Tomik siódmy to powrót do sprawdzonych schematów, gdzie pierwsze skrzypce odgrywa „rozgrywa” o dominację nad światem. Sora ze swoją siostrą i resztą towarzyszek nareszcie ma okazje sprawdzić się w potyczce przeciwko Old Deus. Pozornie typowa i prosta gra „w kości”, skrywać będzie jednak wiele zasad, które mogą sprawić wiele trudności bohaterom. Na dodatek przegrana w tej rozgrywce oznaczać będzie dość przykre konsekwencje dla ciała pokonanego. Duże większe znaczenie niż analityczny umysł będzie miała tutaj umiejętność szybkiego dostosowywania się do nowych sytuacji, czyli coś, w czym rodzeństwo niekoniecznie jest najlepsze. Na czytelnika czeka więc prawdziwa droga przez mękę rodzeństwa, co niestety ma swoje przełożenie na treść fabularną, która najdelikatniej pisząc do najbardziej porywających nie należy. Autor stara się ratować monotonne i dość przewidywalne momenty licznymi dość obszernymi retrospekcjami, które również nie są nadmiernie fascynujące. Należy nawet napisać wprost, że niektóre przedstawione tutaj fakty z przeszłości są kompletnie nic niewnoszącymi do głównej historii i stają się przysłowiowym zapychaczem miejsca. Mamy więc do czynienia ze zdecydowanie najsłabszym jak do tej pory tomikiem, przez który należy jakoś przebrnąć, mając jednocześnie nadzieję na znacząco poprawę w kolejnej części.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=127093

Tomik siódmy to powrót do sprawdzonych schematów, gdzie pierwsze skrzypce odgrywa „rozgrywa” o dominację nad światem. Sora ze swoją siostrą i resztą towarzyszek nareszcie ma okazje sprawdzić się w potyczce przeciwko Old Deus. Pozornie typowa i prosta gra „w kości”, skrywać będzie jednak wiele zasad, które mogą sprawić wiele trudności bohaterom. Na dodatek przegrana w tej...