Ciekawsza niż pierwszy tom, czytało się bardzo przyjemnie.

Ciekawsza niż pierwszy tom, czytało się bardzo przyjemnie.

Dwa życia, jeden świat


Pozwól, że przedstawię ci, jak wygląda życie w Edenie. Tylko pierworodni mają prawo istnieć, co oznacza, że nigdy nie będziesz mieć młodszego rodzeństwa, a jeśli okażesz się tym drugim dzieckiem, natychmiast zostaniesz pozbawiony życia, ewentualnie staniesz się wygnańcem, jednak twój los wisi na włosku. Idźmy dalej. Tuż po narodzinach, jako pierwsze dziecko i obywatel Edenu, zostają wszczepione w twoje oczy specjalne soczewki, które nadają ci prawowitą tożsamość i możliwość bezpiecznego poruszania się po mieście, w dodatku ochraniają twój wzrok przed groźnym promieniowaniem, jeszcze z czasów Ekoklęski. W zależności od pozycji twoich rodziców wychowujesz się albo w kręgu wewnętrznym, albo zewnętrznym, ale to ten drugi daje ci większy przywilej i pozycję. Niby masz wszystko, a jednak twoje życie jest ograniczone i kontrolowane przez wyższe siły zamieszkujące Centrum. Poza tym w Edenie nie uświadczysz prawdziwych zwierząt czy roślin - to świat technologii. To jak, chciałbyś żyć w Edenie?
W drugim tomie na początku mamy okazję poznać elitę Edenu. Yarrow jest córką najpotężniejszej kobiety tego miejsca. Uczy się w ekskluzywnej szkole, poza tym należy do najpopularniejszej grupy i może pozwolić sobie na bardzo wiele. Wszystko komplikuje się, gdy do szkoły trafia nowa dziewczyna, Lark. Yarrow ma wrażenie, że już się kiedyś spotkały, przychodzą do niej różne obrazy, jakby wspomnienia, których zupełnie nie rozumie. W końcu poznaje prawdę. Wcale nie jest Yarrow, tak naprawdę nazywa się Rowan - Yarrow to jej nowa tożsamość, eksperyment Centrum. Poznając prawdę, Rowan ucieka wraz z Lark do Podziemia, gdzie przygotowuje plan uratowania drugich dzieci i zniszczenia systemu Edenu.
"Elity Edenu" okazały się dobrą kontynuacją, chociaż troszkę bardziej podobał mi się pierwszy tom. Tutaj również można wyczuć pewne braki oraz to jak akcja mknie zbyt szybko, pomijając pewne kwestie, które mogłyby zostać rozwinięte i lepiej dopracowane. Podobał mi się ten pomysł z przedstawieniem nowej osobowości Rowan. Świat Yarrow był zupełnie inny i okazał się świetnym wstępem do dalszych losów naszej głównej bohaterki. Jednak w tej części Rowan trochę mnie irytowała. Nie rozumiałam, dlaczego jest taka ważna i wyjątkowa. Poza tym znów brakowało mi więcej momentów z Rowan, Lark i Lachlanem. W książce cała trójka przebywała ze sobą rzadko i krótko, a dalej uparcie twierdzili, że tyle ich łączy i że są w sobie zakochani. Jednak wciąż uważam, że pomysł na książkę jest naprawdę świetny i dobrze się go czyta. Świat stworzony przez autora pokazuje, jak niewiele trzeba, by doprowadzić do zguby nasz piękny świat, nasze środowisko.
Ta seria jest dla mnie pozytywnym zaskoczeniem, ponieważ spodziewałam się, że będzie słaba, ale okazało się, że wpadła w mój gust. Liczę, że wydawnictwo nie zawiedzie i będę mogła sięgnąć po trzeci tom.

