Bohsze mój jedyny. Kolczasty jeżu!! Jakież to było słabe!!!!!! Przerażająco słabe. Książka o tweetowaniu i followaniu... I znów tweetowaniu i... może, ewentualnie, o czymś tam jeszcze. I nie wiem, jakbym się starała, to nie jestem w stanie zdefiniować "tego czegoś tam jeszcze", co niby jest, a faktycznie go nie ma. Jakbym miała ją opisać jednym słowem: to tym słowem są "Facebookowe rolki". W większości niby o czymś są, a są faktycznie o niczym. I tym niczym oblepiają szare komórki. Podobne procesy oblepiania szarych komórek zachodzą podczas czytania tej książki. Niby fabuła jest, niby problemy są, a jak człowiek podejmuje próbę wczytania się... To odkrywa... Wielkie nic. Mamy fankę i jej idola. Ona na fanpage'u swojego idola jest sobą, on na nim jest kimś innym. Spotykają się w wirtualnej rzeczywistości. I wymieniają serie wiadomości... On się leczy, ona się leczy. I jest ok. Leczą się razem. I jest ok. Miałkie, nijakie i ticktocowe. Jeżeli tym się karmi ówczesną młodzież, to ja się niezmiernie cieszę, że jestem stara. I miałam ten zaszczyt, że mnie karmili Musierewicz, Snopkiewicz, Tryzna.

Bohsze mój jedyny. Kolczasty jeżu!! Jakież to było słabe!!!!!! Przerażająco słabe. Książka o tweetowaniu i followaniu... I znów tweetowaniu i... może, ewentualnie, o czymś tam jeszcze. I nie wiem, jakbym się starała, to nie jestem w stanie zdefiniować "tego czegoś tam jeszcze", co niby jest, a faktycznie go nie ma. Jakbym miała ją opisać jednym słowem: to tym słowem są...

Z pewnością nie należę do grupy czytelników, do których adresowana jest ta książka, ale przypadkiem trafiła w moje ręce i zdecydowałem się ją przeczytać.

Akcja była dość wciągająca i byłem zainteresowany, jak ta historia się skończy. O ile Eric wydawał się bardzo sztampowym bohaterem, to postać Tessy przedstawiała się w porządku. Fabularnie mamy tutaj do czynienia z bardzo prostą historią o wykorzystywaniu uczuć innych osób, przykrytą warstwą romantyzmu. O ile może stanowić to jakąś rozrywkę/fantazję, to cała sytuacja jest bardzo dysfunkcyjna.

Zakończenie jest przewidywalne (pomijając wprowadzenie drugiej części cyklu).

Przeczytałem tę książkę szybko (w ciągu kilku godzin) i była to przyjemna lektura - jednak nie postawiła ona interesujących pytań ani godnych zapamiętania postaci czy sytuacji. Można po nią sięgnąć, kiedy ma się ochotę na taką pozycję, ale bez wielkich oczekiwań.

Z pewnością nie należę do grupy czytelników, do których adresowana jest ta książka, ale przypadkiem trafiła w moje ręce i zdecydowałem się ją przeczytać.

Akcja była dość wciągająca i byłem zainteresowany, jak ta historia się skończy. O ile Eric wydawał się bardzo sztampowym bohaterem, to postać Tessy przedstawiała się w porządku. Fabularnie mamy tutaj do czynienia z bardzo...

Jak na czas kiedy kupiłam tą książkę to sobie to wybaczam. Przeczytałam ją dopiero po kilku latach i przyznaję, że teraz nie sięgnęłabym po nią w sklepie. Niemniej jednak przyjemnie się ją czytało, dość szybko. Natomiast postać Blaira wydaje mi się lekko naciągana i niezrozumiała. Tak, jakby autorka chciała za wszelką cenę wprowadzić do książki dramaturgię i prześladowcę protagonostki. Tak samo jej choroba - pod koniec książki okazuje się, że tak na prawdę była ona urojeniem i Tessa z minuty na minutę przestaje ją mieć.

