Zainteresował mnie tytuł swojego czasu będąc na wykładzie ojca Kramera. Niestety nie wiem jak opisać tę książkę. Jest specyficzna, podzielona na 33 rozdziały, każdy rozdział opowiada i charakteryzuje inną cechę charakteru lub męskości. Pokazuje lub próbuje nakreślić jakiś obraz męskości ale i także uwrażliwia na naszego Mistrz Jezusa. Co do mnie najbardziej trafiło to krótkie modlitwy na zakończenie każdego rozdziału. Myślę, że to jest bardzo odpowiednia lektura dla mężczyzn którzy próbują cały czas zmieniać swoje życie w kierunku Jezusa i próbując zrozumieć trudną tajemnicę męskości. Na pewno do lektury tej książki wrócę bo jest w przystępnej formie przekazana do czytania wyrywkowego. Polecam, kobiety też tę książkę uwielbiają :)

Zainteresował mnie tytuł swojego czasu będąc na wykładzie ojca Kramera. Niestety nie wiem jak opisać tę książkę. Jest specyficzna, podzielona na 33 rozdziały, każdy rozdział opowiada i charakteryzuje inną cechę charakteru lub męskości. Pokazuje lub próbuje nakreślić jakiś obraz męskości ale i także uwrażliwia na naszego Mistrz Jezusa. Co do mnie najbardziej trafiło to...

Jako praktykujący katolik, nie zgadzam się ze wszystkimi poglądami księdza Kramera. Jakoś nie przypadły mi do gustu jego vlogi. Ta książka jest jednak zupełnie inna. Moim zdaniem, lepiej pisze niż mówi. Uwielbiam, gdy do słów z Pisma Świętego wplata się dzisiejsze zachowania, sytuacje, historie. Kramer obnaża nasze słabości, pewności. Pokazuje, że warto brać przykład z Jezusa, z Jego serca.

Jako praktykujący katolik, nie zgadzam się ze wszystkimi poglądami księdza Kramera. Jakoś nie przypadły mi do gustu jego vlogi. Ta książka jest jednak zupełnie inna. Moim zdaniem, lepiej pisze niż mówi. Uwielbiam, gdy do słów z Pisma Świętego wplata się dzisiejsze zachowania, sytuacje, historie. Kramer obnaża nasze słabości, pewności. Pokazuje, że warto brać przykład z...

Rozważania o męskiej naturze spisane przez jezuitę o. Grzegorza Kramera (mówi o sobie "mały, łysy ksiądz w śmiesznej czapce", nosi tatuaż z napisem "Bóg jest dobry" i co rano wychodzi o dzikiej porze w miasto, by nagrać video-komentarz do Ewangelii). Rozważania w tej książce są wplecione w Litanię do Serca Pana Jezusa. Przenikliwe, mądre i nie tylko dla panów! Kobietom mogą również pomóc zrozumieć męską naturę.

Jeden z moich ulubionych cytatów:

"Większość mężczyzn, z którymi jeździłem samochodem czy byłem na rowerowych wycieczkach, nie lubi pytać innych o drogę. Wolimy mieć swoją mądrość, swoją rację (...) "Nikt nie jest ci potrzebny" - to zdanie nieźle brzmi. Ale ma tez drugie dno: "Ty nie jesteś nikomu potrzebny".

Rozważania o męskiej naturze spisane przez jezuitę o. Grzegorza Kramera (mówi o sobie "mały, łysy ksiądz w śmiesznej czapce", nosi tatuaż z napisem "Bóg jest dobry" i co rano wychodzi o dzikiej porze w miasto, by nagrać video-komentarz do Ewangelii). Rozważania w tej książce są wplecione w Litanię do Serca Pana Jezusa. Przenikliwe, mądre i nie tylko dla panów! Kobietom mogą...