Dwa życia, jeden świat


Pozwól, że przedstawię ci, jak wygląda życie w Edenie. Tylko pierworodni mają prawo istnieć, co oznacza, że nigdy nie będziesz mieć młodszego rodzeństwa, a jeśli okażesz się tym drugim dzieckiem, natychmiast zostaniesz pozbawiony życia, ewentualnie staniesz się wygnańcem, jednak twój los wisi na włosku. Idźmy dalej. Tuż po narodzinach, jako...

Drugi tom cierpi na to samo co pierwsza część - brak realizmu, niedokończone wątki, pseudoekologiczne pierdololo. Czuję się bardzo rozczarowana. Porzuciłam ją w połowie, ponieważ było mi szkoda na to czasu. O ile doceniam pomysł, a sam świat przedstawiony wydaje mi się interesujący, tak cała reszta nie przekonała mnie do kontynuacji swojej przygody z tą książką.

Drugi tom cierpi na to samo co pierwsza część - brak realizmu, niedokończone wątki, pseudoekologiczne pierdololo. Czuję się bardzo rozczarowana. Porzuciłam ją w połowie, ponieważ było mi szkoda na to czasu. O ile doceniam pomysł, a sam świat przedstawiony wydaje mi się interesujący, tak cała reszta nie przekonała mnie do kontynuacji swojej przygody z tą książką.

Po drugą część sięgnęłam tylko dlatego, bo czekała już na półce. Popełniłam ten błąd i kupiłam od razu obie. "Dzieci Edenu" nie będę wspominać dobrze (mam nadzieję nawet, że szybko o nich zapomnę). "Elity Edenu" niestety rozczarowały mnie jeszcze bardziej...

Rowan trafiła do Akademii Dębów, jednak jest tam znana jako Yarrow. Jej matką jest naczelniczka Edenu. Życie tej dziewczyny jest jak bajka. Pławi się w luksusach i ma wszystko, na czym mogłoby jej zależeć. Razem z przyjaciółkami są taką typową grupką popularnych i wrednych dziewczyn znanych bardzo dobrze z różnych filmów czy książek. Rowan i Yarrow są przedstawione jako swoje całkowite przeciwieństwa. Yarrow nie podejrzewałaby, że coś z jej życiem jest nie tak, aż do pojawienia się w Akademii Lark. Wtedy od razu zaczyna dziać się więcej (w tej części, na całe szczęście, niektóre fragmenty akcji zostały przedstawione nieco lepiej). W dużym skrócie Lark pomaga Yarrow odkryć kim tak naprawdę jest. Powoli do świadomości przedziera się Rowan.

Coś, co rzuca się w oczy ponownie w tej części to brak konsekwencji. Na przykład - z jednej strony w całym Edenie wszystko jest ściśle strzeżone, obywatele są dobrze obserwowani, a z drugiej Yarrow i jej przyjaciółki bez problemu wymykają się ze szkoły. To samo później z Rowan i Lark. Wszystko im się udaje i nie sprawia zbyt wielkich trudności, co nie współgra z tym jaki niby ma być Eden.

Życie Yarrow wywraca się do góry nogami, gdy odkrywa, że tak naprawdę nazywa się Rowan. Musi zmierzyć się z prawdą o tym, kim jest i o tym, co wydarzyło się, zanim została złapana przez Centrum, gdzie wyprano jej mózg. Pomysł z podwójną osobowością ciekawy, ale na tym w moim odczuciu się skończyło. Wykonanie mnie nie przekonało. Nie dałam rady wczuć się w żadną relację bohaterów. Powinnam czuć chemię pomiędzy Rowan i Lark czy Rowan i Lachlanem, ale niestety nie czułam. Mam też wrażenie, że przez połowę książki znów prawie nic się nie działo. Za dużo fragmentów, które nic nie wniosły.

Podobnie jak przy "Dzieciach Edenu" zakończenie trochę poleciało na łeb na szyję... Znów czułam się zagubiona. Może byłoby inaczej, gdyby to było już zakończenie, ale zamiast tego mamy kolejny cliffhanger. Po trzecią część już na pewno nie sięgnę, nawet jeśli zostanie kiedyś wydana w Polsce.

