Mam mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Według mnie nie jest to biografia Hitlera, ale jego życie szczątkowo opisane na tle wydarzeń historycznych. Niektóre sytuacje bardzo konkretnie rozpisane, a inne ważne wydarzenia lub postaci całkowicie pominięte.

Mam mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Według mnie nie jest to biografia Hitlera, ale jego życie szczątkowo opisane na tle wydarzeń historycznych. Niektóre sytuacje bardzo konkretnie rozpisane, a inne ważne wydarzenia lub postaci całkowicie pominięte.

Bardzo interesująca książka, warta przeczytania. Mnóstwo faktów i tekstów dotychczas niepublikowanych.
Aczkolwiek dla nas, Polaków, może być trudno przyjąć i zrozumieć dlaczego wiele faktów, osób i zdarzeń (wydaje się, że istotnych z punktu widzenia naszej polskiej historii) tutaj zostało pominiętych.
O Polsce i Polakach zapisano tam wiele stron, przykładowo o spotkaniach Józefa Becka z Hitlerem. O Rydzu-Śmigłym jest zaledwie jedna drobna wzmianka, i to w odnośniku a nie głównym tekście, że rozmawiał jesienią 1937 z Göringiem, który zrzekł się roszczeń terytorialnych (trwały wtedy starania od 1936 do 1937 aby wciągnąć Polskę do paktu antykominternowskiego, jednak bezowocne).
O Monte Cassino jest wzmianka ale nie o tym, że brali tam udział Polacy. O 1 sierpnia 1944 (gdy wybuchło Powstanie Warszawskie) napisano, że Armia Czerwona zajęła pozycje na południu Warszawy (ale ani słowa o Powstaniu): "Finalizując swoją operację przeciwko grupie armii „Środek”, Armia Czerwona z końcem lipca podeszła pod Warszawę i 1 sierpnia założyła na południe od miasta przyczółek na zachodnim brzegu Wisły, a jednocześnie dalej na północy czerwonoarmiści dotarli już w pobliże granicy wschodniopruskiej".
O Piłsudskim za to jest sporo i o szacunku, jakim darzył go Hitler (podobnie jak później Stalina).
Ponieważ ta reguła powtarza się także w odniesieniu do innych pozycji literatury zachodniej, można z tego wyciągnąć wniosek, że albo nas nie doceniają na zachodzie, albo to my sami przeceniamy znaczenie różnych osób i zdarzeń, z naszej rodzimej historii.
Niemniej książkę warto przeczytać. Polecam. Studium budowy państwa nazistowskiego, od samego początku aż do jego upadku. Struktury, mechanizmy, psychologia zachowań ludzkich, wpływ propagandy i jej oddziaływanie na społeczeństwo. Do tego przemoc, zbrodnia, próba wyjaśnienia jak mogło do tego dojść, w tle społeczeństwo niemieckie i jego postawa wobec władzy.
A jeśli tę tematykę ktoś chciałby jeszcze pogłębić, polecam, jako uzupełnienie, książkę "Żony nazistów" autorstwa Wyllie James. Przedstawiono tam prywatne życie prominentów nazistowskich na tle wydarzeń historycznych, uzupełnione ciekawymi fotografiami (większość zdjęć widziałem po raz pierwszy).

Bardzo interesująca książka, warta przeczytania. Mnóstwo faktów i tekstów dotychczas niepublikowanych.
Aczkolwiek dla nas, Polaków, może być trudno przyjąć i zrozumieć dlaczego wiele faktów, osób i zdarzeń (wydaje się, że istotnych z punktu widzenia naszej polskiej historii) tutaj zostało pominiętych.
O Polsce i Polakach zapisano tam wiele stron, przykładowo o spotkaniach...

Bardzo dobra polecam

Bardzo dobra polecam

Lekki zawód niestety. Niektóre wydarzenia faktycznie bardzo szczątkowo opisane lub wręcz pominięte (np. Lebensborn).

Lekki zawód niestety. Niektóre wydarzenia faktycznie bardzo szczątkowo opisane lub wręcz pominięte (np. Lebensborn).

Kolejna biografia wodza Trzeciej Rzeszy za mną. Mając za sobą lekturę prac Bullocka, Kershawa i Ullricha zastanawiałem się czy książka Petera Longericha wniesie coś nowego do tematu, nieznane fakty, dokumenty itp. Niestety poza kilkoma ciekawostkami książka jest kompilacją znanych już wcześniej informacji. Dla mnie było to więc jedynie utrwalenie posiadanej już wiedzy. Praca ta to nie tyle biografia Hitlera, co historia NSDAP i w ogóle Trzeciej Rzeszy. Walka o władzę, rządy i upadek. Objętość może przerazić, bo jest to ponad 1200 stron dość małej czcionki. Mimo, że ciężka w czytaniu, książka jest warta polecenia. Autor wykonał niezwykłą pracę o czym świadczą liczne przypisy i bardzo bogata bibliografia. Czytelnicy obeznani w temacie mogą się nieco rozczarować, ale dla początkujących jest to idealna lektura na poznanie historii Trzeciej Rzeszy i jej przywódcy.

