POlecam gorąco książkę wszystkim, którzy mają jakiekolwiek problemy z teściami.
Czytając ją miałam ściśnięte gardło, wracały wspomnienia z przykrymi sytuacjami :(.
Wiem, ze gdybym przeczytała ją kilka lat temu - moje małżeństwo byłoby w lepszej kondycji obecnie.
Inaczej bym się zachowywała, stawiała granice, reagowała od razu na wyssane z palca zarzuty i oskarżenia, na obgadywanie mnie mężowi za moimi plecami, na wtrącanie się we wszystko, na oskarżenia, że dziecko choruje bo go źle ubieram, itp....
I jak ważna jest rola męża- w domu potrafi postawic na swoim, a u swoich rodziców jest jak zastraszony tuptuś, nie chcący ich w niczym urazić i się sprzeciwić.

POlecam gorąco książkę wszystkim, którzy mają jakiekolwiek problemy z teściami.
Czytając ją miałam ściśnięte gardło, wracały wspomnienia z przykrymi sytuacjami :(.
Wiem, ze gdybym przeczytała ją kilka lat temu - moje małżeństwo byłoby w lepszej kondycji obecnie.
Inaczej bym się zachowywała, stawiała granice, reagowała od razu na wyssane z palca zarzuty i oskarżenia, na...

Teściom już z samego założenia przyświeca zgoła inny cel niż młodemu małżeństwu. Chcą zatrzymać dziecko przy sobie jak najdłużej, niezależnie od tego ile owe dziecko ma lat. A osoba która wchodzi w ich rodzinę powinna dostosować się i działać pod jej dyktando. Rzadko kiedy jest w tych oczekiwaniach, miejsce na własną wizję małżonków na temat ich wspólnego życia, a już na pewno nie ma akceptacji na próby wcielenia tej wizji w życie. Nie można też dziwić się takiemu podejściu do sprawy. W końcu rodzice przywykli do stałego schematu zachowań, posłuszeństwa i mimo ważnej zmiany jaką jest małżeństwo jej dziecka, rodzice nadal są takimi samymi ludźmi jakimi byli dotąd.
Nie sposób więc uniknąć konfliktów, rozbieżności interesów, problemów wynikających z wygórowanych
(choć nigdy w osadzie samych zainteresowanych)oczekiwań obu stron.
Autorka rozkłada na czynniki pierwsze typy teściów, przyświecające im cele, metody do jakich zazwyczaj się uciekają w próbach osiągnięcia celu. Pozwala też wczuć się czytelnikowi w sytuację drugiej strony i podejść do teściów, mimo wszystko z empatią. Autorka pokazuje jak w niedefensywny sposób ustalić granicę, jak przeprowadzać trudne rozmowy i nie dać się wciągnąć we wzajemne przerzucanie na siebie winy i wylewanie żalów.
Książka nie obiecuję złotych gór, przygotowuje do problemów, które mogą nastąpić gdy zmienimy nagle swój stały wzorzec postępowania i podpowiada jak ułożyć wzajemne stosunki między młodym małżeństwem a rodzicami.
Autorka jest psychoterapeutką, która od lat pomaga w tego typu sytuacjach, dlatego przyklady pokazane w książce, są sytuacjami, które naprawdę się wydarzyły.

Teściom już z samego założenia przyświeca zgoła inny cel niż młodemu małżeństwu. Chcą zatrzymać dziecko przy sobie jak najdłużej, niezależnie od tego ile owe dziecko ma lat. A osoba która wchodzi w ich rodzinę powinna dostosować się i działać pod jej dyktando. Rzadko kiedy jest w tych oczekiwaniach, miejsce na własną wizję małżonków na temat ich wspólnego życia, a już na...

Susan Forward stara się znaleźć w swojej książce punkty wspólne, które łączą toksycznych teściów, a do tych punktów należą:

- wiara, że rodzina to wszystko, i nie potrzebujesz przyjaciół, ponieważ wszyscy znajomi to obcy

- niewzruszone przekonanie spotykane u wielu ludzi, że istnieje tylko
jedna prawda, jedna dokładna wersja rzeczywistości: ta, którą reprezentują oni. Uważają, że mają monopol na prawdę i chcą kształtować partnerów/rki swoich dzieci wg swoich oczekiwań. W dodatku opierają się wszystkim wpływom, które mogłyby zmienić ich sposób patrzenia na świat. ,,Inny" znaczy ,,zły".

