało wzruszeń, nie wszystko zostało zrozumiane. Zawsze było zasłuchanie i pytania. Na pewno kiedyś wrócimy do mirabelki.

Książka dla dzieci, dla dzieci w różnym wieku. Moim przedszkolakom czytałam do snu. Bywało smutno, nie brakowało wzruszeń, nie wszystko zostało zrozumiane. Zawsze było zasłuchanie i pytania. Na pewno kiedyś wrócimy do mirabelki.

Pokaż mimo to

Ależ to była przepiękna, wartościowa i wzruszająca książka dla dzieci. Historia o wojnie, a przede wszystkim o ludziach, opowiedziana z perspektywy mirabelki. Cudowna lektura!

Ależ to była przepiękna, wartościowa i wzruszająca książka dla dzieci. Historia o wojnie, a przede wszystkim o ludziach, opowiedziana z perspektywy mirabelki. Cudowna lektura!

Pokaż mimo to

Dzieci widzą i słyszą więcej. A drzewa jeszcze więcej. Zwłaszcza na warszawskim Muranowie słynącym z dziwnych zjawisk. Wiele lat temu miałam okazję poznać klimat tego miejsca, czytałam książki Hanny Krall, które stały się punktem wyjścia do snucia przez Cezarego Harasimowicza historii Polski z perspektywy drzewa dającego słoneczne owoce. Mirabelka. Kto z nas nie zna smaku jej owoców, zaklętego w słoiki lata? Drzewo, które jest dzikie, nie wymaga troski i łączy różne stany staje się w opowieści głównym bohaterem. Może nieco biernym, ale za to spostrzegawczym, nawiązującym kontakt z dziećmi, oceniające świat ich oczami, przesypiające zimę, zdziwione tym, co przynoszą kolejne pory roku.
Cezary Harasimowicz przenosi nas w lata 30 XX wieku. Młodziutkie drzewo przeżyło i powoli roście coraz większe i większe tuż obok swoje matki. Rodzeństwu Mirabelki nie było dane przetrwać. Ne wiemy dokładnie, co się stało, ale możemy się domyślić, że albo je skoszono albo ptaki zjadły pestki. Pozostała ona z mamą na skrzyżowaniu przecinających się szlaków. To tu może rozmawiać z małą Dorką i Chaimem, może wiedzieć, co dzieje się w kamienicy Friedmana i fabryce Alfusów, obserwować zmieniające się mody, tygodniowe zwyczaje ludzi, dostrzegać ich dorastanie, kariery, wyciąganie pomocnych dłoni, bezinteresowność. Mirabelka jest tu czymś w rodzaju baśniowego, zaklętego drzewa, które potrafi rozmawiać i słuchać, która przeżywa z ludźmi ich radości i smutki. Bywa też bardzo ludzka i potrafi się niecierpliwić, że jeszcze sama nie rodzi owoców, okazywać uczucia takie jak strach przed złamaniem. Odkrywa jednak, że jej giętkie gałęzie są silne. Tak silne, że mogą udźwignąć historię ludzi mieszkających w pobliżu. Dzięki temu dowiadujemy się jak żyli żydzi w Warszawie przed wojną, jakie istniały wśród nich podziały, jakie zawody były dla nich zakazane czy niedostępne, w jaki sposób wchodzili w relację z ludźmi innych wyznań, jakie mieli święta, po czym można było poznać czyjąś majętność, widzimy ich zaangażowanie w wojnę, poznajemy Irenę Sendlerową ratującą żydowskie dzieci przed śmiercią w getcie, stajemy się świadkami powstania w getcie, walk o Warszawę, przemieniania się pięknego miast w góry ruin i stopniową odbudowę, stajemy się świadkami prześladowań politycznych, ciężkiej pracy, wiary w to, że przyszłość może być lepsza, stajemy się świadkami emigracji, uświadamiamy sobie, że przez uprzedzenia kraj stracił wielu cenionych ludzi.
Mirabelka to drzewo z bogatą historią. Nie własną, ale tą zaobserwowaną i zasłyszaną, od otaczających ją ludzi, którzy bardzo szybko się zmieniają, dorośleją i przez to jej nie słyszą. Mimo tego ona nadal może im pomagać. Może nie osobiście, ale za pomocą innych ludzi, których ścieżki prowadzą pod jej gałęzie.
Powieść Cezarego Harasimowicza z jednej strony wymaga sporej wiedzy historycznej albo omówienia jej w czasie lektury. Z drugiej jednak jest to historia opowiedziana w taki sposób, aby było widać zachodzące zmiany kulturowe, przemiany emocji, poszukiwania lepszej przyszłości, to jak poglądy potrafią krzywdzić innych ludzi. „Mirabelka” to lektura zmuszająca do dyskusji i refleksji, na którą nie każdego będzie stać.
Całość dopełnia piękna, solidna oprawa z bajeczną ilustracją jesiennej mirabelki okrytej żółtymi liśćmi. W środku znajdziemy ilustracje o podobnej stylistyce. Zawarte na nic postacie mają w sobie wiele smutku. Z ilustracji przebija to jak bardzo ludzie muszą mierzyć się z trudami życia tworzonymi nie przez nienamacalny los, ale przez innych ludzi, którzy mogą też wyciągać pomocną dłoń. Bardzo dobrze zszyte strony sprawiają, że lektura jest trwała. Myślę, że książka powinna spodobać się dzieciom młodzieży ze szkoły podstawowej.