Książka dobra jako krótka czytanka pomiędzy seriami. Sięgnę też po drugą część, bo nie lubię porzucać serii między tomami, ale raczej nie wrócę i nie przeczytam jej ponownie.

Jak na czas kiedy kupiłam tą książkę to sobie to wybaczam. Przeczytałam ją dopiero po kilku latach i przyznaję, że teraz nie sięgnęłabym po nią w sklepie. Niemniej jednak przyjemnie się ją czytało, dość szybko. Natomiast postać Blaira wydaje mi się lekko naciągana i niezrozumiała. Tak, jakby autorka chciała za wszelką cenę wprowadzić do książki dramaturgię i prześladowcę...

Na okładce napisano, że trzyma w napięciu od początku do końca, ale dla mnie to nie jest prawda. Przez większość książki nie czuje się napięcia, a historia Erica i Tessy mnie nie porwała. Stosowany zabieg literacki coś się stało, ale ja ci nie powiem co mnie irytuje. Oczywiście pod koniec książki dowiadujemy się co się stało, ale mnie osobiście już to nie interesowało. Końcówka była super, i wcisnęła mnie w fotel, totalnie zaskoczyła, gdyby nie było drugiej części, która jak mnie mam wyjaśni niejasności w sposób banalny. Nie powiem, że nie warto przeczytać, ale nie jest to pozycja wyróżniająca się.

Na okładce napisano, że trzyma w napięciu od początku do końca, ale dla mnie to nie jest prawda. Przez większość książki nie czuje się napięcia, a historia Erica i Tessy mnie nie porwała. Stosowany zabieg literacki coś się stało, ale ja ci nie powiem co mnie irytuje. Oczywiście pod koniec książki dowiadujemy się co się stało, ale mnie osobiście już to nie interesowało....

,,Ktoś mnie obserwuje” autorstwa A.V. Geiger to młodzieżowy thriller. Książka opowiada o Ericu i Tessie. Eric jest sławnym piosenkarzem i boryka się z swoimi problemami. Tessa natomiast należy do fandomu fanek tego piosenkarza. Cierpi także na agarofobię, a internet jest miejscem, w którym ma więcej styczności niż z innymi.

Opis przyciągnął moją uwagę i tak oto sięgnęłam po tę książkę. Nie spodziewałam się po niej czegoś wielkiego. Chciałam się tylko dobrze bawić i jacie, udało mi się to przy tej książce. Erica bardzo polubiłam. Zmagał się ze swoimi problemami. Okazało się, że jego rzeczywistość była inna niż się mogła wydawać. Jego smutek i zagubienie w pewnych momentach były odczuwalne. Eric był doskonałym typem bohatera, który udowadnia, że sława nie zawsze sprawia, że życie jest kolorowe. Tessa była niby zwykłą fanką, a jednak nie do końca. Podobało mi się, jak było ukazane, że w internecie jest się inną osobą niż w rzeczywistości. Pod koniec historii na moment żal mi się jej zrobiło.

Ale no właśnie końcówka to było totalnie coś niespodziewanego. Zaskoczyło mnie to zakończenie i nowe światło jakie ostatnie strony rzuciły na całą książkę.

,,Ktoś mnie obserwuje” to nie jest najlepsza książka, którą przeczytałam w tym roku. Jednak na pewno będę miło ją wspominać i być może sięgnę po drugą część, bo końcówka mnie zaintrygowała i dopiero wtedy przypominało to może bardziej thriller niż młodzieżówkę.

,,Ktoś mnie obserwuje” autorstwa A.V. Geiger to młodzieżowy thriller. Książka opowiada o Ericu i Tessie. Eric jest sławnym piosenkarzem i boryka się z swoimi problemami. Tessa natomiast należy do fandomu fanek tego piosenkarza. Cierpi także na agarofobię, a internet jest miejscem, w którym ma więcej styczności niż z innymi.

Opis przyciągnął moją uwagę i tak oto sięgnęłam...

