Zadufany w sobie i próżny młody władca, nie zważając na interesy i dobro swoich obywateli, pragnie ich kosztem poszerzyć swoje imperium i zbudować Kuzcotopię. Nie obchodzi go, że swoją decyzją pozbawi ludzi wielu domów i gospodarstw. Na jego nieszczęście, jego była doradczyni dworu ma równie niecne plany związane z królestwem. Zależy jej na jego przejęciu, a dzięki różnorodnym miksturom, które posiada, wierzy, że jest w stanie dopiąć swego. Wystarczy tylko pozbyć się króla raz a dobrze!
Niemalże jej plan okazuje się genialny, ale kobieta nie spodziewa się, że jej współpracownikowi nie udaje się dokonać zamachu króla. Kuzco, przemieniony w lamę dzięki magicznej miksturze, która miała go zabić, zostaje zdany na łaskę losu. Udaje mu się przeżyć porwanie, ale niestety, nie zaznaje dobra ani wdzięczności innych. Kuzco myśli tylko o sobie, kłamie, lawiruje po to, aby mógł odzyskać to, co mu zabrano.
Życie nauczy go jednak pokory i zrozumienia, żeby nie stawiać na piedestale wyłącznie swoich potrzeb, a przecież nawet niewielki gest czy dobry uczynek znowu tak wiele nie kosztuje wysiłku, a wręcz potrafi uradować drugą osobę..

Kuzco jest postacią mi znaną z bajek moich nastoletnich lat. Chociaż nie przepadam za jego postacią, która ucieleśnia negatywne cechy (z których najmłodsi absolutnie nie powinni brać przykładu),tak sama bajka i dalsze przygody Kuzco i Kronka oraz ich relacja w ogóle, wywołuje uśmiech na mojej twarzy.

Zadufany w sobie i próżny młody władca, nie zważając na interesy i dobro swoich obywateli, pragnie ich kosztem poszerzyć swoje imperium i zbudować Kuzcotopię. Nie obchodzi go, że swoją decyzją pozbawi ludzi wielu domów i gospodarstw. Na jego nieszczęście, jego była doradczyni dworu ma równie niecne plany związane z królestwem. Zależy jej na jego przejęciu, a dzięki...