Mirabelka

Nieopodal domku mojego dziadka stała taka właśnie mirabelka... Ah, wspomnienia wróciły jak bumerang. Przepiękna książka lit. dziecięcej.

Nieopodal domku mojego dziadka stała taka właśnie mirabelka... Ah, wspomnienia wróciły jak bumerang. Przepiękna książka lit. dziecięcej.

Brak mi słów... Przepiękna!

Brak mi słów... Przepiękna!

Opowieść o wojnie z perspektywy drzewa. Książka piękna, wzruszająca, czasem straszna i przygnębiająca. Polecam

Opowieść o wojnie z perspektywy drzewa. Książka piękna, wzruszająca, czasem straszna i przygnębiająca. Polecam

Książkę polecono mi w bibliotece. Przeczytałam. Zachwyciłam się. Kupiłam, by mieć własną. Przepiękna opowieść drzewka, które przetrwało w pestce.

Książkę polecono mi w bibliotece. Przeczytałam. Zachwyciłam się. Kupiłam, by mieć własną. Przepiękna opowieść drzewka, które przetrwało w pestce.

Dzieci były pod urokiem tej książki, chociaż nie jest to opowieść o rzeczach wesołych, czarodziejskich albo fantastycznych. To jest opowieść o życiu w kraju, a w zasadzie mieście, a tak konkretnie to na warszawskim Muranowie, ukazane na przestrzeni kilkudziesięcioleci. Historia zaczyna się przed wybuchem II Wojny Światowej. Autor przybliża wszystkich bohaterów kamienicy na ulicy Nalewki i najbliższej okolicy. Opisuje panujące zwyczaje, oddaje atmosferę tamtych czasów, kiedy to mieszkańcy w niedzielne popołudnia udawali się na spacer do Parku Krasińskich. Narratorką opowieści jest Mirabelka, drzewo, które rosło na podwórku otoczone kamienicami. Mirabelka ma taki dar, że umie rozmawiać z dziećmi i tym pierwszym, z którym rozmawia jest Dorka, dziewczynka, która przychodzi zwierzać się do Mirabelki. Dzięki Mirabelce przyglądamy się zmianom jakie zachodzą w otoczeniu, widzimy dorastanie Dorki i wszystkich wokół. To drzewo opowiada czytelnikom o wojnie, o latach powojennych, o zmianach zachodzących w najbliższym otoczeniu tych dostrzegalnych i namacalnych i tych raczej jedynie wyczuwalnych. Mirabelka też zmienia się na przestrzeni tych lat, nie zawsze jest to to samo drzewo, ale kolejne, czerpiące z korzeni swoich przodkiń.

Cezary Harasimowicz stworzył opowieść o życiu, o jego blaskach i cieniach, o ludziach różnych pod każdym względem, niemniej wszystkich potrzebujących tego samego. Jego bohaterka-narratorka w subtelny i prawdziwy sposób opowiada zdarzenia trudne dla dziecka, robi to tak naturalnie, że dzieci chłoną po prostu te opowieści, dopytując tylko o jakieś szczegóły. Cała konstrukcja książki wciąga, jej mądrość i przesłanie ilustracje, bohaterowie. Mnie urzekła cudownie naturalna opowieść o ciągłości życia, które nigdy się nie kończy, przechodzi z pokolenia na pokolenie. Matka przekazuje życie córce, które dostała je od swojej matki a ta również od swojej matki i tak to było jest i będzie. Jesteśmy częścią czegoś większego, żyjemy z innych i w innych.

Piękna, wymowna, mądra i głęboka opowieść dla każdego, do tego piękny język, nic tylko zasiąść do jej lektury.

Dzieci były pod urokiem tej książki, chociaż nie jest to opowieść o rzeczach wesołych, czarodziejskich albo fantastycznych. To jest opowieść o życiu w kraju, a w zasadzie mieście, a tak konkretnie to na warszawskim Muranowie, ukazane na przestrzeni kilkudziesięcioleci. Historia zaczyna się przed wybuchem II Wojny Światowej. Autor przybliża wszystkich bohaterów kamienicy na...

Książka pięknie napisana, dociera do serducha. Mam jednak wątpliwości, czy można ją traktować jako pozycję wiarygodnie oddającą wydarzenia historyczne tamtych lat...dlaczego? tytułowe drzewko powinno przynajmniej usłyszeć o ... powstaniu warszawskim, które autor całkowicie pominął! (w książeczce mowa jest jedynie o powstaniu w gettcie). A przecież powstanie warszawskie było prawdziwym kataklizmem dla całej lewobrzeżnej Warszawy! (także na Nalewkach). Podobnie jak zwrot w epilogu mówiący o tym, że nie wszyscy Polacy zachowywali się jak pani Sendlerowa....Cóż..myślę, że te słowa nie powinny się tu znaleźć....z szacunku dla pamięci osób, które wraz z całymi swymi rodzinami (w tym z małymi dziećmi!) oddały życie za pomoc swoim sąsiadów wyznania mojżeszowego (bo takie kary serwował okupant za przejawy ludzkiej solidarności). Podsumowując- książka warta przeczytania dzieciom lub do samodzielnej lektury dla naszych pociech- wnosi dużo wiedzy na temat żydowskich tradycji, napisana w sposób barwny i ciepły. Jednak potrzebny jest komentarz odnośnie wyżej wymienionych zagadnień.

