Skrzydła nadziei

Tej jednej śmierci autorce nie wybaczę, zbyt sympatyczna postać.

Tej jednej śmierci autorce nie wybaczę, zbyt sympatyczna postać.

Pokaż mimo to

Seria, którą z czystym sumieniem bardzo Wam polecam!
Fabuła nieziemska, wszystko kręci się wokół Alaski. Życie codzienne, zwyczaje, walka o przetrwanie - jestem oczarowana Alaską, tą historią i jeśli tylko miałabym okazję, nawet bym się nie zastanawiała, pojechałabym! Wiem, że pokochałabym to miejsce tak, jak pokochałam główną bohaterkę Kate! Kobieta która wie, czego w życiu chce. Spełniająca swoje marzenia i pokonująca własne słabości dzięki swojej ukochanej pasji.

Historia, która każdego w jakimś stopniu poruszy. Jednych mniej, drugich bardziej - tak jak mnie. Dziwię się na prawdę, że o tych książkach jest tak cicho! Polecam bardzo, bardzo, bardzo! 😉
✴️
Kate Evans po zaklimatyzowaniu się w pięknej a jednocześnie niebezpiecznej Alasce, czuje, jakby mieszkała tu od urodzenia. Po traumatycznym przeżyciu i walce o nie tylko swoje życie, jest przekonana, że już nic gorszego zdarzyć się nie może. Ciągle radosna, pełna optymizmu zarabia na swoje życie spełniając się za sterami samolotu.
Pijani klienci, odbieranie porodu, śmierć pasażera - to wszystko zdarzyło się już na pokładzie i dla Kate nie jest już to żadnym zaskoczeniem.
Ludzie, którzy ją otaczają dostarczają jej każdego dnia dawkę niesamowitej energii i miłości oraz poczucia bezpieczeństwa.
Niestety Kate ponownie dane jest przekonać się na własnej skórze jak niebezpieczne jest życie w tym miejscu. Bliskie spotkanie z grizzly, i śmierć bardzo bliskich jej ludzi jest dla kobiety jak cios prosto w serce. Pomimo swego optymizmu, który towarzyszył jej każdego dnia, kobieta znajduje się w sytuacji, z której nie widzi żadnego wyjścia.
Jest bliska towarzystwa depresji, i gotowa zrezygnować ze swojego największego spełnienia.
Czy Kate pokona przeciwności losu i zostanie tutaj, na Alasce gdzie czuje, iż jest jej dom? Czy wraz z pilotowaniem rzuci wszystko i wróci do swego rodzinnego miejsca na ziemi wśród rodziny?

Seria, którą z czystym sumieniem bardzo Wam polecam!
Fabuła nieziemska, wszystko kręci się wokół Alaski. Życie codzienne, zwyczaje, walka o przetrwanie - jestem oczarowana Alaską, tą historią i jeśli tylko miałabym okazję, nawet bym się nie zastanawiała, pojechałabym! Wiem, że pokochałabym to miejsce tak, jak pokochałam główną bohaterkę Kate! Kobieta która wie, czego w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

“Skrzydła nadziei” to drugi tom trylogii Niebo nad Alaską amerykańskiej pisarki Bonnie Leon. Seria opowiada o losach Kate Evans - jedynej pilotki w zdominowanym przez mężczyzn lotniczym środowisku Alaski lat 30., a także Paula Andersona - lekarza, uciekającego przed własną przeszłością. Akcja drugiej części rozpoczyna się krótko po zakończeniu pierwszej - Kate udowodniła już wszystkim, że jest dobrą pilotką i w pełni zasługuje na to, aby wykonywać swój ukochany zawód. Również w jej życiu prywatnym wszystko wydaje się układać: jej związek z Paulem kwitnie, dzięki niej mężczyzna wraca także do zawodu lekarza, niosąc pomoc potrzebującym w licznych alaskańskich osadach. Ciągle jednak nie potrafi pogodzić się z utratą żony, a niebezpieczny zawód Kate napawa go strachem, że utraci również ją… Oboje czeka wiele bólu i trudnych decyzji. Co okaże się silniejsze: strach czy miłość? W tym również miłość do latania…

Chociaż lotnictwo nigdy nie leżało w kręgu moich zainteresowań, to jednak lubię powieści o silnych kobietach, łamiących stereotypy - z radością powróciłam więc do lektury losów Kate. Bonnie Leon i tym razem nie zawiodła, tworząc kolejną wciągającą, emocjonującą i mądrą powieść, łamiącą serce, ale i podnoszącą na duchu.