Kolejna biografia wodza Trzeciej Rzeszy za mną. Mając za sobą lekturę prac Bullocka, Kershawa i Ullricha zastanawiałem się czy książka Petera Longericha wniesie coś nowego do tematu, nieznane fakty, dokumenty itp. Niestety poza kilkoma ciekawostkami książka jest kompilacją znanych już wcześniej informacji. Dla mnie było to więc jedynie utrwalenie posiadanej już wiedzy....

Byla to jedna z pierwszych ksiazek o Hitlerze jaka czytalam. Niesamowity ogrom pracy autora wlozony w jej napisanie. Jedna rzecz, ktora mi sie nie podobala to zbyt mala czcionka. Wieczorami ciezko mi sie ja czytalo. Mimo wszystko warta uwagi czytelnikow.

Byla to jedna z pierwszych ksiazek o Hitlerze jaka czytalam. Niesamowity ogrom pracy autora wlozony w jej napisanie. Jedna rzecz, ktora mi sie nie podobala to zbyt mala czcionka. Wieczorami ciezko mi sie ja czytalo. Mimo wszystko warta uwagi czytelnikow.

Książka dzieli się na dwie części. W pierwszej (mniej więcej do wybuchu wojny) jest bardzo dużo szczegółów, a bardzo mało ogółu (np. są wskaźniki procentowe poszczególnych partii politycznych w kolejnych wyborach, a brak nakreślenia sytuacji polityczno-społecznej w Europie; ponadto autor nie tłumaczy również niektórych rzeczy, które powinien był przybliżyć – np. o co chodzi w sporze z kościołem, a właściwie kościołami). Druga część jest napisana bardziej skrótowo, ale też przystępniejsza.

Książka dzieli się na dwie części. W pierwszej (mniej więcej do wybuchu wojny) jest bardzo dużo szczegółów, a bardzo mało ogółu (np. są wskaźniki procentowe poszczególnych partii politycznych w kolejnych wyborach, a brak nakreślenia sytuacji polityczno-społecznej w Europie; ponadto autor nie tłumaczy również niektórych rzeczy, które powinien był przybliżyć – np. o co chodzi...

Warta przeczytania

Warta przeczytania

"Jak zostać dyktatorem"
Kolejna biografia Hitlera za mną. Ogromny kolos pisany bardzo małą czcionką został pochłonięty. Zacznijmy od wydania. Jest przyzwoite jak wszystkie książki tej serii. Jedyną wadą jest ta nieszczęśliwa, dla mnie przymała, czcionka.
Teraz pojawia się najważniejsze pytanie: "Czy przeczytana książka wniosła coś nowego w temacie?".
Odpowiedź jest niestety negatywna. Przeczytane przeze mnie wcześniejsze książki tego typu wyczerpywały temat. Ta jest tylko kompilacją znanych już źródeł.
Autor bezpośrednio opiera się na dokumentach z epoki i innych biografiach. Nie próbuje obalać żadnych mitów i polemizować. Po prostu przedstawia sylwetkę Hitlera na podstawie jego dokonań, przemówień i zapisków innych.
Mało jest w tej książce dyktatora jako człowieka. Więcej jest doktryn i polityki, syntez przemówień i dzienników.
Pierwsza część do czasu wybuchu drugiej wojny napisana bardzo dokładnie. Potem autor przyśpiesza. Okres od 1 września 1939 roku do samobójstwa wodza jest moim zdaniem nieco zbyt lakoniczny. Przeważa tło nad samą postacią Hitlera.
Autor nie ustrzegł się też błędów, choć pewnie wynikają one ze złego tłumaczenia. Za przykład podam sformułowanie "zakłady hydratacyjne" w odniesieniu do rafinerii paliw.
Niestety zdarzają się powtórzenia pewnych myśl.
Książkę można polecić początkującym w temacie. Dostaną wyczerpujące i solidne opracowanie przedstawiające losy Hitlera. Inni mogą poprzestać na wcześniejszych biografiach.

"Jak zostać dyktatorem"
Kolejna biografia Hitlera za mną. Ogromny kolos pisany bardzo małą czcionką został pochłonięty. Zacznijmy od wydania. Jest przyzwoite jak wszystkie książki tej serii. Jedyną wadą jest ta nieszczęśliwa, dla mnie przymała, czcionka.
Teraz pojawia się najważniejsze pytanie: "Czy przeczytana książka wniosła coś nowego w temacie?".
Odpowiedź jest niestety...