Po drugą część sięgnęłam tylko dlatego, bo czekała już na półce. Popełniłam ten błąd i kupiłam od razu obie. "Dzieci Edenu" nie będę wspominać dobrze (mam nadzieję nawet, że szybko o nich zapomnę). "Elity Edenu" niestety rozczarowały mnie jeszcze bardziej...

Rowan trafiła do Akademii Dębów, jednak jest tam znana jako Yarrow. Jej matką jest naczelniczka Edenu. Życie tej...

Czy aby na pewno jesteś tym kim myślisz, że jesteś? Czy to co czujesz i widzisz nie jest czasem czyimś wytworem? Czy wielokrotnie powtarzane kłamstwo staje się w końcu prawdą? Na te i wiele innych pytań odpowiedź znajduje Rowan w kolejnym tomie serii Dzieci Edenu. Po fatalnym zakończeniu misji ratowania brata, Rowan trafia do Akademii. Jest tam znana jako Yarrow, córka naczelniczki Edenu. Wiedzie idealne życie, pławi się w luksusie, ma wszystko to o czym marzy każda nastolatka. Nagle do Akademii trafia Lark, która pomaga odkryć Yarrow kim tak naprawdę jest i jakie pranie mózgu przeszła. Ten tom jest zdecydowanie bardziej emocjonujący. Dzieje się znacznie więcej, pojawiają się nowe tajemnice, na światło dzienne wychodzą sekrety, które obracają życie Rowan/Yarrow do góry nogami. Podoba mi się pomysł z podwójną osobowością. To zawsze coś ciekawego. Nigdy nie wiadomo, która połowa dojdzie do głosu a w przypadku Rowan są to dwie skrajne osobowości. Nadal mamy tu masę opisów i przemyśleń bohaterki ale w przypadku tego tomu jest to jak najbardziej na plus. Możemy ja bardziej zrozumieć. Strasznie irytujące było jej zaślepienie przyjaźnią z Pearl ale z czasem dowiadujemy się czemu tak było. Nadal mało tu chemii między postaciami. Ich relacje wydają się płytkie, przez co czytelnikowi ciężko uwierzyć w jakiekolwiek łączące ich relacje. Zakończenie tomu to sztos. Autor zdecydowanie mnie zaskoczył. Wiedziałam, że za tym wszystkim stoi jakiś większy byt ale nie myślałam, że aż tak. Ta seria wykazuje tendencje wzrostową jeśli chodzi o jakość co zazwyczaj rzadko się zdarza. Aż żal, że w Polsce nie został wydany jeszcze ostatni tom serii. Jestem bardzo ciekawa co tam się dalej wydarzy i jak te wszystkie wątki ma zamiar rozwiązać autor.

Czy aby na pewno jesteś tym kim myślisz, że jesteś? Czy to co czujesz i widzisz nie jest czasem czyimś wytworem? Czy wielokrotnie powtarzane kłamstwo staje się w końcu prawdą? Na te i wiele innych pytań odpowiedź znajduje Rowan w kolejnym tomie serii Dzieci Edenu. Po fatalnym zakończeniu misji ratowania brata, Rowan trafia do Akademii. Jest tam znana jako Yarrow, córka...