Przede wszystkim po raz kolejny zaimponowała mi ilość pracy, jaką autorka musiała włożyć w poszukiwania informacji na temat życia na Alasce w pierwszej połowie dwudziestego wieku, a w szczególności na temat realiów pracy pilota w tamtych czasach. Efekt jest na tyle autentyczny, że czytając o wszystkich lotach Kate, o maszynerii wewnątrz samolotu i sposobie jej używania, można by pomyśleć, iż Bonnie Leon sama spędziła niezliczone godziny za sterami.

Na kartach powieści znowu spotykamy znane już z pierwszej części grono ciekawych bohaterów, pierwszo- i drugoplanowych. Z jednej strony Kate jest jeszcze odważniejsza i bardziej pewna swoich umiejętności, a z drugiej, wskutek pewnych tragicznych wydarzeń, przyjdzie jej zmagać się z niepewnością i strachem, których do tej pory nie doświadczyła. Cały czas pozostaje jednak blisko Boga i potrafi nie obwiniać Go za ciężkie doświadczenia, które ją spotykają, ale wręcz przeciwnie - w Nim odnajduje ukojenie. Paul trochę stracił w moich oczach w stosunku do pierwszego tomu, nie potrafiłam zgodzić się z niektórymi z jego decyzji, chociaż rozumiałam, co je spowodowało. Cieszę się jednak, że postanowił wrócić do porzuconego przed laty zawodu, co wymagało z jego strony sporej odwagi. Powieść skupia się na tej dwójce bohaterów, ale mamy również okazję zajrzeć, co słychać u Townsów, Turchików, Patricka i Sassy, a nawet rodziców Kate. Autorka ma niezaprzeczalny talent do tworzenia wyrazistych postaci, nie tylko głównych, ale i tych pobocznych.

Mimo lekkiego stylu, wiele tematów poruszanych w tej książce do lekkich nie należy. Śmierć bliskich, życie w ciągłym poczuciu winy, trudne warunki życia na Alasce, gdzie łatwo można paść ofiarą żywiołów, złamane serce, czy rezygnacja z części siebie - to tylko część problemów, które dotykają naszych bohaterów. Mimo to w powieści nie brakuje też humoru, ciepła i kojącego zapewnienia, że jest ktoś, kto nad wszystkim czuwa.

“Skrzydła nadziei” to wspaniała opowieść o różnych odcieniach miłości, o bólu, który może ukoić tylko Bóg, oraz o przezwyciężaniu własnego strachu. Ciekawa jestem, jakie nowe perypetie wymyśliła autorka dla swoich bohaterów w trzeciej części cyklu i mam nadzieję, że wkrótce będzie mi dane się tego dowiedzieć.

“Skrzydła nadziei” to drugi tom trylogii Niebo nad Alaską amerykańskiej pisarki Bonnie Leon. Seria opowiada o losach Kate Evans - jedynej pilotki w zdominowanym przez mężczyzn lotniczym środowisku Alaski lat 30., a także Paula Andersona - lekarza, uciekającego przed własną przeszłością. Akcja drugiej części rozpoczyna się krótko po zakończeniu pierwszej - Kate udowodniła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z niecierpliwością wyczekiwałam drugiego tomu serii Niebo nad Alaską autorstwa Bonnie Leon. Z wielką przyjemnością i ciekawością sięgnęłam po ową, pięknie zatytułowaną kontynuację - "Skrzydła nadziei" - przyjmującą niesamowicie alaskijski klimat opowieść o kobiecie podążającej za marzeniami. Przyznaję, że uwielbiam powieści wychodzące spod pióra wspomnianej autorki, albowiem za każdym razem napawają one spokojem, ciepłą i pełną miłości aurą, a ponadto wyzwalają przyjazne uczucia. "Skrzydła nadziei" są moim trzecim spotkaniem z pisarską twórczością mieszkanki Oregonu. Czy równie udanym, jak to miało miejsce w przypadku książek "Sięgając chmur" i "Tańcząc z delfinami"?