Bardzo dobra książka. Momentami troszkę zbyt zagmatwana. Trzeba kilka razy przeczytać, żeby zrozumieć. No chyba, że ja sam nie ogarniam ;)

Bardzo dobra książka. Momentami troszkę zbyt zagmatwana. Trzeba kilka razy przeczytać, żeby zrozumieć. No chyba, że ja sam nie ogarniam ;)

Fajna książka dla mężczyzny. Niestety momentami zagmatwana, trzeba przeczytać niektóre teksy dwa razy, żeby je dobrze zrozumieć.

Fajna książka dla mężczyzny. Niestety momentami zagmatwana, trzeba przeczytać niektóre teksy dwa razy, żeby je dobrze zrozumieć.

Ksiądz Marek Dziewiecki napisał kiedyś tak: „Dojrzały mężczyzna nie musi być ucieleśnieniem jakiegoś ideału męskości, lecz osobą, która żyje w obecności Boga i która z odwagą odpowiada na Jego wezwanie”.
Książkę ojca Grzegorza Kamera, jezuity, polecam wszystkim mężczyznom. Tym, którzy nie mają problemu z poczuciem własnej męskości, jako że budowa ich ciał jest atletyczna, aby lektura „Męskiego serca” wyprowadziła ich z błędu stereotypowego myślenia. A także tym, którzy z tym poczuciem się borykają, aby oddalili od siebie, niejednokrotnie niekompatybilne z rzeczywistością, wyobrażenia o byciu prawdziwym mężczyzną. Polecam ją także kobietom, aby mogły lepiej zrozumieć na czym męskość serc ich mężczyzn oraz mężczyzn w ogóle w istocie ma polegać. Tu przewodnikiem jest Jezus, którego serce, choć ciche i pokorne, jest jednak bardzo męskie. Naprawdę.
John Eldredge w „Dzikim sercu” stwierdza: „ Być może ty również czujesz, że twoje serce jest martwe albo odeszło, lecz jest tam, gdzie powinno. Dzikie, silne, śmiałe i tylko czeka, żeby je wypuścić na wolność”. No właśnie – wolność – to jest kluczowe słowo. Pamiętajmy przy tym, że dzikie i silne nie oznacza hardcorowe (w tym negatywnym znaczeniu),ale gotowe do zdobywania tego, co zdaje się nie do zdobycia z jednej strony, a z drugiej zdolne do najgłębszych wzruszeń. Konstruktywnej lektury.

Ksiądz Marek Dziewiecki napisał kiedyś tak: „Dojrzały mężczyzna nie musi być ucieleśnieniem jakiegoś ideału męskości, lecz osobą, która żyje w obecności Boga i która z odwagą odpowiada na Jego wezwanie”.
Książkę ojca Grzegorza Kamera, jezuity, polecam wszystkim mężczyznom. Tym, którzy nie mają problemu z poczuciem własnej męskości, jako że budowa ich ciał jest atletyczna,...

Nie jest to lektura do odfajkowania i złapania po coś następnego. Trochę trzeba pomyśleć nad tymi medytacjami. Dobrze jak się ma też chwilę samotności, żeby to wszystko osiadło. A tak w lecie, koło Piwnicznej nad jakimś basenem, to raczej trudno. Szkoda kurcze, myślałem, że potrafię się wyłączyć. Jednak nie.

Nie jest to lektura do odfajkowania i złapania po coś następnego. Trochę trzeba pomyśleć nad tymi medytacjami. Dobrze jak się ma też chwilę samotności, żeby to wszystko osiadło. A tak w lecie, koło Piwnicznej nad jakimś basenem, to raczej trudno. Szkoda kurcze, myślałem, że potrafię się wyłączyć. Jednak nie.

„Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy,
mmm, orły, sokoły, herosy!?
Gdzie ci mężczyźni na miarę czasów,
gdzie te chłopy!? - Jeeeee! ”

Dziwnym sposobem tekst piosenki wyśpiewywanej przez Danutę Rinn jest wciąż aktualny. Teraz może nawet bardziej niż kiedyś. Właściwie jacy są prawdziwi mężczyźni na marę czasów? Według jezuity Grzegorza Kramera to tacy, których serca podobne są do serca Jezusa. Zaskakujące? A to dopiero początek!