„Ktoś mnie obserwuje” historia dziewczyny cierpiącej na agorafobię. Jest fanką piosenkarza Erica Thorna i należy do jego twitterowego fanclubu. Zostaje zauważona w fanclubie przez publikację opowiadania na wattpadzie o Ericu. Dla Tessy jedyny łącznik ze światem zewnętrznym jest właśnie twitter. Zawiązuje tam relację z hejterem jej ulubionego piosenkarza, która staję się po czasie przyjaźnią. Wpada przy tym w niebezpieczną pułapkę internetu.
Historie poznajemy z perspektywy Erica i Tessy. Problem oszustwa w sieci jest powszechny, ale jednak nie jesteśmy go zawsze świadomi. Książka właśnie opisuje go i przedstawia uświadamiając czytelnika zwłaszcza w wieku nastoletnim. Pokazuje jak łatwo zapomnieć o prywatności w kontaktach z nieznajomymi w internecie. Perspektywa Erica przybliża nam też nieco odczucia względem sławy, co może uświadomić wielu nastolatkom, że bycie sławnym to wcale nie taka super rzecz.
Jak opisuje wydawca jest to thriller. Moim zdaniem jednak thrillerem jest to dopiero pod koniec tak naprawdę, resztę zaliczyłabym bardziej do młodzieżówki. Wciąga dosłownie od pierwszej trony, nie mogłam się oderwać co było dużym plusem. Fabuła też była całkiem ciekawa i super przedstawiona. Moim zarzutem może być wykreowanie bohaterów, tak właściwie mam wrażenie, że poza wykreowaniem ich charakteru tak z zewnątrz, to zostało to w ogóle pominięte.
Polecam osobom nastoletnim zwłaszcza, gdyż ta lektura może ich bardzo uświadomić, że z pozoru niegroźne kontakty z internetowymi znajomymi mogą skończyć się źle. Tak samo może uświadomić współczesnym nastolatkom, że sława to niekoniecznie taka dobra rzecz.
8/10

„Ktoś mnie obserwuje” historia dziewczyny cierpiącej na agorafobię. Jest fanką piosenkarza Erica Thorna i należy do jego twitterowego fanclubu. Zostaje zauważona w fanclubie przez publikację opowiadania na wattpadzie o Ericu. Dla Tessy jedyny łącznik ze światem zewnętrznym jest właśnie twitter. Zawiązuje tam relację z hejterem jej ulubionego piosenkarza, która staję się po...

Jestem zachwycona. Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się po tej pozycji wiele, a naprawdę mnie zaskoczyła. Czyta się bardzo szybko, napisana jest w bardzo przystępnym i młodzieżowym języku. Przeczytałam ją w dwa dni i nie mogłam się oderwać. Bardzo ciekawe jest tutaj przesłanie o odczuciu osób rozpoznawalnych o ich sławie, śledzeniu każdego kroku i braku prywatności. Zmusiła mnie ona do przemyśleń, że świat popularności, miliona obserwujących i tysiąca fanek nie jest kolorowy i wymaga wiele poświęceń, których nie da się zaliczyć do pozytywnych. Sam zwrot akcji spowodował, że książka nabrała ogromnego rozmachu i zamieniła się w mrożący thiller. Zakończenie przekonało mnie, że następną lekturą po jaką sięgnę, będzie kontynuacja "Ktoś mnie obserwuje".
Obaj bohaterowie Tessa i Eric są obserwowani, lecz w zupełnie inny sposób. Pokochałam tę książkę!

Jestem zachwycona. Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się po tej pozycji wiele, a naprawdę mnie zaskoczyła. Czyta się bardzo szybko, napisana jest w bardzo przystępnym i młodzieżowym języku. Przeczytałam ją w dwa dni i nie mogłam się oderwać. Bardzo ciekawe jest tutaj przesłanie o odczuciu osób rozpoznawalnych o ich sławie, śledzeniu każdego kroku i braku prywatności....

Tessa Hart - dziewczyna, która cierpi na agorafobię, przez co nie jest w stanie wyjść poza swój pokój. Jej jedynym sposobem na kontakt z drugim człowiekiem jest internet, a konkretnie Twitter. Tessa to również wierna i oddana fanka piosenkarza, Erica Thorna.