Wspaniała, wspaniała seria! Prognoza dla ludzkości a jednocześnie diagnoza wad człowieka. Ostrzeżenie przed ekologiczną katastrofą, do jakiej możemy doprowadzić. Refleksja nad etyką technologii i próba odpowiedzi na pytanie, czy może nas ona ocalić od wyginięcia? A może stanowi narzędzie zła w rękach człowieka? Historia o poświęceniu, potrzebie wolności i bycia w pełni sobą, postępowaniu w zgodzie z tym, co samemu uważamy za najważniejsze i najwłaściwsze. Barwne charaktery bohaterów a w dodatku niejednoznaczne moralnie. Idealnie splecione losy postaci, fabuła bez zarzutu – balansująca między spokojem a momentami zapierającymi dech w piersiach,
z realistycznymi wydarzeniami, które są logiczne i wynikają z wcześniejszych decyzji bohaterów.
A przy tym refleksyjna narracja głównej bohaterki, która zdaje się świadomie podchodzić do życia
i skrupulatnie rozważać wszystkie swoje wybory. Bierze pod uwagę paletę możliwości, zastanawia się, co czuje
i jak powinna postąpić. Wszystkie zdarzenia są racjonalnie wytłumaczone, nie dzieją się bez przyczyny a gdy zadziwiają swoją niewiarygodnością, bohaterowie szybko spieszą z wyjaśnieniami, próbując uporządkować otaczający ich świat.
Pomimo że jest to powieść zaklasyfikowana jako young adult i książka dla młodzieży, to nie sposób odmówić jej literackiego kunsztu i mądrości, jakie biją z niemalże każdej strony. Jest na wiele wyższym poziomie warsztatowym niż większość książek z tego gatunku. Język, narracja, fabuła, bohaterowie, układ zdarzeń i relacji między postaciami – nic nie budzi zastrzeżeń a wręcz zachwyca starannym dopracowaniem. Poza tym świetnie wykreowany fikcyjny świat Edenu, który szybko pochłania czytelnika, stając się niezwykle namacalną wizją niedalekiej przyszłości, jaka czeka gatunek ludzkości. Barwne, momentami bardzo poetyckie i metaforyczne, ale przy tym klarowne opisy pobudzają wyobraźnię, nie przytłaczając tym samym nadmiarem szczegółów czy zbędnych informacji. Powyższe pochwały z pełną odpowiedzialnością przyznaję zarówno pierwszej jak i drugiej części serii, z drażniącą niecierpliwością oczekując przetłumaczenia trzeciego tomu na język polski i wydania jej przez Feeria Young. Jeśli można stworzyć listę książek, który każdy człowiek powinien przeczytać, z pewnością umieściłabym na niej „Dzieci Edenu” oraz „Elity Edenu”. To znakomita przestroga przed konsekwencjami naszych ekspansywnych i pozbawionych szacunku wobec natury działań. Ale i przestroga przed największym potworem, jaki istnieje na Ziemi – człowiekiem. A przy tym po prostu świetna historia, która wciąga od pierwszych kartek powieści i gwarantuje niezwykłe czytelnicze przeżycia.

Wspaniała, wspaniała seria! Prognoza dla ludzkości a jednocześnie diagnoza wad człowieka. Ostrzeżenie przed ekologiczną katastrofą, do jakiej możemy doprowadzić. Refleksja nad etyką technologii i próba odpowiedzi na pytanie, czy może nas ona ocalić od wyginięcia? A może stanowi narzędzie zła w rękach człowieka? Historia o poświęceniu, potrzebie wolności i bycia w pełni...

Zaczynając czytać tą książkę, spodziewałam się czegoś innego niż finalnie dostałam.

Osobiście bardziej podobała mi się poprzednia część. Może to być spowodowane tym, że bardziej mi się podobało zagłębianie w ten świat, niż czytanie o tym co się w nim dzieje.

Zakończenie zdecydowanie mi się nie podoba, zapewne ze względu na to, że brakuje mi zakończenia wszystkich wątków. Brakuje mi informacji o tym co się stało z pozostałymi bohaterami.
Moim zdaniem zakończenie jest nijakie tak naprawdę, nie kończy się ani dobrze ani źle. Być może jest takie ze względu na to, że autor chciał napisać trzecią część, a owe zakończenie miało zachęcić, a w pewnym sensie zmusić czytelnika do zakupienia trzeciej części. Można by było na to przymknąć oko, gdyby nie fakt że dalsze losy Rowan nie powstały, co czyni te zakończenie w moim odczuciu jednym z gorszych na jakie natrafiłam.