Bonnie Leon jest autorką ponad 20 powieści, w tym serii Niebo nad Alaską. Po wypadku samochodowym, w wyniku którego stała się niepełnosprawna, odnalazła swój nowy cel w pisaniu. Jest żoną, matką trójki dorosłych dzieci oraz babcią ośmiorga wnucząt. Wraz z mężem Gregiem mieszka w górach południowego Oregonu. (źródło: okładka książki)

Kate Evans porzuca na krótko przed ślubem swego narzeczonego i opuszcza rodzinną farmę w Yakimie w stanie Waszyngton. Decyduje się na samotną wyprawę na Alaskę, aby móc realizować zaszczepioną w niej już w dzieciństwie przez ojca pasję. Kobieta pragnie podjąć pracę jako pilot, mając świadomość, że to nie tylko będzie niebywale trudne, ale być może nawet niemożliwe. Przecież nikt nie zawierzy kobiecie, w dodatku tak młodej. Kate udaje się w podróż swym samolotem, bellanką pacemaker. Zatrzymuje się w Anchorage, wynajmuje malutki pokoik u przemiłych właścicieli sklepu wielobranżowego, w którym początkowo podejmuje pracę. Jednak z czasem staje się jednym z członków załogi miejscowego lotniska. Kate jest pilotką dostarczającą pocztę oraz przewożącą ludzi. Zaprzyjaźnia się z mieszkańcami Alaski, którym stara się pomagać w miarę swych możliwości, spełnia się zawodowo, a nawet doświadcza prawdziwej miłości. Każdego dnia naraża własne życie, ratując zdrowie i życie innych. Każdego dnia mierzy się ze strachem, niepewnością i niebezpieczeństwem. Kilkukrotnie udaje jej się wygrać ze śmiercią. Jednak kolejne dramatyczne zdarzenia skłaniają Kate do głębszych przemyśleń i dokonania pewnego, jakże trudnego i bolesnego, wyboru... Miłość, jaka połączyła ją z Paulem, zostaje wystawiona na próbę...

Sunące w niespiesznym tempie obrazy skrywające piękno alaskijskich krajobrazów oraz natury ludzkiej pochłaniają bez reszty, niejednokrotnie wprawiając w stan kontemplacji i skłaniając do istotnych refleksji. Uwity z wielu pojedynczych nitek, będących przewijającymi się scenami ukazanej historii, kłębek fabularny porywa, zachwyca, czaruje i przepełnia rozmaitością wielobarwnych uczuć, które nie opuszczają jeszcze długo po skończonej lekturze. Owa opowieść tworzy niezwykłą kompozycję pejzaży, marzeń, emocji i relacji międzyludzkich. Cudowny nastrój tegoż utworu pozwala wczuć się w bieg opowiedzianej historii, oddać się w jej ramiona i otulić ich bezgranicznym ciepłem, wsłuchać się w wypływające z niej myśli, przeżywać ją na swój własny sposób, dostrzec to, co niby oczywiste, ale tak trudne do nazwania i zdefiniowania, a ponadto uświadomić sobie znaczenie niejednej wartości ukrytej pomiędzy poszczególnymi fragmentami. Tym, utkanym z prostych słów wypełniających czterysta trzydzieści stron tejże powieści, nadano niezwykle prawdziwy charakter. To sprawia, że nieprzerwanie w trakcie smakowania książki "Skrzydła nadziei" towarzyszyło mi nieodparte wrażenie, jakoby przedstawiane na jej łamach losy ludzkie oraz opisane epizody naprawdę miały odzwierciedlenie w rzeczywistości. Co więcej, oczami wyobraźni widziałam te wszystkie zdarzenia. Tak jakbym była nie tyle ich świadkiem, a uczestnikiem. Wspaniałe, choć nierzadko poruszające i przerażające doświadczenie.

To, co najbardziej ujmuje i wzrusza to pokazanie przyjaznych i zażyłych relacji między mieszkańcami Alaski, sąsiadami i współpracownikami (choć zdarzają się pojedyncze odstępstwa od normy). Ludzie ci nieustannie otaczają się wsparciem, pomocą w codziennych obowiązkach, udzielają sobie nawzajem porad, wspólnie uczestniczą w festiwalach, polowaniach i połowach, wieczorami razem zasiadają do stołu, dziękując za miniony dzień. Wykazują się gościnnością, uczciwością, lojalnością, i co najważniejsze niebywałą odwagą. Każdy dzień jest dla nich walką o pożywienie, pozyskanie drewna na opał, zdrowie, ale przede wszystkim życie. Prowadzenie życia z dala od cywilizacji jest bardzo trudne i ciężkie. Dostęp do środków masowego przekazu, transportu, szpitali, sklepów, w których można zaopatrzyć się na zimę jest czasami wręcz niemożliwy. Niesprzyjające warunki pogodowe - częstotliwość wietrznych, pochmurnych, mroźnych i śnieżnych dni - nie pozwala na podróż samolotem, a co za tym idzie na załatwienie niekiedy pilnych spraw. Zamieszkujący alaskijskie obszary kochają ów klimat, otaczającą ich zjawiskową i jakże dziką przyrodę, swego rodzaju ciszę, spokój i niezależność. Z drugiej strony, co poniektórzy marzą o wyrwaniu się z magnetyzujących szponów Alaski, wyprawie do wielkiego i przesiąkniętego nowoczesnością miasta oraz zasmakowania jego wszelakich walorów. Jednak po pewnym czasie wracają stęsknieni, przygnębieni, rozczarowani gwarem i pędem życia, a nawet brakiem akceptacji w obcym środowisku. A jednocześnie szczęśliwi, że mogą znów być częścią tego czarującego, lecz skrywającego mroczne korytarze stanu Stanów Zjednoczonych. Bo kto choć raz zaczerpnął alaskijskiego klimatu i uległ jego urokowi, ten już na zawsze pozostanie w jego szponach, o czym przekonują się bohaterowie powieści Bonnie Leon.