Kolejna biografia jednego z największych zbrodniarzy w historii. Ciekawa jest analiza osobowości Hitlera i opis systemu, w którym stał się on dyktatorem mającym władzę monarchy absolutnego: mógł bez przeszkód wcielać w życie swoje chore koncepcje. Z drugiej strony ten opasły, przeładowany szczegółami tom, staje się od pewnego momentu historią III Rzeszy. Tylko dla wytrwałych.

Kolejna biografia arcyzbrodniarza, w której autor postawił sobie za cel odpowiedzieć na pytanie „jak współdziałanie okoliczności zewnętrznych z osobistymi działaniami tego człowieka doprowadziło do tak ekstremalnej koncentracji władzy w ręku jednej osoby.” Czy mu się udało? Częściowo, bo słabo widać związek między charakterem Hitlera a jego sukcesem politycznym, poza tym ciekawe wywody giną w morzu szczegółowych informacji o polityce reżimu. Niemniej parę rzeczy w książce jest wartych podkreślenia

Po pierwsze dostajemy celny obraz uformowanego w młodości charakteru dyktatora: „niedorozwój emocjonalny i niezdolność do nawiązywania bliskich relacji z ludźmi; brak empatii i sfery prywatnej, kompensowany dorobionym „ego publicznym”, a do tego górnolotne plany i chełpliwe fantazje; jego strach przed utratą kontroli, przejawiający się m.in. w sprzeciwie wobec wtłaczania w jakiekolwiek struktury; wreszcie jego nienaturalny lęk przed zawstydzeniem – sprawiał on, że Hitler nie potrafił znieść porażek, przez co na faktyczne i urojone zagrożenia odpowiadał agresją, w której nie cofał się przed unicestwianiem tego, co mu zagrażało.” Mocne i prawdziwe... Widać teraz, dlaczego nie był w stanie się poddać w 1945r., musiał walczyć do końca...

Z drugiej strony trudno uwierzyć, że ten nieciekawy typ, 'Człowiek, który był nikim', jak głosi tytuł rozdziału opisujący jego życie do 1919r., był w stanie zrobić oszałamiającą karierę polityczną, zdobyć i skonsolidować władzę, wreszcie stać się dyktatorem wielkiego kraju. Potrzeba do tego było dużych zdolności politycznych, które Hitler niewątpliwie miał. Jak ten 'człowiek-nikt' stał się charyzmatycznym przywódcą, autor nie wyjaśnia.

Po drugie Longerich podkreśla, że „Hitler był znacznie bardziej czynnie zaangażowany w rozmaite sfery polityki, niż dotychczas często zakładano. Sprzyjające warunki stworzył sobie sam: krok po kroku spowodował rozpadnięcie się tradycyjnego państwowego aparatu władzy na elementy składowe, dopilnował, żeby nie powstały nowe, przejrzyste struktury władzy, a zamiast tego udzielał zleceń osobom, które podlegały mu osobiście.” W takiej sytuacji dyktator mógł rozkazać, co mu się żywnie podobało, był jak król absolutny, więc zarządzał mordowanie chorych psychicznie, wysiedlenie i zagładę Żydów, i masę innych rzeczy wynikających z jego chorych urojeń i wierzeń.

A jego urojenia i wierzenia? Co ciekawe, swoje credo wyłożył już w 'Mein Kampf' napisanym w latach 20. Za głównych wrogów uważał Żydów i bolszewików, a jego celem było zbudowanie imperium opartego na filarach 'rasy' i 'przestrzeni życiowej'.

Niestety, od pewnego momentu, zwłaszcza od czasów, gdy Hitler zdobył władzę, autor przedstawia nam szczegółowy opis jego polityki religijnej, gospodarczej, militarnej, zagranicznej i jakiej tam jeszcze. Robi się z tego polityczna historia III Rzeszy, trudno się to czyta, człowiek gubi się w masie nazwisk i szczegółów. Niestety, Longerich traci z oczu cel główny, jakim jest charakterystyka Hitlera. Autorowi nie można odmówić olbrzymiej wiedzy i erudycji, ale ta mnogość faktów przytłacza i trudno w niej się znajduje ciekawe sądy. Trochę szkoda.

Kolejna biografia jednego z największych zbrodniarzy w historii. Ciekawa jest analiza osobowości Hitlera i opis systemu, w którym stał się on dyktatorem mającym władzę monarchy absolutnego: mógł bez przeszkód wcielać w życie swoje chore koncepcje. Z drugiej strony ten opasły, przeładowany szczegółami tom, staje się od pewnego momentu historią III Rzeszy. Tylko dla...