Dzieci widzą i słyszą więcej. A drzewa jeszcze więcej. Zwłaszcza na warszawskim Muranowie słynącym z dziwnych zjawisk. Wiele lat temu miałam okazję poznać klimat tego miejsca, czytałam książki Hanny Krall, które stały się punktem wyjścia do snucia przez Cezarego Harasimowicza historii Polski z perspektywy drzewa dającego słoneczne owoce. Mirabelka. Kto z nas nie zna smaku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znacie tą teorię o dwóch połówkach jabłka? O ludziach, którzy jakimś cudem odnajdują się w tym wielkim świecie i idealnie do siebie pasują, uzupełniają się i dopełniają. Wydaje mi się, że tą myśl zdecydowanie można poszerzyć o relację człowieka z książką, bo ja właśnie odnalazłam swoją drugą połówkę, wprawdzie nie jabłka, ale mirabelki. ;)

Mirabelka zauroczyła mnie już zanim ją poznałam, no bo przecież coś, co nazywa się tak jak moje ulubione żółte kuleczki nie może być złe. Gdy wreszcie dostałam ją w swoje ręce, to było jak miłość od pierwszego wejrzenia. Nie mogłam się napatrzeć na tę cudowną okładkę pełną mieniących się kropeczek. Jej przyjemna tekstura powoduje, że mam ochotę ją cały czas głaskać. ;) Jednak efekt wizualny to nie wszystko, bowiem Mirabelka pod tą piękną okładką skrywa równie urocze wnętrze, które pokochałam miłością szczerą i wieczną.
Cezary Harasimowicz w swojej książce oddaje głos właśnie jej – mirabelce – drzewku które rośnie na jednym z podwórek na warszawskich, przedwojennych Nalewkach. Razem z nią obserwujemy jak mieszkańcy tej dzielnicy dorastają, zmieniają się pory roku, a spokój i równowaga zostają zaburzone przez wojenną zawieruchę. Ten nieco naiwny i dziecięcy, ale przez to bardzo szczery punkt widzenia ukazuje nam tragedię ludzi z warszawskiego getta, przemijanie czasu, zmiany pokoleń i ustrojów. Stawia pytania, które trzeba zadać, choć nie ma na nie odpowiedzi.

Mirabelka, to teoretycznie książka dla dzieci, w praktyce jest jednak dla wszystkich. Dziecko wyniesie z niej ogromną wiedzę, nie tylko o samej wojnie, getcie, odbudowywaniu Warszawy, ale w ogóle o życiu. Mirabelka ukazuje do czego może doprowadzić ślepa nienawiść, dyskryminacja inności i brak akceptacji drugiego człowieka takim, jaki jest. Uświadamia, że przemijanie nie jest czymś złym, to naturalna kolej rzeczy. Dorosły czytelnik zanurzając się w świat tej książki, zrozumie jeszcze więcej, odkryje niuanse kryjące się między wersami, rozpozna nazwiska, miejsca i daty, i… wzruszy się nie raz…

Znacie tą teorię o dwóch połówkach jabłka? O ludziach, którzy jakimś cudem odnajdują się w tym wielkim świecie i idealnie do siebie pasują, uzupełniają się i dopełniają. Wydaje mi się, że tą myśl zdecydowanie można poszerzyć o relację człowieka z książką, bo ja właśnie odnalazłam swoją drugą połówkę, wprawdzie nie jabłka, ale mirabelki. ;)

Mirabelka zauroczyła mnie już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to