- ,,Kiedy chodzi o rodzinę, nawet nie ma co myśleć o jakiejś dyskusji z Terry czy próbach pokazania jej, jak sprawa wygląda z twojej strony. Ma ustalone zasady, niezmienne jakby były wykute w skale: Rodzina musi być razem cały czas, tylko Rodzina się liczy, dla Rodziny musisz poświęcić wszystko, kiedy Rodzina zagwiżdże, przybiegasz. Kiedy nie zgadzam się z nią i chcę zrobić coś na własną rękę, przyszywa mi metkę z takim uroczym okre­śleniem jak «samolubna» albo «nieczuła»."

- ,,Rozsądni i wrażliwi ludzie są w stanie tolerować różnice przekonań, potrzeb i nastawienia do życia. Zdrowa rodzina byłaby w stanie przyjąć pogląd Lizy, że choć krewni są ważni, to jednak każda para musi mieć własnych przyjaciół i własne przyjemności (...) Kiedy masz do czynienia z ludźmi tego pokroju, słowa takie jak „powinność " , „ obowiązek" czy „ konieczność" pojawiają się w rozmowie regularnie. Tacy mało ustępliwi teściowie potrafią podpierać swe zdanie róż­nymi stwierdzeniami o charakterze prawd religijnych czy uogólnień typu: „Każdy wie, że powinno się z rodziną spędzać jak najwięcej czasu "..."

- ,,Znaczna część, jeśli nie większość, toksycznych teściów jest zadziwiająco samolubna. Są zajęci tylko tym, czego sami pragną, potrzebują, co czują. Są dla samych siebie jedynym punktem odniesienia, a świat musi kręcić się dookoła nich, stawiając ich na pierwszym miejscu i w samym centrum wszystkich spraw."

- ,,Ludziom samolubnym potrzebna jest zewnętrzna akceptacja i poklask, dlatego większość z nich jest nieustannie zajęta zastanawianiem się nad tym, jak odbierają ich inni. Judy wyobrażała sobie, że ludzie pomyślą, że spadło na nią nieszczęście w postaci otyłej synowej."

- ,,Prawdopodobnie nie lubią się nawzajem, czerpią niewiele przyjemności z małżeństwa i zazwyczaj nie mają wielu przyjaciół."

Jest to książka dla każdego: napisana nie tylko dla osób borykających się z problemem toksycznych teściów, ale także dla tych, którzy chcą rozpoznać zachowania normalne od zachowań toksycznych i chcą spróbować z nimi walczyć, ponieważ Forward przytacza sposoby radzenia sobie z sytuacją: dlaczego nie działa brak reakcji, nadmierna reaktywność itp. itd. Wbrew pozorom nie jest tu mowa tylko o stereotypowym toksycznym teściu z kawałów np. stale udzielającym nieproszonych rad ws. opieki nad wnukiem. Forward dzieli teściów na parę konkretnych grup, wyjaśnia, jak zawoalowane potrafią być ich techniki w dążeniu do przejęcia sterów nad relacją teściowie-zięciowie/synowe. I przede wszystkim: kiedy powinna zapalić się czerwona lampka.
Książka nie jest odkryciem Ameryki, ale warto zapoznać się z jej treścią.

Susan Forward stara się znaleźć w swojej książce punkty wspólne, które łączą toksycznych teściów, a do tych punktów należą:

- wiara, że rodzina to wszystko, i nie potrzebujesz przyjaciół, ponieważ wszyscy znajomi to obcy

- niewzruszone przekonanie spotykane u wielu ludzi, że istnieje tylko
jedna prawda, jedna dokładna wersja rzeczywistości: ta, którą reprezentują oni....

Chaotyczna. Przez połowę książki są opowiedziane historie przypadków. W drugiej połowie lakonicznie opisane rozwiązania z odniesieniem do wcześniejszych historii (o których zdążyłam już zapomnieć). Przygnębiająca.
Zapada jednak w pamieć przesłanie, że warto dbać o siebie, swoją autonomię, ochraniać uczucia. Rodzice/ teściowe są nam dani, nie mamy wpływu na to jacy są. Możemy modyfikować ich zachowania w ograniczonym zakresie.
Ważną książką do czytania w powiązaniu z "Toksycznymi teściami" jest "Porozumienie bez przemocy" Marshalla B. Rosenberga. Przeczytałam także "Toksyczni rodzice", jednak "Toksyczni teściowie" są bardziej przystępnie napisani.