Tomik „Męskie serce. Z dziennika Banity” składa się z trzydziestu rozważań ojca Grzegorza nad poszczególnymi fragmentami Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wszystkie teksty są po męsku krótkie, konkretne, oszczędne w słowach. Ksiądz Kramer bywa brutalny w swoich przemyśleniach, ale daje do myślenia, a przecież o to właśnie chodzi. Autor dotyka delikatnych strun serca, mówi otwarcie o uczuciach, lękach, obawach, czyli o wszystkim, o czym faceci wolą milczeć. Nie unika trudnych i bolesnych tematów, odnosi się do codziennego życia i wyzwań jakie stoją przed mężczyznami, a za wzór cały czas stawia Pan Jezusa. Każde rozważanie kończy się króciutką, pasującą do omawianych słów modlitwą.

Książeczka „Męskie serce. Z dziennika Banity” powstała z myślą o mężczyznach, ale ja przeczytałam ją z babskiej ciekawości. Całość została tak skonstruowana, żeby teksty zawarte w tomiku towarzyszyły czytelnikom przez cały miesiąc. Jeden tekst na jeden dzień. Ale jak już zaczęłam czytać, to nie mogłam się oderwać i zbyt szybko dobrnęłam do końca. Ojcu Grzegorzowi muszę podziękować szczególnie za to, że całkowicie odmienił dla mnie zwrot „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według serca Twego.” Te słowa zawsze kojarzyły mi się negatywnie, bo wydawało mi się, że cichy i pokornego serca to taki wystraszony, bierny, przypominający szarą myszkę. A przecież to wcale nie tak! Dopiero ks. Kramer uświadomił mi faktyczny sens tej modlitwy, a cała Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa nabrała dla mnie nowego znaczenia.

Bardzo żałuję, że nie powstała podoba książeczka z rozważaniami skierowanymi typowo do kobiet. Ale nie wszystko stracone. Może ojciec Grzegorz podejmie wyzwanie? Póki co cieszę się z tego co jest, bo choć wydaje się, że „Męskie serce” to książka typowo dla mężczyzn, to jestem przekonana, że każda czytelniczka znajdzie w niej coś dla siebie. Poza tym głupio byłoby nie skorzystać z jedynej szansy podejrzenia kawałków męskiej duszy bez jakichkolwiek osłon i masek. Może dzięki temu lepiej zrozumiemy swoich mężów, braci, ojców, kolegów z pracy. Ja po lekturze czuję się bogatsza o nowe doświadczania i wrażliwsza na pewne sprawy, za co serdecznie ojcu Grzegorzowi dziękuję.

„Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy,
mmm, orły, sokoły, herosy!?
Gdzie ci mężczyźni na miarę czasów,
gdzie te chłopy!? - Jeeeee! ”

Dziwnym sposobem tekst piosenki wyśpiewywanej przez Danutę Rinn jest wciąż aktualny. Teraz może nawet bardziej niż kiedyś. Właściwie jacy są prawdziwi mężczyźni na marę czasów? Według jezuity Grzegorza Kramera to tacy, których serca podobne...

Mężczyźni od kobiet różnią się między innymi tym, że niezbyt chętnie rozmawiają o uczuciach. A o swoich własnych to już w ogóle. Większość czytelniczek zgodzi się ze mną, że czasem wycisnąć jakieś zdanie na temat odczuć, uczuć własnego partnera jest niezwykle trudno (i nie mówię tu o przymusowym wyznawaniu miłości). Faceci swoje serducha otwierają tylko przed zaufanym gronem osób. Zdarza się i tak, że nikogo nie wtajemniczają i nie dopuszczają do wrót... To niefortunne wyjście z sytuacji. Każdy z nas powinien poznać swoje serce, by móc swobodnie iść za jego głosem.