Alaska urzeka w owej historii, budzi szacunek i podziw, a jednocześnie stanowi zagrożenie, napawa wszechogarniającym lękiem i przenikliwą tajemniczością. Ona przyciąga swą nieprzewidywalnością i zagadkowością, fascynuje niewyobrażalnym fluidem, mami pięknymi widokami, zapewnia mnóstwo wrażeń i jest gwarantem zaznania przygód z pewnością naznaczonych szeroką paletą emocji, nie zawsze tych pozytywnych. Zachwyca pięknem tamtejszych pasm górskich, tundr, dolin rzek, jezior i lasów, a także prozą życia mieszkańców, którzy siłę czerpią z darów natury, miłości do bliźniego oraz wiary w Boga, w ręce którego się oddają. Alaska hipnotyzuje, a zarazem odpycha. Daje życie i owo zabiera. Niebezpieczna, a zarazem wypełniona równowagą i harmonią. Stanowi idealne i jakże plastyczne tło poruszanych w powieści wątków...

Jednym z nich jest zwrócenie szczególnej uwagi na wymagającą poświęcenia, odwagi, umiejętności i chęci podejmowania ryzyka pracę pilota latającego po alaskijskich przestworzach. Tym bardziej, kiedy stery samolotu przejmuje niespełna trzydziestoletnia kobieta, co wśród mężczyzn rzadko kiedy rodzi aprobatę, najczęściej wręcz niezrozumienie i odrazę. Kate będzie musiała stawić czoło nie tylko kolegom po fachu, ale nade wszystko podniebnym przeszkodom, które rzucą na nią sidła. A nawet stanie oko w oko z niedźwiedziem... Ambitna, sympatyczna i wrażliwa, Kate, stanie przed niejednym trudnym wyborem, i pytaniem, co dalej? Pasja, dająca radość i spełnienie, ale też skazana na codzienną walkę z bezlitosnymi żywiołami, nagle staje się barierą w miłości. To właśnie miłość jest drugim motywem opowieści. Jego subtelny ton nadaje ukazanej historii ciepłego, przyjemnego, a momentami niepozbawionego bólu wyrazu. Dwoje ludzi skrzywdzonych przez los, zmagających się z nękającym poczuciem winy i próbujących na nowo ułożyć sobie życie. Jej serce w połowie należy do niego, a w połowie do latania. Jego serce należy do niej, ale... Czasem strach o ukochaną osobę jest silniejszy od uczucia, jakim jest ona darzona...

"Skrzydła nadziei" to przejmująca, refleksyjna i niezwykle wartościowa opowieść o podążaniu za swymi marzeniami, słuchaniu swej intuicji, zawierzaniu swemu sercu i przekraczaniu granic. Serdecznie polecam!

Z niecierpliwością wyczekiwałam drugiego tomu serii Niebo nad Alaską autorstwa Bonnie Leon. Z wielką przyjemnością i ciekawością sięgnęłam po ową, pięknie zatytułowaną kontynuację - "Skrzydła nadziei" - przyjmującą niesamowicie alaskijski klimat opowieść o kobiecie podążającej za marzeniami. Przyznaję, że uwielbiam powieści wychodzące spod pióra wspomnianej autorki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

“Przemówił do mnie Bóg.
(…) mocno odczuwałam Jego obecność i myślę,
że już wiem, jakie ma wobec mnie plany”