Zaczynając czytać tą książkę, spodziewałam się czegoś innego niż finalnie dostałam.

Osobiście bardziej podobała mi się poprzednia część. Może to być spowodowane tym, że bardziej mi się podobało zagłębianie w ten świat, niż czytanie o tym co się w nim dzieje.

Zakończenie zdecydowanie mi się nie podoba, zapewne ze względu na to, że brakuje mi zakończenia wszystkich wątków....

Lepsza niż pierwsza. Nawet wciąga.
Rowan się zdecydowanie poprawiała, ale Yarrow i jej "przyjaciółeczki" są beznadziejne.

Lepsza niż pierwsza. Nawet wciąga.
Rowan się zdecydowanie poprawiała, ale Yarrow i jej "przyjaciółeczki" są beznadziejne.

Książka jest zarówno wciągająca, jak i lekko przereklamowana. Zachowania dziewczyn na początku książki to jeden wielki koszmar, którego nie chce się czytać, i wyobrażać. Zapewne zamierzony zabieg, żeby wywołać skrajne emocje i sympatie czy raczej antypatie do konkretnych bohaterów. Z czasem akcja oczywiście się rozwija (i dobrze bo jeszcze trochę z bogatymi, zadufanymi nastolatkami i człowiek by oszalał),by pod koniec osiągnąć punkt kulminacyjny i pozostawić nas z niedopowiedzeniami i nie skończoną historią. Znowu.
Z jednej strony książka ma mankamenty, takie jak to, że wszystko jest świetnie strzeżone, ale jakoś bohaterom zawsze się wszystko udaje. No prawie wszystko, bo jakiś tam dreszczyk emocji musi być. Główna bohaterka jak zawsze jest najlepsza we wszystkim, wyjątkowa i podziwiana jak ósmy cud świata nawet przez sam Ekopanoptykon. To robi się lekko irytujące. Jej czyste serce nie jest zdolne do złej myśli. A jak już, to wina soczewek. Oczywiście. Nie jej samej.
Książka mimo ciężkiego początku, zachowała moc wykreowanego świata, chociaż mam nadzieję, że autor sam nie przekombinuje za bardzo w tym Edenie, bo czuję tu jakieś nieścisłości... ale to może w następnej części.

Książka jest zarówno wciągająca, jak i lekko przereklamowana. Zachowania dziewczyn na początku książki to jeden wielki koszmar, którego nie chce się czytać, i wyobrażać. Zapewne zamierzony zabieg, żeby wywołać skrajne emocje i sympatie czy raczej antypatie do konkretnych bohaterów. Z czasem akcja oczywiście się rozwija (i dobrze bo jeszcze trochę z bogatymi, zadufanymi...

Historia Rowan jest jedną z najlepszych i najbardziej wciągających, jakie kiedykolwiek miałam okazję czytać. Porywa już od pierwszego zdania. Gdy już raz do niej zajrzysz, nie będziesz mógł się od niej oderwać, nim nie poznasz zakończenia. Porusza, wzrusza i intryguje. Jeśli myślisz, że teraz będzie już dobrze, w kolejnym zdaniu zaskoczy się niespodziewany zwrot akcji. Seria "Dzieci Edenu" na długo pozostanie w moim serduszku jako jedna z najlepszych historii ever.

Historia Rowan jest jedną z najlepszych i najbardziej wciągających, jakie kiedykolwiek miałam okazję czytać. Porywa już od pierwszego zdania. Gdy już raz do niej zajrzysz, nie będziesz mógł się od niej oderwać, nim nie poznasz zakończenia. Porusza, wzrusza i intryguje. Jeśli myślisz, że teraz będzie już dobrze, w kolejnym zdaniu zaskoczy się niespodziewany zwrot akcji....