Chaotyczna. Przez połowę książki są opowiedziane historie przypadków. W drugiej połowie lakonicznie opisane rozwiązania z odniesieniem do wcześniejszych historii (o których zdążyłam już zapomnieć). Przygnębiająca.
Zapada jednak w pamieć przesłanie, że warto dbać o siebie, swoją autonomię, ochraniać uczucia. Rodzice/ teściowe są nam dani, nie mamy wpływu na to jacy są....

Bardzo ciekawa książka, po którą warto sięgnąć kiedy nie do końca potrafimy zrozumieć nasze realacje z teściami.Książka przedstawia szereg przykładów zaburzonych relacji z teściami i wskazuje na sposoby ich rozwiązania.Szczerze polecam.

Bardzo ciekawa książka, po którą warto sięgnąć kiedy nie do końca potrafimy zrozumieć nasze realacje z teściami.Książka przedstawia szereg przykładów zaburzonych relacji z teściami i wskazuje na sposoby ich rozwiązania.Szczerze polecam.

Książka która nie jest typowym poradnikiem a opisem pracy terapeutycznej z pogubionymi parami. Jeśli nie potraktujemy jej jako zbioru całkiem ciekawych opowiadań a postaramy się zrozumieć co jest źródłem problemów poszczególnych par to każdy będzie mógł znaleźć coś dla siebie. Coś co sprawi, że jego relacje z innymi (nie tylko teściami) będą lepsze.

Książka która nie jest typowym poradnikiem a opisem pracy terapeutycznej z pogubionymi parami. Jeśli nie potraktujemy jej jako zbioru całkiem ciekawych opowiadań a postaramy się zrozumieć co jest źródłem problemów poszczególnych par to każdy będzie mógł znaleźć coś dla siebie. Coś co sprawi, że jego relacje z innymi (nie tylko teściami) będą lepsze.

Warto było sięgnąć po tę lekturę żeby się dowiedzieć a raczej pocieszyć, że nie tylko ja mam źle. Jest nas więcej! Większość teściów jest niereformowalnych, mają problem ze sobą, między sobą to i do Ciebie będą go mieć. A jak się z nimi mieszka tak jak ja to mam... żadna książka nie pomoże oprócz wyprowadzki...

Warto było sięgnąć po tę lekturę żeby się dowiedzieć a raczej pocieszyć, że nie tylko ja mam źle. Jest nas więcej! Większość teściów jest niereformowalnych, mają problem ze sobą, między sobą to i do Ciebie będą go mieć. A jak się z nimi mieszka tak jak ja to mam... żadna książka nie pomoże oprócz wyprowadzki...

Kiedy sięgnęłam po książkę "Toksyczni teściowie" byłam w dziwnej relacji z moim przyjacielem (pogranicze związku i kumplostwa - najgorsze zawieszenie jakie może być... nie polecam) Ale o książce. W taniej księgarni natrafiłam na pozycję pani Susan i niesztampowa okładka od razu przykuła moją uwagę. Kiedy zaczęłam czytać otworzył mi się przed oczami obraz matki mojego przyjaciela. Mamusia-okrywająca kocem, mamusia -wszystkowiedząca, mamusia - wycierająca nos, płacąca rachunki... i stwierdziłam, że takiej teściowej nigdy nie chciałabym mieć. To są kochane istoty, ale nie można za nikogo żyć. Wydałaś syna/ córkę na świat, ukształtowałaś, to teraz z podziwem patrz na co dziecko - pod Twoim okiem wyrosło. Wspieraj w decyzjach i gań gdy coś jest źle. Ale pozwól oddychać. Polecam. Każdej teściowej, każdemu teściowi, i młodym ludziom którym wyfrunięcie z gniazda i odcięcie pępowiny przychodzi z trudem.
Dziękuje mojej mamie, że pozwoliła mi żyć po swojemu.

Kiedy sięgnęłam po książkę "Toksyczni teściowie" byłam w dziwnej relacji z moim przyjacielem (pogranicze związku i kumplostwa - najgorsze zawieszenie jakie może być... nie polecam) Ale o książce. W taniej księgarni natrafiłam na pozycję pani Susan i niesztampowa okładka od razu przykuła moją uwagę. Kiedy zaczęłam czytać otworzył mi się przed oczami obraz matki mojego...

Genialna!

Genialna!

Książka bardzo podobna do Toksycznych rodziców, chociaż tamta książka była zdecydowanie lepsza, czyta się szybko i łatwo ale jakoś nie skłania do zastanowienia.

Książka bardzo podobna do Toksycznych rodziców, chociaż tamta książka była zdecydowanie lepsza, czyta się szybko i łatwo ale jakoś nie skłania do zastanowienia.