Całe życie dla Kate stanowi jej pasja, a jednocześnie praca. Należy do czołówki najlepszych pilotów Alaski. W dniu ślubu zostawia przyszłego męża i ucieka, ucieka daleko – na Alaskę. Tam odnajduje spokój i ukojenie, tam też poznaje lekarza Paula, którego jest pilotem, wozi go do pacjentów, często w bardzo odległe zakątki Alaski. Jednak jej serce jest rozdarte między dwóch wspaniałych mężczyzn. Przyjaciela po fachu - pilota Mike Conlina i lekarza Paula Andersona. Czy będą oni jej lekarstwem na zranioną duszę? Czy bez żadnych rozterek potrafi dokonać między nimi wyboru? Czy wybierze życie u boku niespokojnej duszy Mike'a czy też spokój i stabilizację z dość tajemniczym lekarzem, skrywającym tajemnice z przeszłości? Nieszczęśliwy wypadek spowodowany przez Kate zmienia bieg wydarzeń. Wystawia miłość na próbę? Które uczucie jest silniejsze?
Autorka zabiera nas w pełną emocji i niespodzianek podniebną podróż po nie zawsze spokojnym niebie Alaski. Trzymajcie się mocna, turbulencje na pewno nas nie ominą. Zarówno w podniebnych lotach, jak i przygodach naszych bohaterów.
Nie przypuszczałam, że autorka zaserwuje mi taką dawkę emocji, niepewności i nieustającą ciekawości, w jaki sposób zakończy się ta historia.
Bonnie Leon operuje bardzo lekkim, bogatym i przyjemnym w odbiorze językiem. Z należytą starannością dba o szczegóły i naprawdę potrafi skupić uwagę odbiorcy. Dialogi są dynamiczne, nie ma momentów nużących. Wszystko zostało spisane w odpowiednich proporcjach i dostarcza wielu, choć czasami skrajnych, ale żywych i autentycznych emocji. Nie zapomina o emocjach i co najważniejsze porusza duszę czytelnika, zaś czytanie całości jest niesamowitą przyjemnością!

“Kiedy się zakochujemy I angażujemy w związek z drugą osobą, nie mamy żadnej gwarancji, że będziemy długo żyć. Wydaje mi się, że póki życie trwa, trzeba kochać całym sercem”.
Czytając Skrzydła nadziei doświadczyłam całej gamy różnorodnych emocji, począwszy od smutku, przygnębienia i żalu, skończywszy na euforii, błogim spokoju i zachwycie. Wątek miłosny wykreowany przez powieściopisarkę jest tak delikatny, subtelny i sensualny, że nie sposób go nie pochwalić. Bonnie Leon o miłości piszę naprawdę pięknie! Uczucie pomiędzy głównymi bohaterami rozwija się sukcesywnie i stopniowo, a jego tempo jest odpowiednie.
Autorka z niebywałą wnikliwością i empatią sportretowała zarówno wewnętrzne rozterki głównych bohaterów, jak i targające nimi emocje. Opisy poboczne, wszystkie szczegóły i detale, pobudzają naszą wyobraźnię, a także dają nam możliwość pełnego wyobrażenia sobie danej sceny, bez głębszego zastanawiania się nad jej zasadnością. W moim subiektywnym odczuciu, wszystko jest ze sobą spójne i niebywale pięknie ze sobą współgra!
Przyznam szczerze, że spodziewałam się bardziej stanowczego zakończenia tej lektury, w moim odczuciu jest ono otwarte, ale ma to też wielki plus, pozwala bowiem czytelnikowi na samodzielne dokończenie tej historii na swój własny, indywidualny sposób. Mam jednak cichą nadzieję, iż autorka zdecyduje się na napisanie kontynuacji, z ogromnym entuzjazmem zaznajomię się z jej treścią.
Powieść tę czyta się tak miło, że po jej skończeniu odczuwa się lekki niedosyt, chciałoby się jeszcze więcej, i więcej...
Skrzydła nadziei to nie tylko historia o miłości i przyjaźni, to także historia o przeznaczeniu i o drugich szansach. Na domiar tego jest to historia z tajemnicą w tle, jednocześnie uświadamiająca nam, iż na miłość nigdy nie jest za późno!
Serdecznie polecam!

“Przemówił do mnie Bóg.
(…) mocno odczuwałam Jego obecność i myślę,
że już wiem, jakie ma wobec mnie plany”

Całe życie dla Kate stanowi jej pasja, a jednocześnie praca. Należy do czołówki najlepszych pilotów Alaski. W dniu ślubu zostawia przyszłego męża i ucieka, ucieka daleko – na Alaskę. Tam odnajduje spokój i ukojenie, tam też poznaje lekarza Paula, którego jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to