Od razu przejdę do sedna: jest to lektura raczej dla wierzących. Autor już we wstępie zaznaczył, że nie pisał podręcznika o tym, jak być mężczyzną - gdyż takich i tak istnieje już wiele. Ta cieniutka książeczka jest wynikiem pewnego doświadczenia - ksiądz Kramer przez pewien czas pisał króciutkie komentarze do Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Uznał ją bowiem za skarbnicę inspiracji dla mężczyzny. Przyznaje, że początkowo uznawał w głębi serca ten sposób modlitwy za dobry dla nieco starszych od niego ludzi. Przyszło jednak natchnienie i to właśnie w tej Litanii znalazł inspirację. Do wspólnej z nim wędrówki zaprasza wszystkich mężczyzn: zarówno silnych, jak i słabych, tych mniej oraz tych bardziej pewnych swojej męskości (odrzućcie pojęcie męskości znane z popularnych czasopism - nie o to tu chodzi!). Zaprasza także kobiety, wierząc że rozważania zawarte w tej książce zainspirują je do wspierania bliskich im mężczyzn: mężów, braci, synów czy ojców w wypełnianiu ich misji.

Każda refleksja poprzedzona jest jednym (lub dwoma, sporadycznie trzema) wersem wymienionej wcześniej Litanii. Pierwsza z nich zaczyna się od słów: "Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego". Każda z nich nawiązuje do poszczególnych kolejnych wersów Litanii. Grzegorz Kramer snuje refleksje na temat bycia Bożym synem; o szukaniu odpowiedzi na istotę męskości; o pojęciu majestatu i godności; o gorliwości i chęci wymierzania sprawiedliwości czy o tym, jak nie grać "twardziela"... Każda z tych refleksji zakończona jest modlitwą powiązaną tematycznie z poruszanym wcześniej wątkiem.

Zastanawiając się nad kwestią serca Jezusa, które zostało "utworzone" w wyniku niepokalanego poczęcia, pisze autor tak:

Mężczyzna nie istnieje bez kobiety. Tylko w kobiecie Bóg zamieszkał w TAKI sposób i nie można o tym zapominać. (s.13)

a kilka linijek wcześniej:

Kobieta jest ważna w historii każdego mężczyzny. Od niej się zaczyna, od niej zależy nasze życie. W odmiennym poczęciu Jezusa widzę podkreślenie właśnie tej roli. To ona bierze na siebie ciężar troski o tego mężczyznę. (s.13)

Nie cytuję tego tylko dlatego, że jestem kobietą i potrzebuję się na przykład dowartościować. Cytuję, ponieważ nigdy nie patrzyłam z tej perspektywy na kwestię poczęcia Jezusa, a jest ona konkretna i ma solidne uzasadnienie.

Ciężko mi uwierzyć, że taka cieniutka lektura pomieściła tyle ważnych spraw. Napisał ją ksiądz, ale jest w niej tak wiele prawd dotyczących zwykłych ludzi, że myślę sobie, iż musi być z autora całkiem niezły psycholog, skoro tak wiele wie o świeckim życiu i świeckich bolączkach. Jego celne spostrzeżenia wbijały mnie czasem w fotel - nie spodziewałam się takiej treści w tak małej objętości, a tu proszę - miłe zaskoczenie i ciekawa intelektualna przygoda.

Mężczyźni od kobiet różnią się między innymi tym, że niezbyt chętnie rozmawiają o uczuciach. A o swoich własnych to już w ogóle. Większość czytelniczek zgodzi się ze mną, że czasem wycisnąć jakieś zdanie na temat odczuć, uczuć własnego partnera jest niezwykle trudno (i nie mówię tu o przymusowym wyznawaniu miłości). Faceci swoje serducha otwierają tylko przed zaufanym...