Eric Thorn - gwiazda, bardzo znany piosenkarz. Ma dość swojego życia. Jest już zmęczony udawaniem, brakiem prywatności i swoim wykreowanym w mediach wizerunkiem.

W jaki sposób losy tej dwójki się połączą?
Jakie będą konsekwencje?

To była naprawdę fajna książka! Thriller, ale taki młodzieżowy. Trochę lżejszy niż te dla starszych czytelników, ale równie dobry i wciągający. Od początku dostajemy zagadkę w postaci rozmów na komisariacie, jednak nie wiemy do końca o co chodzi. Dopiero wraz z kolejnymi i kolejnymi stronami odkrywamy coraz więcej.

Bardzo spodobał mi się wątek Twittera. Sama działam na tej platformie od 2012 roku, więc dzięki temu historia wydała mi się bliższa. Rozumiałam wszystkie terminy, wiedziałam jak działają wszystkie funkcje. Ja nawet, tak jak główna bohaterka, miałam swoich idoli, pisałam do nich, bardzo pragnęłam dostać od nich follow.

Książka pokazuje jak bardzo niebezpieczna może być fascynacja idolem. Jak daleko jest w stanie posunąć się człowiek, żeby tylko nawiązać jakikolwiek kontakt. Pokazuje również, że życie popularnej gwiazdy muzycznej wcale nie jest tak lekkie, proste i kolorowe. Często jest zupełnie przeciwnie.

Polecam!

Tessa Hart - dziewczyna, która cierpi na agorafobię, przez co nie jest w stanie wyjść poza swój pokój. Jej jedynym sposobem na kontakt z drugim człowiekiem jest internet, a konkretnie Twitter. Tessa to również wierna i oddana fanka piosenkarza, Erica Thorna.

Eric Thorn - gwiazda, bardzo znany piosenkarz. Ma dość swojego życia. Jest już zmęczony udawaniem, brakiem...

Nie jest to pełnokrwisty thriller, który cały czas trzyma w napięciu. Historia jest dość prosta i przewidywalna. Nie jest to wybitny warsztat pisarski, ale na pewno warto pochwalić autorkę za kreatywność- wplecenie Twittera w swoją opowieść.
Polecam ją jako luźniejszą lekturę. Czyta się ją bardzo szybko.

Nie jest to pełnokrwisty thriller, który cały czas trzyma w napięciu. Historia jest dość prosta i przewidywalna. Nie jest to wybitny warsztat pisarski, ale na pewno warto pochwalić autorkę za kreatywność- wplecenie Twittera w swoją opowieść.
Polecam ją jako luźniejszą lekturę. Czyta się ją bardzo szybko.

Nie pamiętam, w jakich okolicznościach i z jakiego powodu dodałam "Ktoś mnie obserwuje" na półkę "do przeczytania", ale gdy teraz po nią sięgnęłam zapomniałam, o czym jest i spodziewałam się thrillera. Thriller to jest, ale jednak należący do literatury młodzieżowej. Już tytuł oryginalny naprowadził mnie na na główny temat książki - "Follow me back", czyli Twitter! Temat psychofanek na tym portalu społecznościowym jest mi bliski (ach, te młodzieńcze miłostki do piosenkarzy czy zespołów ;)),więc na pewno i to rzutowało na mój odbiór książki, w którą wciągnęłam się już od pierwszych stron i pochłonęłam w dwa wieczory. Oceniając na tle literatury młodzieżowej jest ogólnie dość płytka i bez fajerwerków, ale porusza ważny i poważny temat, z jakim zmagała się Tessa. I nie mam na myśli jedynie agorafobii. Z sentymentu daję 9/10, choć bardziej odpowiednie wydawałoby się 8.

Nie pamiętam, w jakich okolicznościach i z jakiego powodu dodałam "Ktoś mnie obserwuje" na półkę "do przeczytania", ale gdy teraz po nią sięgnęłam zapomniałam, o czym jest i spodziewałam się thrillera. Thriller to jest, ale jednak należący do literatury młodzieżowej. Już tytuł oryginalny naprowadził mnie na na główny temat książki - "Follow me back", czyli Twitter! Temat...