Książka pięknie napisana, dociera do serducha. Mam jednak wątpliwości, czy można ją traktować jako pozycję wiarygodnie oddającą wydarzenia historyczne tamtych lat...dlaczego? tytułowe drzewko powinno przynajmniej usłyszeć o ... powstaniu warszawskim, które autor całkowicie pominął! (w książeczce mowa jest jedynie o powstaniu w gettcie). A przecież powstanie warszawskie było...

Pozycja zaliczana do literatury dziecięcej. Znaleziona wśród księgozbioru mojego syna. Niezwykła... Poruszająca... Budząca emocje i skłaniająca do myślenia... Szkoda, że nieobecna w kanonie lektur szkolnych...

Pozycja zaliczana do literatury dziecięcej. Znaleziona wśród księgozbioru mojego syna. Niezwykła... Poruszająca... Budząca emocje i skłaniająca do myślenia... Szkoda, że nieobecna w kanonie lektur szkolnych...

"Tam gdzie nie ma ludzi, staraj się być człowiekiem"

Może nie zaskoczenie, gdyż słyszałam kilka bardzo dobrych opinii, ale jednak miło było się przekonać, że i mi bardzo bardzo się podoba. Wspaniale wydana, znakomite, pełne klimatu ilustracje. Piękny i prosty język. W bardzo przystępny sposób snuta opowieść na niezwykle istotne tematy, jak wojna, komunizm, przemiany w Polsce. Ciekawy pomysł na narrację z punktu widzenia kilku pokoleń drzew - mirabelek . Książka zdecydowanie godna polecenia np. na prezent. Myślę że spokojnie mogłaby się znaleźć w kanonie lektur w młodszych klasach
Polecam

"Tam gdzie nie ma ludzi, staraj się być człowiekiem"

Może nie zaskoczenie, gdyż słyszałam kilka bardzo dobrych opinii, ale jednak miło było się przekonać, że i mi bardzo bardzo się podoba. Wspaniale wydana, znakomite, pełne klimatu ilustracje. Piękny i prosty język. W bardzo przystępny sposób snuta opowieść na niezwykle istotne tematy, jak wojna, komunizm, przemiany w...

Rewelacyjna, zarówno pod względem pomysłu na historię jak i wykonania. Urocza, momentami zabawna, czasem nawet wstrząsająca, cały komplet przeżuć, czego chcieć więcej od książki, niż żeby budziła w czytelniku emocje i angażowała go.
Poznajemy w niej dzieje mieszkańców przedwojennej ul. Nalewki, opowiedziane przez rosnącą na niej mirabelkę, a następnie w miarę upływu czasu przez kolejne pokolenia mirabelek, co według mnie jest genialne, bo kto jest lepszym świadkiem wydarzeń historycznych niż właśnie drzewa.
Mimo poruszanej, raczej trudnej tematyki, książkę niemalże się chłonie. Mimo, że jako starzy czytelnik, wiedziałam co następuje po czym, to bawiłam się świetnie, wędrując ponownie przez te wydarzenia, razem z tytułową mirabelką, poznając historię w dużo przyjemniejszy sposób niż miało to miejsce na lekcjach w szkole.
Jednak tym co sprawiło, że ją pokochałam było, to że uwielbiam książki, w których widać pracę włożoną przez autora, takie, które są rzetelnie napisane, a tutaj było to bardzo wyraźnie czuć. Ponadto bardzo podobało mi się, że autor na samym końcu omówił źródła, z których korzystał oraz wyjaśnił, kto jest kim, gdy posługiwał się postaciami realnie żyjącymi w tamtym czasie i to właśnie tym mnie kupił.

Rewelacyjna, zarówno pod względem pomysłu na historię jak i wykonania. Urocza, momentami zabawna, czasem nawet wstrząsająca, cały komplet przeżuć, czego chcieć więcej od książki, niż żeby budziła w czytelniku emocje i angażowała go.
Poznajemy w niej dzieje mieszkańców przedwojennej ul. Nalewki, opowiedziane przez rosnącą na niej mirabelkę, a następnie w miarę upływu czasu...

„Mirabelka” to przepiękna książka opowiadająca, w zaskakująco lekki sposób, o wojnie. Wzbudza wiele emocji.

Narratorką powieści jest sama Mirabelka(a później jej następczynie). Jest to bardzo ciekawy zabieg, który przedstawia przed nami świat widziany z innej perspektywy.

Lektura jest wciągająca, niezadługa, ale pozostaje w pamięci na dłużej. Z pewnością polecam!

„Mirabelka” to przepiękna książka opowiadająca, w zaskakująco lekki sposób, o wojnie. Wzbudza wiele emocji.

Narratorką powieści jest sama Mirabelka(a później jej następczynie). Jest to bardzo ciekawy zabieg, który przedstawia przed nami świat widziany z innej perspektywy.

Lektura jest wciągająca, niezadługa, ale pozostaje w pamięci na dłużej. Z pewnością polecam!